Klavertjes

Al 6 dagen heb ik onafgebroken hoofdpijn. 's Morgens is het een sluimerende maar tegen 's avonds is het afzien. Ik heb me overdag al een paar keer een Dafalgan genomen om het wat draaglijk te maken op het werk maar veel doet ie niet uit.

Gisteren ben ik op bezoek geweest bij de Boedhisten in Lede. Er was een mogelijkheid om een inleiding tot meditatie te krijgen. We zaten daar met 82 dames van alle leeftijden (jaa, het was met den vrouwenbond van Lede) allen met onze ogen dicht te luisteren naar de niet onknappe jonge boedhist. De jongere dames onder ons stelden pertinent dezelfde vragen na het zien van onze gids: 'Leven die celibatair?' en 'Hoe komt die aan die gespierde armen?!'.

Soit, tijdens het meditatiemoment werden mijn armen en benen loodzwaar en ik zakte zowaar weg in een lichte slaap. Ik moet toegeven dat ik me totaal ontspannen voelde tijdens dit moment. Totdat het mediteren werd afgerond. Het kwam een mokerslag recht in mijn gezicht: een scherpe hoofdpijn overviel me dat ik er van duizelde.

Toen ik deze morgen luidop zei tegen de kids dat ik al enkele dagen sukkel met hoofdpijn gaf mijn schattige dochter zowaar de oplossing: 'Klavertjes eten mama, zeer goed tegen de hoofdpijn'.

Dus vanavond op jacht achter klavertjes...

Weekend Houffalize

Vorig jaar heeft Chris voor het eerst de LCMT meegereden. Dit is een 4-daagse MTB-wedstrijd in Houffalize. De kinderen en ik hebben ons toen uitgeleefd in de bossen rond het hotel Ol Fosse D'Outh. Het was een superleuk weekend. Even het geheugen opfrissen kan hier.

Ze gaven niet zo'n schitterend weer maar ik had mijn kaarske doen branden: vooral voor veilige ritten want het parcours zou er toch behoorlijk modderig bij liggen door de afgelopen natte weken. Chris had er enorm veel zin in. De start werd gegeven en weg waren ze.

De kids en ik vertrokken op onderzoek naar het restaurant waar we volgende week met de bende willen gaan eten. Het was een prachtig etablissement en er was keuze in overvloed aan eten. We bestelden en begonnen te plannen voor de komende dagen. De telefoon gaat...het is Chris...

Op 16km heeft hij een lekke band gekregen op een afdaling. Hij hoorde dat hij op zijn velg aan het rijden was, remde, sprong van zijn fiets en patat...quadriceps geforceerd. Hij heeft nog een 6km proberen verder te rijden maar geen nut. De wedstrijd leek over voor hem. Ik zat gelukkig niet ver van de eerste bevoorrading en ben hem gaan oppikken.

Aangekomen zat zijn kompaan Keevy er ook. Deze had een geblokkeerde rug dus ben ik met 2 manke prossen teruggekeerd naar het restaurant. 's Avonds vreesde de dokter bij Chris voor een scheurtje in zijn quadriceps. Maar ik dacht eerder gewoon aan een ernstige verrekking. Ben het dan ook zo beginnen verzorgen en zaterdag zat hij al terug op zijn fiets.De laatste 2 dagen heeft hij op het gemak toch nog kunnen de ritten uitrijden samen met de andere mannen van DZM.

De kinderen en ik hebben heel veel gestapt en geklommen. Op enkele wandelingen waren we vergezeld met Nele en Yorik. De kinderen hebben samen met de natuurgids een shelter uit natuurmaterialen leren bouwen en kregen enkele overlevingstechnieken aangeleerd. We hebben ons heel goed gehad: Chris heeft hem kunnen uitleven op de fiets en wij in de bossen. Iedereen content.

Flinke kids

De afgelopen week was het lopen rampzalig. Ik diende niet te veel te doen aangezien ik zaterdag ging meelopen in Aalst op de VTI-run. Maar ik ben er niet geraakt. Hoe komt het, hoor ik je vragen?

Wel vrijdag ben ik naar een verjaardagsfuif van enkele vrienden gegaan. Ik besefte dat ik voor het eerst in de afgelopen 2 jaar me niet moest inhouden voor een zware training of wedstrijd. De muziek was goed, er waren daar enkele mensen die ik in lange tijd niet meer gezien had. Kortom, het kon niet op voor bebie. Gevolg? Miauwkes, een hele nest poezen in mijn hoofd, een ganse zaterdag kotsmisselijk en dus de run moeten annuleren. Dat een mens daarvoor zo oud moet geworden zijn!

