Ventis secundis, tene cursum

Terwijl iedereen wordt uitgedaagd om een emmer ijskoud water over zijn hoofd te gieten, ben ik de uitdaging aangegaan met Noor om samen iedere dag haar Latijn in te studeren. De eerste 24 woordjes heb ik al achter de kiezen, alsook de basisregels betreffende de uitspraak. Ik leer er iets mee bij en help haar de discipline aan te kweken om dagelijks te studeren. De afgelopen 6 jaar waren nogal met de vinger in de neus voor haar maar nu zal er moeten gewerkt worden. Laat ik op deze manier de overgang wat verzachten. Maar so far so good en ik ben ook nog altijd mee.

Kindjes flink maar moeder ook flink: ik heb 3 x gelopen deze week. Maandag 4km alleen, woensdag 4km met Manu en zondag 6km rond de plas van Hombeek. Alhoewel het bij de laatste kantje boordje was.

We waren om 8u45 aangekomen voor de wedstrijd van de Spirouclass. Je kon amper iets zien door de dichte mist en er was geen wind. Alles werd voorbereid: boten van de kar, boten optuigen, en dan was het wachten op de wind.

Iets na 11u zaten we met de ouders gezellig op het terras in het zonnetje. De mist was reeds verdwenen maar de wind bleef nog uit. De sfeer was top, de kids hadden dikke fun en het was aperitief-uur...altijd een moeilijk moment. Ik had net beslist om er voor te gaan toen Christine in loopoutfit van achter den hoek komt. Ik ben niet door gestapt naar de bar maar naar mijn wagen achter mijn loopgerief. Een kwartier later liep ik met Christine en Dominique rond de plas van Hombeek.

Christine en ik deden den toer 2 x en dit was goed voor 6km. Dominique heeft er nog eentje extra gedaan. Maar ik was trots op mezelf. Ik had eindelijk terug het karakter om te gaan lopen en dan nog met de volle goesting ook. Dus mijn wind zit goed, ik hou deze koers aan.

Om 14u werd de wedstrijd uiteindelijk afgelast, de wind bleef uit. Alles was vlug opgeladen. De zeilertjes hebben zich desondanks rot geamuseerd. Ze waren blij dat ze elkaar na Bütgenbach nog eens terug zagen. Het is een hechte bende en als je die zon en water geeft is het altijd prijs.

Back to...

school, sport, living in a healthy way...

Nieuwe start voor kind 1 en 2. Vooral voor kind 2 want ze heeft haar eerste dag op de middelbare school achter de rug. Overenthousiast aanhoorde ik gisteren hun eerste-schooldagverhalen. Ze zien het volledig zitten: alle vrienden in de klas, leuke klastitularis, eindelijk blij dat ze een versnelling lager gaan leven en met een vaste structuur.

Moeder had afgelopen maanden ook een datum geprikt: 1 september bind ik terug de loopschoenen aan...definitief. Het enthousiasme van de kids zorgde er voor dat ook ik gemotiveerd startte. Wakend over de hartslag (niet hoger laten gaan dan 150) deed ik 4km in het voorziene half uurtje. Het was een relaxte heerlijke tocht.

Ik heb zo voor iedere afstand die ik wens af te leggen wel een route in Lede. De afgelopen jaren had ik dus ook wel mijn vaste ontmoetingen: het koppel met de 2 witte labradors, de oude man met zijn keffertje die ik liever een trok geef dan tegenkom, het meisje op de fiets op weg naar haar volleybaltraining, etc...Mensen waarmee je na verloop van tijd een klapke doet omdat je ze toch altijd tegenkomt.

Ook zo waren er gisteren mijn vaste ontmoetingen. Gevolg was dat ik soms moest stoppen om een woordeken uitleg te verschaffen over mijn afwezigheid langs de Leedse kouterbanen.
'A zie nikeer hier zeg. Amai das lang gelejen. Zijde ziek gewest hé meiske? Hoe ist er mee? 'K em het nog tegen men vraa gezeit overlest...das toch lang gelejen dammen ons Witteke gezien emmen...'
(Vertaling voor de menschen buiten Lede:
'A kijk eens aan zeg. Amai dat is lang geleden. Ben je ziek geweest? Hoe gaat het er mee? Ik heb het onlangs nog tegen mijn vrouw gezegd...dat is lang geleden dat we ons Witteke gezien hebben...' 

Dus ieder weze gewaarschuwd: ik maak vanaf 1 september terug 3x per week de straten onveilig in Lede en omstreken. Gelieve niet te voederen, een klapke doen mag altijd. Dank u.