Energy boost

Deze week is gewoon weg fantastisch gegaan. Dat we een kinderloze week achter de rug hebben, zit er ook voor iets tussen. Het is rustiger en dat kwam goed uit voor mijn laatste zware week.
Maandag zijn Chris en ik eerst iets gaan eten en nadien zijn we naar SALT met Angelina Jolie gaan kijken. Ik vond het persoonlijk een zeer goede film.Wat een madam zeg ons Brangelina.
Dinsdag was het een rustige loop van 10km.Omdat ik zeker wou zijn dat ik mezelf niets wijsmaak, heb ik toch mijn foodpod gekalibreerd. Er was geen aanpassing nodig, ik had de afgelopen trainingen dus werkelijk die vooruitgang geboekt.
Woensdag had ik een kleine 10km aan marathontempo te doen. Deze waren na 55min en 12sec al afgerond. Ik ben naar huis gegaan met een goed gevoel. Doel is dit vrijdag te evenaren, te bevestigen.
Donderdag met Valerie naar Knight & Day gaan kijken. Het is een mislukte actiefilm ondanks Tom Cruise en Cameron Diaz in de hoofdrollen. Zo mislukt dat Valerie en ik de slappe lach kregen in de film. Nadien nen babbel in 't Vredeplein en volledig ontspannen naar huis gegaan. Maar omdat het zo aan het regenen was, ben ik mijn ventje eerst gaan oppikken in den Déjà Vu. Allé, om 13u45 toch nog thuis geraakt.

Vrijdag is Noor terug thuis gekomen van haar BLOSO-kamp. Mijn anders zo enthousiaste, huppeldepup meid was maar neutraal. Wat is er daar gebeurd?! Na wat keuvelen komt het er uit: een zekere Rune uit Genk heeft daar een ganse week de kamer geterroriseerd. Zij heeft het redelijk goed van zich kunnen afzetten maar haar vriendinneke had het moeilijker. Er zijn daar bij haar iedere avond traantjes gevloeid. De babbel doet haar deugd. We kunnen ons wel niet van de indruk ontdoen dat we een meid teruggekregen hebben die plots 20cm gegroeid is en 5 jaar ouder is. Ze wordt groot.
De training voor vanavond is dezelfde training als woensdag. Kan ik het nogmaals? De drank van donderdag heeft me wel kort parten gespeeld maar uiteindelijk deed ik er 55min en 40sec over. Nu zondag nog een goede training en we mogen zeggen dat we op schema geraken.
Dat we onze skivakantie geboekt hebben dat moet gevierd worden met ons desbetreffende reisgezelschap. Zaterdag brachten we de avond door bij Valerie en Cliff. Het was een gezellige avond en Valerie, je spaghetti was verrukkelijk!
En dan vandaag de laatste lange duurloop. Ik ben er niet treurig om. In het gezelschap van mijn supercoach, Lis en Maggie start ik om 8u30 aan de 34km van de dag. Na 15km is Maggie op het einde van haar training. Een 10km later is het gedaan voor Lis. Nu nog 9km alleen verder te gaan. De hartslag zit goed, de benen zijn goed en de tijd zit precies ook goed. Kan ik onder mijn 3u30 blijven? Het ziet er toch naar uit. Ik voel dat ik versnel en toch nog onder mijn bovengrens blijf. Het park werd eventjes gestoord door een vreugdekreet: 3u 26min 42sec! Joepie de poepie...ik ben gelukkig!!!!!

PS: ik heb me wel 34km lopen afvragen: Waar is Daphni? Ik had gehoopt haar op de training te zien. Maar de afgelopen 4 à 5 weken is ze daar niet meer te bespeuren. Zo Daphni, geef eens een teken van leven?

