BARCA - Week 3

Vorige week ben ik er niet toe gekomen een overzichtje te maken. Zondag zijn we vertrokken op skireis naar Val D'Isère. Gisteren avond zijn we pas terug gekomen. Maar hier is het dan.
Naarmate de week vorderde had ik minder en minder energie. Ik vermoed dat mijn vastenperiode (40 dagen zonder vlees) er voor iets tussen zit. Niet dat ik zo'n grote vleeseter ben. Ik beperk me tot gevogelte en vis. Bovendien heb ik de hele week me heel moe gevoeld. Mentaal heb ik alles uit de kast moeten halen om de trainingen af te werken.
Dinsdag ging nog maar op woensdag, met die hevige koude regen, heb ik forfait gegeven. Telkens ik nog maar keek naar mijn loopschoenen kreeg ik rillingen. Had ik me toch moeten pushen? 'k Weet het niet.

Donderdag heb ik dan een hele goeie training gehad. Het tempo ging vlotjes, de kilometers vlogen voorbij en de hartslag zat netjes binnen de zone. Maar mentaal was ik op het einde niets meer waard. Mijn dochter gaf me uiteindelijk de oorzaak van mijn ongenoegen: 'Mama, ben je nu al zenuwachtig voor je marathon? Maar meiske toch!'. Bam, de nagel op de kop. Inderdaad, het zijn de zenuwen die onderhuids aanwezig zijn. Ze zijn mijn hoofdje binnengeslopen.
Vrijdag zijn ze de loopband komen ophalen. Ongelooflijk hoe de tijd voorbij gevlogen is. Het was een goede formule en zeker voor herhaling vatbaar.
Zaterdag was het de laatste dertiger voor Barcelona. Het was een aangenaam lenteweertje en ik ben 's morgensvroeg vertrokken met het plan de Schipstrekkersroute opnieuw af te lopen. Deze keer zou ik proberen een appel te eten tijdens het lopen.Maar dat was geen groot succes. Tot hiertoe is het enige dat ik binnenhou rozijnenbrood.

Er waren heel wat wielertoeristen op de baan en regelmatig kreeg ik grappige opmerkingen over mijn muziek op mijn camelbag. Hij kon hun wel smaken. Soms bleven er enkele haperen om mee te luisteren. Na een 14 kilometer constateer ik dat ik het sjaaltje van mijn dochter verloren ben. Dit kan niet waar zijn. Er was geen andere oplossing dan hetzelfde traject terug te lopen.
Onderweg ben ik TT, mijn sportieve buurman, op de fiets tegengekomen. Hij bood aan om te helpen zoeken, de lieverd, maar ik heb vriendelijk afgewezen. Deze mens is echt veel te goed voor deze wereld. Uiteindelijk heb ik het gevonden bijna aan de start van mijn route. Gelukkig maar.
De 30K is goed gegaan aan een mooie duurloophartslag in een dikke 3u. Het tempo was goed, het weer was goed en toch had ik geen overdreven voldaan gevoel. Aangezien ik er sneller over gelopen had dan voorzien, ben ik, na een douche daar, in het zwembad van Aalst gedoken. Zo'n 20 minuutjes heb ik rustig de spieren losgezwommen. Het deed echt deugd. De kinderen vonden het een leuke verrassing hun mama tijdens de zwemles te zien.
Zondagmorgen ben ik dan samen met Chris vertrokken naar Val D'Isère voor een shortski. Het was daar volop zon en ik heb maar een luttele 6K gelopen op de loopband. Maar mentaal ben ik helemaal opgekrikt. Het was een leuke vakantie met toffe mensen. De sneeuw was perfect. De zon was overvloedig aanwezig.

Ik heb me volledig kunnen ontspannen. Hier heb ik dan ook mijn vastenperiode gestaakt. Alles waar ik maar zin in had heb ik opgegeten en gedronken. Ik ben geen gram bijgekomen. Het was dus wel nodig om de tank bij te vullen.

Gisteren heb ik mijn startnummer van Barcelona ontvangen. Het is dosard n° 8007. Nu is het echt wel dichterbij aan het komen!