maandag 2 juli 2012

Vanalles en niets

De afgelopen week was het vanalles en niets. Het is wat lopen geweest, wat fietsen maar vooral me veel gewenteld in het gezelschap van mijn vrienden. Vriendschap wordt nogal vlug als vanzelfsprekend gezien. Door mijn zelfopgelegde te bereiken doelen weet ik maar al te goed dat dat niet zo is. Wanneer de gelegenheid zich dan voordoet om er een flinke portie van in mijn hartje te steken en ze allemaal eens goed tegen mijnen gilet te trekken, dan doe ik dat.

Mijn zoon is afgestudeerd aan de lagere school met een schitterend rapport. Hij is helemaal klaar voor de middelbare school. Mijn dochter heeft het fantastisch gedaan en was 3e van de klas. Dat is al een zorg minder in het leven, goedstuderende jeugd.

Bovendien zijn ze beiden deze week afgezwaaid op de zwemschool. Ze hebben alle leergroepen doorlopen en zijn met glans geslaagd. Ze kiezen beiden voor het conditiezwemmen. Noor wil later overschakelen naar waterballet maar dat zien we dan wel.

Maar mijn weekend was zo prachtig gevuld door mijn schatjes van vrienden. Vrijdag was het girls night out met de MTB-meiden. We zouden naar een parkconcert gaan maar we zijn gewoon niet verder geraakt dan ons 'stamcafé'. Dergelijke sortiekes zijn altijd gevaarlijk en plannen komen vinden daar meestal hun oorsprong.
Aangezien we nog niet uitgekletst waren hebben we er de zaterdagmiddag gewoon aangebreid. We zijn dan gaan lunchen in de tuin van De Jaeger maar deze keer met de mannen en kids er bij. Resultaat? We trekken er met de vrouwen een weekend op uit in september. Mooi toch?

Diezelfde namiddag was ik met mijn gezin uitgenodigd door de familie Wuytens. Het is een traditie in onze compagnie dat er bij een zwangerschap geraden wordt naar het geslacht van het kind. Alles wordt netjes opgelijst en na de geboorte betalen de verliezers een fles champagne aan de winnaars. Deze namiddag zouden deze uitgedronken worden naar aanleiding van de geboorte van Leonie en Tinne. Heel wat flessen dus. Het was super gezellig en ik heb enorm genoten.

Zondag ben ik dan gaan mountainbiken met Sofie. Mijn hoofd was zo leeg dat ik totaal geen idee had waar we welk baantje moesten inslaan op onze vertrouwde route in Kalken. Sofie heeft het heft in handen moeten nemen en me echt telkens moeten zeggen: links, rechts, etc... We hebben 56 km op onze teller geplaatst en daarmee was mijn weekendje netjes afgesloten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten