Leef!

De eerste week van augustus was er eentje in mineur. Iedere dag was er een vriendin die plots geconfronteerd werd met een onmenselijk en onwezenlijk verdriet. Thomas sloot de rij af. Hij werd bij het fietsen gegrepen door een Jeep en vecht voor zijn leven. Zaterdag en zondag durfde ik bijna niet opstaan...vreselijke week.

We zijn met een beladen gemoed op familievakantie vertrokken naar Bretagne. We hadden vele uren in de wagen voor de boeg en we praatten met de kids over de dinges des levens. Het komt hem eigenlijk neer op een vrij simpele denkwijze: leef en geniet.

De zon scheen in Bretagne en ons gezelschap ontving ons met open armen. Door de voorgaande week waren we vastbesloten de momenten op te zuigen, gulzig en gretig. Het was een ontspannen, gezellige en gastronomische week (lap, weeral een kilootje er bij). We deden leuke uitstappen, lagen languit op het strand en ik kreeg de beginselen in 'Hoe ga je shoppen met de volle goesting?'. Tja, blijkt dat er toch een echte vrouw in mij schuilt, ergens heel diep van binnen. Ik heb ze eventjes losgelaten. Had ik sportgerief meegenomen om in de prachtige natuur daar te gaan lopen? Nope, helemaal vergeten zeg. Bretagne was verrassend mooi en onze uitstappen waren beweging genoeg. Het is een zekerheid: hier wil ik nog terug komen.

  

Maandagavond van de derde week zijn we terug thuisgekomen. Vlug de wasmachine volgepropt en valiezen uitgepakt om onmiddellijk terug te vullen. Dinsdagmiddag zaten Kind 1 en 2 samen met mij in de wagen met daarachter de botenkar richting Bütgenbach. Ze hebben daar de komende dagen zeilstage en -wedstrijd. Maar eerst was er een tussenstop in Genval. We mochten Manu's nieuwe boot gaan opladen...in de gietende regen. Ik moest hem af en toe op aarde trekken...hij zweefde van geluk.

De rit naar Bütgenbach ging relatief vlekkeloos. De grote tent werd opgezet zodat de boys samen konden slapen en ik posteerde die van mij op het plekje met zicht op het meer. Noor ging bij de meiden slapen. Man man man maar wat was de nacht koud zeg! Ik had 2 slaapzakken nodig om warm te blijven. Als je dan iemand bent die 's nachts steevast naar toilet moet, dan is dat ook geen lachtertje. Dat koude niet bevorderlijk is voor de blaas, mag je wel stellen. Ik moest er wel zeker 3 keer uit. Pffff....wat een kou.

De ochtend maakte wel alles goed met een ongelooflijk mooi uitzicht. De stage was officieel begonnen. De komende 5 dagen was het boten in en uit het water leggen, helpen met op- en aftuigen, handje helpen in de keuken en genieten van de zeilertjes. De kids hebben een prachtige ervaring gehad. Hun coachen zijn mensen die zelf zeilden of zeilen op hoog niveau en weten waarover ze het hebben. Ze kregen naast de praktijk ook een gezonde portie theorie voorgeschoteld. Samen met nog enkele walouders zorgden wij ondertussen voor de interne mens: genoeg en lekker eten maken.

Deze keer had ik mijn sporttas wel mee. Ik was vastbesloten om 2 x rond het meer te gaan (goed voor 20,3 km) en zeker wat te zwemmen. Samen met 2 dames ging ik 2 x het meer helemaal rond in een stevige staptred. En mijn wetsuit heeft ook dienst gedaan. Het water was aangenaam van temperatuur en ik heb een 700m in het meer gezwommen.

Donderdagavond was Noor helemaal uitgeput. Het is niet te onderschatten die fysieke inspanning zo een ganse dag op het water. Ze vroeg of ze vanaf dan bij mij in de tent mocht slapen. Geen probleem hoor, zo is het een pak warmer voor mij ook!

Zondagmorgen heb ik wel iedereen rond mij wakker gegild. Ik hoorde al een tijdje een krabbend geluid aan mijn tent. Ik kon het niet echt plaatsen, het leek van onder mij te komen maar dat is toch niet mogelijk?! Zal toch wel niet 1 van die honden zijn die hier aan mijn tent zijn behoefte staat te doen?! Jakkes. Niets te zien. Ik leg me weer neer en probeer verder te slapen. Daar is dat krabben weer. Ik voel een por in mijn zij. EEEEEK, een beest onder mijn grondzeil. Ik schiet omhoog en in een reflex klop ik met mijn vuist op de plek. Noor zit er wat verdwaasd op te kijken. Ok, zal nu wel weg zijn. Dus leggen we ons weer neer. Merde, nu voel ik de porren aan mijn voeten! Noor en ik staan er verbaasd op te kijken...en plots valt onze nikkel...EEN MOL...het is een mol die naar boven probeert te komen! Bij het afbreken van de tent waren er tot 4 gaten langs waar dat beest geprobeerd heeft.

Verder was het een toffe bende ouders. Allemaal positief, graag lachen en klaar om elkaar te helpen. De omgeving rond het meer en natuurlijk het meer zelf zijn adembenemend mooi. Oooo wat is dit genieten. Ook de zeilers onderling hebben zich dik geamuseerd. Het is een grappige bende!

Zaterdag en zondag waren de wedstrijddagen. Manu deed het super goed in zijn nieuwe boot. Hij belandde op de 7e plaats. Noor heeft ook keigoed gezeild. Voor haar was dit nog maar haar 2e wedstrijd en ze haalde de 13e plaats op 20 deelnemers. Ik ben zo fier op mijn kids. Ook ik heb heel wat opgestoken over het zeilen maar de terminologie zal toch nog wat meer tijd nodig hebben.

Het goede nieuws dat Thomas uit zijn coma is gekomen maakte mijn euforisch gevoel alleen maar sterker. Blijven vechten en beter worden hé Thomasie!!!!

Zeil je voor het eerst...

Wat een super leuke maand juli hebben we achter de rug. Zo veel gedaan, beleefd en dus ook zo veel al genoten.

Toen de kids op scoutskamp waren, zijn we gaan fietsen niet ver van hen. We logeerden in Hotel Les Ecoliers, een aanrader. Het was een week van onophoudelijk regenen maar toen we aankwamen in Cherain op woensdagavond, stopte het...en dit tot we vertrokken zondagavond. Ik wil hier niets mee zeggen maar het is wel zo: men heeft het weer dat men verdient.

Zonnecrême werd overvloedig gesmeerd en het fietsen in de zwoele temperatuur deed deugd. De eerste dag deden we een prachtige tocht van 60km en op vrijdag eentje van bijna 50km. Ik moest bij het klimmen de duimen leggen voor Sofie. 

Op de bezoekdag van de scouts kreeg ik 2 zakken vuile was mee. Rara van wie welke zak is....Op vrijdagavond vervoegden de Vossen, oud-scouts Lede ons. De sfeer was snel even zwoel als de temperatuur buiten. De volgende 2 dagen maakten we stevige wandelingen. Het was een fantastisch begin van de maand juli!

Door de zachte winter en het stralende weer de voorbije weken was het redelijk kalm in de winkel. Ik mocht van mijn baas wat onbetaald verlof opnemen. Zo was ik elke donderdag en vrijdag thuis en van 17 juli tot 1 augustus volledig. ZALIG!

Midden juli trakteerde mijn moeder alle kleinkinderen op een weekendje Disneyland Parijs. Zij is 72 jaar, je kan haar toch niet alleen laten gaan met 6 kleinkinderen?! Dus mijn schoonzus en ik hebben haar bijgestaan. Mijn zus had het vervoer geregeld: zij ging met vrienden naar de Champagnestreek en we mochten mee op hun bus. De vrouwen in onze familie hebben duidelijk steeds een goede oplossing in petto als het is om weg te gaan. Gerda en haar 2 dochters gingen ook met ons mee en zo waren wij met 12 - 4 vrouwen en 8 tieners.

Het waren 2 goedgevulde warme (35° en meer) dagen vol plezier, lachen en genieten. De durvers sleurden mij in allerlei dingen mee. Man, ik heb zo'n bang gehad in de dingen en de kids kwame niet bij van het lachen als ik bleekjes en met opengesperde ogen uit die bakjes strompelde. Niet mijn ding!

Na het weekendje Parijs was er het zeilen op de Nieuwdonk in Berlare bij onze club Nievdonckse Watersportverening. Wat zalig zo alle dagen buiten kunnen lopen, plonske doen, aperitiefke drinken, babbelkes doen en de kinderen zien genieten met volle teugen. Dit is een club met een ziel en een groot hart!

Voor Chris zijn verjaardag heb ik de oude surfplank van zijn broer helemaal in orde gezet. Hij had nog een dagje verlof staan en heeft ze grondig uitgetest. Hij is rond 10u er mee op het water gegaan en dit tot 17u. Enkel het middageten kon hem er eventjes afhalen. Ik pimpte ook onze grote remorque voor het botenvervoer en de strandkar die we gered hebben van de schroothoop. Dat ding is mega zwaar maar het is voorlopig ons gerief.

En Paul die heeft me elke dag meegenomen in zijn meermansboot. Ik mocht zijn Fokkemaatje spelen en kreeg buiten de giek een paar keer tegen mijn hoofd ook de zeilbeginselen. We zijn een goed team samen. We kunnen kapseizen als de beste!

Aansluitend op de zeilweek was er de zomerhappening van de club. Dit was een weekend leven door jong en oud samen in en rond de Nieuwdonk. We deden allerlei spelletjes. Hier 'zeilde' ik voor het eerst alleen in zo'n optimistje. Het ging relatief ok maar hield er wel een gekneusd kraakbeen aan mijn oor en een mega buil  aan over. Dit zal de week er na alle kleuren van de regenboog krijgen. 's Avonds was er een BBQ en we overnachtten in tenten. Zondag eerst een wandeling na het uitgebreid ontbijt en dan terug een hele dag het water op. Heerlijk!

Dinsdag 29 juli voerde ik Noor naar Tielt. Zij vertrok voor een weekje naar Duitsland met Kazou op avonturenkamp. Manu en ik vulden onze dagen met straatloperij, bootje testen en kopen en in festivalmodus te komen. Ik sloot mijn vakantiemaand juli af op een spetterende manier: Rock Lede. Vrijdag handje helpen op de kinderdisco en zaterdag zelf de beentjes laten swingen. Zondag was mijn kaars uit en het was niet van den drank! Dus dat werd een dag luieren. Maandag immers terug gaan werken....hmmm...waar was dat nu weer?

De maand juli is een uit de lucht gevallen geschenk vol prachtige zonnige dagen geweest. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik zo'n vakantie gehad heb. Dank u baas...ik zal in ruil deze winter keihard, maar dan ook keihard werken!!!