NY - week 15

Nog een belangrijk puntje bij het opstellen van een schema is dat het flexibel moet kunnen zijn. Of beter, dat je er zelf flexibel durft mee om te gaan. Mijn schema heeft deze week alleszins de test doorstaan.

Hot, hot en nog eens hot en wat kan ik dan niet? Lopen. Dus werd het zo veel mogelijk alternatieve trainingen doen en hopen dat er momenten zijn waar ik toch iets kan lopen.

Maandag ben ik 65 km gaan mountainbiken met Liesje. We hebben de BLOSO-route van Erpe-Mere en Haaltert aan elkaar geplakt. Veel beschutting en verfrissing van een bos hebben we niet gehad maar toch was het dikke fun.

Dinsdag was het de verjaardag van mijn zus en Chris. Mijn zus woont aan zee. Ik heb een ganse dag haar proberen te bereiken maar ja, straatlopen zit in de familie. Ze zal goed gefeest hebben. Chris en ik zijn in de namiddag 46 km gaan mountainbiken. We hebben de BLOSO-route van Sint-Lievens-Houtem afgereden. 's Avonds hebben we nog een kleine fietstocht gedaan met Noor van en naar het restaurant.

Woensdag moest ik de container op het werk buiten zetten. Dus ben ik er heen en terug gelopen. Ik sprokkelde zo een 15 km bij elkaar maar man wat was het al vroeg warm.

Ik ben voor de rest van de week niet meer buiten gekomen. Lekker binnen in ons fris huis, daar kon je me vinden. Bovendien heb ik al iedere avond buiten in de tent gaan slapen. Nadeel is wel dat elke dag om 5u die haan van de buren, die op 6 meter van ons zit, zijn klep open zet. En dat doet die dan door de hele dag. Grrrrrr...Donderdagmorgen was het me te veel en ben ik hem te lijf gegaan met het waterpistool van de kids. Ik heb hem de volgende uren niet meer gehoord. Eindelijk eens geslapen tot 7u30.

Vrijdag begon het wat af te koelen en zaterdag voelden de temperaturen iets draaglijker aan voor mij om te gaan lopen. Samen met Chris werd het een rustige 5 km langs Wanzele.

Zondagmorgen ben ik mijn baantjes gaan trekken in het zwembad van Dendermonde terwijl de kids hun hart ophaalden in de buizen. In de namiddag nog eens de loopschoenen aangetrokken en een poging ondernomen om tot die 16km te komen. Maar na 14km ben ik oververhit gestopt. Ik had nochtans een pet op die ik regelmatig nat maakte, had veel drinken mee en wat eten, maar het lukt me gewoon niet.

Deze week zal ik al wat ik kan lopen in de eerste 3 dagen, maar vanaf donderdag wordt het terug fietsen en zwemmen. Brosselweek voorbij en een nieuwe die begonnen is. Maar toch nog liever dit dan alle dagen kou en regen. Ik zal me wel schikken, laat die zon maar schijnen.

100 dagen

Nog minder dan 100 dagen voor de grote dag. De voorbereiding is alvast niet begonnen zoals ze zou moeten met het warme weer.

Maar wat MOET er precies? Niets, precies. Daarom dat ik creatief ben en veel fiets en zwem. De conditie zo op peil houden. Dat lopen volgt wel.

NY - Kick off

Zie je het al? Neen? Kijk nikeer goed. Yes indeed, de marathonvoorbereidingen voor New York zijn deze week officieel gestart.

Een beetje te vroeg? Neen, ik wil opbouwen dus start ik 4 weken vroeger dan de gebruikelijke 12 weken. Ik ga het rustig en gevarieerd aanpakken.

Streefdoel? Uitlopen....zo snel als die dag kan natuurlijk maar met een maximaal aan genieten. En dat zal al zeker zo zijn want Sofie en Bart gaan mee. Dus een mooie eindtijd zal de kers op de taart zijn.

Ik ben een echte waterman of een echte 7 (enneagram) en heb variatie, prikkels nodig. Ik heb geen zin om gedurende 16 weken enkel en alleen maar te lopen. Ik wil ook dansen, fietsen en zwemmen. Dus schuiven we dat er toch gewoon in?!

En zo ben ik begonnen met het opmaken van een schema, me een kapstok gemaakt:

- maandag = 2,5u dans (klassiek en modern)
- dinsdag = rust
- woensdag = Padi-dag dus rustige duurloop
- donderdag = intervalleksdag
- vrijdag = rustige duurloop
- zaterdag = 1u rustig zwemmen
- zondag = lange duurloop + MTB

Ook lees je overal dat je de 4 weken-regel moet respecteren: 3 weken trainen gevolgd door een week rust met misschien een wedstrijdje als afsluiter. Om de spieren ook goed te verzorgen ben ik van plan om in die rustweken mij onder handen te laten nemen door Petra Demey met een zalige Thaïse massage. Dus rustweken en wedstrijdweekends zijn:

- week 32 (05-11.08) - ?
- week 36 (02-08.09) - Jaarlijkse vrouwenweekend
- week 40 (30.09-06.10) - Hoge Veluwe Trail

Alsook moeten de lange duurlopen (LD) verantwoord opgevoerd worden naar toch enkele weken met een 30+. De 2 weken voor de marathon moet ik eens lekker ziek worden in de tapering off periode. De laatste LD van 30+ moet dus op 12 of 13 oktober zijn. Komt het er op neer dat ik vanaf 14 september ieder weekend een 30+ zal proberen te lopen. En daar is mijn type 7 terug: het moet plezant blijven, voor die afstand kan je wel al eens op een andere plek gaan lopen. Dus de komende weken wordt het internet grondig doorsnuffeld.

- zaterdag 14.09 - Sint Pietersbergtrail in Maastricht 30K
- za 21.09 of zo 22.09 - ?
- za 28.09 of zo 29.09 - ?
- za 12.10 of zo 13.10 - ?

Man man man, je moet hier toch echt voor gestudeerd hebben hoor. Maar het is een leuke uitdaging, mijn eigen gepersonaliseerd schema opstellen. Mijn kapstok wordt steeds duidelijker en duidelijker. En mijn goesting groeit met dezelfde orde. Deze voorbereiding doe ik op mijn buikgevoel zonder prestatiedrang, alleen maar genieten, genieten en nog eens genieten.

Zaterdag was ik vroeg uit de veren voor een goeie vetloop. Hiervoor had ik de vorige dagen niet de moed. Maar het deed deugd.

Vandaag ben ik gaan lopen aan de Watersportbaan. Ludo liep voor zijn verjaardag zijn Hero en startte om 9u. Het was al behoorlijk warm. Ik startte met de intentie om 15K te doen maar pffieuw, warmte en ik daarin lopen....not done. Ik heb er de brui aan gegeven. Heb me dan vooral toegelegd op supporteren.

's Middags zaten we met een mooie bende voor de lunch in Afspanning Den Bonten Os. Wat fijn dat onze stek terug open is!

Om 14u30 ben ik met Sofie, Kaat, Cliff en Valerie gaan MTB-en speciaal voor onze nieuwe koning. We deden de BLOSO-route van Erpe-Mere. Ongeveer 13K na vertrek sloeg de hitte Valerie rond de oren en besloten zij en haar man terug huiswaarts te keren. Met ons drietjes reden we verder en trakteerden onszelf op een heerlijke ijskreem.

De warmte was goed te verdragen tijdens het fietsen al hebben we zeker 3 x onze drinkbussen laten opvullen. Dorstig weertje, dat wel. We hebben de 45K uitgereden. Daarna zijn we bij vrienden een plons gaan nemen in hun lekker fris zwembad. 't Leven is schoon en het was een fijne Koningsdag!

BlonT

Terwijl Chris in Spanje goed aan het zweten was tijdens zijn Transpyr en Manu nog op scoutskamp was, hebben Noor en ik meidenweek gehad. Trainen wou ik dan niet meer doen, dat zou niet leuk geweest zijn voor haar. Buiten het zwemmen in mijn middagpauze en het dagelijks van en naar het werk fietsen, heb ik niets gedaan.

Woensdag mocht ik nog een wetsuit gaan halen voor zondag want volgens de organisatie was het water toch nog iets te koud. En gelijk hadden ze.

Op mijn MTB liggen modderbanden. Deze zou ik best wisselen voor sliks. Gelukkig is Björn niet ver af en hup fietske binnen donderdagavond.

Vrijdagavond was Manu terug thuis. Ik had vrijdag al zo veel als mogelijk klaar gezet want vanaf zaterdagmorgen zat ik met 2 logees. Het was prachtig zomerweer en dus ideaal om te gaan fietsen. Samen met Sofie en haar kids gingen we op pad. Dankzij haar gezelschap kon ik mijn gedachten op wat anders zetten want de zenuwen gierden door mijn lijf. Tja, den aard van het beestje hé.

We reden naar het Prullenbos in Wetteren waar we onszelf trakteerden op een lekker ijskreem. De kids liepen daar wat rond terwijl wij lekker op het terras zaten te kletsen. Daarna terug de fiets op en naar huis. Na het avondeten hadden de kids hun eigen camping gemaakt. Ze zouden met hun 4 in het 2-persoonstentje slapen deze nacht. Lekker dicht bij elkaar.

Ze kozen een film uit, een thriller, maar verzekerden mij allemaal dat ze die aankonden. Tja, ze zijn oud en wijs genoeg. En daar zat ik dan in mijn hofje, ik en mijn eeuwige zenuwkriebels in de buik. Liesje dook op in de chat en een 20 minuten later zat ze naast mij mee te genieten van een lekkere Orval.

We giechelden wat af, vooral met de kids. We kregen een life versie van Scream. Super grappig. Eén voor één kwamen ze buiten gestormd, onze helden. Om de gedachten positief af te sluiten keken we nog naar een FC De Kampioenen en voilà, blij kropen ze allen in de tent.

Het was vlug stil maar rond half één moet er daar toch nog eentje de boel in gang willen steken hebben, tijd voor actie. Nog geen minuut later lagen ze te snurken. Rond 2u30 werd ik wakker gemaakt door Noor. 'Mama, je ligt hier zo alleen. Zal ik bij jou komen liggen zie.' Toch nog wat bang van de film?!

En dan D-day: Triathlon van Vlaanderen, mijn eerste kwart triathlon. Ik had om 11u afgesproken bij Charlotte thuis in Oudenaarde. Maar wat een hoop zondagsrijders zeg, ik was 10 minuten te laat. Luk, haar man legde ons echt in de watten: hij speelde onze privé-chauffeur, hielp met alle spullen, etc...wat een luxe zeg! Na nog wat eten maakten we ons klaar. Lap, daar komt mijn eerste foutje al boven: sportbhtje vergeten! Tja, veel is er niet om last van te hebben maar als dat maar goed komt. Leuk vond ik het niet.

De start van de elite met contract was een ramp. De verantwoordelijke gebood hen om achteruit te gaan maar ze reageerden gewoon weg niet. Zij gaf niet toe en weigerde het startschot te geven. Groot gelijk had ze, de regels gelden voor iedereen! Uiteindelijk deden ze toch wat van hen verlangd werd en met 15' vertraging konden wij eindelijk het water in. Doordat het wetsuit de schouder stevig ingepakt hield, kon ik toch een heel stuk in crawl zwemmen. Zwemtijd (1km) : 22'.

 

In de wisselzone ben ik misschien wat te laks geweest. Ik vond iedereen daar zo stressen. Ben er wel zeker 7 minuten in gebleven. Het fietsparcours vond ik gewoon weg super tof en goed. Ik wist dat er in het begin 3 stevige klimmetjes in zaten en dus heb ik de eerste ronde goed gedoseerd. Misschien ook weer te veel maar ik had echt geen zin om me op te jagen. De supporters langs de kant van de weg gaven een mooie interactie en eigenlijk heb ik daar super van genoten.

Op het einde van de klimmetjes stonden Stefaan Marathonman, Luc, Patrick en Sonja luidkeels te supporteren. Altijd leuk, voelde me een echte filmster zoals de foto's getrokken werden. De tweede ronde heb ik toch een ietsiepietsie sneller gereden. Maar om te vlammen had ik geen zin. Het was te warm en mijn beest, het lopen, moest nog komen. Fietstijd (47km) incl. wisse l: 2u14'

En dan het lopen. De wissel heb ik snel gedaan, was toch maar enkel de schoenen wisselen. De overgang ging vlekkeloos omdat ik eens ergens gelezen had dat je voor je de wissel binnen gaat, je    op een klein verzet moet fietsen om het bloed naar de benen te krijgen. Blijkbaar werkt het bij mij want ik had geen last. De eerste kilometers misschien toch iets te snel gestart maar ik voelde me fit. De eerste ronde (5,5km) klokte ik 29' 46". Bij de doorgang naar de 2e ronde stond de crewman te praten met iemand uit het publiek. Ik volgde een dame die me net er voor aanmoedigde en hup ik liep over de finishmat. Nu dacht ik dat het de timermat was. Toen ik geen doorgang zag voor verder te lopen ben ik bij iemand van de organisatie gegaan. Gelukkig kreeg ik toelating om de zone terug uit te lopen en alsnog mijn 2e ronde te lopen.

Dankzij de foto's van Marc Melchior zie je mij met een bedenkelijke blik de finishzone in lopen met de tetterende crew op de achtergrond...

en hier zie je me de finishzone weer uitlopen. Tja, blond hé!

Het is niet geheel de schuld hoor van die man, het is zoals Stefaan steeds zegt: altijd focussen en eten.

Dat ik dat niet gedaan heb, heb ik goed gevoeld in de laatste ronde van het lopen. Mijn lijf was niet alleen helemaal op stop gezet door dit voorval, ook mentaal moest ik me weer helemaal in modus brengen. Ik had tijdens het fietsen toch een bar of zo kunnen eten bedenk ik me vandaag; ik had niet zo'n terugval gekregen. De totale afstand was 11km. Looptijd incluis blond en wissel: 1u 11'

Gelukkig is mijn echte finish ook aanvaard. De mevrouw die me de toelating gaf om toch nog de ronde bij te lopen moest lachen als me voor de 2e keer zag aankomen.

Dus in totaal heb ik er 3u 48' over gedaan. In mijn categorie eindigde ik 14e en voorlaatste. Overall heb ik plaats 414 van de 424. Ik ben wel tevreden hoor want ik heb het eigenlijk op mijn gemakje gedaan. Ik heb dan ook geen spierpijn vandaag en heb al kunnen fietsen.

Charlotte deed het nog beter hoor. Zij werd in onze categorie 10e en overall 364e met een totale tijd van 3u 29'. Aan de finish hadden de supporters een mooie ruiker bloemen voor ons en vele warme knuffels. De avond hebben we afgesloten met een gezellige babbel en een overheerlijke biefstuk. Ik had honger als een paard!

Voor mezelf kan ik wel besluiten dat ik triathlon super vind. Conditioneel kan ik het aan. Wil ik het beter doen qua tijd dan hoef ik er gewoon ook eens voor te trainen. Met 7 keer zwemmen en lopen was dit onvoldoende om sneller te gaan. Dus wie weet volgend jaar: of een snelle kwart of een proberende halve?

Bedankt aan Stefaan en Anja voor de foto's!

Transpyr 2013

De Transpyr is een coast-to-coast mountainbike tocht van 8 opeenvolgende dagen. De start is in Rosas aan de Middellandse zee, gaat door de Pyreneeën zo naar de Atlantische oceaan met eindpunt San Sébastian. In totaal moeten er 820 km en 20.300 hoogtemeters afgelegd worden in een zengende hitte van 35° tot 40°. Het hele parcours staat gekend als zeer technisch. Er zijn paadjes bij die ze moeten op- of afrijden waar ik al in mijn broek plas als ik het te voet moet doen. De organisatie is top en voorziet bijna alles maar het moet nog altijd gereden worden.

Ze zijn met 3 teams daar: Chris met zijn maat Bart, Ulrich met Keevy en Jürgen met Thys. Ze moeten steeds samen blijven en als er iemand afhaakt, dan kan deze aansluiten bij een ander team.

De eerste 3 dagen waren al de zwaarste. 's Avonds was het een vrolijke maar vermoeide man aan de telefoon. Het technische gedeelte is toch zwaarder dan verwacht en de warmte doet velen de das om. De bevoorradingen zijn uitgebreid: spaghetti, fruit, koekerij, drinken, etc...

Buiten enkele spaken uit het wiel van Bart en een schaafwonde op Chris zijn onderarm, zijn ze allen al goed gespaard gebleven van technische pannes en accidenten. Op het einde van dag 3 is Thys de laatste 20km met de bezemwagen moeten binnen komen. De dag er na is hij volle moed weer gestart maar het lichaam hield hem tegen. De extreme warmte is niet voor hem. Heel jammer. Jürgen heeft de 4e etappe alleen uitgereden en sloot vandaag aan bij Chris en Bart.

Er zijn 197 deelnemers en onze mannen posteren zich comfortabel in de ranking. Ze doseren goed, nemen voldoende drinken en eten tijdens de tocht naar binnen, dus voorlopig gaat alles prima. Maar belangrijkste van al, ze hebben er nog fun in. Hoe gek het ook mag klinken, ze amuseren zich op hun fiets. En daar is het hem tenslotte om te doen: genieten van je sport.

Nog veel succes mannen!

 

Sneukelweekend in Halen en de Vertikal K getest

Maandagavond was het de Hero-marathon van Charlotte. Samen met haar en Erik, een ander lid van Club365, doe ik aanstaande zondag de Triatlon van Vlaanderen. Charlotte is een super actieve vrouw in wiens gezelschap het altijd aangenaam vertoeven is. Zij is ook de vrouw achter de schermen van het hele Hero-project, samen met Stefaan Engels natuurlijk.

Bovendien was het ook haar verjaardag. De laatste 15km heb ik getracht haar bij te staan. Ze deed het voortreffelijk. Ze heeft altijd goed gedoseerd, voldoende gegeten en gedronken. Ondanks de weinige kilometers in de benen heeft ze de marathon gelopen in 4u19min. Prachtige tijd zenne. Daarna was het, zoals gebruikelijk met Club365, een klein feestje. Ik heb er van genoten. Toch ben ik vroeg naar huis gegaan want de morgen daarop vertrokken de kids op scoutskamp. Zo kon ik hen 's avonds toch nog wat knuffelen.

Dinsdag was het raar, zo zonder onze lawaaimakers. Aan de ene kant ben je blij om zonder kids te zitten maar aan de andere kant was het al een gemis. Die stilte, pfff, geef me maar het andere.

Woensdag was het een aan- en afvoer van bagage en fietsen bij ons thuis. Sofie en Valerie brachten fiets en bagage. Wij gingen immers met ons 3 de streek rond Halen onveilig maken. Chris en zijn vrienden hun bagage en fietsen moesten vervolgens bij Ulrich gevoerd worden. Zij begonnen donderdag aan hun groot avontuur: The Transpyr 2013.

Donderdag om 4u30 zette ik Bart, Jurgen en Chris af in Aalst. Daar waren Ulrich, Thijs en Keevy al. Met hun 6 reden ze dan in een gehuurd busje en chauffeur naar Rosas in Spanje. Dit is het vertrekpunt van hun uitdaging. Ik kroop nog enkele uren terug het bed in om dan een halve dag nog te gaan werken.

Om 16u30 was het dan vriendinnentijd. Halen, here we come! Onze B&B Azadro werd onmiddellijk goed bevonden. Ruime kamer, goede bedden, alles netjes en proper en helemaal voor ons alleen. 's Avonds zijn we een hapje gaan eten in Nicky's Catwalk in Diest. Van waar die naam komt, ik weet het niet maar het was wel een gezellige hippe bar met een menukaart...je vindt er je kattenjongen niet in terug!

Vrijdag, bij het krieken van de dag, sloop ik uit bed. De nieuwe Vertikal K van La Sportiva zouden hun nut moeten gaan bewijzen. Op enkele meters van ons logement lag het Schulensmeer. Ik had op internet gezien dat er een natuurwandeling was van 10km. Deze zou ik gaan aflopen. De temperatuur was om 6u45 al lekker zacht en de benen schreeuwden om kilometers.

Wanneer je zo vroeg gaat lopen dan zie je de natuur echt ontwaken, de beesten komen uit hun hol gekropen en je ziet de zon opkomen aan het meer. De Vertikal K van La Sportiva is een fantastische schoen. Zand, stenen, nat gras, takken,...eender wat, ondanks de minimalistische zool voel je bijna niets er van. Daar ik ze een halve maat te klein gekocht had, had ik er de binnenzool uit gedaan. Hierdoor was het nog niet ideaal maar best ok om mee te lopen. Ook de lap over de veters is super. Vooreerst worden je kousen niet nat wanneer je door het dauwgras loopt en ook kruipen er geen kleine prutserijen in. Zalig.

