Hoge Veluwe Trail

Stilletjes aan komen mijn aantal kilometers gelopen op een week terug op hun normale niveau. Stilletjes aan durf ik tegen mezelf te zeggen: de maag is hersteld, ga voor de 20+. Maar ondertussen heb ik al flink geleerd om geduldig te zijn.

Dinsdag was het zalig weertje en voor ik het wist had ik 17km erop zitten. Ik heb mezelf echt moeten verplichten om te stoppen. 

Woensdag ben ik nog eens gaan lopen met mijn dochter Noor. Er was af en toe nog wat stappen bij maar ze heeft heel flink een kleine 5km gelopen. Maar ze blijft er bij, ze danst liever dan dat ze loopt. No prob maar zo af en toe zullen we eens samen lopen.

Donderdag heb ik me ingeschreven voor de Hoge Veluwe Trail in Nederland. Deze past perfect in de voorbereiding naar New York.

Zaterdag ben ik nog eens een klein handje gaan toesteken bij het Hero-project. Het waren 2 studenten die samen een marathon gingen lopen. Ik heb 3 ronden (15km) met hen samen gelopen. 

Zondag nog wat uitgelopen samen met José en Karen in Osbroeck park. In de namiddag hadden we immers een communiefeestje bij vrienden. Manu was eerder deze week onder het mes gegaan, ze hebben 3 van de 4 wijsheidstanden verwijderd. Da manneke leefde al een ganse week op sapjes en hij had zondag voor de eerste keer echt zin in normaal eten.

Ik maakte dus snel zijn lievelingsgerecht klaar: koninginnenhapje. Hierdoor gingen we wat laat op het feestje arriveren. Ik deed er dan nog een schepje bovenop door de bloemen voor de gastvrouw te vergeten. Alé, buiten onze gewoonte om daagden we 3 kwartier te laat op. Peter en Bie zijn al vrienden van toen de dieren nog spraken. Ze hebben een mooi gezinnetje en ze zorgen graag voor een special act. Hun eigenste Broken Circle Breakdance-uitvoering was prachtig.

Het was super gezellig. De zon, muziek, zingen, Sabartès, wat eten, nog meer muziek en omdat de Sabartès op was maar overgeschakeld naar Duvel. Zou ik gebrainwashed zijn door jou, Maaike? Of was het de foto van Martine in de Ardennen die nog in mijn hoofd zat? 'k Weet het niet, alleen dat ze heel lekker waren.

Vandaag was mijn concentratie op ballet wel wat minder. Mijn balans was niet wat het moest zijn maar gelukkig legde Kimberly er goed de pees op...werken moest ik doen. 

Ontdek je plekje

Meestal zijn we van mening dat we mooie plekjes moeten gaan zoeken ver van huis, bij voorkeur over de landsgrenzen heen. Maar als je wat afwijkt van de straten in je buurt, ontdek je mega veel leuke baantjes, kouterwegen en een prachtige natuur.

Dit weekend was Noor op kabouterweekend en mijn ventje wou fietsen, fietsen, fietsen. Bovendien gaven ze prachtig sportweer. Daarom was het de ideale gelegenheid om een belofte aan mijn zoon Manu in te lossen: een lange mountainbiketocht doen van meer dan 70km.

Een hele week smurfde ik het internet af naar de ideale route. Tot ik op de site van Route You terecht kwam. Iemand had de regiotour van 2007 op het net gesmeten en dat was gewoon vanuit onze voortuin te vertrekken. Ideaal.

Vrijdag deed Manu nog wat olie op het vuur en stuurde een sms naar me op het werk: "gaan niet lopen, energie sparen zodat ik je er morgen kan af rijden". De sloeber!

Zaterdag iets na 9u gingen we op pad voorzien van eten en drinken. Het plan was om iedere 10km een korte stop te houden. Hier zou ik hem iets laten eten, drinken en checken of de route niet te lang zou zijn. Ik had hem ook kunnen overtuigen om voor het middageten zo veel mogelijk kilometers af te leggen. 

 
We hadden na wat kijken op de kaart besloten om rond kilometer 50 uit te kijken naar een restaurant/brasserie. Daarna zijn het er maar een dikke 20km meer naar huis of zaten we dicht genoeg bij huis om de papa ons te komen halen. 

Iedere 10km bleef mijn beertje glimlachen, we tetterden er vrolijk op los, genoten van de prachtige omgeving en deden high fives als we weer eens een technisch stukje zonder voetje aan de grond hadden overgereden. Er was wel wat wind maar we hadden blijkbaar de juiste richting gekozen want we hadden grotendeels de wind in de rug. Oef.

Op 54 km zaten we in het centrum van Herzele en we vlogen uitgehongerd de brasserie 'Groensjurt' binnen. Een stevige biefstuk friet werd geserveerd en in een mum van tijd was deze op. Man wat hadden we een honger zeg! Na een goed uurtje pauze sprongen we vol moed terug op de fiets voor de laatste lijn naar huis.

Vanaf nu was het vooral kopwind maar de natuur was zo mooi dat het ons niet echt opviel en al vlug op bekende bodem kwamen. Uiteindelijk waren het 84 km dat Manu gereden heeft waarvan er zeker 55% off road waren. Voor een 12-jarige is dit immers geen slechte prestatie. Ik ben mega fier op mijn zoon. 

Deze morgen wou ik zeker gaan lopen want deze week was het enkel op woensdag gelukt. Het was ook al eeuwen geleden dat ik nog eens in Aalst geraakt was om met de club te lopen. De meesten waren naar de 10 Miles van Antwerpen. Lis en ik liepen een 10 km om bij te praten.

In de namiddag hebben Sofie en ik het parcours van Erpe-Mere afgereden. We waren nog maar net vertrokken of Sofie kreeg een lekke band door een doorn. 

We smeten al ons kunnen samen en Sofie slaagde er vlotjes in om de band te herstellen. Een vriendelijke meneer wou dan de band verder oppompen want met dat noodpompje liep deze altijd weer leeg. Dat ze nog eens zeggen zie dat vrouwen hun plan niet kunnen trekken...niet deze 2 hoor!

Halverwege de route smulden we een lekker ijsje bij Hoeve Van Den Bossche want geef toe, we hadden dat ECHT verdiend. Door het droge weer de afgelopen weken lag de router er super goed bij maar ik kan me heel goed voorstellen dat dit zwaar werk is indien het veel geregend heeft.

En zo kan ik na het afgelopen weekend met zekerheid zeggen: ontdek je plekje dicht bij huis want het zal je aangenaam verrassen.

Pot pourri

Vorige week was een week van een beetje van alles.

Maandag nam ik deel aan de weerstandstraining gegeven door Marathonman in de Blaarmeersen. Ik dacht dat het wat intervallopen zou zijn maar wat was ik verkeerd. Het was een super leuke training. Crossen, sprinten, berg op langs zandpad, berg op langs trappen, zandsprinten en wat in- en uitlopen. Kortom, echt mijn ding. Zeker voor herhaling vatbaar deze spielerei.

Na de stretching, zo'n 1,5u na de start van de training, hebben we een klein feestje gehouden voor Marathonman zijn verjaardag. Charlotte en ik besloten om ons in te schrijven voor een kwart triatlon. De datum is geprikt, het inschrijvingsgeld is betaald. Het is de Triatlon van Vlaanderen geworden op 14 juli. We weten weeral wat doen zie.

Dinsdag voelde ik wel mijn armen maar de benen waren ok. Dus ben ik gaan lopen met Stefanie en José. Met Stefanie was het een rustige tetterend loopje, met José was het wat pittiger. Maar ik deed er 7km en het voelde goed.

Woensdag was rustdag. Donderdag werd er terug gelopen. Doel was om 10km in een uurtje te lopen. Ik heb er 2 minuten langer over gedaan dus ik was tevreden. De benen verdroegen alles goed dus het was een boost voor mijn zelfvertrouwen.

