dinsdag 30 juni 2015

Hottie

De eerste helft van het jaar is voorbij. De zomer staat voor de deur. Tijd om eens te kijken of we progress maken of niet.

Fietsen blijkt nog steeds goed te lukken. Voor de afgelopen 6 maanden staat die teller al op 1.438,09km. Dit is hoofdzakelijk van en naar het werk fietsen.

Verder heb ik 197,28km gelopen, dat is genen stoef maar eindelijk is de oorzaak van deze neerwaartse spiraal gevonden. Ze hebben ontdekt dat ik ergens begin vorig jaar een klierkoortsinfectie heb opgelopen. Omdat dit gepaard ging met een witte angine is dit niet behandeld. Daar mijn principe (en opvoeding) zegt dat zolang er geen bloed bij is, je niet moet trunten, ben ik blijven werken, blijven geven puur op karakter. Tot mijn lichaam eind mei definitief de stekker uittrok.

Daarbovenop komt een schildklierknobbeltje, dus pataat, nog wat extra vermoeidheid er bij. De afgelopen maand volg ik een strak schema om mijn energie 'nuttig' te gebruiken, welks dan in serieus conflict komt met mijn ik-wil-zo-veel-als-mogelijk-op-mijn-dag-doen-karakter.

Maar het is van moeten en van echt niet meer kunnen. Toch blijf ik werken anders wordt ik gewoon gek. Dit houdt wel in dat ik 's avonds rond 21u in coma val en slaap tot de volgende ochtend 7u30. Maar liever dit dan godganse dagen binnen mijn 4 muren te moeten hangen. Psychologische gezondheid is denk ik minstens even belangrijk in een genezingsproces.

Verder zijn alle sociale uitjes beperkt tot 1 op een week waar ik dan de voorgaande dagen naartoe slaap. Leuk is anders maar het helpt. Ik heb al enkele goede dagen. Belangrijkste voor mij is dat mijn grote vraag 'waarom geraak ik potverdorie nu toch niet in mijn loopschoenen?!' is opgelost. Vanaf nu kan ik het via discipline alleen maar doen beteren.

Voor wat het zwemmen betreft, hier zal geen beweging in komen. Maar de temperatuur van het Nievdonckse water is optimaal en gezien onze kinderen daar de komende vakantieweken hun broek gaan slijten, zal er wel eens een duik in gebeuren.


Verder ben ik een fiere, gelukkige moeder. Kind 1 en Kind 2 zijn naar huis gekomen met een schitterend rapport. Voor hen staan 9 weken fun voor de deur. Ze zijn er onmiddellijk ingevlogen. 'Mag ik bij....'-vragen vliegen mij hier al rond de oren.
Gezien het fantastische resultaat kan ik niet anders dan ja antwoorden - of is het hun blik van 'ja maar ik heb toch kei goed gewerkt hé'? Ben er niet helemaal uit. Soit, de opgemaakte studeerplanning was succesvol.

Ik probeer op de goede dagen een half uurtje zeer rustig te joggen. De weergoden zorgden de afgelopen weken voor een flinke hittegolf dus het loopmoment werd telkens uitgesteld in juli.
Maar ik heb me een lijstje gemaakt van de plekjes waar ik de komende zomer zeker wil lopen. Wat motivatie en goesting kweken helpt ook in het genezingsproces. Dit zijn mijn plekjes:

* Nieuwdonk Berlare
* strand Middelkerke
* Osbroekbos Aalst
* Julianadorp Texel NL
* rond het meer van Bütgenbach
* toerke van Wanzele

Voor wie aan den Nieuwdonk vertoeft, als je daar plots een loopster het water ziet induiken, niet panikeren. Perfect normaal. It's only me.
Als er mama's of papa's hetzelfde willen doen, geen probleem, ik duld nog andere mensen in mijnen plas. En je kinderen kan je er ook goed hun bezigheid geven. Na afloop van de loop-duik kunnen we een frisse pint drinken in de club. Twee vliegen in een klap.

Stay cool de komende dagen!

dinsdag 16 juni 2015

Tri

De maand mei is voorbij gevlogen. Het was een turbulente maand. Een maand van sterk moeten zijn en er niet echt de volledige energie voor hebben. Maar er waren genoeg activiteiten om hier niet over wakker te moeten liggen. Activiteiten die toelieten om "Go with the flow" te kunnen zijn.

Lopen heb ik niet gedaan in de maand mei. Het is er gewoon niet van gekomen - dit is de gemakkelijkste uitleg. Ik heb er te weinig inspanning voor over gehad - dit is de enige correcte. De zeilkalender van de kids was deze maand iets minder druk, het was niet ieder weekend zeilen. De weekends dat ik niet met boten achter mijn auto reed, heb ik op de fiets doorgebracht in de Ardennen.



We logeerden in een prachtige comfortabele woning in Gouvy. Het is een jaarlijkse gezellige boel onder vrienden. We vreesden voor de zon maar ze liet ons niet in de steek. We hebben gefietst, gewandeld, gegeten, gedronken en veeeel genoten.

Eind mei deed Manu mee aan een kids triathlon in Bredene. Samen met zijn zeilmaat Toon moesten ze 250m zwemmen + 5km fietsen + 1,5km lopen. Ik heb verschillende keren een poging ondernomen om hem iets te laten oefenen hiervoor maar zijn skateboard heeft het altijd van mij gewonnen. Dus onvoorbereid vertrokken ze naar ginder, Noor als begeleider van Toon en ik van Manu.


Beiden zaten in de eerste reeks van hun leeftijdscategorie. Manu kwam als 3e uit het water en Toon als 7e (voorlaatste). Bij het fietsen bleek het parcours veranderd en de mevrouw die ons het plannetje bij de inschrijving had gegeven had dit niet gecommuniceerd. Enige verwarring bij het ingaan van de 2e ronde bij Manu. Maar gelukkig verloor hij niet al te veel tijd maar hij was er niet blij om.

Toon had bij het fietsen enkelen ingehaald en kwam in 4e positie in de eerste ronde door. Manu begon aan zijn loopgedeelte nog steeds in 3e post. Zo liep hij het ook uit. Toon kwam dichter bij Manu en finishte 4e.


Ik moet zeggen dat ik behoorlijk onder de indruk was van die 2 sjarels. Zonder trainen tegen die beren dubbel zo breed en 4 koppen groter dan hen, die in de triathlonclub zitten, zo'n resultaat neerzetten. Bovendien waren ze nog fris en niet op het einde van hun krachten. Er zijn er daar over de meet gekomen die amper 30" voor hen in het klassement zijn maar die zich toch moesten zetten of ze vielen naast hun schoenen.
Toen we op 6km van huis waren, vroegen ze om hun fietsen van het rek te nemen. Ze wilden nog een toerke doen in Lede. Zo'n 45' later waren ze thuis. Man man man, krakken zijn het die 2!

Padi was die week op logement en het was ongelooflijk mooi weer. Niets ontspannender dan 's avonds na het werk een lange wandeling te maken. 't Is toch een zotte bees zenne: ze huppelt en springt als een jonge hinde want ik denk echt dat ze soms denkt dat ze dat is.

Op een bepaald ogenblik vond ik haar niet meer. De sloeber had haar in het hoge gras weggestoken en speelde gewoon kiekeboe! Toen we langs een bende schapen liepen dachten deze waarschijnlijk dat ze één van hen was door haar vacht. Jammer dat ik het niet gefilmd heb want het was een heel verhaal dat ze haar te vertellen hadden.

Op zondag 7 juni nam Noor deel aan de laatste zeilwedstrijd van het voorjaar. Het was de beker van de club die er te winnen was. Ik had met pasen een cursus motorboot gevolgd samen met Els en Fannie. Ieder van ons mocht die zondag het water op voor de rescue. Ik kroop bij Paul in de motorboot. Het is altijd fun met Paul op het water.

Ook deze keer hebben we niet moeten stil zitten. Tot 3 x hebben we een dappere surfsters binnen getrokken en een rescue mogen doen van een gekapseisde RS Terra. Onze jonge zeiler had al een paar keer geprobeerd zijn bootje recht te krijgen maar hij was net niet sterk genoeg. Daar het water toch nog behoorlijk fris was, besloten we hem kordaat aan boord te hijsen.
Grote verrassing was dat ik dan op het einde van de wedstrijd ook in de prijzen viel. Ik kreeg namelijk de beker voor de First Female Rescue. Je gelooft me wel als ik zeg dat ik toch wel trots was?!

De komende weken is het vooral de studenten hier stimuleren dat ze even goede cijfers halen als dat ze doen in hun zeilwedstrijden.

Oo en wanneer je klaar bent met het lezen van dit blogstukje, mag je me een handje helpen.
Je neemt je gsm, gaat naar nieuw sms-bericht en typt als geadresseerde 8831 in. In het tekstvak schrijf je BOOST 67. Vervolgens klik je op verzenden. Dit is geheel gratis maar je zorgt er wel voor dat het bedrijf waar ik werk kans maakt op een campagnebudget. Zij zijn jonge ondernemers en kunnen alle hulp gebruiken. We moeten dringend van de 32e plaats geraken! Dank je!!!!