Geen natte voetjes

Ik herinner me de afgelopen week eigenlijk alleen maar als verzopen donderdag en glibber zondag.

Ik had namelijk het lumineuze idee om Padi nog eens mee te nemen naar het werk. Dus donderdagmorgen met haar de trein op naar Aalst. Onder de middag een wandeling gemaakt in de stad. Het begon wat lichtjes te regenen en dus binnen in De Zwarte Kat bij Steven. Een overheerlijke spaghetti en glas rode wijn later via kleine omweg terug naar het werk gewandeld. So far, so good.

Om 16u15 besluit ik om met haar van het werk naar huis te stappen. Binnen langs de post om de briefwisseling van die dag af te geven en dan zo langs het water richting Lede. We verlaten de drukte van de stad en komen op de fietsbaan. Vanaf nu is het langs wegeltjes. Hmmm...vogel pipi aan het doen? Oei, precies grote vogel...merde...het begint te gieten!

We schuilen onder de brug tot het ergste voorbij is. Zal wel overtrekken, hup verder. Man man man...dat is dus niet gestopt. En wij maar stappen. Gelukkig heb ik geïnvesteerd in een sterk water afparelende winterjas. Maar dat afparelende water moet ergens naar toe. Right, naar de onderliggende jeansbroek en schoenen. Had ik me moeten omdraaien om de trein naar huis te nemen? God ja, we zijn nu toch al nat, een beetje meer, daar gaan we niet van dood. Dus tocht verder gezet.

In de kouter kon het ons al helemaal niet meer schelen. Samen met Padi was het van plas naar plas, door de modder. Het stak er nu echt niet meer op en we hadden dikke fun. Ik weet niet wie er zotter was: ik of Padi. Maar bij thuiskomst was mijn leute direct veel minder. Waar ik geen rekening mee gehouden had was dat een lederen sjakosj (handtas) niet hetzelfde is als de koe die in de weide staat. Dat laat WEL nat door. Resultaat: kletsnatte portefeuille, agenda, beschermhoes van gsm en...Ipod. Het ligt al enkele dagen tussen de rijstkorreltjes maar de Idr zal moeten ingeschakeld worden. Blond hé!

Zondag had ik afgesproken met Ine. Ze had gevolg gegeven aan mijn oproep en ik zou haar eindelijk nog eens weer zien. Maar eerst was er nog de nieuwjaarsdiner van de oud Scouts om te overleven. Ik hield me van de heerlijke verleidelijke Duvels af en beperkte me tot rode wijn. Het was fijn om al die verschillende generaties bij elkaar te hebben. De leuke babbels maakten dat het al vlug 3u was. Het was een korte nacht.

Om 7u45 in de wagen richting Teuven voor de Polar Bear Trail. Dit is georganiseerd door Raymond Beeren, dus dat wordt pittig. Ik herinner me mijn natte en bevroren voeten bij de Bear Trail. Dus over mijn loopkousen trok ik mijn waterdichte fietssokken. Alsook deed ik een plakker rond mijn dikke tenen. Ze waren bijna terug voorzien van een goede nagel, deze moest ik koesteren.

Ik vond Ine net voor de start en hup we waren weg. Alle verwachtingen van deze trail werden ingelost: 22 km modder, heeeeel veeel modder en adembenemende uitzichten. Wat is de Voerstreek ongelooflijk mooi zeg!

Ine trok goed aan het tempo en ik wist niet goed of het zo verstandig was hierin mee te gaan. Hé, kijk zie daar...mijn buskotje! Ik dacht het al dat ik het hier herkende. Aan de bevoorrading op 13 km besloot ik haar te laten gaan. Je moest je te hard concentreren in de smurrie. Het was glijden en glibberen.

Het parcours was voor een groot deel gelijk met dit van de Bear Trail maar in de omgekeerde richting. Zelfs mijn beekje heb ik terug doorkruist en kwam op het bospad waar ik Jonathan ontmoette. Waren het de herinneringen aan die dag of was het de betere conditie dan toen...in ieder geval ik had vleugels. Er was een brede smile op mijn smoel.

Ine zag ik steeds voor mij uit en dat was mijn focus. De eerste kilometers waren toch te snel geweest, hier zou ik vandaag geen pijn hebben. In het tweede deel liepen er al veel te zagen over de hoeveelheid modder. Eerlijk gezegd, ik was onder de indruk. Hoe flikt Raymond het toch steeds om zulks mooie routes te vinden en vooral vandaag...iedere kilometer voorzien van een goed pak modder. Hij moet het trailen wel als hele grote passie hebben. Sportograf heeft mooie foto's genomen.

