woensdag 30 december 2015

Zotjes!

Ghelamco Arena Run...wat was dat zeg. Zo zotjes dat die Buffalo's of Gentenaren zijn. Echt jong.
Veerle en ik waren netjes op tijd. We rijden de parking op van den Brico, rechtover het stadion en wie rijdt er achter ons? Charlotte en Luk van Club365! Wat een toeval is dat zeg.
En als ik bij Club365 val dan is het koekenbak. De rest van de bende hebben we opgewacht boven. Heerlijk om die allemaal terug te zien. Geen haar veranderd, nog altijd even zot en een plezier om mee samen te lopen.
Ik stelde Veerle aan hen voor en al vlug bleek dat het een match was. We hebben samen 3 rondjes gelopen. Alé, eigenlijk 3,5 rondjes hoor; aan de bevoorrading zijn we terug op de grasmat gelopen want Charlotte en Luk kwamen eraan.
Allemaal tezamen, hand in hand zijn we over de finish gelopen. Daar heb ik de kerstman eens goed gepakt met deze foto tot gevolg. Dienen mens wist echt niet wat hem overkwam. We haalden wel de voorpagina van Het Laatste Nieuws hiermee.
Ge ziet, een beetje zot is tof. We hebben al een nieuwe rendez-vous op zaterdag 2 januari in Gent. Dan loop ik een duurloopje van 20 km mee. Een mooie manier om 2016 in te zetten!
Prettige feesten iedereen!

zondag 6 december 2015

Blue

Wat had ik precies gezegd vorige keer? Dat oktober een kalme maand gaat worden? Tja, mmmm, misschien een heel klein beetje? Ja, een heel klein beetje dan.

Mijn meest sportieve week was de laatste. Op die laatste oktoberzaterdag was het heerlijk weer. Ik wou mijn lievelingstoer in Wanzele nog eens proberen. De benen voelden ook sterk aan en misschien zit er wel een 15K in? Dus loopgordel meenemen met drank en gsm erin is de boodschap.

Na een uur intensief zoeken en vloeken heb ik het opgegeeven. Lap, die is verloren gegaan in de verhuis! Bovendien was mijn loophorloge volledig plat dus dat uurtje zoeken kwam nog goed van pas.Je kan je wel al inbeelden dat ik behoorlijk opgedraaid vertrokken ben. Hoe kan ik nu zo stom zijn en zo slordig! Mijn goede loopgordel kwijt, en dan nog mijn enige eerste prijs die ik ooit gewonnen heb.

Maar mijn frustraties waren vlug verdwenen. Lekker zonnetje, mooie natuur, heerlijke temperatuur...en biebie was weg van de wereld. Geen erg toch? Neen, behalve als het 2 jaar geleden is dat je die toer gelopen hebt en plots moet vaststellen dat je het niet meer weet. Toen ik het bord 'Schellebelle' zag begreep ik dat ik helemaal uit koers was.

Maar een goede straatloper weet wel overal zijn baan en gelukkig kon ik de me vlug terug richting Lede brengen. Het werd effectief een 15K en mijn hartje maakte zowaar een vreugdesprongetje: I'm back!

Vanaf dat moment is de runaholich in mij terug wakker geworden. Het is geen grote opgave meer. De schoenen raken op tijd niet moddervrij gemaakt en het smurfen naar leuke trails is begonnen. Veerle, mijn loopmaatje op woensdag, blijkt ook een trailliefde te hebben. Het is nog een prille liefde maar stilletjes aan help ik haar deze ten volle te ervaren.

Ze vergezelt me ook op zaterdagen en dan duiken we de bossen in. Het is heerlijk zo samen met een vriendin een passie te kunnen delen. En ik moet zeggen dat ze het schitterend doet. Het is heerlijk als ik haar brede smile zie als we door de modder ploeteren. De ideale looppartner is ze!

Op de eerste ijzeldag van deze winter, maandag 23 november, ben ik grandioos en volledig stijlloos de grond opgegaan met mijn fiets. Buiten blauwe benen, ellebogen en rechter ribbenkast ben ik er goed vanaf gekomen. Ik was bang dat mijn lopen even voorbij ging zijn maar buiten een wat kloppend gevoel heb ik geen last. Gelukkig en oef! Alleen zal ik de komende weken niet meer mee moeten doen aan een Miss-wedstrijd.