Vrijdagavond hadden Noor en ik generale repetitie van ballet. Ja ja, we gingen optreden en dan nog wel voor een uitverkochte zaal. Alles deed ik op de repetitie verkeerd. Het was precies of de dans volledig uit mijn geheugen gewist was. Vreselijk!

Zaterdagmorgen, goed tegen de zenuwen voor mijn balletdebuut, ben ik samen met de meiden gaan mountainbiken. Liesje had een toerke uitgestippeld dat ons van Lede naar Melle en terug bracht. Er was een stevige wind maar de temperatuur was zalig. De winterbroek kon in de kast blijven liggen. We hebben uiteindelijk 54km gefietst.

Padi eiste bij thuiskomst haar me-time op en dus werd er nog gewandeld met Noor en Padi in de zon. Wat een verschil zeg  met de afgelopen weken, maanden. Zalig! 's Avonds was er dan het optreden met Ballet Lede en de harmonie St.-Cécilia Lede. Gelukkig bracht ik het er beter af dan vrijdag en ik denk wel dat we het publiek hebben kunnen bekoren met ons volwassenballet. Wij waren alleszins tevreden en we hebben dat dan ook gaan vieren met een fijne après.

Zondag was een feestdag. Zon, zon, zon en met 9 vrouwen op stap voor de verjaardag van Elke. Het was een leuke afsluiter van de week. De Italiaan van rechtover ons deur moet nog steeds lachen als hij me ziet. Ja ja dames, jullie waren fantastisch!

Eindelijk

is het lente...eindelijk!

Dinsdag werd ik onder handen genomen door Petra Demey. Zij is gespecialiseerd in onder andere Thaïse massages. Check haar facebookpagina Natuuuurlijk! maar eens. Ik heb dit al lang eens willen doen maar ik had dat duwtje nodig om het ook effectief te doen. Wel, dat duwtje kreeg ik bij het winnen van een uurtje pure verwennerij.

Welness, massage, god ja, ik zal dat wel eens doen maar zot zit ik er niet van. Je ligt daar maar te liggen, de masseur hult zich in een enge stilte en dat vind ik niet fijn. Het doet achteraf wel altijd deugd maar ik heb niet echt dat wauw-gevoel. Hier had ik dat wel. Het is een interactieve massage, stevig, praten is toegelaten maar na 10 minuten was ik zo ontspannen dat ik 'stil' viel. Dit was echt puur genieten voor mij en dus voor herhaling vatbaar. Bedankt Petra voor mijn zen-moment.

Woensdag ben ik zonder Padi gaan lopen. Haar wintervacht was afgeschoren en gezien de nog frisse temperatuur, wou ik haar dat niet aan doen. Laat haar maar eventjes wennen aan haar 'kale' toestand. Karine startte ook net met haar duurloop en zo liep ik toch nog in leuk gezelschap. We tetterden er lustig op los, het tempo was lekker en voor we het beseften zat de 10km er op.

Voor mij was het perfect om aan een iets sneller tempo te lopen, ik moet immers op 1 mei stevig kunnen doorlopen in de Ekiden van Evergem. De coach heeft me ingedeeld als laatste loper in het vrouwenteam en we willen voor een mooie plaats in de ranking gaan. Dus wil ik mijn steentje bijdragen met mijn 7,1 km.

Vrijdag was het de bedoeling om te lopen maar het is er gewoon niet van gekomen. In plaats hiervan heb ik er een quality avond met de kids van gemaakt. 's Avonds hadden Liesje en ik na wat om en weer sms-en besloten om zaterdagmorgen om 8u te gaan mountainbiken.

Deze keer had ik mijn overtrekjes - gelukkig maar - aan. Geen bevroren tenen meer voor deze dame hoor! Het was fun zo vroeg gaan fietsen. Geen kat op de baan. Eventjes genoten op de brug van het kabbelende water en hup koers naar huis.

Zondag, stralende zonnige lentedag. Eindelijk is het echte lente vandaag, in alle opzichten. En wie is er vandaag jarig? My hero Marathonman himself. Nele en ik besloten dan om in plaats van locaal een toerke te lopen, af te zakken naar Gent. Tenslotte diende Nele haar flashy pink shoes in te lopen.

