BARCA - Week 5

Krokus, carnaval, vakantie...VAKANTIE een HELE week. Geen gepuzzel naar waar ik de kids moet dumpen om te kunnen gaan werken. Gewoon thuis zijn en doen waar we zin in hebben. Ik zal wel al niet vertellen dat deze week dan ook mega vol zat?!

De hoofdbrok was nog steeds lopen, het was immers mijn laatste 'zware' week. De verkoudheid is zo goed als over. Nog wat hoesten en snuiten maar verder alles ok. De coach had graag dat ik op zaterdag mee zou lopen op de Scheldeloop maar ik was er na mijn down week niet klaar voor.

Ik wou bevestiging deze week, vooral mentale. Daarom koos ik voor een trainingsweek. En ik heb ze gekregen. Ik ben nu rustig in mijn hoofd, ik ben er klaar voor nu. Laat het maar komen, ik ga het kunnen. Ga ik een supertijd lopen? Niet mijn bedoeling maar ik weet wel dat ik hem vlotjes zal uitlopen.

Dinsdag zat mijn marathontempo op gemiddeld 5:37 de kilometer.

Donderdag was ongelooflijk bevredigend. Ik heb mijn 20K afgewerkt in minder dan 2u en met de perfecte duurloophartslag van 146.

Maar zondag, dat was voor mij de streefdag van de week. Mijn laatste lange duurloop. Deze zou ik dan nog samen met de lopers van Club365 doen in en rond Scheldewindeke (Oosterzele). Dit is de club van Stefaan Engels, de enige echte Marathon man. Orville, geboren en getogen in Oosterzele heeft ons perfect gestuurd in het kluwen van kouterbanen. De temperatuur was ideaal, de wind bijna niet aanwezig en de sfeer was gezellig.

Het is fijn om andere mensen te leren kennen en over hun dromen en doelen te horen praten. Maar het positieve effect van Stefaan Engels is wel een feit op ieder van zijn atleten. Hij houdt er de humor in, is nuchter en zonder drama. Het is een pure man met een oerkracht en een immens doorzettingsvermogen. Ik kan jullie alleen maar aanraden om zeker naar zijn documentaire te kijken. Hier is alvast een preview.

Deze week heb ik 90,63K gelopen en geen enkele op mijn fiets gezeten. Maar dat zal vanaf de komende week wel veranderen.

Volgende week ga ik me voorbereiden op mijn lievelingswedstrijd: de 10miles van Oostende naar Brugge. Dit is mijn vergelijkingspunt met vorige jaren. Hier evalueer ik mijn 'prestaties en vooruitgang'. Hier weeg ik mezelf.

BARCA - Week 6

Hoe moet ik deze week omschrijven? Ik heb ze precies niet echt 'beleefd'. Het was een leuke en tegelijkertijd een stomme week. Leuk van al de fijne dingen die ik gedaan heb. Een stomme week omdat ik 80% van mijn trainingskilometers ziek gelopen heb.

Ik heb een stevige verkoudheid te pakken. Zaterdag was mijn dieptepunt. Van de 31,5 km heb ik er 27 gelopen met buik-, oor- en hoofdpijn. Van de eerste stap die ik zette wou ik eigenlijk al terug naar huis gaan. Maar woensdag had ik de documentaire gezien van Marathon Man. Hij liep iedere dag zijn marathon, ook toen hij verging van de pijn. Dit gaf mij een stimulans. Ik zou toch niet voor wat pijntjes al de flauwe uithangen. Neen, ik zou uitsluitend lopen op hartslag, zelfs stappen als die te hoog ging, maar ik zou zo veel als mogelijk kilometers doen van de voorziene 34.

