Het Grote Beest: Loslopend wild

Het is bewezen, het is gewoon veel leuker als je een loopmaatje hebt. Onze vaste loopdag van woensdag heeft een uitbreiding gevonden. Vanaf begin deze maand lopen we ook in het weekend samen. En omdat er in het weekend een langere afstand gelopen wordt dan op woensdagavond, loop ik ook nog eens ergens tussenin.

Op zaterdag- of zondagmorgen glip ik om 7u30 à 8u vrolijk en zonder enige moeite mijn warme nest uit. Dan duiken Veerle en ik de natuur in met slechts 1 doel: de schoenen vuil maken. Voor Veerle is het een eerste kennismaking met het trailen. Ze geniet en heeft de smaak te pakken.

Vorige week zondag waren we met 3: Liesje, Veerle en ik. We zagen om 8u30 de zon opkomen en liepen een 10km samen. We namen afscheid van Liesje maar ik had precies nog geen zin om te stoppen. Blijkbaar Veerle ook niet, dus besloten we nog een klein lusje er bij te doen.

Tijdens dit lusje waren we doelen aan het stellen, wat willen we in 2016 bereiken. Veerle had de ambitie om tegen eind juni 16km te kunnen lopen. Ik schrok me een bult; tegen eind juni? Ze kent duidelijk zichzelf niet goed. Maar ik zweeg, ik weet wel beter, die loopt eind deze maand al 16km. Zeker weten.

Op het einde van dat lusje - we hadden er toen 12,5km opzitten - had zij nog geen zin om te stoppen:

'Wis, mocht jij nu alleen lopen, zou je dan nu stoppen?'

Neen, zo'n schoon weer, ik denk dat ik zou lopen tot 15km.

'Willen we er dan nu ook nog een beetje bij doen?'

Hmmm, wil je dat? Voor mij goed. Maar je hebt nu geen last of pijn?

'Neen.'

Ok, dan keren we ons en doen nog een lusje.

Wanneer we opnieuw voor haar woning stonden, hadden we 15km op de teller staan. Wat was dat nu weer van deadline Veerle? Eind juni? Yeah right!

Gisteren wou ik eens testen hoe het met mijn conditie gesteld was: is deze er op vooruit gegaan of eerder niet? Ik besloot om een klein toertje te lopen aan een iets hoger tempo. Ik was tevreden, de conditie zit goed.

Het ging vlotjes. Blijkbaar waren er heel wat lopers die die ochtend niet lang konden slapen. Ik ben er zo'n 8 tegen gekomen. Veel lopend volk hier in Lede, das duidelijk.

Vandaag zijn we gaan verkennen, op zoek gegaan naar verloren baantjes. Soms kwamen we dan wel op plekken waar er geen pad is. Maar geen erg, we lopen wel over en door de velden. Ooit moeten we toch weer op een pad komen?!

Een groep wandelaars begreep er niets van wanneer we plots naast hen opdoken. Het was heerlijk fris en op sommige stukken echt spekglad. Soms was er wat spring- en klimwerk bij maar we deden het met een big smile.