zaterdag 23 november 2013

Something to think about

Sedert donderdag is er een artikel in mijn hoofd blijven spoken. Het is een link die Marleen Timmermans deelde via haar facebook. Vanmorgen tijdens mijn ochtendrun sprong het weer in mijn gedachten. Ik heb het 2u gewikt en gewogen en inderdaad, dit is zo de nagel op de kop.

Mark Manson is mij volslagen onbekend, had nog nooit eerder van hem gehoord, noch van de site waarvoor hij deze column geschreven heeft. Maar waar gaat het nu over?

Wel mensen vragen heel vaak aan elkaar maar vooral aan zichzelf 'Wat wil ik/je in het leven?'. Steevast volgt daarop het cliché antwoord: een goede job, veel geld verdienen, gelukkig zijn en de liefde van mijn leven hebben. Meteen ben je het zoveelste schaap in de kudde want iedereen wil dit toch?

Eigenlijk moet je jezelf de vraag stellen: 'Hoeveel moeite wil ik doen om iets te bereiken in het leven en hoeveel pijn heb ik er voor over?'

Want als je veel geld wil verdienen, heb je het er dan ook voor over om 60u/week te werken of elke maand 2 weken van je gezinsleven te missen omdat je in het buitenland zit? Je je kinderen niet ziet opgroeien omdat je moet werken?

Je wil de liefde van je leven. Ben je dan ook bereid om er bv. 4 jaar op te wachten? En als je wachten en je geloof beloond en bevestigd wordt en jullie zijn eindelijk samen, ben je dan opnieuw bereid om de daarop volgende jaren te blijven investeren, te communiceren in moeilijke momenten, etc ?

Het gaat er hem dus over hoeveel inspanning je over hebt om de dingen te doen of te hebben in je leven die je echt wil. Als ik in mijn wereld rondkijk naar familie, vrienden, soms vage bekenden, dan heb ik echt de indruk dat er zijn die voor de easy way kiezen. De twinkel in hun ogen verdwijnt na enkele jaren en ze zijn uitgeblust, hun huidige leven bui en moe, ongelukkig.

Als tegenreactie laten ze alles achter, denken dat het elders beter is of dat die andere manier hen wel zal redden. Maar indien er dan opnieuw die easy way gekozen wordt, vrees ik dat ze na een jaar of 10 opnieuw de twinkel uit de ogen zullen verloren zijn. Sommige stellen zich in de situatie en doen op automatische piloot verder. Misschien zijn ze niet kritisch genoeg voor zichzelf? Ligt de schuld van hun ongelukkig zijn echt wel bij die andere of die situatie?

En dan projecteerde ik het op mezelf. Hoe heb ik het de afgelopen jaren gedaan? Was ik ook een schaap in de kudde? Heb ik de gemakkelijk weg gekozen of niet?

Ik heb een prachtig leven vol leuke hobby's, een fantastische job, de liefde van mijn leven, ongelooflijk toffe kinderen en droomvrienden. Ik heb het zeker niet voor niets gekregen. Het is me niet in de schoot geworpen. Ik heb er mijn portie pijn, geduld en tranen voor over gehad, of moeten toegeven dat ik de oorzaak was. Maar ik heb geen twinkel in mijn ogen, het zijn heuse laserstralen.

Mijn 'pain I want to sustain' zal niet die van jou zijn of omgekeerd. Zo moet ieder zijn eigen twinkeling opzoeken. En als je er voor op je tanden moet bijten, voor vechten, tegen de stroom ingaan, whatever...doe dat dan. Kies niet de easy way. Het resultaat zal je sterken, gelukkig maken en je boosten in het leven. Bij deze mag je dan ook stoppen jezelf te vergelijken met anderen tenzij je dezelfde opofferingen en inspanningen wilt leveren als zij. LEEF!

Je kan het hele artikel hier nalezen. Het is de moeite.





1 opmerking: