De eerste helft van het jaar is voorbij. De zomer staat voor de deur. Tijd om eens te kijken of we progress maken of niet.
Fietsen blijkt nog steeds goed te lukken. Voor de afgelopen 6 maanden staat die teller al op 1.438,09km. Dit is hoofdzakelijk van en naar het werk fietsen.
Verder heb ik 197,28km gelopen, dat is genen stoef maar eindelijk is de oorzaak van deze neerwaartse spiraal gevonden. Ze hebben ontdekt dat ik ergens begin vorig jaar een klierkoortsinfectie heb opgelopen. Omdat dit gepaard ging met een witte angine is dit niet behandeld. Daar mijn principe (en opvoeding) zegt dat zolang er geen bloed bij is, je niet moet trunten, ben ik blijven werken, blijven geven puur op karakter. Tot mijn lichaam eind mei definitief de stekker uittrok.
Daarbovenop komt een schildklierknobbeltje, dus pataat, nog wat extra vermoeidheid er bij. De afgelopen maand volg ik een strak schema om mijn energie 'nuttig' te gebruiken, welks dan in serieus conflict komt met mijn ik-wil-zo-veel-als-mogelijk-op-mijn-dag-doen-karakter.
Maar het is van moeten en van echt niet meer kunnen. Toch blijf ik werken anders wordt ik gewoon gek. Dit houdt wel in dat ik 's avonds rond 21u in coma val en slaap tot de volgende ochtend 7u30. Maar liever dit dan godganse dagen binnen mijn 4 muren te moeten hangen. Psychologische gezondheid is denk ik minstens even belangrijk in een genezingsproces.
Verder zijn alle sociale uitjes beperkt tot 1 op een week waar ik dan de voorgaande dagen naartoe slaap. Leuk is anders maar het helpt. Ik heb al enkele goede dagen. Belangrijkste voor mij is dat mijn grote vraag 'waarom geraak ik potverdorie nu toch niet in mijn loopschoenen?!' is opgelost. Vanaf nu kan ik het via discipline alleen maar doen beteren.
Voor wat het zwemmen betreft, hier zal geen beweging in komen. Maar de temperatuur van het Nievdonckse water is optimaal en gezien onze kinderen daar de komende vakantieweken hun broek gaan slijten, zal er wel eens een duik in gebeuren.
Verder ben ik een fiere, gelukkige moeder. Kind 1 en Kind 2 zijn naar huis gekomen met een schitterend rapport. Voor hen staan 9 weken fun voor de deur. Ze zijn er onmiddellijk ingevlogen. 'Mag ik bij....'-vragen vliegen mij hier al rond de oren.
Gezien het fantastische resultaat kan ik niet anders dan ja antwoorden - of is het hun blik van 'ja maar ik heb toch kei goed gewerkt hé'? Ben er niet helemaal uit. Soit, de opgemaakte studeerplanning was succesvol.
Ik probeer op de goede dagen een half uurtje zeer rustig te joggen. De weergoden zorgden de afgelopen weken voor een flinke hittegolf dus het loopmoment werd telkens uitgesteld in juli.
Maar ik heb me een lijstje gemaakt van de plekjes waar ik de komende zomer zeker wil lopen. Wat motivatie en goesting kweken helpt ook in het genezingsproces. Dit zijn mijn plekjes:
* Nieuwdonk Berlare
* strand Middelkerke
* Osbroekbos Aalst
* Julianadorp Texel NL
* rond het meer van Bütgenbach
* toerke van Wanzele
Voor wie aan den Nieuwdonk vertoeft, als je daar plots een loopster het water ziet induiken, niet panikeren. Perfect normaal. It's only me.
Als er mama's of papa's hetzelfde willen doen, geen probleem, ik duld nog andere mensen in mijnen plas. En je kinderen kan je er ook goed hun bezigheid geven. Na afloop van de loop-duik kunnen we een frisse pint drinken in de club. Twee vliegen in een klap.
Stay cool de komende dagen!
Fietsen blijkt nog steeds goed te lukken. Voor de afgelopen 6 maanden staat die teller al op 1.438,09km. Dit is hoofdzakelijk van en naar het werk fietsen.
Verder heb ik 197,28km gelopen, dat is genen stoef maar eindelijk is de oorzaak van deze neerwaartse spiraal gevonden. Ze hebben ontdekt dat ik ergens begin vorig jaar een klierkoortsinfectie heb opgelopen. Omdat dit gepaard ging met een witte angine is dit niet behandeld. Daar mijn principe (en opvoeding) zegt dat zolang er geen bloed bij is, je niet moet trunten, ben ik blijven werken, blijven geven puur op karakter. Tot mijn lichaam eind mei definitief de stekker uittrok.
Daarbovenop komt een schildklierknobbeltje, dus pataat, nog wat extra vermoeidheid er bij. De afgelopen maand volg ik een strak schema om mijn energie 'nuttig' te gebruiken, welks dan in serieus conflict komt met mijn ik-wil-zo-veel-als-mogelijk-op-mijn-dag-doen-karakter.
Maar het is van moeten en van echt niet meer kunnen. Toch blijf ik werken anders wordt ik gewoon gek. Dit houdt wel in dat ik 's avonds rond 21u in coma val en slaap tot de volgende ochtend 7u30. Maar liever dit dan godganse dagen binnen mijn 4 muren te moeten hangen. Psychologische gezondheid is denk ik minstens even belangrijk in een genezingsproces.
Verder zijn alle sociale uitjes beperkt tot 1 op een week waar ik dan de voorgaande dagen naartoe slaap. Leuk is anders maar het helpt. Ik heb al enkele goede dagen. Belangrijkste voor mij is dat mijn grote vraag 'waarom geraak ik potverdorie nu toch niet in mijn loopschoenen?!' is opgelost. Vanaf nu kan ik het via discipline alleen maar doen beteren.
Voor wat het zwemmen betreft, hier zal geen beweging in komen. Maar de temperatuur van het Nievdonckse water is optimaal en gezien onze kinderen daar de komende vakantieweken hun broek gaan slijten, zal er wel eens een duik in gebeuren.
Verder ben ik een fiere, gelukkige moeder. Kind 1 en Kind 2 zijn naar huis gekomen met een schitterend rapport. Voor hen staan 9 weken fun voor de deur. Ze zijn er onmiddellijk ingevlogen. 'Mag ik bij....'-vragen vliegen mij hier al rond de oren.
Gezien het fantastische resultaat kan ik niet anders dan ja antwoorden - of is het hun blik van 'ja maar ik heb toch kei goed gewerkt hé'? Ben er niet helemaal uit. Soit, de opgemaakte studeerplanning was succesvol.
Ik probeer op de goede dagen een half uurtje zeer rustig te joggen. De weergoden zorgden de afgelopen weken voor een flinke hittegolf dus het loopmoment werd telkens uitgesteld in juli.
Maar ik heb me een lijstje gemaakt van de plekjes waar ik de komende zomer zeker wil lopen. Wat motivatie en goesting kweken helpt ook in het genezingsproces. Dit zijn mijn plekjes:
* Nieuwdonk Berlare
* strand Middelkerke
* Osbroekbos Aalst
* Julianadorp Texel NL
* rond het meer van Bütgenbach
* toerke van Wanzele
Voor wie aan den Nieuwdonk vertoeft, als je daar plots een loopster het water ziet induiken, niet panikeren. Perfect normaal. It's only me.
Als er mama's of papa's hetzelfde willen doen, geen probleem, ik duld nog andere mensen in mijnen plas. En je kinderen kan je er ook goed hun bezigheid geven. Na afloop van de loop-duik kunnen we een frisse pint drinken in de club. Twee vliegen in een klap.
Stay cool de komende dagen!
Wow, stevig verhaal. Hopelijk ben je intussen volledig hersteld!
BeantwoordenVerwijderen