De afgelopen week heb ik wat afgezien. Maandag moest ik zeker aanwezig zijn op ballet. Door 2 dansers minder voor het optreden, moeten de posities van iedereen herzien worden. Mijn bovenbenen waren al pijnlijk en die 3u dans heeft er absoluut geen deugd aan gedaan.
Dinsdag ben ik niet naar de yoga kunnen gaan. Mijn heup geforceerd in het ballet en dus op veilig spelen zodat ik zondag de halve marathon kan lopen. Woensdag was er niet veel beterschap. Pas op donderdag begon het tij te keren. Sporten liet ik voor wat het was. Ik wil geen blessure oplopen en mijn conditie zal wel ok zijn voor zondag.
Vrijdag ben ik mijn kilometer gaan zwemmen. Ik zat als enige vrouw in een bad vol testoteron. Mannen kunnen echt kinderachtig doen zeg. Is dat nu echt zo erg als een vrouw je voorbij zwemt? Dus koos ik voor een andere baan. Hé hé eentje voor mij alleen hier, dat is fijn. Maar dat liedje duurde niet lang. Zo'n 'ik denk dat ik goed kan zwemmen maar eigenlijk is het spatten'-man vond het nodig om mij steeds op te houden. Hij haalde alles er uit om mij voorbij te steken, eens dat gelukt was, was zijn vat af en moest ik dus stoppen omdat hij niet meer kon.
Ik vond het grappig en liet het niet aan mijn hart komen. Het mocht wat trager zijn vandaag voor de benen en heup. Door het vele zigzaggen en veranderen van baan sloeg mijn uurwerk wel tilt. Volgens mijn speelgoed had ik 1.150m gezwommen in 23' maar in werkelijkheid was het slechts 1.000m.
Zondag was het dan zo ver: de halve marathon in Cadzand. De helft zou op het strand te lopen zijn, de andere helft over het duinenpad. Stralend loopweer was het: 5°, wat wind en veeeeel zon. Doel vandaag is uitlopen binnen de 2u 15min.
Om zo buiten op de start te gaan wachten was het te koud. Dus bleef ik in de kleedkamers zitten, lekker warm en ontspannen. Ik was niet de enige vrouw met dit idee en al vlug was het een volle kleedkamer met wat animo. Op weg naar de start kwam ik Filip van de Cavalopers tegen en Stefaan Engels. Diens club was goed vertegenwoordigd hier vandaag. Ze waren met 45 lopers afgezakt naar hier.
Ik koos er toch voor om bijna helemaal achteraan te gaan staan. Ik weet niet wat de heup gaat geven dus kies ik voor een solo start. Dan zal ik al niet in de verleiding komen om te snel te gaan. Filip, zijnen maat en ik liepen de eerste kilometers samen tot hij Marleen gevonden had. Alles voelde beter aan dan verwacht dus versnelde ik lichtjes. Laat ik proberen een gemiddelde van 10km/u aan te houden. Dat zou tof zijn.
Ik kwam Sonja, Marleen, Annick, Ilse en Charlotte tegen van de club. Kleine babbel en door. De eerste zandstrook was er en ik koos om dichter bij het water te gaan lopen. Ik had in de verte gezien dat het een lange bocht naar rechts was en zo kon ik in 1 rechte lijn naar het eindpunt lopen. Het was nog vermoeiend lopen maar mijn heup had het hierdoor minder hard te verduren. Ik voelde ze goed in het mullere zand.
Zalig is het zo lopen op het strand, zon op je smoel, wind in de rug en de zee naast je. Ik vergat bijna dat ik in een 'wedstrijd' zat. Volledig weg was ik. Na 11km lieten we het strand achter en draaiden we de duinweg op. Hier werd ik gekruist door de eerste lopers. Deze mannen waren aan hun laatste kilometers begonnen. Zot hoe snel die gingen.
Plots stak een bekende me voorbij: Stefaan Engels. Hij is in topvorm, dat zie je. Rustig stak hij iedereen voorbij en dat vond niet iedereen even leuk. We waren ongeveer op de 13e km en de lijken begonnen te vallen. Het was grappig hoe sommige reageerden. Tja mensen, het is wat het is. Kijk, zal ik je ook nog eens over gaan. Het was een lastig stuk op de duinweg want het was wind op kop. Toch kon ik netjes mijn 10 per uur aanhouden. De heup begon wat te zeuren maar het zal wel nog lukken.
Mijn eindtijd was 2u 4min en dat is veel beter als gehoopt. Mijn bovenbenen waren ok en zullen deze keer niet stijf zijn. De heup die zal ik vanavond wel voelen maar ik heb ze niet geforceerd. Dansen zal morgen wel vlotter gaan en tegen dinsdag is deze helemaal genezen.
