Bütgenbach

De maand augustus was aftellen tot het laatste weekje. Dan was er de stage van de Spirouclass in  Bütgenbach. De stage is volzet en er waren dus 25 zeilers. Daar de monitoren en de kookploeg bij, maakt dat er 37 hongerige mensen te voeden waren gedurende 4 dagen.

De eerste dag was heel zonnig en een goede wind. Perfect zeilweer was het. De kids hebben echt hun hart opgehaald. Als dit nu eens zo zou willen blijven tot zondag....

Maar donderdag was er non stop regen en bijna geen wind. De voormiddag was minder erg en Stéphanie en ik hebben de ronde van het meer gelopen/gestapt. Omdat we het in de andere richting deden dan vorig jaar, zijn we een beetje onze weg kwijtgeraakt. Misschien was het ook een heel klein beetje door ons getetter dat we de bordjes gemist hebben. De ronde hebben we flink afgewerkt en er stond 10,7km op de teller. De hemelsluizen gingen vervolgens wagenwijd open en het is blijven gieten tot 's nachts.

De kinderen waren verkluimd en hadden kou. Tijdens de lunch werd alles goed omhoog gehangen en de kachels werden aangestoken zodat ze konden opwarmen. Voor dit laatste waren er ook lekkere croques boem boem voorzien. Het warme eten deed hen duidelijk deugd. Zonder te morren kropen ze weer in hun natte gerief voor deel 2 van de regendag. Wat een doorzettingsvermogen en spirit heeft deze groep zeg!

Uit solidariteit zijn Jan, Lizon en ik in de kano gekropen en hebben we de zeilertjes een 4-uurtje gebracht op het water. Het waren precies meeuwen die we aan het voederen waren. Daarna hebben we eens gekeken hoe lang dat meer hier eigenlijk is? Lizon, amper 10 jaar oud, peddelde stevig mee. Sterke meid hoor! We zijn zo ver als we konden gegaan en kwamen uit op net geen 4km. Natuurlijk moesten we ook de hele weg terug en zo hebben we een stevige 7km afgelegd in de kano van Mario. 's Avonds stonden er grote dampende pannen paella op hen te wachten.

Vrijdag was er geen regen maar ook geen wind. De zon doet een poging om de wolken te breken. Dan maar een alternatief programma want zeilen was echt niet een optie nu. De groep werd in 4 verdeeld. Doel is om met een peddel op een boot naar de boei en terug te gaan. Hoe het komt weet ik niet maar ik zat plots in een groepje mee ingedeeld. Dikke fun en een hoop gekrijs ging met deze wedstrijd gepaard. Zalig was het. Ik heb me reuze geamuseerd met de Bloody Maries.

We hadden met alle zeilers afgesproken dat de eerste manche het team van Tangui moest winnen. Zijn papa had de avond er voor namelijk tussen pot en pint laten vallen dat hij zijn haar ging knippen als zijn zoon in een manche eerste werd. Dat dit een officiële moest zijn en bij het zeilen had hij echter niet gespecifieerd. Big mistake Christian! Coupez les cheveux!

In de namiddag werd het warmer en er stond een flauw windje. De monitoren lieten de zeilers allerlei gekke toeren doen met hun boot en een wedstrijdje sloot de dag af. Hier was de bedoeling dat alle kinderen, behalve Tangui die van niets wist, om alles fout te doen. Voor één keer mocht het echt. Zo botsten ze tegen elkaar, raakten de boei, gingen te vlug over de start. Wie nu naar het meer keek moet echt gedacht hebben: 'wat een bende prutsers is dat daar!'

 

Het was gewoon hilarisch en iedereen vond het een ongelooflijk tof idee zo'n wedstrijd. Tangui finishte opnieuw als eerste. Nu moeten die haren er wel echt af! De stage was dus in stijl afgesloten, allemaal lachende gezichten. Zaterdag en zondag zal het ernstiger zijn want dan zijn het 2 wedstrijddagen.

Ik blijf tijdens de wedstrijden niet altijd aan de kant staan kijken. Dat vind ik net iets te saai. Daarom zijn Patricia en ik in onze loopkleren gesprongen en  hebben samen nog eens den toer rond het meer gedaan. Deze ronde ging merkelijk vlotter. We hebben zo'n 7 km gelopen en een 3 km gestapt.

's Avonds was er op de club van Bütgenbach een BBQ en het werd een leuke avond zo alle Walen en Vlamingen door elkaar. We kelderden er alle flessen rosé. We werden ook getrakteerd op een spectaculaire touch and go in het midden van het meer door een luchtballon.

 

 

Zondag was een vreselijk warme dag. Ik liep een hele dag met een oververhit hoofd. Regelmatig stapte ik het koude meer in om af te koelen. Noor had een zeer goede wedstrijd gezeild. Manu was wat teleurgesteld. Hij was gestoken door een bij op zijn hand en hierdoor kon hij het niet zo goed gebruiken bij het zeilen. Net voor de start had er zo'n kreng hem nog eens gestoken vlak achter het oor dus tja....de resultaten kunnen de volgende keer alleen maar beter zijn zeker?

In ieder geval het was een enorme leuke week waarin ik me te pletter heb geamuseerd met de jeugd. Enkelen van mijn schatjes gaan volgend seizoen naar de Europeclass en ik ga die zo keihard missen. Daarom ga ik ze alle komende wedstrijden stevig knuffelen. Iedere keer een beetje afscheid nemen.

Nu is het september, eindelijk september. Ik mag terug mijn loopschoenen aanbinden en er voor gaan. Noor en ik hebben vandaag al ons eerste toerke gelopen en het voelt zooooo heerlijk om weer te lopen, zooooooo heerlijk! Dat het maar vlug vrijdag is....