La Plate Taille

De afgelopen dagen waren vooral gevuld met werken en valiezen maken. Noor is haar zeilstage met de Spirouclass doodmoe begonnen. Niet abnormaal gezien haar drukke fun-programma van de dagen er voor. Maar op de stage moeten ze tijdig gaan slapen dus die komt er wel weer door.

Zo vertrokken we donderdag à krieke de joure richting Philippeville - destination Les Lacs de l'Eau d'Heure, specifiek naar de stuwdam van La Plate Taille. Op de kar lagen 5 boten, een strandkar en een surfplank. De rit ging heel vlot. Het achteruit manouvreren met die kar begint een echte makkie te worden. Het weer was stralend en dat zal ik de volgende dagen goed gevoeld hebben (kids heb ik ingesmeerd maar mezelf een beetje te laat...). 

Om 10u30 zaten alle 20 zeilertjes op het water. De lesgevers zijn Philippe en Laurence. Beiden Franstalig dus meteen is het een taalkamp ook. Tijd nu om de tenten te gaan opzetten op het kampeerterreintje. Allemaal gezellig dicht bij elkaar...het beloven fijne dagen te worden. Jammer dat ik vrijdag toch nog een dagje moet werken...Na de pick nick mezelf niet te lang gepijnigd en terug richting Lede vertrokken.

Vrijdag was ik voor het avondmaal terug...deze keer was de wagen volgeladen met rugzakken voor hun scoutskamp. Ze hadden er alweer een fantastische zeildag opzitten. Het is hier zo mooi. Ik heb foto's genomen van een prachtige zonsondergang op het meer. Alleen heb ik mijn fototoestel achtergelaten ginder achter. Gelukkig hebben Eric en Sabine het meegenomen. Het ligt nu ergens in Namen te wachten tot onze volgende rendez-vous. Chance dat ik ook met de iPad wat kiekjes genomen heb...

Het eten is hier super lekker dankzij Mariette, de lokale kokkin en uitbaatster van het clubhuis van SNEH.

De eerste avond zaten alle kinderen verspreid in kliekjes om te eten. De bende van Berlare, de Bruggelingen, de Waalse kids...de ouders hadden elkaar wel al vlug gevonden...misschien mede door de flessen wijn? Vrijdag waren er maar 2 tafels meer: Nederlandstalige en Franstalige. Op de derde dag van de stage was het 1 tafel met iedereen door elkaar gemengeld. De laatste dag spraken de Walen ons Vlaams en omgekeerd. Mooi om dit te zien gebeuren. L'onion fait la farce!

Zaterdag was miezerig maar warm. Vandaag mag ik met Age, Patricia en Fannie mee zeilen. Ik mag proberen om Fokkeboy te spelen. Ik perste me in mijn neopreenpak (duidelijk in een strakkere periode gekocht) en kreeg van Manu zijn reserve zeilschoenen (wat gemakkelijk dat we dezelfde schoenmaat hebben!). Al vlug werd het duidelijk dat mijn armspieren zero zero zero zero zero waard zijn. Maar dan is er Fannie. Met z'n twee gaat dat al veel beter. Het was een fantastische ervaring. Dit smaakt naar meer maar eerst de fysiek bijwerken! Ik trakteerde mezelf met een lokaal biertje: Super des Fagnes blond.

Chris was 's morgens vanuit Lede vertrokken met zijn mountainbike. Rond 15u30 arriveerde hij bij ons uitgehongerd, verdorst en met 135km tegenwind in de benen. Mariette schotelde hem een lekkere croque voor om de eerste honger te stillen.

's Avonds was het de kwart finale van de Belgen tegen Argentinië. Ik had mijn tricoloren nagellak mee en onder de middag werden ieders nageltjes netjes in de verf gezet. Zelfs de zeilmeester Philippe deed mee. Na het avondeten kregen ze allemaal nog de vlag op hun smoelekes gezet en hup naar het clubhuis voor de start van de match. De match zelf was maar aan de flauwe kant vond ik. Maar het was tof om al de kinderen, aanwezige ouders en de lokale mensen in 1 ruimte te zien supporteren: Walen en Vlamingen als 1 front. Gelukkig waren er nadien de Nederlanders om ons effectief iets te laten vieren.

Zondag was zonnig in de voormiddag. Noor ging wat bijslapen om klaar te zijn voor het scoutskamp. Manu ging meedoen aan de 'testrace'. De wind was stevig met flinke windstoten. Het was werken op zijn bootje. Maar hij werd 2e en was mega trots. Ondertussen had ik alle tenten afgebroken en begonnen aan mijn puzzel om alles in de wagen te krijgen. Deze keer moest al het scouts-, het zeil- en het fietsgerief er in en toch plaats hebben voor 4 mensen i.p.v. 2. De zeilkar werd geruild voor de fietsendrager. De kar werd terug naar Berlare gebracht door de familie Vets - waarvoor nen dikke merci!!!!

Het was op sommige momenten hard werken: 4 x per dag alle boten versleuren (in en uit het water) en de zeilen. Maar iedereen hielp mee. Het koken werd voor ons gedaan en in ruil voor de wijn deden wij den afwas. Het was een leuke sfeer onder de kinderen en onder de volwassenen. Et mon Français est encore malade mais avec un peu de plantrekkerij... 

De rit naar het scoutsterrein in Gouvy nam een kleine 2u in beslag welke Manu en Noor geslapen hebben (alé, hoe zou dat komen?). Net voor we ze dropten voor de komende 10 dagen hebben we een half uurtje family time genomen. Eens op het scoutskamp aangekomen waren de vrienden er direct en was het bye bye Manu en Noor. We stonden wij daar. Wie dropte hier eigenlijk wie?! Ze hebben een prachtig groot terrein aan de rand van een bos. Nu alleen hopen dat ze geen al te slecht weer hebben...