Reloaded

Het was nog een zware week, mentaal dan, om mij op te laden om te lopen. Dinsdag was er een tempoloop van 12,5km en die ging behoorlijk (1u22) maar de laatste kilometers waren met tegenzin.  Dit moet de laatste keer zijn. De eindmeet is in zicht dus hoog tijd om mezelf eens onder handen te nemen. Dat geslabbak moet gedaan zijn.
Woensdag was er diner met de coach en medelopers. Het was gezellig maar ook hij zegt dat ik me moet herpakken. Ik ben kostbare tijd aan het verliezen. 's Nachts kwam Chris thuis met het slechte nieuws dat nen goeien maat een motorongeval gehad heeft. Hij heeft zware hersenletsels en zal het waarschijnlijk niet halen. Ik was behoorlijk van mijn melk en heb een ganse nacht liggen huilen en piekeren.
Donderdag moest ik 12 kilometer lopen maar het is er niet van gekomen. Tot 18u op het werk gezeten, dan de kids gaan halen, gegeten en beginnen strijken. De koffers van de kids moeten vrijdag klaar zijn. We gaan dit weekend kamperen met vrienden dus, vrijdag moet dat af zijn. Bacon spookte door mijn hoofd. Hij heeft vandaag zijn ogen geopend en zijn tenen bewogen maar is dat werkelijk wel goed nieuws? Hopelijk blijft hij nu wat stabiel zodat ze een hersenscan kunnen nemen. Ik moet stoppen met piekeren, niemand of niets wordt er beter van.
Vrijdag was het dezelfde training als dinsdag.Ik heb voor het eerst sinds lang mijn hoofd terug kunnen leegmaken. Mijn smile was terug op mijn smoel en ik heb echt genoten. Een uur en een kwart later had ik 13km achter de kiezen. Dit was een boost die ik nodig had.
Bij thuiskomst had ik zo veel energie dat een half uur later de koffers van de kinderen klaar waren.

Zaterdagmiddag is Chris en Manu samen met Sofie en haar 3 zonen Jules, Emiel en Sep, alsook met Cliff en Fien vertrokken naar Hundelgem per fiets. Ik was gezond jaloers maar Noor kan deze rit nog niet op een vlug tempo afwerken. We moeten daarvoor nog een jaartje wachten.
Zo had ik nog wat quality time met mijn dochter. Valerie en Toon zijn tot bij ons gekomen en om 13u zijn we ook naar de weide in Hundelgem gereden.

Iedereen is daar wat samen toegekomen en de sfeer zat er direct goed in. Het deed deugd om de fietsvrienden terug te zien. De tenten werden opgezet. Na het ledigen van de flessen champagne zijn de mannen vertrokken op MTB-toer. Valerie en ik zijn naar de lokale Spar gegaan achter een pateken voor bij de koffie. Vanaf nu weten ze ook zie hoe ze hun micro moeten gebruiken ;-o) "Valerie wat is de prijs van de bananen?" "Lieve, de prijs is 1euro 99". En zo verder.

De jongens en de meisjes hebben een ganse dag in de vijver gespeeld. Op een gegeven moment waren ze aan het stunten met de surfplanken. Met zo veel mogelijk op de plank van het ponton in de vijver glijden zonder te kantelen. Hilarische toestanden.

