Ieder zijn kwaliteiten!

Koning Winter is in het land. Ze spreken over ijsdagen en sneeuw en al de trienen en druivelaars zijn aan het panikeren want ze moeten er door om te gaan werken...joepie het is winter.
Waarom vergeten de mensen te genieten? Waarom altijd dat zagen en klagen en dienen ocharme en ochottekes? Ik doe daar nie aan mee zenne, nem!

Zondag waren we met 9 om te gaan lopen in Auderghem. Het was -4° om 8u20. De warme damp kwam uit onze mond maar de fonkelingen waren in ieders ogen zichtbaar. De witte pracht was er nog niet zoals gehoopt. We hebben ons na de opwarming opgesplitst in 3 groepjes. De graaleke rappe, de beginnende rappe en de rappe. De eerste groep deed er 20km, Lis en ik deden er 15 en de laatste groep deden er toch ook een 12km. De douche was goe warm en ons Maggy geeft ons tips om lekkere en simpele gerechtjes klaar te maken. In de cafetaria gaat de verse soep goed binnen.

Bij thuiskomst was er een mooie verrassing: Padi was er voor de rest van de dag. Dit is de Spaanse waterhond die mijn schoonbroer heeft gekocht. Het is eigenlijk meer voor de kids en als je haar ziet is je hart gestolen. Ze is lief, slim, zacht en een echt knuffelbeest. Haar favorietje is Manu. Die 2 samen is magisch. Haar vacht is een soort schapehaar waardoor mensen met een allergie niet allergisch reageren. En het is zo, Chris heeft nog geen rode pukkeltjes of tranende oogjes. Goed gedaan Padi.

Vandaag, dinsdag, ligt er een klein pelleke sneeuw en het is rond het vriespunt. We zijn met zijn 8 om de training te beginnen. De sfeer zit goed en het getetter is volop aan de gang. We komen terug op ons onderwerp van de simpele gerechtjes. Dat voorgerecht met het wafelijzer is dus met bladerdeeg en niet met lasagne blaadjes. Mijn kwaliteiten liggen dus duidelijk niet in de kookkunst. Alles wat luiwijven eten is, no prob. Zo is mijn lievelingsgerecht: kip à spit met vers fruit uit een blik en rösti uit den oven. Iemand moet in deze crisistijden de restaurants overeind houden niet?

Onder de baan zijn we daar mijn ILvA-jongens nog tegengekomen. Die waren nog volop bezig met hun kwaliteiten te laten zien. Ze waren nog steeds aan het werk! Ze hebben dan eventjes een werkdag van 13u achter de rug. Den eersten die nog durft zeggen dat het allemaal luierikken zijn, die zal er niet goed van zijn! Respect jongens.

Allé, na een 1u20' zijn we klaar met onze 'piramideloop'. We moeten allen constateren dat die lage hartslagzones, een nieuwigheidje van de coach, werken. Dus Jean, we zijn braaf (ja zelfs ik!) binnen onze hdl gebleven. Flink hé.

Nu is het volop aan het sneeuwen dus morgen sneeuwman maken, sneeuwballen gooien, de mensen ambeteren, sleren in het park en ons er nikeer goe inrollen. Lekker het grote kind uithangen, zalig!

Maggy de keukenprinses

Het afgelopen weekend heeft Maggy mee gedaan aan de kookwedstrijd in Aalst n.a.v. de week van de smaak. Het doel was een typisch Aalsters gerecht te maken. Maggy combineerde een Ondinneke en onze ajuinen en zie...ze won de hoofdprijs! APPLAUS
Maandag ben ik gaan spinnen met Liesje. Het deed deugd want ik had veel te veel energie. Het is misschien niet verstandig zo net voor de 2km test. Maar gezien ik de afgelopen weken het allemaal niet zo consequent heb gedaan zal hij toch niet zo goed zijn.
Dinsdag was het heel koud. We waren met 7 om de test af te leggen. Maggy was nog aan het nagenieten van haar overwinning en was er niet bij. Wanneer de resultaten bekend waren, moet ik zeggen dat we toch wel allemaal goed bezig zijn. Ieder van ons heeft het goed gedaan. Ik denk dat we allen tevreden mogen zijn. Iedereen heeft een goede basisconditie en dus veel potentieel. SVS staat vanaf volgend jaar gelijk aan Sporters à Vitesse Superieure ;-)
Deze morgen was er de eerste sneeuw. Het was wel smeltende sneeuw maar die dwarrelende vlokjes zijn toch mooi zenne. Natuurlijk zijn er zo van die kwenen die dan denken dat smeltende sneeuw gelijk staat met ik mag nu niet rapper dan 20km/u rijden. HEEEELP, haal die allemaal van de baan! Soms had ik echt de neiging om haar met mijn auto een duw in de poep te geven zoals de botsauto's. Maar nen mens moet zijn fatsoen houden hé.
Hopelijk sneeuwt het goed dit weekend zodat we zondag in de krakende sneeuw kunnen gaan lopen in Auderghem.

2 emmertjes water halen....

Ja hallo, dit weekend was qua weersomstandigheden eventjes duizend keer beter dan het vorige! Zondag 14 november gingen we met de compagnie naar Auderghem in den bos lopen. We hadden afgesproken om 8u20 boven aan de dreef. In totaal zijn we met 7 toch vertrokken. Het regende constant, er was veel wind en overal in de streek kregen we berichten van overstromingen. Eigenlijk zou iedereen ons het afgeraden hebben om in het Zoniënwoud te gaan lopen. Maar ja, wie niet waagt...
En een geluk dat we doorgebeten hebben! Het was wel regenachtig maar de wind viel goed mee. Het was niet echt koud en van overstromingen hebben we helemaal geen last gehad. Het was een zalig, mooi tochtje in het grote bos. Na een warme douche en nen lekkeren Orval konden we geheel opgeladen en tevreden huiswaarts keren.
Dat het water op veel plaatsen hoog gestaan heeft kon men zien in Geraardsbergen, Denderleeuw, Ninove en Aalst. Dit bracht extra werk mee maar ja, die mensen zullen nog een tijdje modder mogen opkuisen. Das daar dikke miserie jong.
Dinsdag heb ik, samen met Lis, Gunther en Bruno onze 8km gelopen. Ik had mijn chiagel gemaakt en ik had precies vleugeltjes. De kilometers voelden aan als een makkie met een gemiddelde van 10 km/u EN binnen de hartslagzone. Zou het echt werken?
Donderdag was de energie terug top maar ik heb me bewust verplicht om zo veel mogelijk te lopen rond de 148. Dat lukte vrij goed.
Vandaag terug de gel genomen en terug hetzelfde resultaat, allé, nog beter eigenlijk: 8,6 km op 51' met gemiddelde hartslag van 153. Het was koud en mistig maar na mijn bad had ik nog zo veel energie over en mijn benen voelden fris aan.
In de namiddag ben ik met Sofie gaan mountainbiken. We hebben een toch wel vermoeiende tocht gedaan van 50km in de 'bergen' van Sint-Lievens-Houtem en Zottegem. Veel met de wind op kop gereden en met half platte banden. Toch had ik buiten de bevroren tenen geen last.
Wauw, dat spul werkt zeg. Dat zijn dus gewoon zaadjes van een salieplant. Hier maak je een papje van met water en een beetje limoensap. Puur natuur en puur poer.
Morgen ga ik met Liesje spinnen, zeer op het gemaksken. De beentjes wat los draaien. Dinsdag is het de 2km test. De laatste keer deed ik er 8' 53 over. Deze keer nog wat seconden er af prutsen? Ik zou heel graag op het einde de 15km/u halen. En als ik iets heel graag heb....

Arno

Waar zijn we gebleven....3 november. Kids zijn op vakantie geweest met de oma en schoonbroer naar Egypte. Ze hebben daar verbleven in het Mövenpick Hotel te El Qusier. Manu heeft daar redelijk wat duiken gedaan en dus ook zijn brevet daar gehaald. Zijn laatste duik was er eentje van 47' en dat is al behoorlijk. Terecht is hij zo fier als een gieter: hij heeft zijn wraak genomen op de duikschool van Aalst.
Hij had al 3 keer de initiatieweken van de duikschool gevolgd. De laatste keer had hij gezegd dat hij vanaf september wou leren duiken via de club. Ze zouden eind augustus iets laten weten. Toen we begin september nog niets hadden gehoord, stapte ik naar de verantwoordelijke met de vraag waarom niet? Ik kreeg daar een zeer ontwijkend antwoord dat me niet zinde. Het kwam er op neer dat hij wel kon duiken en voldeed aan alle eigenschappen maar het leeftijdsverschil met de anderen van zijn groep zou te groot zijn.
Aangezien ik voelde dat het geen zin had om te discussiëren zweeg ik braaf en netjes. Manu, die het hele gesprek had gehoord, was behoorlijk pisted off. Ik had zo te doen met hem en ik vond het zo onrechtvaardig: hij kon veel beter zwemmen dan die andere kwibussen, kon de basis techniek al en had vooral de goesting om het te willen leren. Ik heb hem enkel kunnen kalmeren buiten op de parking door hem te zeggen dat we op de gepaste manier 'wraak' zouden nemen.Het eerste wat hij dan ook aan de telefoon zei toen hij zijn brevet haalde was: "Mama, we hebben ze. Nu zal ik het hen eens vertellen zie!" Moet ik er nog een tekening bij maken dat ik apetrots was op mijn zoon?!
Noor heeft vooral op de oma gelet en in de schaduw of het zwembad gezeten. De zee was niets voor haar. Het zoute water prikte te veel op haar huid en ze hield het voor bekeken. Ik ben ze zaterdagmorgen om 4u45 gaan ophalen op Zaventem. Om 6u lagen we in ons bed en om 8u30 reed ik al met Manu naar Sint-Niklaas voor het welpenweekend. Hij wou absoluut dat scoutsweekend niet missen. Dus moeder maar naar daar zeker. Maandag, toen hij naar school moest, kreeg hij wel zijn emotionele weerslag. Hij huilde tranen met tuiten dat hij ons weer moest achter laten. Van vrijdag 30 oktober tot maandag 8 november had hij ons welgeteld 3.5 uren gezien. Hij besefte ineens dat hij ons eigenlijk mega veel gemist heeft.
Vandaag is Arno Vlaemminck geboren. Hij is de zoon van mijnen beste maat, Philippe. Ik ken hem al van als ik 17 jaar ben en via hem heb ik Chris leren kennen. We hebben vele jaren naast elkaar op de schoolbanken gezeten, samen in de scouts, uitgegaan, deugnieterij uitgestoken. Op al die jaren hebben we geen enkele keer maar dan ook geen enkele keer ruzie gehad of woordenwisseling. Ik realiseerde me dat pas recentelijk. Eigenlijk heb ik met mijn vrienden nooit ruzie. Woordenwisselingen dat wel maar over het algemeen zijn die vlug van de baan met een grap. Ik haat ruzie enorm en zou het trouwens ook vreselijk vinden om dat met iemand te hebben. Dat ik geen blad voor mijn mond neem en iedereen rechtuit zeg wat ik denk is precies toch niet zo slecht ;-). Al mijn hechte vrienden weten dat en doen dat ook met mij. Super is dat, ieder weet waar hij staat. Is dat ook niet het beste in het leven? Al dat gezever met achter de rug en geheimzinnig gedoe, zulke mensen laat ik liefst links liggen. Wat me soms wel intriest kan maken is dat deze slangen soms eerder geloofd worden dan iemand die al gans zijn leven rechtuit is. Twisted niet?
Maar Arno heeft super ouders en is in een liefdevol nest terecht gekomen. Ik wens hem een vlekkeloos en gelukkig leven toe.
Verder heb ik me sportief niet zo veel bezig gehouden. Ik heb de afgelopen 10 dagen zo'n 3 keer gelopen, 1 keer Zumba gevolgd, 1 keer gezwommen en 1 toer met de mountainbike gedaan van ongeveer 45km. Ik ben in de ban geweest van een boek die Tina me heeft geleend: De geboren renner van Christoper McDougall. Een echte aanrader om een beter perspectief te krijgen over lopen. Het komt hem er eigenlijk op neer dat veel lopers blessures krijgen doordat onze schoenen te goed zijn. Ze verzwakken onze voeten te veel. Dus op dat gebied wil ik wel het een en ander uitproberen. 
Ik begin mijn 'rustperiode' vreselijk te vinden en mis het lopen enorm. Ik wil Chris alle ruimte geven voor zijn voorbereiding van zijn LCMT maar ik geef mezelf te veel toelating om te luieren. De kilo's komen er stilletjes aan terug bij en ik ben super lui. Aan de andere kant ben ik kittig om iets te presteren. Mis ik misschien een doel om naartoe te werken? Ik focus me vanaf morgen op 19 december. Ik maak met mezelf de afspraak dat ik ga trainen om die 10 km af te leggen in minder dan 55 minuten.Ik dien dan een gemiddelde snelheid te hebben van minimaal 11 per uur.
Deal!

