vrijdag 30 augustus 2013

Wanzele Loopt!

Wanzele is een deelgemeente van Lede. Enkele goeie maten wonen daar en zij hebben de loopmicrobe ook goed te pakken. Regelmatig lopen we samen, pikken gezellige joggings mee en verkopen vooral veel leute.

Ze zijn ook ouders en hun kindjes gaan naar het schooltje in Wanzele waar ze ook deel uitmaken van het oudercomité. Van het ene gezever komt het andere gezever, dat wordt wat serieuzer en voilà, ze hebben hun schouders onder een heuse jogging gestoken: Wanzele loopt!

Persoonlijk vond ik het ambitieus en gewaagd maar ik moet zeggen dat ik zwaar onder de indruk ben van hun organisatie tot op dit moment. Ze hebben professionele elektronische registratie, sponsoring en bouwen netjes de spanning op via alle sociale media.

Iedereen krijgt graag een beloning voor zijn loopprestatie. Zo is er een lekker en een nuttig geschenk voor iedere deelnemer (ja ik weet welke het zijn maar ik mag het niet zeggen). Voor de beste 3 mannen en vrouwen per reeks is er nog een kadocheque die men zeker zal gebruiken.

Hun motivatie was wat werkingsgeld te verzamelen voor het schooltje van Wanzele maar ook om de mensen aan te zetten tot bewegen en gezonder leven. Maar vooral om het gemeenschapsleven in Wanzele wat te boosten.

Marathonman Stefaan Engels en zijn Club 365 zal ook aanwezig zijn om de 10km mee te lopen. Ikzelf zal ook present zijn want het is een leuke gemeente en vooral het zijn super toffe mensen. Ik steun hen ten volle.

Er zijn nog plaatsjes vrij dus schrijf jullie zeker in via hun site http://wanzeleloopt.be/ want de ambiance zal er ook zeker zijn. Je kan zelfs via Facebook laten weten welk liedje jij graag hoort tijdens het lopen. Dit wordt echt een leuke loopavond. En als je het lopen niet ziet zitten, kom dan gewoon mee supporteren. Want ook de supporters zullen zich amuseren. De avond wordt afgesloten met een vuurwerk en een dansje. Dit mag je echt niet missen!

O de datum even meegeven: vrijdag 13 september en inschrijven kan hier.

woensdag 28 augustus 2013

Elvis is alive...

en hij woont in Kroatië! Echt waar!
De afgelopen 2 weken waren voor de familievakantie. We hebben met de Princeza Diana aan eilandhoppen gedaan in Kroatië. Het zeilen werd afgewisseld met fietsen, lopen en wandelen. De steden en eilandjes die we bezochten waren pareltjes. Ik ben zowaar verliefd geworden op dit land met zijn Italiaanse keuken.
Ons reisgezelschap was een mengelmoes van leuke mensen van over de hele wereld: New York, Londen, Milaan, Rotterdam, Duitsland, Sydney, Montreal, Nieuw Zeeland en enkele Belgen. We waren een hechte groep en de kinderen hadden de tijd van hun leven. De reisleiding was Benjamin en Elvis, twee jonge snaken uit Kroatië. Ze deden het fantastisch en hun humor was hilarisch.
Wat is er leuker dan varen naar prachtig eilanden, zwemmen in open zee, slapen op het dek van het schip onder een schitterende sterrenhemel, fijne mensen rond je hebben om mee te praten en lachen, grappige sloebers van kinderen, lekker eten en drinken en een lieve kapitein? Niets, correct.










Toch slaagde ik er in om in deze vakantie alles samen zo'n 68km te lopen/wandelen, 90km te fietsen en 3,3km te zwemmen. Ik ga wel lekker niet vertellen hoeveel liters Pivo (bier) ik heb gedronken en hoeveel eten ik naar binnen heb gespeeld. Dat doet het spannen van mijn broek me al genoeg. Maar dat zijn details.

zondag 11 augustus 2013

NY - week 13

Deze week was het een rust en/of wedstrijdweekje. Ja, dit houdt in dat de eerste 4 weken van voorbereiding ook voorbij zijn. Hé hé...

Van zondag tot dinsdag ben ik achterwaarts de trap af gekomen. De spieren waren behoorlijk stijf na de trail van afgelopen zaterdag. Dit was niet zozeer omdat het me fysiek te boven was gegaan maar wel omdat ik 17km op een onnatuurlijke manier gerend heb om die dikke teen te sparen. Ook deze is ondertussen al flink hersteld. 

Donderdag stond er een duomarathon op het schema met Marathonman in kader van zijn Hero-project. Mijn persoonlijk doel hierbij was om wat te testen met mijn voeding. Ik denk ondertussen al wat dichter bij de oplossing te komen om lange afstanden te lopen zonder buik- en darmpijnen op het einde. Stephanie Scheirlynck van Energy Lab heeft me hierbij goed geholpen en haar voedingsschema begint echt zijn vruchten af te gooien.