Mijn pad werd gekruist door paarden, koeien, eenden en ganzen, konijnen en een hele kudde schapen. Deze laatste had ik heel duidelijk gestoord in hun slaap. Ik baande me een weg door de mekkerende meute. Daarna werd ik getrakteerd op een slingerend padje door het bos met als eindpunt een prachtig uitzicht op het meer. De wekker van de dames liep net af toen ik terug aankwam bij de B&B. Het waren 12 zalige kilometers die me een massa energie gegeven hadden. Ik was klaar om de dag te beginnen.

We deden zo'n 64 km met onze MTB waarvan het grootste gedeelte over de Boomgaardenroute ging. Er was geen kat te bespeuren op straat. Heel raar hoor. We dachten al dat er iets in de wereld was gebeurd en dat wij de enige waren die het niet wisten. En die tuinen van die Limburgers...allemaal zo netjes aangelegd en onderhouden. Wat ook heel opvallend was, was dat er NERGENS zwerfvuil valt te bespeuren. Geen papiertje, geen blikje, niets, nada, niente...als we daar eens een voorbeeld aan nemen zeg!

Om 15u30 werden we verwacht voor 2,5u wellnessen bij Sauna Karmijn. Deze lag op 600m van de B&B maar wij slaagden er in om een toer alom te maken van 6 km. Eens aangekomen was het één en al luxe en gezelligheid. We genoten met volle teugen van deze overheerlijke wellness, helemaal voor ons alleen. Niets heerlijker dan lekker zweten in de sauna en dan, poedelnaakt in een fris buitenzwembad te duiken. Zalig.

Totaly zen tutten we ons op voor onze uitstap naar restaurant De Spork in Zolder. Hier zouden we bekende koppen gaan spotten. Maar eigenlijk kon het ons niet zo veel schelen of er daar bekende smoelen zaten of niet. Het was een gezellig kader en we hadden zin in vlees! De immense filet pure ging vlotjes binnen moet ik zeggen. Ik denk dat we met ons drie wel een hele koe opgegeten hebben. Spot ik daar geen licht verbazen bij de serveerster bij het afruimen van onze 3 lege borden?! Een dessertje kon er nog net bij. We rolden ons terug in de auto om lekker te gaan maffen.

Zaterdag stonden er 77 km op het programma. We pakten het, net als de vorige dag, verstandig aan: 's morgens flink wat afstand afleggen, dan lunchen en dan de resterende kilometers met stop afwerken. Een goed stuk over de helft ploften we ons op het terras van de Bierkaai. Orval werd gespot op de kaart, perfect bij de tagliatelli met kip. Vervolgens reden we door naar brasserie Olmenhof waar we ons te goed deden aan een pannenkoek met ijs en chocolade. Ja jongens, ik heb ook deze keer de juiste link gebruikt :-).

Met 80 km op de Garmin eindigden we aan 't Vloot bij het Schulensmeer. Wat zag het water er verleidelijk uit, zou het nog koud zijn? Zou ik niet beter eens dat triathlonpakje testen? We begonnen met kijken, toen gingen de tenen er in, vervolgens al tot kniehoogte en ja, uiteindelijk doken we gewoon het water in. Heerlijk! We speelden wat watervolley met een Roemeen en een Poolse en zwommen wat. Tri fit is goedgekeurd voor zondag. Om af te sluiten dronken we een lekkere Duvel op het terras. Voor ons avondmaal reden we naar Hasselt. Door onze feestmaaltijden van de afgelopen 24u gingen we voor een kleine hap bij een Thai.

Zondagmorgen hebben we de rode BLOSO-route afgereden in Linkhout. Deze was voor 55% in het bos en de verkoeling was welkom. Man wat is het warm in Limburg! In de namiddag werden we verwacht op het scoutsterrein voor de bezoekdag. Noor haar kamp was immers afgelopen. Manu die blijft nog een weekje achter. Ik was echt uitgeteld en ben samen met mijn dochter vroeg gaan slapen.

Het was een echte vakantie. Lekker gefietst, plukten aardbeien van het veld, aten trosjesbessen, braambessen, krieken en kersen van de overhangende takken, hadden een overheerlijke wellness en deden verder alles waar we zin in hadden en moesten naar niets of niemand kijken. Bedankt Sofie en Valerie!