Zondag deed mijn haar nog pijn maar ik kon toch al wat eten. Maar een fysieke inspanning was onmogelijk. Ik heb dus zelf 2 mooie zonnige dagen naar de botten geholpen. Maar kom, mentaal heeft dat fuifje me toch enorm deugd gedaan.

Aangezien ik me heb ingeschreven voor die trail met 2 weken erna de Mr. T, is het best dat we terug in actie schieten. Maandag heb ik 1.400m gezwommen aan een stevig tempo. Het ging vlotjes. Ik ben een sterke schoolslagzwemster. Voor de Mr. T zal ik toch moeten leren goed crawl zwemmen. In die massa lijkt me dat verstandiger. Beetje per beetje maar dat komt wel snor.

Vandaag heb ik, samen met enkele mannen en de juf van mijn zoon, 40 kinderen van het 6e leerjaar begeleid op hun sportdag. Het doel was fietsen van Lede naar Geraardsbergen en helemaal terug. Het weer zag er niet goed uit maar misschien hebben we wel mega veel geluk.

En dat hadden we ook! We hadden wel wat regen en wat hagelbuien maar steeds de laatste snik ervan. Het merendeel van de tocht fietsten we in de zon. Alle kinderen hebben zonder al te veel morren de volledige tocht uitgereden: 70,250km. 

Ze hebben de Muur en de Bosberg opgereden. Mijn zoon was de 2e boven. Ik was trots zenne. Sommige meisjes hebben dat zelfs gedaan met een loodzware fiets zonder versnellingen. Maar het is het eerste jaar dat er niemand in de bezemwagen gezeten heeft. Ze zullen allemaal goed slapen ;-0)

Ook ben ik nog naar de looptraining gegaan. Het zijn een rustige 7K geworden. Morgen is het koffers pakken voor een 4-daagse in Dardennen. Chris rijdt er zijn LCMT. De kids en ik gaan trailrunnen. Ze hebben hun speciale schoentjes al klaargezet en willen de Ninglinspo-wandeling doen. De bevers opzoeken, de ezeltocht en de verkenning van Stoumont staat ook al op hun programma. We gaan daar tijd tekort hebben!

Tweestrijd

Ik had mezelf voorgenomen om een periode van rust in te bouwen. De laatste maanden zijn opgeslorpt door het sporten. Het is mijn zuurstof maar een lichaam moet kunnen recupereren. Daarom modder ik de laatste weken maar wat aan. In het begin is dat best raar, nadien is het precies of je het leuk vind en nu....IK LOOP DE MUREN OP!

Ik kan 's nachts niet meer slapen. Het internet speur ik af naar een volgende uitdaging. Het zijn er zo veel dat ik wil doen. Lopen is op een laag pitje, fietsen ça va nog. Ondertussen blijf ik me volstoppen met chips, frisdranken, chocolade, koekjes, hamburgers, frietjes, carré confituurkes, sjoekes, kom alles wat passeert steek ik in mijn mond. Tikken de kilo's dan niet aan? Wel in het begin niet maar nu...mama mia.

De communie van mijn zoon is voorbij en dus tijd voor een nieuw doel. Als je om 4u40 in de morgen op je pc een blogstukje typt, dan heb je het geloof wel gehad met luieren.

New York wordt realistischer. Mijn startnummer voor 2013 ga ik deze maand garanderen. Goede nieuws is dat Bart en Sofie mee gaan om te supporteren. Correctie: Bart gaat er zijn eerste marathon lopen. New York, here we come! Eens mijn startnummer is gegarandeerd, schiet ik in actie voor mijn goed doel. Deze marathon loop ik niet voor mezelf maar voor de VZW De Caspers. Ik heb al een paar leuke ideetjes dus dit onderwerp wordt vervolgd.

Maar dat is eind 2013, wat met alle voorgaande maanden? Wel wat ik in het achterhoofd hou is de Midwintermarathon in Apeldoorn op 3 februari 2013. Verder vond ik de halve marathon van Omega Pharma een hele leuke dus de 3e editie op 28/10/2012 zet ik ook al op mijn planning. In september is het de Energyzer Night run in Deurne en de strateloop Lede met de kermis, dus dat komt er ook op.

