Vorig jaar in december, in een impulsieve bui of zou het de Westfleteren geweest zijn, hebben we ons ingeschreven voor de
Oxfam Trailwalker.
We, dat zijn de Kris' Angels, enkele ex-collega's van toen ik nog bij ILvA werkte en Veerle. We zijn allemaal vrouwen en Kris. Ik denk dat hij het leuk vindt :-).
De Oxfam Trailwalker is 100 km stappen maar wij gaan dat met ons team proberen om deze deels te lopen en deels te stappen.
Vandaag zijn we officieel aan de trainingen begonnen. De eerste heb ik voor mijn rekening genomen. De route was een aaneenschakeling van mijn 2 lievelings looptoerkes en 1 lievelings MTB-toerke. Doel? 30 km stappen en het liefst zo veel mogelijk off road.
Het goot deze morgen maar toen we om 11u vertrokken scheen de zon. Het was koud, er stond een gure wind maar de spirit warmde ons meer dan voldoende op.
Het was wat het ideale tempo vinden maar de kilometers gingen goed vooruit. We vonden ons echte bofkonten, zo'n schoon weer. De modder namen we er graag bij. Soms was het bijna op onze toeter gaan maar iedereen glibberde overal vlotjes door. Dit is natuurlijk ons ding hé, trails.
Je mag zulke dingen wel denken maar nooit, echt nooit luidop zeggen. Bad Karma! We waren net vertrokken van ons rustbank rond kilometer 15 wanneer het helemaal donker werd. Tina had wat sukkeling met haar sokken en de donkere wolken kwamen steeds dichter. De sokken moesten goed gestoken worden en dit heeft ons gered van een mega hagelbui. Ik trok iedereen in een garagebox en zo bleven we lekker droog!
De wind was wel stevig komen opzetten en het was echt koud. Maar niemand zei er iets van, kloeg of mekkerde. De mopjes, grappige verhalen, de zotte dingen bleven maar komen. Iedereen genoot duidelijk!
De laatste 12 km waren langs verharde wegen. Ik kon niet inschatten hoe moe iedereen zou zijn en hoe snel we zouden stappen. Daarom koos ik ervoor om deze langs de straten te laten gaan. Als er iets zou zijn, konden we ergens aanbellen. Mocht het donker worden, dan liepen we in straatverlichting.
Maar ook deze 12 kilometer moest aantrekkelijk en leuk blijven, dus 1 plek is hier ideaal voor: het jaagpad langs de Schelde richting Wichelen. Het gladde padje over het overstromingsgebied viel duidelijk in de smaak.
Gelukkig, want hier konden we niet ontsnappen aan de plensbui. Ze maakte ons nat en koelde ons af maar het zicht en lichtspel aan de hemel was zo adembenemend dat het niemand echt was opgevallen.
De laatste 8 kilometers gingen in. Tina en ik wilden die al lopend doen. Maar deze training was ook een oefening in 'Hoe doe je het als team?'. Daarom liepen we, als jonge hondjes, enkele meters vooruit en terug zodat we terug samen kwamen. Maar het bracht ons wel tot een besluit: Ja, we gaan een flink stuk van die 100 km lopen!
De hoek van de Damstraat, de cirkel was rond, de laatste 100m...héhé...is dit hier vlot gegaan!
Maar de grootste verrassing kregen we toen we terug binnen waren. Noor, mijn dochter, had voor ons allen pannenkoeken gebakken! Even wat opwarmen op de warme vloer en dan AANVALLEN!
Wat hebben die gesmaakt. Dank je Noortje! Luv U!!!
We sluiten de eerste KAT (Kris' Angels Training) af met bijna 31 km op de teller in 5u 40min.
Wie de route ook eens wil lopen of stappen, je kan ze hier downloaden.