Djeppe...pommes alier en pommes adoor...

De laatsten uitstap is voorbij gevlogen. We zijn met 38 oud Scouts (VOS Lede) een weekend naar Dieppe in Picardië getrokken. Zaterdagmorgen vertrokken we met de bus en rond de middag waren we op onze eerste proeverij. Hier mochten we ook kennismaken met de kunsten van het schapendrijven. Die collies zijn daar wel echte meesters in. Super hoe 1 hond zo'n kudde van 100 schapen naar een bepaald punt kan brengen. En dan nog zonder er eentje te verliezen!
Daarna zijn we naar ons hotel getrokken waar we een lekkere maaltijd kregen. Den bar was daar gesloten om 23u dus hop naar bed. Ik was er persoonlijk niet kwaad om, mijn kaarske was bijna uit.
Zondag maakten we een prachtige wandeling op het strand langs de krijtrotsen, bezochten een kasteel waar we alweer mochten proeven van de cidre. Het middagmaal hebben we daar ook genuttigd en vervolgens lagen we met ons smoelken in de zon.

In de namiddag zijn we naar de haven gereden om aldaar de gezonde zeelucht in onze longen te trekken. De prachtige, zonovergoten dag hebben we besloten in het hotel met een goei frisse pint bier. Allé, voor diegenen die chance hadden. We hadden de vorige avond al wat van hun voorraad opgedronken. Gevolg was dat er zondagavond regelmatig moest overgeschakeld worden van pils naar 1664 naar Heineken (ja nen mens doet veel van dorst) naar Leffe....en dan was alles op.

Maandag bezochten we een appelplantage voor eau de vie en hebben daar op een gezellige zolder - na een nogal langen uitleg - gelunched. De namiddag vertoefden we in de ondergrondse Stad Naour. Een wat voorbij gegane glorie maar toch tof om te hebben gezien.
De reis werd met stijl afgesloten bij Vicky in de Regent in Lede. Gelukkig voor ons dat we daar om 23u ook buiten moesten want ik vrees dat ik dinsdag anders wat hoofdpijn zou gehad hebben. We hadden allemaal behoorlijk wat bierlust.

Gezien mijn nogal zware weekends is er de laatsten tijd nog niet veel gelopen. Misschien is het ook niet slecht zenne. Ik zorg wel dat ik minstens 3 keer loop en telkens tussen de 8 en 10 kilometer doe. Mijn weektotaal zakt wel alle weken maar kom, dit weekend was de laatste trip op den agenda. Het kan nu alleen maar beteren.
Wat mij het meeste opvalt is de vermoeidheid. Het lukt me maar niet om mijn energiepeil op normaal te krijgen. Was dat nu door dat lopen dat ik zo energiek was? Ik word ook iedere week luier en luier. Gelukkig is er nog dat stemmetje in mijn hoofd die me pusht maar het is steeds stiller aan het praten.
We zijn er toch in geslaagd om vorige week een 27 kilometer bij elkaar te sprokkelen. Gisteren heb ik er den alcool uitgelopen want amai. Echt fier ben ik er wel niet op maar ik troost me dat mijn benen goed aan het herstellen zijn van alle kleine scheurtjes etc. blablabla.
Chris is aan zijn 2e week bezig met trainingschema's te volgen. Het is hier dus ook wat puzzelen om dat huishouden rond te krijgen. Sedert 1 oktober ben ik terug fulltime aan het werk. Gezien de weekends eivol zitten, is het best dat de was, de plas en de kuis gedaan is tegen donderdagavond. Het is me al een maand gelukt. Zou dit ook meespelen in de vermoeidheid?
Eén ding weet ik zeker: ik moet beginnen slaap inhalen want dit hou ik niet vol.