Na 2u 36min zwoegen besteeg ik de laatste heuvel richting finish. Ik heb alles gelopen, niets gestapt en dat was een primeur. De afstand was op de kop 22 km, er waren 565 hoogtemeters en ik had droge en warme voetjes waarvan alle nagels intakt waren. Joepiee, dit is dus de oplossing.

Ine ging over de start een kleine 3 minuten voor mij. We babbelden nog wat na en genoten van de warme soep. Het was heerlijk je nog eens terug te zien Ine! Ik paste voor het cafébezoek want er was nog de lange tocht naar huis. Ik kreeg de klop van de hamer en moest regelmatig mijn venster opendraaien om wakker te blijven. Ik was doodmoe...om 20u45 lag dit meisje onder de flanellen lakens te knorren.

Nog een beetje

Heb je het al gemerkt? Nog een beetje, nog een weekje of 2 en het is klaar op weg van en naar het werk (als je niet om 6u op pad bent). Zalig is het. Vooral 's avonds geeft dit een boost.

Toen het pikkedonker was durfde ik om 18u niet langs mijn gebruikelijke route naar huis fietsen. Er is een stukje kouter met een kapelletje in. Ik was bang dat er iemand achter verscholen zat en me van mijn fiets zou sleuren. Paranoia? Ik? Neen, ervaringsgericht. Ik heb het al eens meegemaakt toen ik 15 was, op een klaarlichte dag, zonder een kapelleken op de route. Dus neen, ik ben niet tuk op dergelijke situaties.

Maar dat impliceerde dat ik langs een steenweg moest rijden. En zoals de auto's de dag van vandaag hoffelijk, fietsvriendelijk en geduldig zijn, zat ik plots met een groter risico: omvergereden worden. Dus de alternatieve route werd vlug geschrapt. Mijn baas is op een donderdag voor mij om een stevige stroboscooplamp gereden voor op de fiets.

Vanaf dan ben ik stevig getraind in snel bergop rijden. Ik zet de lamp op maximum-stand, richt die op het kapelletje en fiets dan in volle speed naar boven tot ik voorbij beide bochten ben. Een dagelijkse shot adrenaline, dat kan ik je verzekeren maar als ze me willen pakken, zullen ze heel hard moeten kunnen lopen!

En dit hoef ik nu niet meer te doen. Het is niet meer pikkedonker, zelfs niet meer donker, het is schemer en nog een weekje of 2 en ik moet dit licht zelfs niet meer gebruiken. Vorig jaar was de eerste sneeuw al gevallen en het vroor..en dat heeft het gedaan tot einde maart. Nu lengen de dagen bij een temperatuur van 8° tot 10°. Zalig is het!

Rustweek of zo iets

Opstaan 's morgens ging de laatste dagen niet zo gezwind als het gewoonlijk gaat. 's Avonds was de kaars veel te vlug uit. Dus tijd om op de pauzeknop te drukken voor een weekje. Het was ideaal ook met de lopen die ik de komende 2 maanden wil/ga doen.


Ja maar je ging niets meer plannen. Klopt, dit zijn er die door chats en snode plannen met vriendinnen op de kalender zijn gekomen. Lekker onverwachts maar super leuk om naartoe te leven en werken.


Maandag de gebruikelijke dansuurtjes, dinsdag mijn vast uurtje stretchen en rekken samen met Liesje in de yoga.


Woensdag moest die berg strijk maar eens weg zijn dus werd het loopje met Padi afgelast. Ze krijgt dan de volgende woensdag een extra koekje.


Donderdag werd er ook al niet gelopen want mijnen ridder voelde zich niet al te neig in zijn nopjes. Aangezien ik toch moe genoeg was, werd het lekker hangen in de zetel.


Vrijdag ben ik gaan zwemmen. Voor mijn nieuwjaar heb ik van mijnen ridder een Garmin Forerunner 910XT gekregen. Hiermee kan je ook zwemmen in open water of zwembad en zien wat je gedaan hebt. Tijd om dit eventjes uit te testen. Ik was aangenaam verrast. De kilometer werd in schoolslag afgelegd in 18' 44" . Ik heb nog 7,5 maand om deze afstand te verdubbelen en comfortabel uit te zwemmen.


Zaterdag ben ik naar de speciale yogales geweest. Ik was toch wakker en het weekend in Zen starten leek me fijn. Gedurende 2 uur werden alle oefeningen achter elkaar uitgevoerd. Het was behoorlijk intensief.


Zondag, tijdens Noor haar uurtje ballet, ben ik toerkes gaan lopen rond de sporthal. Hé, dat is hier wel slibberkes en frisjes. Worden we hier voorbereid op de winter? In de namiddag gingen we met De Zwette Miekes mountainbiken. Met de ochtendkoude nog in gedachten was ik goed ingeduffeld maar dat bleek niet nodig, veel te warm gekleed was ik.


Het was een heerlijk zonovergoten funritje langs de Schipstrekkersroute. Na 49km stonden we terug aan onze vertrekplaats maar ik had totaal geen zin om al naar huis te gaan. Ik wou rijden tot de zon onder ging. Dus reed ik er nog een lus aan. Na 62km begon de avond te vallen en de zon was weg. Het koelde goed af en nu kon ik de vele laagjes goed gebruiken. Tijd voor het hete bad.


Sedert 1 januari hou ik ook bij hoeveel tijd ik aan mijn sporten besteed. Ik hoor mijn gezin steeds zeggen 'ons moeder thuis? dan ga je dikke chance moeten hebben zenne!' Ben ik werkelijk zo veel uren weg? Wel, week 2 was goed voor 15u en 20min sporten: 3u ballet, 3u yoga, 8u fietsen (weektotaal 157km), 59min lopen (10km) en 19min zwemmen (1km). Hmmmm....

Een goed begin is alles!

Wat een mooi inzet voor 2014 heb ik achter de rug! Ik was op oudejaarsdag zo bang van de massa eten die ik zou voorgeschoteld krijgen dat de Last Hero aan de Watersportbaan een goed excuus was om me hongerig genoeg te krijgen.

Ik heb er 20km gedaan in 2 uurtjes en dan vond ik het tijd voor te feesten. Maaike heeft blijven lopen en die heeft een volledige marathon gelopen, out of the blue. Proficiat zelle, je hebt je 9 duvels verdiend!

Het was een super gezellige en amusante oudejaarsavond....hmm nacht....hmmm...ochtend met de vrienden. Els en Andy hadden fantastisch lekker gekookt...heerlijk sporteten was het. Dank u hiervoor! Wat geslapen en hup naar de ouders voor de nieuwjaarsbrieven en daarna een fijne nieuwjaarsdrink met en bij de fietsvrienden. Het nieuwe jaar is warm en liefdevol ingezet. Klaar voor wat sporten.

Zaterdag trok ik de trailschoenen aan, bond mijn drinkgordel om en ging op zoek naar de modder. Ooo maar ik heb mijn portie gehad hoor. Het was 20km ploeteren. Ik had spatten tot in mijn gezicht. Ik werd zowaar getrakteerd op een zonnetje. De wereld was van mij alleen en het ging vlotjes.

Het begon wat te schemeren dus het moest rond 17u zijn. Tijd om richting thuis te lopen. Laat ik mijn pijlen nog niet allemaal opgebruiken dit weekend. Het is wonderbaarlijk hoe je door het vele lopen zo'n toer kan rennen dat je aan je voordeur staat en exact 20km hebt afgelegd.

Voilà, zelfs ons Maria, in kerst outfit, keek en zag dat het goed was!

Zaterdagavond was het een gepiep van de gsm. Binnen het half uur was het complot rond: eerst een toerke fietsen en dan allen naar de nieuwjaarsreceptie van onze gemeente.

Om 8u30 stonden we klaar: de mannen, de vrouwen EN de kids. Bart had een mooi tochtje van 49 km uitgestippeld. We hadden prachtig weer. Toch ongelooflijk dat dit 5 januari is, zo zacht en zonnig.

De kids hadden geen moeite om te volgen. Het zijn echte krakken. We werden getrakteerd op een beetje avontuur bij het doorkruisen van het overstromingsgebied in Berlare. Spannend! Even een Svenneke Nys doen met mijn Trek en hup naar huis.

De prachtige morgen werd afgesloten met de receptie aangeboden door ons Leeds bestuur. Het was de eerste keer dat dit gebeurde. Misschien mekkeren we nu wat minder dat onze gemeentebelastingen omhoog gaan? Toch het was een geslaagd opzet en ik denk dat heel Lede, buiten Neefken, aanwezig was. Wel heb ik 1 tip aan onze burgemeester: 2 vaten bier? Echt, dacht je dat 2 vaten bier genoeg was? Gelukkig hebben de Ledenaren dit meteen recht gezet. Het werden er 10. Van het aantal flessen cava heb ik geen weet...veel in ieder geval.