Nadien hebben we met zijn allen waterballonnen gevuld om de mannen op de juiste manier te verwelkomen. De missie was geslaagd en ze waren goed nat zenne!
's Avonds was er een gezellige BBQ en nadien was er leute ronde het kampvuur. Ik voelde dat mijn batterijen zich goed aan het opladen waren. Om 2u ben ik gaan slapen.
Zondag om koeken gereden met Liesje en ook de nodige deugnieterij uitgestoken. Samen wat opgeruimd en dan de kinderen potten en pannen in hun handen gegeven om de rest op de gepaste wijze te wekken. We hebben met zijn allen ontbeten en daarna hebben we de boel afgerond. Elke liet per sms weten dat Bacon nog steeds stabiel is en dat ze foto's kunnen pakken hebben. Dat berichtje deed deugd. Tenten afbreken, opkuisen, wagens laden etc. De fietsers zijn terug naar huis gefietst en om 12u30 was ik met Noor thuis. Na de bagage uit te laden ben ik nog even in mijn bed gekropen. Om 14u schoot ik wakker: ik moet aan mijn 34km beginnen!
Om 14u30 ben ik gestart en het ging heel goed. Hartslag zat snor, hoofd was leeg en de smile was aanwezig. Na km 13 is het hevig beginnen regen met gedonder er bij. Maar de regen deed deugd, hij was lekker warm. Het enige minpuntje was dat mijn schoenen helemaal onder water stonden. Ik moest zo nog 21 km lopen en dat is niet goed voor de voeten. Maar so be it!
Deze keer ga ik eens proberen om peperkoek te eten halverwege de training. Vlot knabbelen gaat dat niet maar dit is het. Ik heb niet moeten stoppen zoals de vorige keren om alles terug uit te ....dus peperkoek is de oplossing. Het volledige ideale eetprogramma zit in elkaar:  avond voordien lekkere spaghetti eten met 3 glazen rode wijn, 's morgens rozijnbrood met croissants en chocolade koeken of pannenkoeken of wafels. Net voor de start en tijdens het lopen is het peperkoek. Na het lopen lekker veel cecemel.
Op kilometer 24 is het gestopt met regenen. Een 2 km later heb ik mijn rechtervoet zwaar omgeslaan op een bolster van een kastanje. Het doet veel pijn maar ik besluit om te proberen verder te lopen. Ik heb een kilometer rustiger gelopen tot de pijn weg was. Daarna ging het tempo terug vlot omhoog en heb ik geen last meer gehad.
Het bos staat vol met paddestoelen en het was steeds opletten om de overspringende kikkers niet plat te trappen. Er waren massa's kikkers op trot en zie de zon breekt alweer door ook.
De training zit er op: 34 km op 3u33 en gemiddelde hartslag van 155. Flink gewerkt, 'k voel me helemaal reloaded.

Iemand een bakske goesting?

Zaterdag en vandaag waren er nog wat kilometers te doen maar ik had er echt geen goesting voor.
Normaal was er zaterdag een wedstrijd te lopen in Overmere maar de coach was een jaartje mis. Deze wedstrijd is pas volgende week. Dus ik had meer zin in fietsen dan in lopen. Smsje gestuurd naar Liesje en Sofie. Liesje ging snorren door Picardië maar gelukkig is Sofie van de partij. We besluiten de dijk op en af te rijden op een rustig doch vlot tempo. Zo'n 2 uurtjes en 45km verder houden we halt op het terras aan de kerk van Hofstade. Er zit een grote groep dames van de KAV Essene dikke potten te drinken en allemaal met een rode fiets T-shirt. Ze moeten nog naar Essene fietsen. De cafébazin meldt ons dat buienradar regen geeft boven ons hoofd binnen enkele minuten en dat het zeker een half uurtje zal duren. We lachen het wat weg maar lap...daar zijn de druppels al! Het valt met bakken uit de lucht. We wachten even maar besluiten er toch door te rijden. Sofie was voorzien van regenjas, ikke niet. Dan smijten ze daar nog wat bliksem en donder bij...ik reed 30km/u in het naar huis rijden.
Om 16u25 was ik thuis en om 16u35 reden we al met de kids naar Gent voor de film. We konden niet naar Shrek gaan kijken omdat er geen plaats meer was. We namen dan Cats & Dogs in 3D. De stem van Philip Geubels is gewoon prachtig in deze film. Een aanrader.
Tijdens het fietsen nodigde Sofie ons uit om die avond te komen eten bij hen thuis. De kids wilden niets liever dus na de film bij de Mattons. Het was een deugddoende, ontspannende avond met leuk gezelschap. Greet en Lieven met hun kids waren ook present.
Deze morgen had ik GEEN zin om te lopen. Heb me toch geforceerd maar na 5km heb ik er de brui aan gegeven. Ik heb het eten klaargemaakt, nog wat deuren van de kast gemonteerd en dan hup naar de babyborrel van Tine.
Deze week is het een week van een leeg baksken goesting geweest. Ik kom er wel weer door maar pfff, het is toch wat ééntonig zenne.
Troost, het is maar 41 dagen meer....

Tirol en oma

Ja ik leef nog! De vakantie in Tirol en een paar dagen zonder internet zijn de hoofdredenen dat het zo lang geleden is. Waar begin ik...

Maandag 2 augustus hebben we een vlotte rit naar Haiming gehad. Ons verblijf was imposant zo van boven op de berg. Het water kwam met bakken uit de hemel gevallen bij onze aankomst. Na ons te hebben geïnstalleerd op onze prachtige kamers, was het al gestopt met regenen.
Een korte verkenning van de omgeving en een rijkelijk maal was alles wat we nog deden die dag.

Dinsdagmorgen ben ik een 7km gaan lopen op de loopband van het hotel. Daarna zijn we op bezoek gegaan in het hotel waar we oorspronkelijk geboekt hadden: Aktiv Panorama Hotel Daniel. Het was er ook zeer mooi maar het zwembad was buiten. Met dit wisselvallige weer was ons binnenzwembad een zegen.
Het dorpje Ötz stelde niet zo veel voor dus op naar de bergen er rond. We zijn zo beland bij het Piburgermeer. ZEER mooi en ideaal om daar morgen in de stralende zon te luieren.

Woensdag zijn onze mannen gaan fietsen en wij zijn met de kids naar het meer getrokken. Wat pick nick gerief gekocht en onze dag relaxen kon beginnen. De kinderen, Valerie en ik hebben genoten van het water en de zon. Valerie was de stoerdere van ons 2, zij is effectief in het meer gesprongen, ik was de flauwe doos. Bij de weg, iemand moest toch op het gerief letten en foto's trekken?!

Donderdag was een waterdag, regen regen en nog eens regen. Een ganse dag in het zwembad voor de mannen. Wij vrouwen trotseerden de druppels en gingen naar Innsbruck. Moet prachtige stad zijn bij zonneschijn...maar de pianobar maakte het goed zenne. Het deed deugd om buiten te zijn. In de namiddag heb ik nog een 11km gelopen op de loopband.
Vrijdag was het bewolkt maar goed dus maakten we een mooie wandeling in de bergen tussen de koeien en wilde paarden.

Zaterdag reden we naar de gletsjer. Daar boven scheen de zon en hebben we in de sneeuw gewandeld met ons topken aan. Raar zenne! Daarna zijn we naar de grootste waterval van Tirol gegaan, de Stuibefall in Umhausen.

Zondag zijn we naar Imst getrokken om daar de Rosengartenschlucht af te wandelen door de Blau Grotten tot in Hoch Imst. Zeer mooi en indrukwekkend. Onze kleine rakkers hebben deze steile wandeling voortreffelijk afgestapt.Om 16u ben ik naar de fitness getrokken. Ik heb 14km gelopen op de loopband. Dat is wel een goede manier om een constante pas aan te leren.
De laatste avond kregen we het jammerlijke nieuws dat Chris zijn ma een hersenbloeding gekregen heeft. Het was een slapeloze nacht.

Maandag 9 augustus zat de reis er helaas op en restte ons enkel de terugweg naar het ziekenhuis.Gelukkig is alles redelijk ok. Ze zal er niets aan over houden maar de onderzoeken zijn nog gaande om de precieze oorzaak te achterhalen. Oma ligt nog steeds in het ziekenhuis.
Dinsdag moest ik 36km lopen. Ik ben gestart van thuis en ben zo naar het park van Aalst gelopen. Daar heb ik 3,5 toeren in het park gelopen. De laatste 10,5km waren deze terug naar huis. Ik heb er 3u58 over gedaan. Dit is 9km/u als gemiddelde en daar was ik best tevreden over. Ik heb wel last gehad de dag er na. Ik had een verkeerde slip aan waardoor de flesjes van de loopgordel 4u geduwd hebben op de naad in mijn lies. Ik had 2 blauwe plekken en ze deden behoorlijk pijn.
Woensdag hadden we de kids beloofd naar Ikea te gaan om een nieuwe kast en bureau te kopen. Amai, ik was precies een ouwe madam. In de namiddag zijn we gaan zwemmen in de Gavers en dat heeft fermen deugd gedaan.