En dan komt het lege gat: juli en augustus. Hier vangt mijn tweestrijd aan: de Trail ça Flemalle (30K) of de Mister T Ladies Triathlon te Gent. Misschien niet kiezen en beide? In ieder geval, voor de trail heb ik me ingeschreven (en dan nog als eerste vrouw!). Voor de Mister T ga ik me laten meeslepen door de vibes van My Coach Marathonman - Club 365.

Mei en juni zijn er fijne MTB-weekends gepland in de Ardennen, het afwerken van het voorjaarsprogramma van SVS Aalst met lokale loopwedstrijden en als afsluiter is er de Midzomernachtrun geboekt. Alright, het begint vorm te krijgen. Daarbij komen nog werken en de activiteiten van de kids, echtgenoot en vrienden. Ja, dat zit snor, ik denk dat ik mijn energie wel zal kwijt raken tot eind 2013. Nu ben ik gerust en ga is slapen...hopelijk als een roosje. Slaapwel.

Ekiden Ertvelde (Evergem)

De afgelopen week heb ik het gevoeld zenne dat ik een trail gelopen heb. Van maandag tot woensdag heb ik met stijve kuiten gestrompeld. Het stappen was van sukkelgem en het fietsen ging heel traag. Een geluk dat er voor maandag geen massage op stond want hij zou er niet mogen aankomen hebben. Ook mijn armspieren waren gevoelig. Maar ik heb eigenlijk 'genoten' van die stramme spieren want ik ben best fier op mijn prestatie. Woensdag heeft Gerard bij de benen de laatste stramheid er dan flink uitgemasseerd.

Zondag na de looptraining ben ik een mountainbiketocht gaan doen met Sofie. Het heeft fermen deugd gedaan. De volle 50km hebben we in de zon gereden. Man, het is hoog tijd dat het ECHT goed weer wordt!

Dinsdag ben ik met mijn club SVS Aalst gaan deelnemen aan de Ekiden te Ertvelde (jaja, daar waar den Eddy woont). Vorig jaar hadden we daar ook deelgenomen met een gemengde ploeg. We waren toen op de 16e plaats (net buiten podium) gestrand op 3u 1min 50sec. We kunnen beter!

We stonden aan de start met 2 gemengde teams. Ik liep in de 'B'-ploeg, gelukkig, zodat de druk op mijn schouder niet te groot was. Onze vrienden van Spiridon waren er met 6 teams. De sfeer zat er goed in. Er was een leuke sportieve sfeer samen met de leden van Spiridon, echt fijn.

Tussen de deelnemers was Patrick en zijn lief vrouwke ook aanwezig. Het was een blij weerzien al vlug werden de herinneringen aan de marathon van Barcelona boven gehaald. 't Is toch een pateken zenne. Marathonman, Stefaan Engels is ook komen supporteren. Die ziet er helemaal klaar uit voor zijn Iron man en zijn beklimmingen van de Himalaya.

Klaas heeft daar direct SVS Aalst op het scorebord gezet: hij kwam als eerste loper achter de fiets binnen op zijn 5K in een recordtijd van 17min. De lat was gelegd en ze was redelijk hoog. Uiteindelijk is ze ook hoog gebleven want ons 'A'-team is gefinisht als 11e van de 161 deelnemende ploegen met een eindtijd van 2u 53min.

Mijn team heeft het ook heel goed gedaan. Wij hebben de aflossingsmarathon gelopen in 3u 50min en staan op de 112e plaats. Vooral Willy, onze 71-jarige, heeft dat prachtig gedaan. Ik was de 4e loper en had 10km af te werken. Na een kleine 50 minuten was ik er van af. Dat was de tijd die ik minimaal wou lopen.

Het parcours is 2 ronden van 5km waarvan de helft op een finse piste is. Niet mijn ding en zeker niet leuk als je je snelheid wil aanhouden. Bovendien waren de houtstukken vers aangelegd. Kl*te vind ik persoonlijk maar tja, dat gold dan ook voor iedereen. Daar kwam de temperatuur bij die me te hoog is, dus algemeen ben ik toch tevreden. Ook onze coach was fier zenne.

Dit weekend staat de communie van mijn liefste Manu op het programma. Zondag is het, bij goed weer, pick nick bij vrienden. Ondertussen is het nog wat lopen en fietsen zodat ik het op de stratenloop goed kan doen. Deze is op 12 mei in Aalst, is 10 km lang en wordt georganiseerd door het VTI te Aalst.