Wat had ik precies gezegd vorige keer? Dat oktober een kalme maand gaat worden? Tja, mmmm, misschien een heel klein beetje? Ja, een heel klein beetje dan.
Mijn meest sportieve week was de laatste. Op die laatste oktoberzaterdag was het heerlijk weer. Ik wou mijn lievelingstoer in Wanzele nog eens proberen. De benen voelden ook sterk aan en misschien zit er wel een 15K in? Dus loopgordel meenemen met drank en gsm erin is de boodschap.
Na een uur intensief zoeken en vloeken heb ik het opgegeeven. Lap, die is verloren gegaan in de verhuis! Bovendien was mijn loophorloge volledig plat dus dat uurtje zoeken kwam nog goed van pas.Je kan je wel al inbeelden dat ik behoorlijk opgedraaid vertrokken ben. Hoe kan ik nu zo stom zijn en zo slordig! Mijn goede loopgordel kwijt, en dan nog mijn enige eerste prijs die ik ooit gewonnen heb.
Maar mijn frustraties waren vlug verdwenen. Lekker zonnetje, mooie natuur, heerlijke temperatuur...en biebie was weg van de wereld. Geen erg toch? Neen, behalve als het 2 jaar geleden is dat je die toer gelopen hebt en plots moet vaststellen dat je het niet meer weet. Toen ik het bord 'Schellebelle' zag begreep ik dat ik helemaal uit koers was.
Maar een goede straatloper weet wel overal zijn baan en gelukkig kon ik de me vlug terug richting Lede brengen. Het werd effectief een 15K en mijn hartje maakte zowaar een vreugdesprongetje: I'm back!
Vanaf dat moment is de runaholich in mij terug wakker geworden. Het is geen grote opgave meer. De schoenen raken op tijd niet moddervrij gemaakt en het smurfen naar leuke trails is begonnen. Veerle, mijn loopmaatje op woensdag, blijkt ook een trailliefde te hebben. Het is nog een prille liefde maar stilletjes aan help ik haar deze ten volle te ervaren.
Ze vergezelt me ook op zaterdagen en dan duiken we de bossen in. Het is heerlijk zo samen met een vriendin een passie te kunnen delen. En ik moet zeggen dat ze het schitterend doet. Het is heerlijk als ik haar brede smile zie als we door de modder ploeteren. De ideale looppartner is ze!
Op de eerste ijzeldag van deze winter, maandag 23 november, ben ik grandioos en volledig stijlloos de grond opgegaan met mijn fiets. Buiten blauwe benen, ellebogen en rechter ribbenkast ben ik er goed vanaf gekomen. Ik was bang dat mijn lopen even voorbij ging zijn maar buiten een wat kloppend gevoel heb ik geen last. Gelukkig en oef! Alleen zal ik de komende weken niet meer mee moeten doen aan een Miss-wedstrijd.
Zowaar is de eerste inschrijving voor een leuk loopevenement ook een feit. Veerle en ik nemen deel aan de Ghelamco Arena Run op 27 december 2015. En stukje per stukje ben ik aan mijn planning van 2016 begonnen. Wat al vaststaat is de Beartrail in Voeren eind oktober. Verder pik ik hier en daar een leuke trail mee...wie weet met Veerle.
Mijn meest sportieve week was de laatste. Op die laatste oktoberzaterdag was het heerlijk weer. Ik wou mijn lievelingstoer in Wanzele nog eens proberen. De benen voelden ook sterk aan en misschien zit er wel een 15K in? Dus loopgordel meenemen met drank en gsm erin is de boodschap.
Na een uur intensief zoeken en vloeken heb ik het opgegeeven. Lap, die is verloren gegaan in de verhuis! Bovendien was mijn loophorloge volledig plat dus dat uurtje zoeken kwam nog goed van pas.Je kan je wel al inbeelden dat ik behoorlijk opgedraaid vertrokken ben. Hoe kan ik nu zo stom zijn en zo slordig! Mijn goede loopgordel kwijt, en dan nog mijn enige eerste prijs die ik ooit gewonnen heb.
Maar mijn frustraties waren vlug verdwenen. Lekker zonnetje, mooie natuur, heerlijke temperatuur...en biebie was weg van de wereld. Geen erg toch? Neen, behalve als het 2 jaar geleden is dat je die toer gelopen hebt en plots moet vaststellen dat je het niet meer weet. Toen ik het bord 'Schellebelle' zag begreep ik dat ik helemaal uit koers was.
Maar een goede straatloper weet wel overal zijn baan en gelukkig kon ik de me vlug terug richting Lede brengen. Het werd effectief een 15K en mijn hartje maakte zowaar een vreugdesprongetje: I'm back!
Vanaf dat moment is de runaholich in mij terug wakker geworden. Het is geen grote opgave meer. De schoenen raken op tijd niet moddervrij gemaakt en het smurfen naar leuke trails is begonnen. Veerle, mijn loopmaatje op woensdag, blijkt ook een trailliefde te hebben. Het is nog een prille liefde maar stilletjes aan help ik haar deze ten volle te ervaren.
Ze vergezelt me ook op zaterdagen en dan duiken we de bossen in. Het is heerlijk zo samen met een vriendin een passie te kunnen delen. En ik moet zeggen dat ze het schitterend doet. Het is heerlijk als ik haar brede smile zie als we door de modder ploeteren. De ideale looppartner is ze!
Op de eerste ijzeldag van deze winter, maandag 23 november, ben ik grandioos en volledig stijlloos de grond opgegaan met mijn fiets. Buiten blauwe benen, ellebogen en rechter ribbenkast ben ik er goed vanaf gekomen. Ik was bang dat mijn lopen even voorbij ging zijn maar buiten een wat kloppend gevoel heb ik geen last. Gelukkig en oef! Alleen zal ik de komende weken niet meer mee moeten doen aan een Miss-wedstrijd.
Zowaar is de eerste inschrijving voor een leuk loopevenement ook een feit. Veerle en ik nemen deel aan de Ghelamco Arena Run op 27 december 2015. En stukje per stukje ben ik aan mijn planning van 2016 begonnen. Wat al vaststaat is de Beartrail in Voeren eind oktober. Verder pik ik hier en daar een leuke trail mee...wie weet met Veerle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten