NY - week 13

Deze week was het een rust en/of wedstrijdweekje. Ja, dit houdt in dat de eerste 4 weken van voorbereiding ook voorbij zijn. Hé hé...

Van zondag tot dinsdag ben ik achterwaarts de trap af gekomen. De spieren waren behoorlijk stijf na de trail van afgelopen zaterdag. Dit was niet zozeer omdat het me fysiek te boven was gegaan maar wel omdat ik 17km op een onnatuurlijke manier gerend heb om die dikke teen te sparen. Ook deze is ondertussen al flink hersteld. 

Donderdag stond er een duomarathon op het schema met Marathonman in kader van zijn Hero-project. Mijn persoonlijk doel hierbij was om wat te testen met mijn voeding. Ik denk ondertussen al wat dichter bij de oplossing te komen om lange afstanden te lopen zonder buik- en darmpijnen op het einde. Stephanie Scheirlynck van Energy Lab heeft me hierbij goed geholpen en haar voedingsschema begint echt zijn vruchten af te gooien.

Het startuur was geschoven van 11u naar 19u30 zodat de leden van Club365 konden aansluiten voor hun training. Hierdoor kon ik mijn strijk en kuis doen en nog naar de vorderingen van Manu zijn zeilen gaan kijken. Deze week mocht hij immers met een grotere boot, een Splash varen ipv met een optimist. Hij was zo fier. Ik trouwens ook. Mijn zeilertjes doen dat ferm goed.

Bij aankomst bleek dit een intervaltraining te zijn van 4 x 2km. Toch een sloeber die Stefaan Engels, dat detail had hij me niet verteld! Maar ik denk dat het al meer is omdat hij mij wat kent, best dat ik dergelijke zaken vlak voor de start weet, dan kan ik niet protesteren en doe ik braafjes alles mee. Dit zou de stramheid er ook wel uithalen zei hij met een grijns op zijn gezicht...mmm...

De inloopkilometers gingen wat stroefjes maar eens de spieren waren opgewarmd en ik de zere dikke teen had weggecijferd, was ik klaar voor de intervals. Ik heb ze netjes mee gedaan alleen heb ik de laatste 2 rustige 2km's tussenin net iets sneller gelopen...ik wou hier ook wel op een treffelijke tijd finishen hé.

Uiteindelijk heb ik moeiteloos mijn halve marathon afgelegd in 2u 4min. Stefaan deed zijn stuk in 2u 5min en zo hebben we dus Hero nr. 220 op onze naam geschreven met een tijd van 4u 09min. Achteraf zijn we met de aanwezigen - na het douchen in de tennisclub - nog wat blijven napraten. Gezellig.

Vrijdag had ik geen last van de benen...hij had dus gelijk dat deze training de stramheid er wel zou uithalen...

Zaterdagnamiddag had ik afgesproken met Charlotte, mijn tri-maatje, Patrick en Sonja om deel te nemen aan de Pelikanenrun in Ename. Charlotte woont op 20m van de start en de après was te aanlokkelijk: TweEname met een BBQ-worst en een Brasilparty. 

Ik kon de benen niet inschatten maar eens de start dichterbij kwam besloot ik om met Charlotte - doel 55' - te lopen ipv Sonja - doel 1u. Indien ik het niet zou volhouden, kon ik me laten zakken tot bij Sonja en alsnog 1u halen.

Ronde 1 voelde zalig aan en met een tempo van 11km/u was deze al snel achter de rug. Charlotte bleef netjes naast me lopen. Ze zeggen dat ik een tetterkont ben tijdens het lopen maar dan had ik hier wel mijn meesteres naast me hoor. Ronde 2 ging ook vlekkeloos en het tempo bleef strak aangehouden. Mijn benen ging als vanzelf en de teen deed geen pijn. 

Ronde 3 begon het bij mij te kriebelen: Charlotte, die 2 dames ginder, die halen we in deze ronde in. Ok? Goedkeuring werd gegeven en zo geschiedde. Dit gaf zo'n kick. Ik heb het tot op heden nog niet meegemaakt dat ik 7,5km loop met iemand en dat we zo'n gelijke tred hebben. 

En dan kwam mijn honger: Charlotte, gaan we de laatste ronde eindigen aan 12 per uur? Opnieuw goedkeuring. We haalden nog een vrouw of 4 in. Op 100m van de finish stond de echtgenoot van Charlotte met nog een kluts bier in zijn glas. Dit werd mee gegrabbeld en zo liepen we over de finish met een ondertussen leeg glas. Zij is echt nog gekker dan ik. I love it.

We eindigden als 13e en 14e vrouw van de 37 deelnemende met een tijd van 54min 38sec. Patrick eindigde 1 minuutje na ons. Ik besloot om Sonja tegemoet te lopen. Ze moest haar uur halen vond ik. Ik jaagde ze nog wat op in de laatste meters want de kans zat er in om 59min 59sec te halen maar het was klokslag 1u dat ze binnen was. Toch super hoor!

De goede resultaten werden gevierd met de tweename, de BBQ-worst en de Brasilparty. Leuke afsluiter van een wedstrijdweekje die me toch een boost gegeven heeft. Recuperatie is goed en mijn tijden gaan er op vooruit. Mijn zelf in elkaar geflanst schemaatje, op mijn goestingskes gemaakt, brengt op. Yes, I can!