Het startuur was geschoven van 11u naar 19u30 zodat de leden van Club365 konden aansluiten voor hun training. Hierdoor kon ik mijn strijk en kuis doen en nog naar de vorderingen van Manu zijn zeilen gaan kijken. Deze week mocht hij immers met een grotere boot, een Splash varen ipv met een optimist. Hij was zo fier. Ik trouwens ook. Mijn zeilertjes doen dat ferm goed.

Bij aankomst bleek dit een intervaltraining te zijn van 4 x 2km. Toch een sloeber die Stefaan Engels, dat detail had hij me niet verteld! Maar ik denk dat het al meer is omdat hij mij wat kent, best dat ik dergelijke zaken vlak voor de start weet, dan kan ik niet protesteren en doe ik braafjes alles mee. Dit zou de stramheid er ook wel uithalen zei hij met een grijns op zijn gezicht...mmm...

De inloopkilometers gingen wat stroefjes maar eens de spieren waren opgewarmd en ik de zere dikke teen had weggecijferd, was ik klaar voor de intervals. Ik heb ze netjes mee gedaan alleen heb ik de laatste 2 rustige 2km's tussenin net iets sneller gelopen...ik wou hier ook wel op een treffelijke tijd finishen hé.

Uiteindelijk heb ik moeiteloos mijn halve marathon afgelegd in 2u 4min. Stefaan deed zijn stuk in 2u 5min en zo hebben we dus Hero nr. 220 op onze naam geschreven met een tijd van 4u 09min. Achteraf zijn we met de aanwezigen - na het douchen in de tennisclub - nog wat blijven napraten. Gezellig.

Vrijdag had ik geen last van de benen...hij had dus gelijk dat deze training de stramheid er wel zou uithalen...

Zaterdagnamiddag had ik afgesproken met Charlotte, mijn tri-maatje, Patrick en Sonja om deel te nemen aan de Pelikanenrun in Ename. Charlotte woont op 20m van de start en de après was te aanlokkelijk: TweEname met een BBQ-worst en een Brasilparty. 

Ik kon de benen niet inschatten maar eens de start dichterbij kwam besloot ik om met Charlotte - doel 55' - te lopen ipv Sonja - doel 1u. Indien ik het niet zou volhouden, kon ik me laten zakken tot bij Sonja en alsnog 1u halen.

Ronde 1 voelde zalig aan en met een tempo van 11km/u was deze al snel achter de rug. Charlotte bleef netjes naast me lopen. Ze zeggen dat ik een tetterkont ben tijdens het lopen maar dan had ik hier wel mijn meesteres naast me hoor. Ronde 2 ging ook vlekkeloos en het tempo bleef strak aangehouden. Mijn benen ging als vanzelf en de teen deed geen pijn. 

Ronde 3 begon het bij mij te kriebelen: Charlotte, die 2 dames ginder, die halen we in deze ronde in. Ok? Goedkeuring werd gegeven en zo geschiedde. Dit gaf zo'n kick. Ik heb het tot op heden nog niet meegemaakt dat ik 7,5km loop met iemand en dat we zo'n gelijke tred hebben. 

En dan kwam mijn honger: Charlotte, gaan we de laatste ronde eindigen aan 12 per uur? Opnieuw goedkeuring. We haalden nog een vrouw of 4 in. Op 100m van de finish stond de echtgenoot van Charlotte met nog een kluts bier in zijn glas. Dit werd mee gegrabbeld en zo liepen we over de finish met een ondertussen leeg glas. Zij is echt nog gekker dan ik. I love it.
We eindigden als 13e en 14e vrouw van de 37 deelnemende met een tijd van 54min 38sec. Patrick eindigde 1 minuutje na ons. Ik besloot om Sonja tegemoet te lopen. Ze moest haar uur halen vond ik. Ik jaagde ze nog wat op in de laatste meters want de kans zat er in om 59min 59sec te halen maar het was klokslag 1u dat ze binnen was. Toch super hoor!

De goede resultaten werden gevierd met de tweename, de BBQ-worst en de Brasilparty. Leuke afsluiter van een wedstrijdweekje die me toch een boost gegeven heeft. Recuperatie is goed en mijn tijden gaan er op vooruit. Mijn zelf in elkaar geflanst schemaatje, op mijn goestingskes gemaakt, brengt op. Yes, I can!

dinsdag 6 augustus 2013

Macho!

Ga je gaan zwemmen onder je middagpauze, zoals elke week, lekker een half uurtje goed ontspannen...tot...

(In de films stopt nu plots het beeld, verdwijnt de klank en je zet je wat rechter...)