Zowaar is de eerste inschrijving voor een leuk loopevenement ook een feit. Veerle en ik nemen deel aan de Ghelamco Arena Run op 27 december 2015. En stukje per stukje ben ik aan mijn planning van 2016 begonnen. Wat al vaststaat is de Beartrail in Voeren eind oktober. Verder pik ik hier en daar een leuke trail mee...wie weet met Veerle.

vrijdag 9 oktober 2015

Het gras is er groener!

September is een speciale maand geworden. Een maand waar ik definitief mijn nieuw ingeslagen weg bewandel op bijna alle gebied.

Zo ruilden we onze woning voor een nieuwe woning 800m verder maar aan de rand van de kouters van Lede. Nu woon ik echt aan de start van mijn favoriete speeltuin: de bossen van Lede. Naast de full time job was het dus iedere avond dozen inpakken, vervoeren naar de nieuwe woning en terug uitpakken. Iedere avond van de maand september.

Behalve op donderdagavond want deze staat voortaan gereserveerd voor de avondschool Spaans. Eindelijk ben ik er aan begonnen. Naast het sporten nog wat intellectueel bezig zijn. Dikke fun in de Spaanse les is het, we hebben een leuke groep.


Ook ruilde ik mijn vaste job van maandag tot woensdag voor de opstart van een eigen bedrijfje W!Scan. Maar aangezien ik in september nog in de kachelwinkel moest werken, diende ik het werk van mijn eerste klant vooral 's avonds uit te voeren...en dan nadat onze portie dozen van die dag ingepakt, vervoerd en uitgepakt zijn.
Voor
Voor de firma MultiMinds, waar ik op dondedag en vrijdag werk, had ik een deadline om het kantoor te herinrichten zodat ze dynamisch kunnen werken. Lunchpauzes werden gevuld met bellen, offertes aanvragen, bestellingen plaatsen, zoeken en organiseren.

Gelukkig had ik mijn sportmomenten om de nodige energie op te doen om dit alles vol te houden. Op dinsdag is onze fijne moeder-dochter-jogging, samen met Veerle is er op woensdag het vaste tetter-loopuur en ergens in het weekend murm ik er wel nog een uurtje sporten bij.  De zondagen zijn dan steeds voor mijn zeilers gereserveerd. Samen met hun boten ergens naar een plas in België rijden.

Mijn dagen in september waren lang met zeer korte nachten maar de maand is voorbij en de verhuis is achter de rug. Ze haalde highlights bij de vleet:

* De nieuwe woning is helemaal in orde en de oude woning is kraaknet overgedragen aan de nieuwe eigenaar.

* Mijn zoon haalde brons op het Open Belgisch kampioenschap zeilen.

* Mijn vriendinnen gaven me op mijn enige zeilloze zondag een prachtige fietsherinnering met Sofie die spectaculair in de beek tuimelde met de fiets nog tussen haar benen.



* Ik haalde de deadline bij MultiMinds. Vanaf 1 oktober kunnen ze er dynamisch werken in een gezellig kader.

na
in actie
* Ik tikte voor het eerst in maanden terug aan bij de 10km lopen.

* En mijn zaakje begint zijn weg te vinden in de wereld.

Oktober zal een rustigere maand zijn en ik ben er echt niet treurig om maar als ik zie wat een verandering je kan brengen aan je leven in 30 kalenderdagen, dan smile ik toch...Ik ben keihard gesprongen, mijn dromen achterna niet wetende of het een zachte of harde landing zou zijn.
September is een dolle scary maand geweest maar iedere dag zei ik tegen mezelf: ik wil het, ik kan het, ik doe het. En iedere keer dat de angst me overviel, trok ik mijn loopschoenen aan, al was het maar voor een half uurtje. Ik, alleen met de natuur, het gaf me rust en een heldere geest maar vooral een vastberadenheid.
Ik heb het gedurfd en ga er volledig voor want ik ben in het zachte groene gras terecht gekomen in een mooie weide aan de andere kant van Lede waar ik de komende dagen vooral veel ga slapen.

woensdag 2 september 2015

Bütgenbach


De maand augustus was aftellen tot het laatste weekje. Dan was er de stage van de Spirouclass in  Bütgenbach. De stage is volzet en er waren dus 25 zeilers. Daar de monitoren en de kookploeg bij, maakt dat er 37 hongerige mensen te voeden waren gedurende 4 dagen.