Donderdag was het Noortje haar verjaardag, ze is acht jaar geworden. Voor haar verjaardag had ze gekozen om naar de Zoo van Antwerpen te gaan. Weer een ganse dag stappen maar het was een zeer leuke en gezellige dag. Onze meid wordt groot!
Vandaag was het dus kamers leeghalen, speelgoed sorteren. Chris is gaan fietsen, ik heb het liefst dat hij niet helpt mijn handige vent ;-o) Ik heb haar bureau en bureaustoel in elkaar gestoken. Maar dan had ik het gehad, ik moet mijn kot hier buiten! Ik ben naar het park gereden en heb een deugdoende 10 km gelopen. Het hoofd is terug leeg, alles is terug op zijn plaats en morgen is een nieuwe dag.

Streetrace Lokeren

Deze week was het een welkome recuperatieweek. Na ons feestweekend was mijn lichaam werkelijk op. Dinsdag heb ik een 10 km gelopen op een uur en 4 minuten.
Woensdag moest ik er 8 lopen maar ik heb gespijbeld. Mijn benen smeekten achter rust. 's Avonds heb ik samen met nog 17 andere vrouwen een dik uur aan body sculpting gedaan. Valerie, een echte spring in het veld, heeft ons buikspieren eens goed doen werken. Zo had ik meteen mijn rompstabilisatie zie.
Donderdag zijn er wel weer 6km bijgekomen op mijn jaartotaal. Vrijdag voelde ik behoorlijk goed waar buikspieren liggen ;-0).
Zaterdag was het dan de wedstrijd in Lokeren. Mijn eerste dit jaar en ik was nerveus. Na het inschrijven zette ik mijn sporttas op een stoel en begin ik mijn nummer op te spelden. Er komt een koppel naast me staan. Hun stemmen komen me bekend voor: Lis en Gunther! We spreken af aan de start want ik mag nog eens rap om en weer naar mijn auto. Er is geen bewaarplaats voor mijn spullen.
Het startschot volgt en de zon schiet door de wolken. Man wat is het warm. Ik voel dat ik te vlug aan hat starten ben en neem wat gas terug. Na een 3km laat ik Lis gaan. Ze staat enkele weken verder met haar training dus geen maat voor mij.
Er is een madammeke in het groen die me voorbij loopt. Het zint me niet. Ze ziet er geen ervaren loopster uit en doet niets anders dan haar vent op de fiets commanderen. Ik hou haar in mijn vizier en laat de afstand niet te groot worden. Die wil ik pakken.
Er zijn veel bevoorradingen met water en sponzen, de mensen zijn massaal aanwezig en de sfeer is top. Een leuke en goed georganiseerde wedstrijd.
Op kilometer 10 kruis ik Lis. Ik zit niet zo gek ver achter haar! Dat geeft me een goed gevoel. Nog 2 km dus tijd voor de aanval op de kolonel voor mij. Zachtjes versnel ik en kijk, op 1 km voor de streep haal ik ze in. Er op en er over, zalig, nu de finish nog. Ik hoor Lis en Gunther mijn naam schreeuwen. Lis loopt de laatste 200 meter met me mee. 'komaan Wisken en nu voluit!' Ik steek nog een tandje bij en net voor de finish haal ik nog 2 dames in!
De afstand van 12,5km heb ik in 1 uur en 7 minuten gelopen. YES!!
Lis was 5 min voor mij en Gunther deed er 52 min over. We zijn 3 trotse mensen!
Rock Lee Reloaded is een mooie afsluiter van de dag maar net na middernacht is mijn kaarsken uit.
Vandaag om 8u30 sta ik fier op de training. We krijgen alle 3 een dikke pluim van onze coach. We zitten op schema.
Nu kruip ik in mijn bedje. De valiezen zijn gepakt en straks om 4u deze nacht vertrekken we naar ons Ferienschlossl in Tirol. Heidi in de bergen Jo de la ieti!