Boredom

Maandag en dinsdag liep ik wat Charlie Chaplin achtig, allé, volgens mijn baas toch...best grappig als hij mijn 'walk' na doet. Trappen op en af ging goed maar op het gemakske.

Dinsdag ben ik vlug naar de training van de club gereden om iedereen te bedanken voor hun vele sms-jes, hun verstuikte duimen door het supporteren en om te checken of alle kerken er nog staan zoals er kaarsen zijn gebrand voor mij. Ze stonden er ook op dat ik mijn mooie medaille kwam showen.

Trouwens wens ik ook de gelegenheid aan te grijpen om IEDEREEN een ferme MERCI te zeggen voor de steun in gelijk welke vorm ook. Het doet enorm deugd. De trainingen nemen vele uren in beslag en je moet ze alleen doorstaan. Het is dubbel: je leert zo veel over jezelf, je lost vele problemen op, je barst van de moed en energie maar je moet er je vrienden voor op een sociaal laag pitje voor zetten. Niet altijd een evidente of gemakkelijke keuze.

Gerard, mijn masseur, heeft dinsdag avond mijn quadriceps dan eens goed onder handen genomen - amai dat was nie van de poes. Woensdag morgen was het precies of ik een nieuw stel benen had. Vandaag voel ik niets meer. Het van en naar het werk fietsen zal er ook wel voor iets tussen zitten.

Maar het zijn lange dagen zo zonder lopen of sporten. Ik besef deze week meer dan ooit dat ik sport heel hard nodig heb. Het is mijn zuurstof. Deze week is het in de media dan heel toevallig volop over ultralopen. Bovendien zie ik overal mensen joggen. Kwellender kan het niet zijn toch?!

Gelukkig gaat Sofie me redden dit weekend. Mijn mountainbike hangt al ongeduldig gewassen en opgeblonken te wachten. Ik betrapte mezelf er ook op dat ik het internet aan het afsmurfen was op zoek naar een leuke, dichtbij 'platte' marathon. De honger naar die 3u50 is aangewakkerd...

Mijn volgende doel is La Bouillonante en daar die 23K overleven. Ik droom al lang van een loop in volle natuur. Maar als je niet in dat milieu meedraait of er onvoldoende je weg weet in te vinden dan lijkt het allemaal ver van je bed. Het is maar door mijn grote voorbeeld Martine Hofstede (www.runtodream.nl) dat ik mijn bos door de bomen heb gevonden.

Hoe moet ik er mij in hemelsnaam op voorbereiden? 'k Weet het niet goed. Het lopen is geen probleem maar het zullen de technische stukken zijn waar ik ga op sukkelen. Daarom start ik volgende week met trappen op en af te lopen. Deze ga ik opzoeken in het appartementsgebouw waar mijn man zijn kantoor is. Het zijn maar 3 verdiepingen maar ik zal ze dan maar een keertje meer doen.

Verder is het lopen, roeien, fietsen, zwemmen en wat krachtoefeningen. Ik heb een mooi schematje voor mezelf gemaakt. Hier ga ik me wel een maandje zoet kunnen mee houden.

BARCA - The End

DE week van de waarheid. De week waarin ik besef dat ik niets meer kan veranderen. Ik heb er hard voor getraind. Het zit goed in het hoofd, de conditie is ok en ik ben volledig blessure- en ziektekiemenvrij. Dus laat die marathon maar komen. Dat het gaat warm zijn en dat het een pittig parcours is, dat weet ik. Geen nut om me daar lastig in te maken, ik heb er tenslotte zelf voor gekozen. Dus die info heb ik niet opgeslagen in mijn hoofdje.

Het enige dat ik nog wou was een MP3-speler die me 4 uren muziek kon bezorgen. Mijn huidige heeft een platte batterij na 2u dus dat kon niet zijn. Woensdag avond ben ik nog vlug de Krefel binnen gesprongen en heb me eigenlijk impulsief een iPod Nano aangeschaft. Deze heb ik donderdag dan opgeladen op het werk, en voorzien van mijn marathon playlist. Zo, nu was ik er helemaal klaar voor en had er mega veel zin in.

Vrijdag middag zette ik voet in Barcelona om 11u35. We zijn de stadsbus opgesprongen, hebben de koffers afgesmeten in het fantastische Tryp Hotel Apolo en hebben de metro genomen naar Hotel Rialto waar de club van Marathonman op ons zat te wachten. Zij zouden het komende weekend mijn weekend kleuren met hun enthousiasme.

Samen met hen zijn we met een autobus volledig het parcours afgereden. Dit was zeer leerzaam. Iedereen kreeg een goed beeld van wat er hen te wachten stond. Bovendien was het ook een mooie gelegenheid om de verste dingen van Barcelona zoals het Gaudipark en het stadion van Barca te bezoeken. De overige bezienswaardigheden waren op wandelafstand van het hotel en dus kwamen die op het programma van zaterdag. 's Avonds zijn Chris en ik enkel met ons 2-tjes lekker tapas gaan eten in het oude stadscentrum. Uitgeput ben ik rond 22u15 in slaap gevallen.

Zaterdag lekker wat uitgeslapen, op het gemakje ontbeten en hup terug de stad in getrokken. We hebben koffie gedronken aan de Arc de Triomphe. Door het stadspark gewandeld richting het strand om de voetjes, die ondertussen al lekker warm hadden, te laten afkoelen in de zee.

De lunch op een klein pleintje heb ik toch schaamteloos laten vergezellen door een heerlijke Vino Rosado. Daarna zijn we met de kabelbaan naar de top van de Montjuic gegaan. Niet mijn ding om zo aan een stalen kabelke in een kabinneke vol met mensen te hangen bengelen. Maar hier had je wel een goed overzicht van de omgeving. Plat zag het er zelfs vanuit de hoogte niet uit.

's Avonds stond er natuurlijk pasta op de menu. De sfeer zat er goed in bij de bende van de Marathonman. Dat Gentse dialectje is wel heel amusant om aan te horen. Iedereen zag het wel goed zitten voor morgen. De pronostieken werden genoteerd. Er was opvallend veel water aan tafel en iedereen is flink op tijd zijn bed ingekropen.
 
Zondag, D-day. Hoe kalm ik ook de afgelopen dagen was, zo zenuwachtig was ik die morgen. Ongelooflijk dat ik zelfs alles van de avond voordien al netjes had klaargelegd. Je ziet coach, ik zal toch nog een goede leerling worden zenne! Ik had mijn eigen rozijnenbrood en vers gebakken wafels mee vanuit België. Om één of andere reden heeft me dat gekalmeerd. Ik heb heel veel kunnen eten en floep, weg waren de zenuwen. Ik heb 6 grote sneden opgegeten samen met een banaan en heel wat honing. Voldoende drinken bij het ontbijt en ik was echt voldaan.

De organisatie van deze marathon is echt een voorbeeld. Alles ging gesmeerd, rustig en vriendelijk. Die massa lopers zo allemaal samen zien was echt indrukwekkend. Er waren zo'n 20.000 mensen die hun benen gingen moe maken vandaag. Marleen en Ludo riepen mij en Chris heeft me over de radars gestoken zodat ik samen met hen aan de start kon.

Met mijn nieuwe iPod Nano heb ik niet moeten lopen. Deze was al stuk voor ik aan de start stond in Barcelona. Geen Adèle dus om mij te vergezellen. Maar het startschot werd gegeven en geen tijd om te treuren. De sfeer langs de straten zal me wel vooruit helpen.

De eerste 26 km waren volledig in de schaduw dat was een dikke meevaller voor mij. Vanaf dan keerde het tij voor mij. Vanaf dan was het in volle zon lopen. Het was ondertussen rond het middag uur en goed warm. Ik heb mijn tempo redelijk kunnen aanhouden maar ik voelde me roder en roder worden. Het 2e deel van de marathon mocht dan wel platter zijn, het was even zwaar door de zon. Om 12u30 zou er op een plek een flinke 28° prijken. Maar ik ging het niet in mijn hoofdje steken en dat lukte vrij goed al miste ik mijn Adele enorm op dit moment. Ik ben dan maar in mijn hoofd mijn playlist beginnen afspelen en dat heeft me geholpen.

En dan op km 39,5 heb ik dom gedaan. De hazen met de ballonnen van 4u staken me voorbij. Zo gedisciplineerd gelopen en dan doe ik dit: mijn ego is geprikt en besluit om bij de ballon te blijven. Waar ik niet aan gedacht had was dat zij wel enkele minuten na mij gestart waren. Dus ik had dit niet moeten doen maar dat besefte ik pas na een goei 700m spurten. In deze 700m heb ik mijn pijlen gebruikt om de laatste klim te doen. Mijn tempo viel dan ook naar beneden tot een 9 per uur. STOM STOM STOM....MEGA STOM. Toeme Wis toch!