Puur uit gewoonte had ik mijn winterkledij aangetrokken. Bij de eerste kilometer had ik het natuurlijk al veel te warm. Onder mijn korte mouwen had ik nog een craft aan met lange mouwen. Puffen! Dus speelde ik, al lopend, alle shirts uit zodat ik nadien de korte mouwen shirt kon aantrekken. Ze keken nogal op de watersportbaan. Het zonnetje gaf Nele en mij zo'n boost dat we een lekker tetterend strak tempo konden aanhouden.

Nadien klonken we op de birthday-boy zijn verjaardag met een heerlijk glas cava in een zalig zonnetje. Van mijn part mogen alle weekends zo zijn. Zeker weten.

Oooo, de komende weken ga ik een nieuwe verslaving hebben: het blog van Jolanda Linschooten. Zij gaat, solo Groot-Brittanië doorlopen van noord naar zuid. Je kan alles meelezen en -volgen op Running Wild 2013. Wat een mooi en spannend avontuur moet dat wel zijn. Er zijn toch wat krakken op de wereld hoor.

Life is...

Woensdag ging ik met Padi wandelen in plaats van lopen. Ik was wat misselijk thuis gekomen en besloot me die avond kalm te houden. Het zonnetje en de frisse neus deden me deugd en zo ging ik volledig op in het moment. Padi speelde in de laatste sneeuw en een 'ik ben een uurtje weg' werd al vlug bijna 2 uur. Chris belde me op om te checken waar ik was en zo constateerde ik dat ik wel ver afgedwaald was. Ik denk dat ik zo'n 8 km gestapt heb met haar.

Donderdag was de dagtemperatuur iets aangenamer en de zon was weer van de partij. Mijn baas stuurde me vroeger naar huis en zo komt het dat ik om 16u30 vertrok voor een toerke lopen. Deze keer stond ik na een uurtje netjes terug op de stoep en klokte af op juist 10 km. Zalig was het dit gestolen moment.

's Avonds was Cissela nog eventjes aanwezig en de kids hielden een klein verkleedpartijtje. Grappig en leuk.

En dan brak het paasweekend aan. Het startte in mineur, kicked in the ass by life met een vreselijke spanningshoofdpijn tot gevolg. Om frisse wind door het hoofd te krijgen ben ik om 9u met de vriendinnen 45 km gaan baggeren in de modder. Ik was mijn schoenenovertrekjes vergeten aan te doen. Op het einde waren mijn voeten echte ijsklompen. Goede vrienden zijn van Brussel terug naar Lede komen wonen en in de namiddag ben ik met de kids eventjes gedag gaan zeggen. Het was een gezellige babbel.

Zondag ben ik met Padi gaan trailrunnen in Lede. Het is altijd leuk om te constateren dat verslaafde mensen ook hun weg naar de natuur gevonden hebben...

We liepen 15km het mountainbikeparcours af. Man, we hingen tot aan onze oren vol modder. Padi vloog van links naar rechts, rolde zich in iedere weide languit in het gras en zag er op het einde gewoon groen uit. Het was zaaaalig. Het is hier dat de hoofdpijn eindelijk is overgegaan...runningtherapy...werkt altijd. Ik heb haar wel in de douche moeten steken want ze was echt vies en vuil van in de modder te ravotten. 's Avonds was er het onverwachtse diner met vrienden en zo verdwenen de laatste zorgen.

Maandag stond de 15e Fillierstocht van de oud scouts uit Meldert op het programma. We waren met zo'n 35 oud scouts aanwezig, jong en oud, groot en klein. De wandeling was 11 km lang door de bossen en velden met 4 lekkere stops er in. We sleurden de buggy's echt overal door.

En zo werd een weekend dat negatief geladen en begonnen was toch positief en mooi.

"Sometimes life kicks you in the ass cause life's a bitch and then you die. But hey, so what, get over it and move on with the right attitude. What comes around, goes around."