De winter is deze week goed begonnen. Het is droog gebleven maar het was berekoud. Dinsdag, toen ik naar het werk fietste, dwarrelden er 's morgens kleine sneeuwvlokjes naar beneden. Maar het is daar bij gebleven. 's Avonds was normaal een tempotraining maar Tijl en ik hebben gekozen om er een gezellige duurloop van te maken.
Dit weer ligt Tijl ook wel en ons tempo was een vlotte 10 per uur. Hij zag er wel grappig uit op het einde. Op zijn grijze muts was een band ijs van zijn zweet dat bevroren was. We misten wel Lis. Zij sukkelt wat met een ontstoken enkelpees. Hopelijk is dat snel voorbij.
Woensdag was nog kouder en Manu zag het niet zitten om te lopen. Misschien was dat voor hem ook wel het beste. Hij is een flinke scheut aan het krijgen en zijn gewrichten doen pijn.
Donderdag zakte de temperaturen tot -10° met een gevoelstemperatuur van -20° door de scherpe wind. Ik had die morgen bevroren oorlellekes op het werk. De rest van de dag waren dat dan rode gloeiende oren. 's Avonds heb ik mijn training op de loopband gedaan.
Vrijdag had ik me beter gewapend en een langere muts aangedaan. De wind was wel weg waardoor het absoluut niet zo koud aanvoelde. In de namiddag is het dan beginnen sneeuwen. Toen ik naar huis wou fietsen lag er al een goede 2 à 3 cm. Ik keek er heel hard naar uit om er door te gaan maar dat was zonder mijn baas gerekend. Hij stond er op dat ik mijn fiets in de wagen gooide en dat hij mij aan de deur afzette. Lief hé (denk dat hij geen arbeidsongeval wou hebben ;-) dus zo gezegd, zo gedaan. 's Avonds dan ook maar op de loopband gelopen.
Zaterdagmorgen zijn we hier allemaal in ons skipak gesprongen en hebben een flinke wandeling gemaakt. Eentje van door de velden, onder en over prikkelkesdraad kruipen, we hebben zelfs op onze buik ergens onder door gerold om er te geraken. De kinderen genoten met volle teugen. Ja, ook door de beek zijn ze gezakt maar gelukkig waren we toen al bijna thuis. De natuur was overweldigend mooi.
Zondag zou ik deelnemen aan de jogging van Racing Club de Bruxelles in Bosvoorde. Maar de coach raadde dit ten stelligste af. De kilometers zullen dus lokaal moeten gelopen worden. Om wat uit te waaien van het feestje van zaterdagavond, ben ik met Sofie onze toer in Berlare gaan doen met de MTB. We waren de fortuinlijke toeschouwers van 4 prachtige herten die ons pad kruisten. Zo grappig dat die kunnen huppelen.
In de namiddag ben ik goed gekleed met mijn camelbag en mijn muziek erop vertrokken van Lede naar Haaltert. Doordat ik op maandag niet meer kan gaan aperitieven thuis, zien ze me daar bijna niet meer. Dit was ideaal, het nuttige aan het aangename gekoppeld. De zon scheen heerlijk en de besneeuwde velden gaven me zo'n gelukkig gevoel dat de kilometers als vanzelf gingen. Ik was best tevreden van mijn training. Maar ik voelde het op het einde goed afkoelen. Ik was blij dat ik thuis in de warmte was.
De recuperatieweek heeft deugd gedaan. Ik heb toch 46km gelopen en zo'n 109,5km gefietst. De buikpijn is volledig over dus de volgende 3 weken gaan lukken.
Dit weer ligt Tijl ook wel en ons tempo was een vlotte 10 per uur. Hij zag er wel grappig uit op het einde. Op zijn grijze muts was een band ijs van zijn zweet dat bevroren was. We misten wel Lis. Zij sukkelt wat met een ontstoken enkelpees. Hopelijk is dat snel voorbij.
Woensdag was nog kouder en Manu zag het niet zitten om te lopen. Misschien was dat voor hem ook wel het beste. Hij is een flinke scheut aan het krijgen en zijn gewrichten doen pijn.
Donderdag zakte de temperaturen tot -10° met een gevoelstemperatuur van -20° door de scherpe wind. Ik had die morgen bevroren oorlellekes op het werk. De rest van de dag waren dat dan rode gloeiende oren. 's Avonds heb ik mijn training op de loopband gedaan.
Vrijdag had ik me beter gewapend en een langere muts aangedaan. De wind was wel weg waardoor het absoluut niet zo koud aanvoelde. In de namiddag is het dan beginnen sneeuwen. Toen ik naar huis wou fietsen lag er al een goede 2 à 3 cm. Ik keek er heel hard naar uit om er door te gaan maar dat was zonder mijn baas gerekend. Hij stond er op dat ik mijn fiets in de wagen gooide en dat hij mij aan de deur afzette. Lief hé (denk dat hij geen arbeidsongeval wou hebben ;-) dus zo gezegd, zo gedaan. 's Avonds dan ook maar op de loopband gelopen.
Zaterdagmorgen zijn we hier allemaal in ons skipak gesprongen en hebben een flinke wandeling gemaakt. Eentje van door de velden, onder en over prikkelkesdraad kruipen, we hebben zelfs op onze buik ergens onder door gerold om er te geraken. De kinderen genoten met volle teugen. Ja, ook door de beek zijn ze gezakt maar gelukkig waren we toen al bijna thuis. De natuur was overweldigend mooi.
Zondag zou ik deelnemen aan de jogging van Racing Club de Bruxelles in Bosvoorde. Maar de coach raadde dit ten stelligste af. De kilometers zullen dus lokaal moeten gelopen worden. Om wat uit te waaien van het feestje van zaterdagavond, ben ik met Sofie onze toer in Berlare gaan doen met de MTB. We waren de fortuinlijke toeschouwers van 4 prachtige herten die ons pad kruisten. Zo grappig dat die kunnen huppelen.
In de namiddag ben ik goed gekleed met mijn camelbag en mijn muziek erop vertrokken van Lede naar Haaltert. Doordat ik op maandag niet meer kan gaan aperitieven thuis, zien ze me daar bijna niet meer. Dit was ideaal, het nuttige aan het aangename gekoppeld. De zon scheen heerlijk en de besneeuwde velden gaven me zo'n gelukkig gevoel dat de kilometers als vanzelf gingen. Ik was best tevreden van mijn training. Maar ik voelde het op het einde goed afkoelen. Ik was blij dat ik thuis in de warmte was.
De recuperatieweek heeft deugd gedaan. Ik heb toch 46km gelopen en zo'n 109,5km gefietst. De buikpijn is volledig over dus de volgende 3 weken gaan lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten