BlonT

Terwijl Chris in Spanje goed aan het zweten was tijdens zijn Transpyr en Manu nog op scoutskamp was, hebben Noor en ik meidenweek gehad. Trainen wou ik dan niet meer doen, dat zou niet leuk geweest zijn voor haar. Buiten het zwemmen in mijn middagpauze en het dagelijks van en naar het werk fietsen, heb ik niets gedaan.

Woensdag mocht ik nog een wetsuit gaan halen voor zondag want volgens de organisatie was het water toch nog iets te koud. En gelijk hadden ze.

Op mijn MTB liggen modderbanden. Deze zou ik best wisselen voor sliks. Gelukkig is Björn niet ver af en hup fietske binnen donderdagavond.

Vrijdagavond was Manu terug thuis. Ik had vrijdag al zo veel als mogelijk klaar gezet want vanaf zaterdagmorgen zat ik met 2 logees. Het was prachtig zomerweer en dus ideaal om te gaan fietsen. Samen met Sofie en haar kids gingen we op pad. Dankzij haar gezelschap kon ik mijn gedachten op wat anders zetten want de zenuwen gierden door mijn lijf. Tja, den aard van het beestje hé.

We reden naar het Prullenbos in Wetteren waar we onszelf trakteerden op een lekker ijskreem. De kids liepen daar wat rond terwijl wij lekker op het terras zaten te kletsen. Daarna terug de fiets op en naar huis. Na het avondeten hadden de kids hun eigen camping gemaakt. Ze zouden met hun 4 in het 2-persoonstentje slapen deze nacht. Lekker dicht bij elkaar.

Ze kozen een film uit, een thriller, maar verzekerden mij allemaal dat ze die aankonden. Tja, ze zijn oud en wijs genoeg. En daar zat ik dan in mijn hofje, ik en mijn eeuwige zenuwkriebels in de buik. Liesje dook op in de chat en een 20 minuten later zat ze naast mij mee te genieten van een lekkere Orval.

We giechelden wat af, vooral met de kids. We kregen een life versie van Scream. Super grappig. Eén voor één kwamen ze buiten gestormd, onze helden. Om de gedachten positief af te sluiten keken we nog naar een FC De Kampioenen en voilà, blij kropen ze allen in de tent.

Het was vlug stil maar rond half één moet er daar toch nog eentje de boel in gang willen steken hebben, tijd voor actie. Nog geen minuut later lagen ze te snurken. Rond 2u30 werd ik wakker gemaakt door Noor. 'Mama, je ligt hier zo alleen. Zal ik bij jou komen liggen zie.' Toch nog wat bang van de film?!

En dan D-day: Triathlon van Vlaanderen, mijn eerste kwart triathlon. Ik had om 11u afgesproken bij Charlotte thuis in Oudenaarde. Maar wat een hoop zondagsrijders zeg, ik was 10 minuten te laat. Luk, haar man legde ons echt in de watten: hij speelde onze privé-chauffeur, hielp met alle spullen, etc...wat een luxe zeg! Na nog wat eten maakten we ons klaar. Lap, daar komt mijn eerste foutje al boven: sportbhtje vergeten! Tja, veel is er niet om last van te hebben maar als dat maar goed komt. Leuk vond ik het niet.

De start van de elite met contract was een ramp. De verantwoordelijke gebood hen om achteruit te gaan maar ze reageerden gewoon weg niet. Zij gaf niet toe en weigerde het startschot te geven. Groot gelijk had ze, de regels gelden voor iedereen! Uiteindelijk deden ze toch wat van hen verlangd werd en met 15' vertraging konden wij eindelijk het water in. Doordat het wetsuit de schouder stevig ingepakt hield, kon ik toch een heel stuk in crawl zwemmen. Zwemtijd (1km) : 22'.

 

In de wisselzone ben ik misschien wat te laks geweest. Ik vond iedereen daar zo stressen. Ben er wel zeker 7 minuten in gebleven. Het fietsparcours vond ik gewoon weg super tof en goed. Ik wist dat er in het begin 3 stevige klimmetjes in zaten en dus heb ik de eerste ronde goed gedoseerd. Misschien ook weer te veel maar ik had echt geen zin om me op te jagen. De supporters langs de kant van de weg gaven een mooie interactie en eigenlijk heb ik daar super van genoten.

Op het einde van de klimmetjes stonden Stefaan Marathonman, Luc, Patrick en Sonja luidkeels te supporteren. Altijd leuk, voelde me een echte filmster zoals de foto's getrokken werden. De tweede ronde heb ik toch een ietsiepietsie sneller gereden. Maar om te vlammen had ik geen zin. Het was te warm en mijn beest, het lopen, moest nog komen. Fietstijd (47km) incl. wisse l: 2u14'

En dan het lopen. De wissel heb ik snel gedaan, was toch maar enkel de schoenen wisselen. De overgang ging vlekkeloos omdat ik eens ergens gelezen had dat je voor je de wissel binnen gaat, je    op een klein verzet moet fietsen om het bloed naar de benen te krijgen. Blijkbaar werkt het bij mij want ik had geen last. De eerste kilometers misschien toch iets te snel gestart maar ik voelde me fit. De eerste ronde (5,5km) klokte ik 29' 46". Bij de doorgang naar de 2e ronde stond de crewman te praten met iemand uit het publiek. Ik volgde een dame die me net er voor aanmoedigde en hup ik liep over de finishmat. Nu dacht ik dat het de timermat was. Toen ik geen doorgang zag voor verder te lopen ben ik bij iemand van de organisatie gegaan. Gelukkig kreeg ik toelating om de zone terug uit te lopen en alsnog mijn 2e ronde te lopen.

Dankzij de foto's van Marc Melchior zie je mij met een bedenkelijke blik de finishzone in lopen met de tetterende crew op de achtergrond...

en hier zie je me de finishzone weer uitlopen. Tja, blond hé!

Het is niet geheel de schuld hoor van die man, het is zoals Stefaan steeds zegt: altijd focussen en eten.

Dat ik dat niet gedaan heb, heb ik goed gevoeld in de laatste ronde van het lopen. Mijn lijf was niet alleen helemaal op stop gezet door dit voorval, ook mentaal moest ik me weer helemaal in modus brengen. Ik had tijdens het fietsen toch een bar of zo kunnen eten bedenk ik me vandaag; ik had niet zo'n terugval gekregen. De totale afstand was 11km. Looptijd incluis blond en wissel: 1u 11'

Gelukkig is mijn echte finish ook aanvaard. De mevrouw die me de toelating gaf om toch nog de ronde bij te lopen moest lachen als me voor de 2e keer zag aankomen.

Dus in totaal heb ik er 3u 48' over gedaan. In mijn categorie eindigde ik 14e en voorlaatste. Overall heb ik plaats 414 van de 424. Ik ben wel tevreden hoor want ik heb het eigenlijk op mijn gemakje gedaan. Ik heb dan ook geen spierpijn vandaag en heb al kunnen fietsen.

Charlotte deed het nog beter hoor. Zij werd in onze categorie 10e en overall 364e met een totale tijd van 3u 29'. Aan de finish hadden de supporters een mooie ruiker bloemen voor ons en vele warme knuffels. De avond hebben we afgesloten met een gezellige babbel en een overheerlijke biefstuk. Ik had honger als een paard!

Voor mezelf kan ik wel besluiten dat ik triathlon super vind. Conditioneel kan ik het aan. Wil ik het beter doen qua tijd dan hoef ik er gewoon ook eens voor te trainen. Met 7 keer zwemmen en lopen was dit onvoldoende om sneller te gaan. Dus wie weet volgend jaar: of een snelle kwart of een proberende halve?

Bedankt aan Stefaan en Anja voor de foto's!