De eerste dag was heel zonnig en een goede wind. Perfect zeilweer was het. De kids hebben echt hun hart opgehaald. Als dit nu eens zo zou willen blijven tot zondag....

Maar donderdag was er non stop regen en bijna geen wind. De voormiddag was minder erg en Stéphanie en ik hebben de ronde van het meer gelopen/gestapt. Omdat we het in de andere richting deden dan vorig jaar, zijn we een beetje onze weg kwijtgeraakt. Misschien was het ook een heel klein beetje door ons getetter dat we de bordjes gemist hebben. De ronde hebben we flink afgewerkt en er stond 10,7km op de teller. De hemelsluizen gingen vervolgens wagenwijd open en het is blijven gieten tot 's nachts.


De kinderen waren verkluimd en hadden kou. Tijdens de lunch werd alles goed omhoog gehangen en de kachels werden aangestoken zodat ze konden opwarmen. Voor dit laatste waren er ook lekkere croques boem boem voorzien. Het warme eten deed hen duidelijk deugd. Zonder te morren kropen ze weer in hun natte gerief voor deel 2 van de regendag. Wat een doorzettingsvermogen en spirit heeft deze groep zeg!

Uit solidariteit zijn Jan, Lizon en ik in de kano gekropen en hebben we de zeilertjes een 4-uurtje gebracht op het water. Het waren precies meeuwen die we aan het voederen waren. Daarna hebben we eens gekeken hoe lang dat meer hier eigenlijk is? Lizon, amper 10 jaar oud, peddelde stevig mee. Sterke meid hoor! We zijn zo ver als we konden gegaan en kwamen uit op net geen 4km. Natuurlijk moesten we ook de hele weg terug en zo hebben we een stevige 7km afgelegd in de kano van Mario. 's Avonds stonden er grote dampende pannen paella op hen te wachten.
Vrijdag was er geen regen maar ook geen wind. De zon doet een poging om de wolken te breken. Dan maar een alternatief programma want zeilen was echt niet een optie nu. De groep werd in 4 verdeeld. Doel is om met een peddel op een boot naar de boei en terug te gaan. Hoe het komt weet ik niet maar ik zat plots in een groepje mee ingedeeld. Dikke fun en een hoop gekrijs ging met deze wedstrijd gepaard. Zalig was het. Ik heb me reuze geamuseerd met de Bloody Maries.
We hadden met alle zeilers afgesproken dat de eerste manche het team van Tangui moest winnen. Zijn papa had de avond er voor namelijk tussen pot en pint laten vallen dat hij zijn haar ging knippen als zijn zoon in een manche eerste werd. Dat dit een officiële moest zijn en bij het zeilen had hij echter niet gespecifieerd. Big mistake Christian! Coupez les cheveux!


In de namiddag werd het warmer en er stond een flauw windje. De monitoren lieten de zeilers allerlei gekke toeren doen met hun boot en een wedstrijdje sloot de dag af. Hier was de bedoeling dat alle kinderen, behalve Tangui die van niets wist, om alles fout te doen. Voor één keer mocht het echt. Zo botsten ze tegen elkaar, raakten de boei, gingen te vlug over de start. Wie nu naar het meer keek moet echt gedacht hebben: 'wat een bende prutsers is dat daar!'



Het was gewoon hilarisch en iedereen vond het een ongelooflijk tof idee zo'n wedstrijd. Tangui finishte opnieuw als eerste. Nu moeten die haren er wel echt af! De stage was dus in stijl afgesloten, allemaal lachende gezichten. Zaterdag en zondag zal het ernstiger zijn want dan zijn het 2 wedstrijddagen.

Ik blijf tijdens de wedstrijden niet altijd aan de kant staan kijken. Dat vind ik net iets te saai. Daarom zijn Patricia en ik in onze loopkleren gesprongen en  hebben samen nog eens den toer rond het meer gedaan. Deze ronde ging merkelijk vlotter. We hebben zo'n 7 km gelopen en een 3 km gestapt.

's Avonds was er op de club van Bütgenbach een BBQ en het werd een leuke avond zo alle Walen en Vlamingen door elkaar. We kelderden er alle flessen rosé. We werden ook getrakteerd op een spectaculaire touch and go in het midden van het meer door een luchtballon.

 
Zondag was een vreselijk warme dag. Ik liep een hele dag met een oververhit hoofd. Regelmatig stapte ik het koude meer in om af te koelen. Noor had een zeer goede wedstrijd gezeild. Manu was wat teleurgesteld. Hij was gestoken door een bij op zijn hand en hierdoor kon hij het niet zo goed gebruiken bij het zeilen. Net voor de start had er zo'n kreng hem nog eens gestoken vlak achter het oor dus tja....de resultaten kunnen de volgende keer alleen maar beter zijn zeker?


In ieder geval het was een enorme leuke week waarin ik me te pletter heb geamuseerd met de jeugd. Enkelen van mijn schatjes gaan volgend seizoen naar de Europeclass en ik ga die zo keihard missen. Daarom ga ik ze alle komende wedstrijden stevig knuffelen. Iedere keer een beetje afscheid nemen.

Nu is het september, eindelijk september. Ik mag terug mijn loopschoenen aanbinden en er voor gaan. Noor en ik hebben vandaag al ons eerste toerke gelopen en het voelt zooooo heerlijk om weer te lopen, zooooooo heerlijk! Dat het maar vlug vrijdag is....

dinsdag 11 augustus 2015

stand van zaken

De maand juli is echt voorbij gevlogen. Heerlijk weer, lekker genoten en veel gerust. Deze maand moesten alle sportieve prestaties van de agenda geschrapt worden. Eén maand mocht ik eens het volledig 'luie wijf' uithangen.

Geen fietsen van en naar het werk maar met de wagen. Raar hoor als dat al 4 jaar geleden is! Ik ben dan ook mega blij dat die maand voorbij is...heerlijk zo naar het werk fietsen.

Enkel een maand gaan werken, huishouden doen en slapen. Af en toe een uitje maar vooral rusten. Zoveel mogelijk suikers worden gemeden in de voeding en ook alcohol wordt beperkt.

Ik moet zeggen dat ik er niet zo veel problemen mee had omdat ik zeker wist dat deze leefstijl stopt op 31 juli is ik het goed gedaan heb. De discipline heb ik wel gehad daardoor.

Wat mocht er dan terug vanaf augustus?

Wel het fietsen van en naar het werk en proberen zo'n 3 tot 4 keer per week een 7 minutes workout. Een wandeling mag er ook al eens bij. En dit schema is uit te voeren tot 31 augustus. Vanaf 1 september mag ik terug starten met een start-to-run.

En wat is het effect nu geweest van de maand juli op mijn energiepeil?

Wel, verbazend veel. Ik voel me 's morgens fris, overdag geen dipjes en 's avonds ga ik slapen maar niet om in coma te vallen. Ik ga gewoon slapen omdat ik moe begin te worden. Maar ik voel me goed en vooral energieker worden.

Het was een drastische maatregel maar een goede. Nu flink augustus doorkomen en vanaf september...loooooopen....oooooo wat mis ik het!

woensdag 8 juli 2015

Manu zeilt voor het goede doel

Zoals jullie weten zijn Manu en Noor zeilers in hart en nieren. Ze maken deel uit van het VDC sailing team dat het schitterend doet in de Trophy 2015 van de Spirouclass.

Manu gaat voor het 2e jaar op rij zeilen voor minder bedeelde kinderen. Gedurende 5 dagen gaat hij met zijn boot de Maas afvaren. Een tocht, samen met nog andere leeftijdsgenoten van zo'n 100km waarbij ze overnachten in een tent langs de oever.

Hij wil met zijn zeilteam zo veel mogelijk geld inzamelen via volgende actie:

Er is een zeil waarop alle namen komen van de mensen die € 10,00 storten op de rekening van het VDC sailing team met nummer BE44 7506 6783 3745 met medeling RAID + je naam.

De actie loopt vanaf vandaag tot en met vrijdag 17 juli. Je kan de actie volgen op hun blog maar beter zou zijn om deel te nemen.

Dit zijn kinderen die hun hart laten zien voor minder bedeelde kinderen. Dit is toch jullie steun waard, niet?

dinsdag 30 juni 2015

Hottie

De eerste helft van het jaar is voorbij. De zomer staat voor de deur. Tijd om eens te kijken of we progress maken of niet.

Fietsen blijkt nog steeds goed te lukken. Voor de afgelopen 6 maanden staat die teller al op 1.438,09km. Dit is hoofdzakelijk van en naar het werk fietsen.

Verder heb ik 197,28km gelopen, dat is genen stoef maar eindelijk is de oorzaak van deze neerwaartse spiraal gevonden. Ze hebben ontdekt dat ik ergens begin vorig jaar een klierkoortsinfectie heb opgelopen. Omdat dit gepaard ging met een witte angine is dit niet behandeld. Daar mijn principe (en opvoeding) zegt dat zolang er geen bloed bij is, je niet moet trunten, ben ik blijven werken, blijven geven puur op karakter. Tot mijn lichaam eind mei definitief de stekker uittrok.

Daarbovenop komt een schildklierknobbeltje, dus pataat, nog wat extra vermoeidheid er bij. De afgelopen maand volg ik een strak schema om mijn energie 'nuttig' te gebruiken, welks dan in serieus conflict komt met mijn ik-wil-zo-veel-als-mogelijk-op-mijn-dag-doen-karakter.

Maar het is van moeten en van echt niet meer kunnen. Toch blijf ik werken anders wordt ik gewoon gek. Dit houdt wel in dat ik 's avonds rond 21u in coma val en slaap tot de volgende ochtend 7u30. Maar liever dit dan godganse dagen binnen mijn 4 muren te moeten hangen. Psychologische gezondheid is denk ik minstens even belangrijk in een genezingsproces.

Verder zijn alle sociale uitjes beperkt tot 1 op een week waar ik dan de voorgaande dagen naartoe slaap. Leuk is anders maar het helpt. Ik heb al enkele goede dagen. Belangrijkste voor mij is dat mijn grote vraag 'waarom geraak ik potverdorie nu toch niet in mijn loopschoenen?!' is opgelost. Vanaf nu kan ik het via discipline alleen maar doen beteren.

Voor wat het zwemmen betreft, hier zal geen beweging in komen. Maar de temperatuur van het Nievdonckse water is optimaal en gezien onze kinderen daar de komende vakantieweken hun broek gaan slijten, zal er wel eens een duik in gebeuren.


Verder ben ik een fiere, gelukkige moeder. Kind 1 en Kind 2 zijn naar huis gekomen met een schitterend rapport. Voor hen staan 9 weken fun voor de deur. Ze zijn er onmiddellijk ingevlogen. 'Mag ik bij....'-vragen vliegen mij hier al rond de oren.
Gezien het fantastische resultaat kan ik niet anders dan ja antwoorden - of is het hun blik van 'ja maar ik heb toch kei goed gewerkt hé'? Ben er niet helemaal uit. Soit, de opgemaakte studeerplanning was succesvol.

Ik probeer op de goede dagen een half uurtje zeer rustig te joggen. De weergoden zorgden de afgelopen weken voor een flinke hittegolf dus het loopmoment werd telkens uitgesteld in juli.
Maar ik heb me een lijstje gemaakt van de plekjes waar ik de komende zomer zeker wil lopen. Wat motivatie en goesting kweken helpt ook in het genezingsproces. Dit zijn mijn plekjes:

* Nieuwdonk Berlare
* strand Middelkerke
* Osbroekbos Aalst
* Julianadorp Texel NL
* rond het meer van Bütgenbach
* toerke van Wanzele

Voor wie aan den Nieuwdonk vertoeft, als je daar plots een loopster het water ziet induiken, niet panikeren. Perfect normaal. It's only me.
Als er mama's of papa's hetzelfde willen doen, geen probleem, ik duld nog andere mensen in mijnen plas. En je kinderen kan je er ook goed hun bezigheid geven. Na afloop van de loop-duik kunnen we een frisse pint drinken in de club. Twee vliegen in een klap.

Stay cool de komende dagen!

dinsdag 16 juni 2015

Tri

De maand mei is voorbij gevlogen. Het was een turbulente maand. Een maand van sterk moeten zijn en er niet echt de volledige energie voor hebben. Maar er waren genoeg activiteiten om hier niet over wakker te moeten liggen. Activiteiten die toelieten om "Go with the flow" te kunnen zijn.

Lopen heb ik niet gedaan in de maand mei. Het is er gewoon niet van gekomen - dit is de gemakkelijkste uitleg. Ik heb er te weinig inspanning voor over gehad - dit is de enige correcte. De zeilkalender van de kids was deze maand iets minder druk, het was niet ieder weekend zeilen. De weekends dat ik niet met boten achter mijn auto reed, heb ik op de fiets doorgebracht in de Ardennen.



We logeerden in een prachtige comfortabele woning in Gouvy. Het is een jaarlijkse gezellige boel onder vrienden. We vreesden voor de zon maar ze liet ons niet in de steek. We hebben gefietst, gewandeld, gegeten, gedronken en veeeel genoten.

Eind mei deed Manu mee aan een kids triathlon in Bredene. Samen met zijn zeilmaat Toon moesten ze 250m zwemmen + 5km fietsen + 1,5km lopen. Ik heb verschillende keren een poging ondernomen om hem iets te laten oefenen hiervoor maar zijn skateboard heeft het altijd van mij gewonnen. Dus onvoorbereid vertrokken ze naar ginder, Noor als begeleider van Toon en ik van Manu.


Beiden zaten in de eerste reeks van hun leeftijdscategorie. Manu kwam als 3e uit het water en Toon als 7e (voorlaatste). Bij het fietsen bleek het parcours veranderd en de mevrouw die ons het plannetje bij de inschrijving had gegeven had dit niet gecommuniceerd. Enige verwarring bij het ingaan van de 2e ronde bij Manu. Maar gelukkig verloor hij niet al te veel tijd maar hij was er niet blij om.

Toon had bij het fietsen enkelen ingehaald en kwam in 4e positie in de eerste ronde door. Manu begon aan zijn loopgedeelte nog steeds in 3e post. Zo liep hij het ook uit. Toon kwam dichter bij Manu en finishte 4e.


Ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was van die 2 sjarels. Zonder trainen tegen die beren dubbel zo breed en 4 koppen groter dan hen, die in de triathlonclub zitten, zo'n resultaat neerzetten. Bovendien waren ze nog fris en niet op het einde van hun krachten. Er zijn er daar over de meet gekomen die amper 30" voor hen in het klassement zijn maar die zich toch moesten zetten of ze vielen naast hun schoenen.
Toen we op 6km van huis waren, vroegen ze om hun fietsen van het rek te nemen. Ze wilden nog een toerke doen in Lede. Zo'n 45' later waren ze thuis. Man man man, krakken zijn het die 2!

Padi was die week op logement en het was ongelooflijk mooi weer. Niets ontspannender dan 's avonds na het werk een lange wandeling te maken. 't Is toch een zotte bees zenne: ze huppelt en springt als een jonge hinde want ik denk echt dat ze soms denkt dat ze dat is.

Op een bepaald ogenblik vond ik haar niet meer. De sloeber had haar in het hoge gras weggestoken en speelde gewoon kiekeboe! Toen we langs een bende schapen liepen dachten deze waarschijnlijk dat ze één van hen was door haar vacht. Jammer dat ik het niet gefilmd heb want het was een heel verhaal dat ze haar te vertellen hadden.

Op zondag 7 juni nam Noor deel aan de laatste zeilwedstrijd van het voorjaar. Het was de beker van de club die er te winnen was. Ik had met pasen een cursus motorboot gevolgd samen met Els en Fannie. Ieder van ons mocht die zondag het water op voor de rescue. Ik kroop bij Paul in de motorboot. Het is altijd fun met Paul op het water.

Ook deze keer hebben we niet moeten stil zitten. Tot 3 x hebben we een dappere surfsters binnen getrokken en een rescue mogen doen van een gekapseisde RS Terra. Onze jonge zeiler had al een paar keer geprobeerd zijn bootje recht te krijgen maar hij was net niet sterk genoeg. Daar het water toch nog behoorlijk fris was, besloten we hem kordaat aan boord te hijsen.
Grote verrassing was dat ik dan op het einde van de wedstrijd ook in de prijzen viel. Ik kreeg namelijk de beker voor de First Female Rescue. Je gelooft me wel als ik zeg dat ik toch wel trots was?!

De komende weken is het vooral de studenten hier stimuleren dat ze even goede cijfers halen als dat ze doen in hun zeilwedstrijden.

Oo en wanneer je klaar bent met het lezen van dit blogstukje, mag je me een handje helpen.
Je neemt je gsm, gaat naar nieuw sms-bericht en typt als geadresseerde 8831 in. In het tekstvak schrijf je BOOST 67. Vervolgens klik je op verzenden. Dit is geheel gratis maar je zorgt er wel voor dat het bedrijf waar ik werk kans maakt op een campagnebudget. Zij zijn jonge ondernemers en kunnen alle hulp gebruiken. We moeten dringend van de 32e plaats geraken! Dank je!!!!