En hoe was jouw jaar?

Nog 2 dagen en het is hier gedaan met 2013. Het was een boeiend jaar. Eentje waarin ik geleerd heb dat variatie echt nodig is voor mij. Ik wil veel van alles.

Als we beginnen met de cijfertjes dan heb ik 217 dagen op mijn fiets gezeten waarvan er 176 woon/werkverkeer waren. Het waren een kleine 4.355 leuke kilometers. 

Het lopen was merkelijk minder dan vorig jaar maar het was voor mij persoonlijk een echt fun jaar. Ik heb 2 marathons gelopen en mijn eerste podiumplaats gehaald en dan nog met een dubbelslag. Ook weet ik nu dat opgeven geen schande is maar een sterkte. Maar vooral heb ik naar mijn gevoel gevonden wat ik echt wil: trailen. Ik liep 128 dagen wat goed was voor 1.656 km. 

Zwemmen was minder dan vorig jaar, slechts 23 dagen of net geen 20 km in het water gelegen. Maar voor 2014 zal hier wel een opmerkelijke vooruitgang zichtbaar zijn. Wacht maar af, want ik proefde van de triathlonwereld...njam njam njam...nog van dadde. 

Tenslotte zijn er 42 dagen waarop er werd gedanst en yoga gedaan. Je ziet het, variatie is de key geweest in 2013 en die lijn trek ik door voor 2014.

Maar het afgelopen jaar heb ik ongelooflijk veel toffe mensen ontmoet of beter leren kennen. Het is zinloos om een lijstje op te stellen. Het zou ook niet eerlijk zijn. Trouwens de mensen die voor mij van onschatbare waarde zijn, die zijn daar van op de hoogte. Ik zeg hen vaak genoeg dat ik hen graag zie of ze lopen er wat platgeknuffeld bij. Ik hou van foto's dus geen betere manier om mijn mooiste herinneringen aan 2013 te tonen.

Ik ga 2013 afsluiten zoals ik het begonnen ben, namelijk al lopend als Hero for one day. Doel is een 30km te doen en zo mee een streep te trekken onder dit prachtig project. Ik ben klaar voor de uitdagingen van 2014 en het wordt een fantastisch jaar.

Mijn voornemen voor 2014 is dat ik geen voornemen heb. Ik ben er klaar voor...wat het me ook brengt. En jullie lezertjes, vrienden, jullie wens ik niet dat was je in de winkel koopt maar wel dat wat je stilletjes in je hart hoopt.

Verloren gelopen kerstmannen

Fietsen lukte de afgelopen 2 weken netjes. Het lopen was wat chaotischer. De 2 afgelopen woensdagen kwam ik thuis en er was geen Padi. De kids hadden haar vergeten bij oma en ze was terug naar Aalst. Miljaardenondekoffie...mega ontgoocheling droop van mijn gezicht. Donderdagen met Chris zijn ook niet doorgegaan. Het draaide hier allemaal in de soep. Voordeel is dat ik mijn teleurstellingen heb afgereageerd op mijn huishoudelijke taken. Zo had het toch nog iets positief.

Gelukkig zijn er in geval van nood je vriendinnen. Liesje liep aan mijn zijde bij het krieken van de dag op zaterdag. We liepen een goed uurtje samen en ik deed er nog een uurtje alleen bij. Tijdens Noor haar ballet op zondag liep ik mijn 10K en zo had ik kreeg ik mijn wekelijks totaal toch op 30K. In de namiddag voegde Sofie zich er bij voor het fietsen.

Ook dit weekend was er geen structuur. Maar het gekste van het afgelopen weekend was wel de Santa Run in Antwerpen. Vorig jaar hadden we hier ook aan deelgenomen. Ondanks dat het toch ver rijden en kostelijk is, hebben we ons heel goed geamuseerd. De delegatie was nu wat afgeslankt - enkel Nathalie en Fillen - maar de pret was er zeker niet minder door.

In 2012 hadden we er een hele zoektocht op zitten om de Waagnatie te vinden. Wat zou ons dit jaar overkomen? Parkeren was piece of cake. We stonden vlak voor de ingang. Lekker gemakkelijk, we waren tros op onszelf.

Nummer en kerstpak afhalen ging eveneens vlekkeloos. We vonden elkaar snel terug in de massa. Kijk, we kunnen zelfs nog rustig een pintje drinken voor de start. We installeerden ons in een hoekje waar het gedrum het minste was en hadden een vrolijke tijd. Eentje werden er twee, ja zelfs drie....hmmm jongens we staan hier nu toch wel echt ver als enige Kerstmannen...

Maar neen gij, daar zijn er nog! Hmmm...jongens, dat zijn de eerste die al binnen komen. Die hebben hun 5K er al op zitten. Waaaaaaat!!!!

Snel naar buiten, over de start, parcours gaat naar links, zwaantje berispt ons dat we niet op de straat mogen lopen omdat het parcours niet meer verkeersvrij is, onze kerstmuts is plots een muts van La Chouffe en hmmmm....ze hebben het parcours weggepakt!!!

Geen van ons heeft een idee langs waar we moeten. Dus wordt het gokken. We komen op een straat uit vol met Kerstmannen....die in de tegenovergestelde richting lopen. Tja, laten we tegen de stroom op lopen tot we de jeneverstand hebben? Strak plan!

Hilarische toestanden maar we bereiken de 'bevoorrading'. Alleen wordt die vlak voor onze neus afgesloten door de politie. Gedaan en te laat zijn we. Dus reppen we ons terug, naar de finish en deze keer in de juiste richting.

We deden er zo waar 8 volle minuten sneller over dan vorig jaar! We verbeterden onze tijd van 46 minuten naar 38 minuten en we lieten hierbij nog meer dan de helft lopers achter ons. We spoelden onze gemiste bevoorrading door en reden naar Lede. Hier was er wel jenever en zo was de kerstsfeer ook al in Lede gebracht. Het was een heerlijke avond met super leuk gezelschap.

Zondag probeerde ik tijdens Noor haar balletles nog een 10K te lopen maar na 5K moest ik stoppen. Het HowHowHow-gehalte in mijn hoofd was nog wat te hoog. Gelukkig was er vanaf de middag onze logee Lotte. Ik besteedde mijn energie aan pannenkoeken bakken en pizza's maken maar vooral aan zetelhangen. Kerstman spelen is zwaar....heeel zwaar!

'Eeny, meeny, miny, moe'

Ik ben, zoals ieder fervente sporter, hooked on statistics. Dankzij het leuke geschenkje van mijn ridder in 2010 is dat er niet op verbeterd. Ik kreeg de Garmin Forerunner 405 XT.

Voor de 3e keer op evenveel jaren is deze stuk. Telkens is het de batterij die faalt. Toen het nog netjes binnen de 2 jaar was, stuurde Garmin een nieuwe op. Maar nu is het verdict een herstelkost van € 100,00.

Als je weet dat zo'n uurwerk € 287,00 heeft gekost, is dit behoorlijk veel. Als je daar bovenop neemt dat het alle jaren stuk gaat aan dat batterij-probleem en slechts een levensduur van 3 jaar heeft, is dat vreselijk veel geld.

Maar wat moet je doen? Is het niet wat de monopoliesituatie van Garmin die je wat met de rug tegen de muur zet? Of is het eerder dat die reeks hele slechte batterijen had?

Ik verkies het laatste. Garmin heeft leuke en mooie speeltjes, hun My Connect is super en gebruiksvriendelijk en hun functies op de toestellen voldoen ruimschoots aan de noden van de sporters. Maar in de reeks van de Forerunner 405 XT kan het niet anders dan een structureel foutje te zijn. Ik ben echt niet de enige met dit probleem blijkt uit de vele forums.

Dus is het kiezen:

Of ik betaal de herstelkost van € 100,00 en krijg mijn horloge terug. Maar wat over een jaar? Deze reeks wordt niet meer geproduceerd. Is het wel degelijk een goede, nieuwe batterij die er in gaat zitten? Of zal het eentje zijn van een binnengebracht model met een ander defect aan?

Of ik kijk uit naar een nieuwe. Mijn voorkeur gaat uit naar de Garmin Forerunner 910 XT. Leuke multisportfunctie, past perfect in mijn triathlonverhaal. Maar welke garantie heb ik dat ik ook hier niet in het batterijen-sukkelstraatje terecht kom?

Dus keek ik uit naar een ander merk: de Suunto Ambit2 is een goede kanshebber en qua prijs net hetzelfde, iets goedkoper zelfs. Maar dit merk ken ik niet zo goed. Weet ook niet veel sporters die er mee werken. De review van Martine en Robin is lovend. Zij zijn toch wel mensen die weten waarover zij spreken.

Maar het is zoals schoenen, je ben een believer of een non-believer. Mijn voorkeur blijft de Garmin maar ik heb problemen met het feit dat ik nu reeds een nieuwe dien aan te schaffen.

Het zou netjes zijn van Garmin dat zij mij die € 100,00 in mindering brengen bij de aanschaf van de nieuwe Garmin Forerunner 910 XT met hartslagmeter. Dat is het enige correcte.

One month later...

...voelt het lichaam al goed gerecupereerd aan. Doordat ik vorig jaar na de Bear Trail dit ook dacht was ik veel te vroeg gestart met het opnieuw opvoeren van de kilometers. Ik heb er een harde les uit geleerd. Maar het is een tweestrijd die dingen.

Je bent blij dat je jezelf de tijd gaf om te 'bekomen' maar de ongeduldigheid knaagt. Het is echt afkicken. Bovendien is het nog eens opletten dat de gezelligheid van het minder sporten niet de overhand krijgt, dat je niet te lui wordt. De juiste balans vinden, daar draait het hem om.

Door het trailen besef ik hoe veel men van ons lichaam vergt zonder er bij stil te staan. Het moet altijd maar presteren, altijd maar geven. Blessures komen niet kort na de overdaad maar steeds enkele maanden er na. Men is dan al lang vergeten dat men toch niet genoeg rust genomen heeft, te snel op volle toeren is gaan draaien.

Daarom is december nog op halve kracht. Ik ben al enkele jaren blessurevrij en wil dat zo houden. Dit laat me ook toe ten volle van de feestdagen te genieten. Lekker eten, lekker drinken, mijn innerlijke mens ook wat gaan gunnen. En komen er dan wat kilootjes bij...2014 zal die wel doen verdwijnen.

December, einde jaar 2013, planning afgewerkt, nieuwe uitdagingen lonken en mensen wat een mogelijkheden...om gek van te worden.

Chris gaat met enkele fietsmakkers in oktober 2014 de Transgharb rijden: 7 dagen, 700km en 14.600hm. Dit wordt zijn uitdaging in 2014. Ziet er fantastisch leuk uit. In de aanloop hiernaar is er nog ons jaarlijks MTB weekend en de LCMT.

Voor de kinderen is 2014 een wedstrijdjaar met hun gewonnen zeilboot Spirou. Ze moeten minstens 8 nationale wedstrijden mee doen. Deze vinden plaats van maart tot oktober. Om het wat treffelijk te doen, zullen er heel wat weekends training nodig zijn.

En daar zou ik nog mijn sporten in moeten puzzelen. Dat is al een uitdaging op zich!

Wat wil ik met mijn lopen gaan doen?

Wegwedstrijden worden beperkt tot het uiterste minimum. De volle natuur in, dat zal het worden. Gewoon de wagen nemen, Salomonrugzak en de bossen in voor enkele uren. Natuurlopen hier en daar meepikken al tetterend samen met Arianne, Ine, Maaike, etc...Genieten.

De Polar Bear Trail staat al vast samen met Ine. Hier gaan we mee starten.

Wat wil ik met mijn fietsen gaan doen?

Mountainbiken is mijn favoriete sport, mijn dada. Dit is een dagelijkse bezigheid met de wintermaanden als piek. Dus ik heb nog mooie ritjes te goed samen met mijn Zwette Miekes.

Wat wil ik met mijn zwemmen gaan doen?

Momenteel doe ik just niets er mee. Het ijsberen vind ik super leuk maar mannekes wat is dat water koud! Ik denk dat ik beter ben dat ik de gewenning start in april en niet in deze periode. Dus voorlopig is dat uitgesteld. Deze maand wil ik 1 x per week in het water liggen maar vanaf 2014 zal dit opgevoerd worden naar 2 x per week. Dit is vooral tijdens mijn middagpauzes.

Nu als ik alle bovenstaande in de juiste volgorde zet, lonkt er een halve triathlon. Deze in Keulen op 7 september. Vraag is...ga ik dat wel kunnen? Gaat me dat wel lukken?

Wat met de rest, mijn dansen en yoga?

Tja, ingeschreven voor een hele jaar is het ook een hele jaar doen. Momenteel zijn we een dans aan het inoefenen voor het optreden op 6 april. Daarna is het voor het optreden op 15 november. En de yoga geeft me soepele spieren. Stoppen is eigenlijk geen optie.

Misschien moet ik mezelf voor 2014 maar eens de allergrootste uitdaging ooit opleggen. Wat als ik nu eens niet ga voor een volledige uitgestippelde kalender? Wat als ik nu eens de dingen per maand bekijk? Wat als ik nu eens niet voorinschrijf voor alles en gewoon meepik wat er op mijn pad komt?

Ik heb al kriebels van ongemak bij het gedacht alleen maar ik ga er voor gaan. Ik ga mezelf uitdagen niet te veel plannen...als dat maar goed komt. Iemand overlevingstips?