Heel boos op mezelf ben ik na 4u 7min over de finish gekomen. Ik had enkele minuten vroeger binnen geweest had ik mijn tempo aangehouden. Maar het was nu zo. Volgens mijn garmin (welke is platgevallen op 800m van de finish!) telde deze marathon 2.174 stijgende hoogtemeters en 2.243 dalende. Pittig niewaar? Ik ben dus toch trots. Er zijn 17 minuten af van Berlijn en ik heb Barca mooi aan mijn marathonhartslag gelopen.

De ontvangst bij de finish door Chris en Marathonman was hartverwarmend en deed me vlug mijn boosheid vergeten. 's Avonds hebben we lekker gefeest in een gezellig restaurantje. Iedereen had het beter gedaan dan zijn pronostieken. Niemand heeft opgegeven en dat op zich was al een hele prestatie.


Maar mijn volgende zal een vlakke marathon zijn want ik wil die 4 er niet meer voor staan hebben ;-)

Ook een dikke dikke mercie aan al die duimen, sms-jes, steun en motiverende woorden van iedereen. Dat doet altijd deugd en geeft je kracht. Dank u.

Startbox

ORGANIZATION OF THE BOXES OF START

The start of the Zurich Marató de Barcelona will return to be organized with boxes according to the records that you accredited in the moment of doing the inscription

The start of the Zurich Marató de Barcelona will be organized with boxes, in which you will have to place according to the records that you accredited in the moment of doing the inscription:

yellow box (less than 3 hours)
red box (between 3h and 3h30)
blue box (between 3h30 and 4h)
green box (more than 4h).

To offer you a better comfort, there will be three differentiated starts. The first one will be formed by the first two boxes, some minutes later the third box will leave and finally the last one.

Moreover, in order to facilitate the realization of your records, the organization will put at your disposal 37 pacemakers, identified with globes with the inscription of the time in which they will try to finish. They will follow seven different paces: 2h45, 3h00, 3h15, 3h30, 3h45, 4h00 and 4h30.

Voilà, nu weet ik waar de 'blue box, 2nd start' voor staat...kalm blijven, blijven ademenen...

'Good luck'

Dit kreeg ik gisterenavond binnen op de gsm:

" Zurich Marató de Barcelona informs:
Wisken bib number 8007, blue box 2nd start
Withdrawal the Fira of Barcelona in the pavilion 6 the 23rd-24th of March 2012.
Good luck"

Nog 2 keer slapen en ik ben weg...

BARCA - Week 2

Dit was een week van totale ontspanning. Een perfectere skivakantie bestaat er niet. Verse sneeuw, overvloedige zon, fijne mensen en een Europees kampioene in bobbelpiste als skilerares. Het is nu al het 7e jaar dat we met deze bende gaan skiën. Het is meestal ook de enige gelegenheid in het jaar dat we elkaar zien. Maar we komen toe in de vlieghaven en het zit al snor.

Mijn kaken hebben soms echt pijn gedaan van het lachen. Zalig was het. We zijn met een groepje van 10. Lotte en ik zijn de enige vrouwen. Verder zijn het stuk voor stuk deugnieten en speelvogels. Vooral de liftmomenten waren terug hilarisch. En 's avonds in de bar, tja, daar is zeker geen uitleg bij nodig.

Deze vakantie was wat ik op dit moment echt nodig had. De geplande looptrainingen zijn niet doorgegaan. Het is er gewoon niet van gekomen. Donderdagmorgen heb ik uit pure schuldgevoelens getracht 12K op de loopband te doen. Aangezien bibi er weer in geslaagd was haar schoenen te vergeten, heb ik dit blootsvoets gedaan. Op de loopband thuis deed ik dat altijd. Maar hier in het hotel was de band met ribbelkes. Na 6K ben ik gestopt omdat ik blaren kreeg van de wrijving op de loopband.

Dus heb ik vrijdag, zaterdag en vandaag gelopen. Het ging zalig en relaxed. Totaal geen last gehad van mijn dagen 'boemelen' en inactiviteit. Ik kan luidop zeggen dat ik er klaar voor ben. Laat die marathon maar komen. Ik heb er vreselijk veel zin in.

De laatste week gaat in en dit is er eentje van honger kweken naar Barcelona. In het begin vond ik 42,195 km een vreselijk klinkende afstand. Maar vandaag, no problem. Mijn outfit ligt gewassen klaar. Mijn wedstrijdschoentjes gepoetst er naast.

Gisteren heb ik het parcours bekeken. De eerste helft zal ik mijn domp moeten inhouden. De start is met een klim. Daarna gaat het glooiend naar beneden. Het tweede deel is vrij plat. Hier ga ik mijn tijd kunnen inhalen en zetten. Op het einde is er een stevig klimmetje dus ik zal nog wat in mijn tank moeten overhouden.

Voor mezelf heb ik het doel gezet op 4u15. Mijn droom is 4u en mijn coach legt de lat nog hoger: 'Je kan maar zien dat er geen 4 voor staat zenne'. Ik zal mijn best doen lieve coach, ik zal mijn best doen.

BARCA - Week 3

Vorige week ben ik er niet toe gekomen een overzichtje te maken. Zondag zijn we vertrokken op skireis naar Val D'Isère. Gisteren avond zijn we pas terug gekomen. Maar hier is het dan.
Naarmate de week vorderde had ik minder en minder energie. Ik vermoed dat mijn vastenperiode (40 dagen zonder vlees) er voor iets tussen zit. Niet dat ik zo'n grote vleeseter ben. Ik beperk me tot gevogelte en vis. Bovendien heb ik de hele week me heel moe gevoeld. Mentaal heb ik alles uit de kast moeten halen om de trainingen af te werken.
Dinsdag ging nog maar op woensdag, met die hevige koude regen, heb ik forfait gegeven. Telkens ik nog maar keek naar mijn loopschoenen kreeg ik rillingen. Had ik me toch moeten pushen? 'k Weet het niet.

Donderdag heb ik dan een hele goeie training gehad. Het tempo ging vlotjes, de kilometers vlogen voorbij en de hartslag zat netjes binnen de zone. Maar mentaal was ik op het einde niets meer waard. Mijn dochter gaf me uiteindelijk de oorzaak van mijn ongenoegen: 'Mama, ben je nu al zenuwachtig voor je marathon? Maar meiske toch!'. Bam, de nagel op de kop. Inderdaad, het zijn de zenuwen die onderhuids aanwezig zijn. Ze zijn mijn hoofdje binnengeslopen.
Vrijdag zijn ze de loopband komen ophalen. Ongelooflijk hoe de tijd voorbij gevlogen is. Het was een goede formule en zeker voor herhaling vatbaar.
Zaterdag was het de laatste dertiger voor Barcelona. Het was een aangenaam lenteweertje en ik ben 's morgensvroeg vertrokken met het plan de Schipstrekkersroute opnieuw af te lopen. Deze keer zou ik proberen een appel te eten tijdens het lopen.Maar dat was geen groot succes. Tot hiertoe is het enige dat ik binnenhou rozijnenbrood.

Er waren heel wat wielertoeristen op de baan en regelmatig kreeg ik grappige opmerkingen over mijn muziek op mijn camelbag. Hij kon hun wel smaken. Soms bleven er enkele haperen om mee te luisteren. Na een 14 kilometer constateer ik dat ik het sjaaltje van mijn dochter verloren ben. Dit kan niet waar zijn. Er was geen andere oplossing dan hetzelfde traject terug te lopen.
Onderweg ben ik TT, mijn sportieve buurman, op de fiets tegengekomen. Hij bood aan om te helpen zoeken, de lieverd, maar ik heb vriendelijk afgewezen. Deze mens is echt veel te goed voor deze wereld. Uiteindelijk heb ik het gevonden bijna aan de start van mijn route. Gelukkig maar.
De 30K is goed gegaan aan een mooie duurloophartslag in een dikke 3u. Het tempo was goed, het weer was goed en toch had ik geen overdreven voldaan gevoel. Aangezien ik er sneller over gelopen had dan voorzien, ben ik, na een douche daar, in het zwembad van Aalst gedoken. Zo'n 20 minuutjes heb ik rustig de spieren losgezwommen. Het deed echt deugd. De kinderen vonden het een leuke verrassing hun mama tijdens de zwemles te zien.
Zondagmorgen ben ik dan samen met Chris vertrokken naar Val D'Isère voor een shortski. Het was daar volop zon en ik heb maar een luttele 6K gelopen op de loopband. Maar mentaal ben ik helemaal opgekrikt. Het was een leuke vakantie met toffe mensen. De sneeuw was perfect. De zon was overvloedig aanwezig.

Ik heb me volledig kunnen ontspannen. Hier heb ik dan ook mijn vastenperiode gestaakt. Alles waar ik maar zin in had heb ik opgegeten en gedronken. Ik ben geen gram bijgekomen. Het was dus wel nodig om de tank bij te vullen.

Gisteren heb ik mijn startnummer van Barcelona ontvangen. Het is dosard n° 8007. Nu is het echt wel dichterbij aan het komen!

BARCA - Week 4

De recuperatieweek. De pezen en spieren maar ook het hoofd dienen deze week voldoende rust te krijgen. Niet gemakkelijk als je al enkele weken kilometers vreet. Er treedt zo iets op als afkickingsverschijnselen.

Dinsdag heb ik de laatste keer boven de 10K mogen lopen. Het was een intervaltraining. Ik haalde een gemiddelde snelheid van net geen 11km/u. Wauw, wat is hier aan de hand? Dat gaat vlotjes. Ik moet wel zeggen dat ik mijn ultralichte wedstrijdschoentjes aan had. Zou het daar aan liggen?

Woensdag een rustige 10km. Deze heb ik op mijn Vibrams afgewerkt. Ook hier een vlotte 10 per uur. Mama mia, I feel good.

Vrijdag was er maar 8K te lopen en ik vond dat wel heel weinig. Maar de coach weet wat hij doet dus ik zal me maar aan zijn schema houden. Niet overmoedig worden zeker?! Ik heb me aangesloten bij het groepje van Lieve en Willy. Super gezellig was het. We waren met 4 vertrokken en na een paar kilometers waren we al met 9. Ik heb genoten met volle teugen van hun verhalen, veel gelachen. Dit was een loopje dat een echte mentale opsteker was. Dank u!

Zaterdag, prachtig weer, kinderen en echtgenoot een ganse dag het huis uit en ik....geen kilometer sport op het programma. Ik was stikjaloers op iedere loper, fietser, wandelaar. Ik wil ook lopen! Dan maar alternatieven zoeken om mijn zwart gat op te vullen. Ik heb al mijn rollend materieel onder handen genomen: 1 auto, 1 mountainbike en 1 stadsfiets kregen een flinke wasbeurt. Daarna heb ik Boulet zijn tip opgevolgd: gaan shoppen. Maar ik was nog maar 1 winkel ver en had barstende hoofdpijn. Not my thing!!! Maar mijn dag was er mee voorbij gekropen.

En vandaag een wedstrijd. Om 9u45 ben ik aangekomen aan het wedstrijdsecretariaat in Brugge. Net op tijd de laatste bus genomen naar de start in Oostende. Om de honger om te lopen wat te stillen heb ik wat ingelopen. Het startschot. Ik was zeer ontspannen en de weersomstandigheden waren spek naar mijn bek: een 6°, lichte motregen en een zijlingse kopwind. Mijn doel was een halve minuut er afprutsen van mijn tijd van vorig jaar.

Voor het eerst heb ik een rustige start genomen. Alles zat mee en de kilometers gingen vlotjes voorbij. Bij de bevoorrading op 8K zat ik nog heel fris. Tot hier toe zat ik op 5 minuten de kilometer. Mijn plan was dit vol te houden tot op 10K. Als de hartslag nog steeds goed zit, zou ik versnellen. En dat is zo gebeurd.

Ik liet mijn groepje achter en focuste mij op die dame voor mij. Die moet ik inhalen de komende 4 kilometer. De laatste 2 kilometer heb ik dankzij een grote meneer me wat uit de wind kunnen zetten en de kleine stip liep nu vlak voor mij. Nog 500 meter voor de finish. Alles geven Wis, nu! Fris met een big smile op mijn smoel ben ik haar voorbij gevlogen. YES!

Ik klokte af op 1u 19min en 59sec over een afstand van 16,15km. Ik ben zo blij met mijn PR. Vooral omdat ik fysiek totaal niet moe was. Mijn start voor 2012 is goedgekeurd.