Deze week terug wat geprobeerd de sportdraad op te pikken. Er mocht toch weer wat meer gelopen worden. Fietsen en zwemmen zou worden ingecalculeerd volgens het moment. Bovendien was het deze week officieel lente dus...
Fietsen van en naar het werk is volbracht. Dinsdag ben ik gaan lopen met mijn 2 kids. Mijn hart zwol toen ze huppelend voor me uitliepen. Mijn coole zoon en een mini Wisken, ik ben best fier op hen.
Woensdag was het de beurt aan Padi. We deden een rustige 10km. Na 3 weken rust was Padi ferm blij dat er terug gelopen werd. Ze deed het uitstekend en had haar beloning ferm verdiend.
Donderdag, op de start van de lente, werd ik de gelukkige winnaar van een Thaïse massage bij Natuuuurlijk. Deze vorm van massage bestaat al meer dan 2.500 jaar en baseert zich meer dan alleen maar op de spieren. Dus zal het zeker deugd doen. Ik ben er trouwens van overtuigd dat dergelijke massage op regelmatige basis voor een sporter alleen maar een positief effect heeft. Ik zal daar dan ook eens leren genieten in stilte want mijn klep houden tijdens die sessie zal de grootste uitdaging worden.
Zaterdag was het berekoud en de goesting om die te trotseren was miniem. 's Avonds zou ik naar het optreden van de wijste groep van Vlaanderen gaan kijken, Das Rock. Het vooruitzicht van sneeuw en ijzel die nacht, deed me mijn plannen wijzigen. Ik bleef in de warme luie zetel zitten.
Zondag was er een dik sneeuwtapijt en er was een snijdende wind maar hup uit de veren. Ik had Marleen immers beloofd haar zo veel mogelijk kilometers bij te staan in haar marathon in het Hero-project van Marathonman Stefaan Engels. Het is altijd leutig bij die bende en Marleen is een crême van een vrouw...wat supporteren was het minste wat ik kon doen.
Bovendien was dit de uitgelezen moment om de nieuwe voedingsstrategie voor lange duurlopen uit te testen. Reeds een ruime week hou ik me strikt aan mijn 6 maaltijden per dag en inderdaad, mijn energiepeil gaat omhoog alsook eindelijk mijn gewicht. De gevarenzone is geweken en de ondergrens van het BMI is bereikt. Nu niet overdrijven of terug in de oude gewoonte hervallen en we zijn flink bezig.
Het was barkoud, er lag een laag sneeuw en de wind sneed in je gezicht maar een mooie groep lopers stond aan de start klaar aan de zijde van Marleen. Iedereen was goed ingeduffeld. Ze liep een constant tempo van 9,5km/uur wat voor mij het ideale trainingsritme was. De camelbak was gevuld met de juiste isotonische drank en de zakken zaten vol met de English Winegums en het druivensuiker.
Ik heb 29 km meegelopen en dit zonder last aan de maag tijdens het lopen. Na afloop had ik geen honger maar heb mezelf verplicht om een bakje frietjes te eten op de after party van Marleen. Tijdens het lopen ging alles vlotjes maar 's avonds, tegen 20u verging ik van de nek- en hoofdpijn. Was het van de kou? Was het van de vele snelle suikers tijdens het lopen? De lekkere frietjes achteraf? We zullen het nog eens moeten testen volgend weekend.
Morgen landen de Noren - mijn broer met zijn 3 kinderen. Het worden hectische dagen maar we krijgen dat wel allemaal rond. Mocht het nu alleen maar wat warmer weer worden....
Fietsen van en naar het werk is volbracht. Dinsdag ben ik gaan lopen met mijn 2 kids. Mijn hart zwol toen ze huppelend voor me uitliepen. Mijn coole zoon en een mini Wisken, ik ben best fier op hen.
Donderdag, op de start van de lente, werd ik de gelukkige winnaar van een Thaïse massage bij Natuuuurlijk. Deze vorm van massage bestaat al meer dan 2.500 jaar en baseert zich meer dan alleen maar op de spieren. Dus zal het zeker deugd doen. Ik ben er trouwens van overtuigd dat dergelijke massage op regelmatige basis voor een sporter alleen maar een positief effect heeft. Ik zal daar dan ook eens leren genieten in stilte want mijn klep houden tijdens die sessie zal de grootste uitdaging worden.
Zaterdag was het berekoud en de goesting om die te trotseren was miniem. 's Avonds zou ik naar het optreden van de wijste groep van Vlaanderen gaan kijken, Das Rock. Het vooruitzicht van sneeuw en ijzel die nacht, deed me mijn plannen wijzigen. Ik bleef in de warme luie zetel zitten.
Bovendien was dit de uitgelezen moment om de nieuwe voedingsstrategie voor lange duurlopen uit te testen. Reeds een ruime week hou ik me strikt aan mijn 6 maaltijden per dag en inderdaad, mijn energiepeil gaat omhoog alsook eindelijk mijn gewicht. De gevarenzone is geweken en de ondergrens van het BMI is bereikt. Nu niet overdrijven of terug in de oude gewoonte hervallen en we zijn flink bezig.
Het was barkoud, er lag een laag sneeuw en de wind sneed in je gezicht maar een mooie groep lopers stond aan de start klaar aan de zijde van Marleen. Iedereen was goed ingeduffeld. Ze liep een constant tempo van 9,5km/uur wat voor mij het ideale trainingsritme was. De camelbak was gevuld met de juiste isotonische drank en de zakken zaten vol met de English Winegums en het druivensuiker.
Ik heb 29 km meegelopen en dit zonder last aan de maag tijdens het lopen. Na afloop had ik geen honger maar heb mezelf verplicht om een bakje frietjes te eten op de after party van Marleen. Tijdens het lopen ging alles vlotjes maar 's avonds, tegen 20u verging ik van de nek- en hoofdpijn. Was het van de kou? Was het van de vele snelle suikers tijdens het lopen? De lekkere frietjes achteraf? We zullen het nog eens moeten testen volgend weekend.
Morgen landen de Noren - mijn broer met zijn 3 kinderen. Het worden hectische dagen maar we krijgen dat wel allemaal rond. Mocht het nu alleen maar wat warmer weer worden....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten