De eerste week van Ozzy

Een week geleden was het hier nog rustig.

Eén mand. Eén mens. Eén ik.

En toen kwam hij.

Ozzy. Mini chaos met maxiplan.

Sindsdien word ik gevolgd als een schaduw op vier pootjes.

Hij kijkt hoe ik wandel, slaap, snuffel, zelfs hoe ik geeuw… en doet alles na.

’t Is een beetje creepy. En ook een beetje cool.

Hij rolt, rent, fladdert, knaagt en vraagt ALLES.

Mijn dutjes zijn korter.

Mijn dagen drukker.

Maar hé — iemand moet hem leren hoe je kwispelend door het leven gaat.

Dus ik leer hem alles.

Als een echte bro.

In één week:

Meelopen? Check.

Mee-kwispelen? Dubbelcheck.

Mijn blik overnemen om snoepjes te scoren? Serieus, hij is snel.

Hij is nog groen achter z’n oortjes, maar ik zie het al:

’t wordt een goeie.

Welkom in de roedel, broertje.

…maar het grootste kussen blijft van mij.

Spike 🐾