...tot er een omhooggevallen macho, die denkt dat hij koning Neptunus is met de nulmeridiaan door zijn achterste lopend, je GEBIED (ja je leest het goed) zijn baan te verlaten.

Excuseer?!

"Ja, enkel crawl, jij niet zwem, jij moet weg?"

Negeren Wis, gewoon tonen dat je het niet gehoord hebt en verder zwemmen, dat waait wel over.

Neen jong, meneer probeert (ja ook dit lees je goed, hij had echt moeite!) me in te halen, brult nog wat maar opnieuw negeer ik hem.

Hij draait zich en geeft me dan gewoon een klop op mijn hoofd.

Moet ik dit negeren? NEE, no way.

Meneer vind dat vrouwen niet in zijn baan moeten zwemmen. De redders er bij maar ik was zo woest dat ik onmiddellijk uit het zwembad gegaan ben. Tenslotte mag je je nooit verlagen tot iemands kinderachtig niveau.

Ik heb ferm mijn gedacht gezegd tegen de redders. Ze kennen mij, zien me alle weken baantjes trekken, rekening houdend met iedereen. Ze weten ook dat ik absoluut geen trage zwemmer ben. Maar ja ik ben een vrouw..

Wel ik heb het gehad! Die macho, daar heb ik klacht tegen neergelegd bij de directie. Volgende week ga ik gewoon terug, benieuwd wat ze zullen zeggen.

Verder een boodschap aan alle macho's in een zwembad of er buiten: jullie gedrag is ronduit onsportief en beschamend.


Eventjes net gemerkt dat de uitslag online is van mijn trail van afgelopen zaterdag. Ik moet eerlijk toegeven dat ik me plots een stuk beter voel:

Ik ben zowaar 4e vrouw! Plaats 33 op de 65 deelnemers. JOOOOEEEEEPIEEEEEEE!!!!!

Ik heb aan mijn baas gevraagd om toch nog eens mee te kijken of ik het goed zag. Ik was er heilig van overtuigd dat ik helemaal aan het staartje bengelde.

 

maandag 5 augustus 2013

NY - week 14

De week zijn we goed gestart met een super leuke deugddoende weerstandstraining in de Blaarmeersen te Gent samen met Club 365. Het waren 10 zware kilometers waarin 6 pittige intervals verwerkt waren op een speelse manier. This beats het saaie toerkes draaien op een atletiekpiste hoor.

En dat was het dan voor de rest van de week. Noor en Manu van en naar de zeilclub voeren en gaan werken, dat heb ik gedaan. Maar van sporten is er niets meer in huis gekomen. Te warm en te lui. De haan van de buren blijft van zijn oren maken en het steeds om 5u wakker zijn begint zijn tol te eisen.
Zaterdag liep ik Le Trail, ça Flémalle. Het parcours was pittig: 847 hm op de 36,7 km. Mentaal en praktisch was ik er helemaal op voorbereid, maar fysiek? Je kan onmogelijk zo veel weken achter elkaar zo'n minimum aantal kilometers lopen en dan verwachten het schitterend te doen.

Daarom aan de start wel met de loophorloge aan maar ik heb niet op start geduwd. Hé, dat is weer een nieuwigheidje zie voor mijn controlefreak gedrag. Ik ga voor het eerst een tochtje maken zonder dat ik er nood aan heb om te weten of mijn hartslag goed zit of hoe snel ik loop de kilometer. Nope, niets van dit alles. Ik ken mijn ritme al genoeg en ben al een echte kei geworden in het doseren.
De Roze Panter!
Van het hele parcours heb ik alle relatief vlakke stukken kunnen lopen. De hellingen waren de moeite, soms zelfs een stijgingsgraad van meer dan 25% naar mijn gevoel. De afdalingen waren natuurlijk van gelijke trend. Tot net voor bevoorrading 3 ging alles vlotjes.



En dan gebeurde het. Ik was aan een afdaling begonnen, gleed wat uit met linkervoet, wou het evenwicht herstellen met de rechtervoet en pataaat, schop ik tegen een uitstekende rots met de tip van mijn voet. Ja, er waren sterretjes bij, het deed behoorlijk pijn. Ik koos om niet de schoen uit te doen en gewoon proberen verder te lopen. Het zou wel over gaan. Maar het afdalen deed geen goed. Je voet schuift naar voor en de teen botste dus telkenmale er tegen. Ai ai ai...
De lieve jongen aan bevoorrading 3 informeerde me dat ik op 21,5km zat en ik nam eventjes pauze om te bekomen en te beslissen wat ik zou doen: stoppen of doorgaan. Uit zijn informatie kon ik besluiten dat ik terug lekker de rode lantaarn op mijn naam aan het schrijven ben. Toch voelde geen ontgoocheling want ik had over deze afstand minder dan 3u gedaan. Dat was vorig jaar wel eventjes anders.

