maandag 19 mei 2014

Groot

Kleine kinderen worden groot en wij worden oud. Maar gelukkig zijn we nog Young @ heart.

22 jaar schrijven we al onze geschiedenis samen waarvan 16 jaar getrouwd en 4 jaar hertrouwd. Onze kleine kindjes zijn groot geworden en ons huis een thuis (hopen we).

Donderdag 15/5 had ik een onweerstaanbare drang om te lopen met zicht op een prachtige zonsondergang. Om 21u15 sprong ik in mijn loopschoenen. Lap, loopuurwerk plat. Dan maar met de fietsgarmin. Nonde, ook plat. Foert, dan maar allemaal zonder elektronica. Ik heb heerlijk genoten en de zonsondergang was wonderbaarlijk.

Vrijdag 16/5 zijn Chris en ik voor onze trouwverjaardag samen gaan fietsen. Een heerlijk toerke rond Sint-Lievens-Houtem. Zaterdag was het dan de plechtige communie van Noor. Gedaan met kleine kinderen...vanaf nu is ze een volwassen christen...hmmm meneer de pastoor, nu ook nie overdrijven hé...

Zondag was het zeilen in Luik maar er was te weinig wind. Om 5u30 begon het om en weer sms-en met de zeilmama's: gaan of niet. Het is tenslotte een lange rit en om daar dan maar 1 of 2 toerkes te kunnen zeilen...Er werd om 8u beslist: we gaan niet - te weinig wind. De dag werd vervolgens gevuld met verder slapen en een fietstocht richting terras in de zon met ijs.

De daarop volgende week was een zeer goede week. Ik betrapte mezelf er op dat ik in mijn activiteiten ook het lopen incalculeerde. Dit is een positieve twist. Het ging ook zoals het moest. Het tempo komt op zijn normaal niveau maar belangrijker dan dat...ook de hartslag. De goesting was de drijfveer en voilà...hup we zijn weg.








Het weekend was zeilen, zeilen, gaan stemmen en fietsen. De laatste jeugdtraining van de kids. Nu is het rustperiode zodat ze zich volledig kunnen focussen op hun examens. Ik had een filmpje gemaakt van de kids in actie. Aangezien ik een echt blondje ben heb ik ipv op stop op pauze geduwd. Gevolg, bij het afsluiten van de camera was het filmpje weg. Typisch mij.

Zondag waren het verkiezingen. Deze keer heb ik bewust gekozen. Time to chance hier in dat land. Maar de ernstige dingen mogen niet te lang aanslepen dus werd er in de namiddag ontspannen op de MTB door Sint-Lievens-Houtem samen met Kaat.
Ik heb mijn drive terug en het doet deugd. Ik heb mezelf gemist maar alles heeft zijn tijd nodig en alles komt ook altijd in orde.

vrijdag 9 mei 2014

HHH

De maand mei is prima gestart. We zijn met de bende naar Büllingen, tegen Bütgenbach getrokken voor ons jaarlijks mountainbike weekend. Het 11e jaar op rij dat we dit doen.

Dit jaar hadden we geboekt in Holzheimer Hütte. Een echte aanrader om met een groep te logeren. Voldoende ruime en nette kamers, grote leefruimte, wellnessruimte, grote tuin en terras,...het is een leuke woning.
Technisch is het niet zo'n moeilijke streek om te fietsen maar ideaal om lange mooie singletracks in de bossen te doen. Aangezien onze mannen voldoende uitgerust waren met kaarten en routes, hebben we de mooiste echt kunnen afrijden. Soms was het echt avontuur. Gewoon het bos in knallen en laveren tussen de bomen over niet bestaande paden. Focus op een punt en gaan. Geweldig dikke fun.

Ook de kids hebben meegereden en gezien het daar niet plat is en de hoogtemeters vlug aantikken, hebben deze een prachtige prestatie neergezet. We zijn zo zaterdag met hen naar het meer van Bütgenbach gereden, daar het meer volledig rond (sommige zelfs 2 x) en dan helemaal terug naar de woning. Dit was 40km (50km voor die die 2 x het meer hebben rondgereden). Als je weet dat er daar enkele meisjes bij zijn die onder het jaar amper op de fiets zitten, luid applaus vind ik. En ja, helemaal zonder neuten en zagen.

Het weer was een echte meevaller. Kon ook niet anders want het heeft ons 2 noveenkaarsen en 2 meikevers gekost. Het was fris maar heel zonnig. Op de mindere dag hebben we aan geocaching gedaan. Dit had ik nog nooit gedaan en is wel fijn. Je hebt een doel om te wandelen en je wordt er nog mee beloond ook. Vooral de kids vonden dit leuk. Je moet wel weten dat wij niet een bende zijn die netjes langs de straat wandelen. Neen, neen, wij 'boenken' zoals we bij de scouts deden.
Van vertrekpunt naar eindpunt in een recht lijn is het doel. En hiervoor klimmen we over draden, doorkruisen we beken, rennen we tussen de koeien (gelukkig waren ze rustig), zelfs met een baby op de buik. We zijn wel echte stoere wandelaars.
Het was een fijn sportief en gezellig weekend met allemaal lieve vrienden: lekker gefietst, getafeld, genoten en ontspannen. Ik heb tot vandaag moeten bekomen en heb nog wat slaap in te halen maar de maand mei is fantastisch gestart met 121,21 km bikeplezier.