Ik ben gestrand op 31,5. Niet slecht toch? Maar ik moet toegeven, ik heb afgezien, echt afgezien. Zweetbuien, koude rillingen, talking to god on the big phone, tranen van de buikpijn, zelfs de wondermooie stem van Adèle kon ik niet verdragen. Ik ben thuisgekomen en ben in een gloeiend heet bad gestrompeld. Eten lukte niet echt maar ik heb mezelf toch gedwongen. Om 21u30 ben ik met een Dafalgan, hoestsiroop en een dikke laag Vicks in bed gekropen.

En dat slapen heeft me ferm deugd gedaan. Zondag was ik al stukken beter. Normaal gingen we die dag op Huskeysafari maar de dame belde diezelfde morgen af. Grote teleurstelling bij Manu, terug ging zijn verjaardagskado niet door. Aangezien we gepakt en gezakt waren, zijn we in de wagen gesprongen en naar Cadzand gereden. Het was een prachtige ontspannende dag. Padi en de kids waren door het dolle heen.

We zijn in de namiddag gaan eten in Grilladin in Dudzeele. Dit is een gezellig Tunesisch restaurant. We zijn er heel toevallig terecht gekomen en het is een echte aanrader. Rond 16u waren we terug thuis. Ik ben in mijn loopkleren gesprongen en heb een zalige 15 kilometer gelopen. Wel al snotterend en al hoestend maar zonder een enig pijntje. Mijn week is dan toch nog goed gestopt.

Fietsen heb ik niet veel gedaan maar mijn kilometers lopen zijn afgewerkt. De teller is deze week op 93,69K lopen en 15k fietsen gekomen.

BARCA - Week 7

Deze week is voorbij gevlogen. Op het werk was het aangenaam druk, we hebben de langste periode van vrieskou in de geschiedenisboeken neergeschreven en ons Whitney Houston is helaas niet meer.

Maar in mijn kleine leventje was het vooral de verjaardag van mijn moeder die gevierd werd. Ze is 70 jaar geworden en ik weet nu van wie ik die zottigheid allemaal heb. Proficiat moeke, doet er daar nog minstens een jaar of 20 bij zenne.

Deze week heb ik hoofdzakelijk op de loopband gelopen. Niet zo zeer vanwege de kou maar vooral het in het donker lopen wou ik niet. Ik had een nogal 'angstige' week en was niet happig om zo alleen in het donker hier rond te lopen. Er lopen de laatste dagen vieze venten rond en die kom ik liever niet tegen.

Donderdag mocht ik van mijn  nieuwe baas vroeger stoppen. Hierdoor kon ik mijn 18K lekker nog in het daglicht lopen en ik heb genoten. Zaterdag keek ik heel hard uit naar de 34K die ik moest doen. Ik ben om 8u naar Aalst gereden en ben vertrokken aan de Zeebergbrug. In Erembodegem ben ik de bordjes van de Schipstrekkersroute beginnen volgen. Deze route doe ik steeds met Sofie op de MTB in de winter.

Het was -9° maar ik was goed gekleed. De Dender was helemaal dichtgevroren en daar dan die opkomende zon op, prachtig. Het was een bewogen loopje: ik ben een vent tegengekomen die in het midden van de kouterbaan zijn spel uit zijn broek wou halen in het bijzijn van zijn dochtertje. Mannen wateren toch niet in het midden van een straat, die zoeken steeds een boom of een kant op. Dus ja, wat was bij die de bedoeling dan? Goor! Daarna ben ik met de daver op mijn lijf op mijn toeter gegaan omdat ik die ijsplek niet had gezien. Waarom kom ik die creeps toch steeds tegen?!

Op kilometer 12 heb ik een gelleke met een nieuwe smaak geprobeerd met als gevolg dat ik 2 kilometer later voorover aan de kant stond. Duidelijk niet het correcte voor mijn maag. Die massa suiker in eens dat lukt me maar niet om het te verdragen. Een goeie kilometer hierna zie ik dat ik mijn garmin niet terug opgezet had.