Nu moest ik voor mezelf inschatten wat de teen zou doen. Klimmen en platte stukken was no problem, enkel de afdalingen zouden pijnlijk worden. De jongen vertelde me dat er nog 5 beklimmingen in zaten waarvan de zwaarste en moeilijkste afdaling op het einde zou zitten als dit was zoals vorig jaar. Ik goot wat koel water in mijn nek en besloot toen om verder te gaan tot de volgende bevoorrading. Daar kreeg ik immers de keuze volgens de jongen om al dan niet door te gaan.

De volgende stukken waren grotendeels vlak of licht hellend. Ik liep op de buitenkant van mijn voet en kon er nog steeds dezelfde pas in zetten als voor het stoten. Dit komt goed, wat op de tanden bijten, maar dit gaat goed. Een mens zoekt al gauw een alternatief voor de steile afdalingen (op de poep en met behulp van de armen) zodat de voet gespaard bleef.
Rare is dat ik bij mijn weten bevoorradingspost 4 nergens ben tegengekomen. Of die mensen hebben alles al opgekraamd met het idee dat er niemand meer kwam, of ik heb een stuk verkeerd gelopen of ik heb hem gewoon niet opgemerkt. Ik kan het niet zeggen want ik heb geen flauw idee. Ik had zo veel mogelijk uitgeschakeld en concentreerde me enkel nog op uitlopen. Ik heb niet veel meer gemerkt van waar ik gelopen heb, ik liep volledig in trance.
Onderweg, voorbij het veld met de appelbomen was er een lieve mevrouw die mijn waterzak vulde met heerlijk koud water. Ik had ondertussen al zeker 4 liter binnen en het zweet bleef maar uit mijn poriën komen. Zonder drank was het onbegonnen werk om verder te gaan. Eten heb ik ook regelmatig gedaan. Het doosje met English gums was bijna leeg.

In ieder geval, een uur en 45 minuten later zag ik de voetbalterreinen en ben ik beginnen stappen. Het is als je weet dat je er bent dat plots alles wakker wordt en dat geldt ook voor de teen. Ik haalde de finish na 37km en 850 hm in 4u 45min, dat is toch dik 3 kwartier vlugger dan vorig jaar. Ik ben zeer teveden! Op welke plek ik gestrand ben, dat weet ik niet want de uitslag is nog niet online.

En daar stond dan terug de jongeman. Bleek dat het de zoon van de organisator was en dat hij deze al op de hoogte gebracht had van mijn teen. Volgende moment zat ik al in de ambulance te discussiëren met de man: hij wou dat ik naar Seraing foto's liet nemen (stond inderdaad al behoorlijk gezwollen en blauw) en ik wou zo vlug mogelijk naar Aalst rijden om het daar te laten doen.

Uiteindelijk heb ik voor de rust en de vrede toegegeven, die mensen hebben hun verantwoordelijkheden dus beter dat ik ze respecteer. Compromis was dat organisator met mijn wagen naar ziekenhuis rijdt en ik mee in de wagen van zijn echtgenote. Zo kon ik dan rechtstreeks van daar naar huis rijden i.p.v. eerst terug naar Flémalle te komen. Hier konden ze zich in vinden.

Het ging allemaal vlotjes en de foto's gaven aan dat er niets gebroken was. De dikke teen is wel goed verstuikt. Ik kreeg een stevige pijnstiller en ontstekingsremmer en mocht terug huiswaarts keren. 's Avonds was er immers Rock Lee Reloaded en ik had de kids beloofd met hen daar naartoe te gaan.

Om 23u waren de pijnstillers uitgewerkt en zijn we terug naar huis gegaan. Mijn kuitspieren, scheenbeenspier, dijbeen en heup kwamen tot leven, de adrenaline was weg. Zondagmorgen kon ik bijna niet uit bed van de stijve spieren. En tot vandaag kom ik de trap achterwaarts af. Dat is geleden van 2010 na de marathon van Berlijn!

Toch was het een super leuke ervaring. De Vertikal K van La Sportiva is een fantastische schoen om deze avonturen mee te doen. Een goede grip op eigenlijk alle soorten ondergrond. Zalige zekerheid bij het afdalen en ook op glibberige stukken goede steun. Vooral het systeem van de extra bovenlap is super: geen steentjes, takjes, modder of wat dan ook komt in je schoen terecht. Geen schurende storende toestanden tijdens het lopen, zalig is dat!

Ik had me voorgenomen bij de inschrijving voor deze trail dat ik van Le Défi de 4 trails, de laatste 3 ga mee doen. Dus volgende is in Seraing op zaterdag 8 september. Tot hier toe ben ik de enige vrouw. Zal maar al wat beginnen oefenen....