In Iddergem lag ik bijna dubbel door de zwarte ezel die een blauwtje opliep bij een witte pony. Blijf bij je soort man. De laatste 7 kilometers moesten aan marathontempo gelopen worden. Aangezien mijn toer wat te kort was heb ik deze in het park van Aalst kunnen doen. En als beloning van deze trainingsdag mocht ik onverwachts ons Padi gaan ophalen. Ze is de nieuwe spits bij VC Jong Lede.

De week heb ik zopas afgesloten met een laatste training op de loopband. Hiermee is mijn nieuwe trainingspaar ingelopen. Ze zitten zalig. Ik haalde deze week 87,45km bij het lopen en 63km bij het fietsen.

Ze zijn er!

Deze week zouden ze arriveren. Deze week zou ik mijn droomschoenen eindelijk in mijn bezit hebben. Maar wanneer precies, dat wist ik niet. Dus het zijn spannende dagen geweest. Ze hebben veel kilometers afgelegd over een grote plas water. Maar vandaag is mijn lieve Daphni-fee ze aan huis komen afleveren. Ze zien er prachtig uit, ze zitten als gegoten en nu ga ik ze zo snel als mogelijk inlopen.

Ik was een trouwe Nike-runner. Tot al mijn kleine zeer vervelende blessures zich opstapelden. Looptechniek onder de loepe genomen, dat was het niet. Speciale orthopedische loopzolen aangekocht, het werd alleen maar erger. Tot ik het boek 'De geboren renner' las dankzij Tina. Ik was overtuigd en begon op blote voeten te lopen.

Vervolgens schakelde ik geleidelijk over naar mijn eerste Vibram's. Omdat de last merkbaar minder was na het lopen met de teenschoenen wist ik dat ik op de goede weg was. Ik smurfde wat rond op internet en kwam terecht bij de loopschoenen van New Balance. Zij leunden het dichtst aan bij het principe van neutraal lopen. Ik kocht me een paar om te testen. Man wat een aangenaam gevoel. Ik liep afwisselend met Nike, New Balance en Vibram's.

De klachten werden een pak minder behalve de linker achillespees. Die bleef maar zeuren. Ik ben dan bij een schitterende osteopaat terecht gekomen. Hij deed testen met alle 3 mijn soorten loopschoenen. Zijn diagnose was heel simpel: smijt je Nike's buiten en gebruik nog enkel de New Balance met de Vibram's. Deze zijn ideaal voor jou.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik investeerde en kocht mij een nieuw paar New Balance 1080 en Vibram's Speed. Alle klachten zijn verdwenen. Niets van last meer. Nada, noppes, njet, nothing, rien, niente, nul komma nul. Dus tijd om te dromen van mijn perfecte wedstrijdschoen en een nog betere trainingschoen.

Dames en heren, mag ik u voorstellen, mijn nieuwe vriend voor vele kilometers:

New Balance WR890ob

En hier diegenen die mij gaan helpen in het neerzetten van mooie looptijden op de wedstrijden. Vederlicht (161gr) en flashy - want op wedstrijd mag het dat tikkeltje zot meer zijn - mijn schatjes:

New Balance WR1400ny

Ze staan al een hele avond naast mij zodat ik ze lekker kan bewonderen en zo waar bezorgen ze me nu al vreugde. Bedankt lieve fee!!!

Ik begrijp eigenlijk niet goed waarom hier in België zo weinig lopers deze schoenen gebruiken. Ze zijn zo fantastisch. Velen klagen over pijn in de knieën, de onderrug, de achillespezen, hun peesblad. Ze laten zich inspuiten, nog dikkere zolen onder hun voeten steken, etc. maar heel dikwijls is het gewoon de schoen. Pas op, geen verwijt hoor want ik was zelf niet goed bezig. Ik zat zelf in die commerciële molen of hype van overpronatie enzo. Voor enkelen is er wel degelijk medisch een hulpmiddel nodig om de pijn te minderen. Voor de meerderheid denk ik kan neutraal lopen de oplossing bieden.

Ik raad iedereen aan, probeer het, geef het een kans. Lees dat boek, denk er over na. Geef je voeten de tijd om terug sterker te worden in dat waarvoor ze zo ingenieus zijn ontworpen. Go back to the basic.

BARCA - Week 8

De winter is deze week goed begonnen. Het is droog gebleven maar het was berekoud. Dinsdag, toen ik naar het werk fietste, dwarrelden er 's morgens kleine sneeuwvlokjes naar beneden. Maar het is daar bij gebleven. 's Avonds was normaal een tempotraining maar Tijl en ik hebben gekozen om er een gezellige duurloop van te maken.

Dit weer ligt Tijl ook wel en ons tempo was een vlotte 10 per uur. Hij zag er wel grappig uit op het einde. Op zijn grijze muts was een band ijs van zijn zweet dat bevroren was. We misten wel Lis. Zij sukkelt wat met een ontstoken enkelpees. Hopelijk is dat snel voorbij.

Woensdag was nog kouder en Manu zag het niet zitten om te lopen. Misschien was dat voor hem ook wel het beste. Hij is een flinke scheut aan het krijgen en zijn gewrichten doen pijn.

Donderdag zakte de temperaturen tot -10° met een gevoelstemperatuur van -20° door de scherpe wind. Ik had die morgen bevroren oorlellekes op het werk. De rest van de dag waren dat dan rode gloeiende oren. 's Avonds heb ik mijn training op de loopband gedaan.

Vrijdag had ik me beter gewapend en een langere muts aangedaan. De wind was wel weg waardoor het absoluut niet zo koud aanvoelde. In de namiddag is het dan beginnen sneeuwen. Toen ik naar huis wou fietsen lag er al een goede 2 à 3 cm. Ik keek er heel hard naar uit om er door te gaan maar dat was zonder mijn baas gerekend. Hij stond er op dat ik mijn fiets in de wagen gooide en dat hij mij aan de deur afzette. Lief hé (denk dat hij geen arbeidsongeval wou hebben ;-) dus zo gezegd, zo gedaan. 's Avonds dan ook maar op de loopband gelopen.

Zaterdagmorgen zijn we hier allemaal in ons skipak gesprongen en hebben een flinke wandeling gemaakt. Eentje van door de velden, onder en over prikkelkesdraad kruipen, we hebben zelfs op onze buik ergens onder door gerold om er te geraken. De kinderen genoten met volle teugen. Ja, ook door de beek zijn ze gezakt maar gelukkig waren we toen al bijna thuis. De natuur was overweldigend mooi.

Zondag zou ik deelnemen aan de jogging van Racing Club de Bruxelles in Bosvoorde. Maar de coach raadde dit ten stelligste af. De kilometers zullen dus lokaal moeten gelopen worden. Om wat uit te waaien van het feestje van zaterdagavond, ben ik met Sofie onze toer in Berlare gaan doen met de MTB. We waren de fortuinlijke toeschouwers van 4 prachtige herten die ons pad kruisten. Zo grappig dat die kunnen huppelen.

In de namiddag ben ik goed gekleed met mijn camelbag en mijn muziek erop vertrokken van Lede naar Haaltert. Doordat ik op maandag niet meer kan gaan aperitieven thuis, zien ze me daar bijna niet meer. Dit was ideaal, het nuttige aan het aangename gekoppeld. De zon scheen heerlijk en de besneeuwde velden gaven me zo'n gelukkig gevoel dat de kilometers als vanzelf gingen. Ik was best tevreden van mijn training. Maar ik voelde het op het einde goed afkoelen. Ik was blij dat ik thuis in de warmte was.

De recuperatieweek heeft deugd gedaan. Ik heb toch 46km gelopen en zo'n 109,5km gefietst. De buikpijn is volledig over dus de volgende 3 weken gaan lukken.