De douches waren ijskoud. Als je dan net iets te veel zeep gebruikt hebt, dan kan ik je verzekeren dat het geen deugd doet. Het was nog een gezellige nababbel met de leden van Club365. De cava steeg precies vlug naar mijn hoofd. Ik rammelde uit elkaar van de honger en het vooruitzicht van dat hete bad maakten dat ik het niet te lang liet uitlopen. Ik heb het echt naar mijn zin gehad. Foto's volgen.
Dinsdag ben ik niet naar de yoga kunnen gaan. Mijn heup geforceerd in het ballet en dus op veilig spelen zodat ik zondag de halve marathon kan lopen. Woensdag was er niet veel beterschap. Pas op donderdag begon het tij te keren. Sporten liet ik voor wat het was. Ik wil geen blessure oplopen en mijn conditie zal wel ok zijn voor zondag.
Vrijdag ben ik mijn kilometer gaan zwemmen. Ik zat als enige vrouw in een bad vol testoteron. Mannen kunnen echt kinderachtig doen zeg. Is dat nu echt zo erg als een vrouw je voorbij zwemt? Dus koos ik voor een andere baan. Hé hé eentje voor mij alleen hier, dat is fijn. Maar dat liedje duurde niet lang. Zo'n 'ik denk dat ik goed kan zwemmen maar eigenlijk is het spatten'-man vond het nodig om mij steeds op te houden. Hij haalde alles er uit om mij voorbij te steken, eens dat gelukt was, was zijn vat af en moest ik dus stoppen omdat hij niet meer kon.
Ik vond het grappig en liet het niet aan mijn hart komen. Het mocht wat trager zijn vandaag voor de benen en heup. Door het vele zigzaggen en veranderen van baan sloeg mijn uurwerk wel tilt. Volgens mijn speelgoed had ik 1.150m gezwommen in 23' maar in werkelijkheid was het slechts 1.000m.
Zondag was het dan zo ver: de halve marathon in Cadzand. De helft zou op het strand te lopen zijn, de andere helft over het duinenpad. Stralend loopweer was het: 5°, wat wind en veeeeel zon. Doel vandaag is uitlopen binnen de 2u 15min.
Om zo buiten op de start te gaan wachten was het te koud. Dus bleef ik in de kleedkamers zitten, lekker warm en ontspannen. Ik was niet de enige vrouw met dit idee en al vlug was het een volle kleedkamer met wat animo. Op weg naar de start kwam ik Filip van de Cavalopers tegen en Stefaan Engels. Diens club was goed vertegenwoordigd hier vandaag. Ze waren met 45 lopers afgezakt naar hier.
Ik koos er toch voor om bijna helemaal achteraan te gaan staan. Ik weet niet wat de heup gaat geven dus kies ik voor een solo start. Dan zal ik al niet in de verleiding komen om te snel te gaan. Filip, zijnen maat en ik liepen de eerste kilometers samen tot hij Marleen gevonden had. Alles voelde beter aan dan verwacht dus versnelde ik lichtjes. Laat ik proberen een gemiddelde van 10km/u aan te houden. Dat zou tof zijn.
Ik kwam Sonja, Marleen, Annick, Ilse en Charlotte tegen van de club. Kleine babbel en door. De eerste zandstrook was er en ik koos om dichter bij het water te gaan lopen. Ik had in de verte gezien dat het een lange bocht naar rechts was en zo kon ik in 1 rechte lijn naar het eindpunt lopen. Het was nog vermoeiend lopen maar mijn heup had het hierdoor minder hard te verduren. Ik voelde ze goed in het mullere zand.
Zalig is het zo lopen op het strand, zon op je smoel, wind in de rug en de zee naast je. Ik vergat bijna dat ik in een 'wedstrijd' zat. Volledig weg was ik. Na 11km lieten we het strand achter en draaiden we de duinweg op. Hier werd ik gekruist door de eerste lopers. Deze mannen waren aan hun laatste kilometers begonnen. Zot hoe snel die gingen.
Plots stak een bekende me voorbij: Stefaan Engels. Hij is in topvorm, dat zie je. Rustig stak hij iedereen voorbij en dat vond niet iedereen even leuk. We waren ongeveer op de 13e km en de lijken begonnen te vallen. Het was grappig hoe sommige reageerden. Tja mensen, het is wat het is. Kijk, zal ik je ook nog eens over gaan. Het was een lastig stuk op de duinweg want het was wind op kop. Toch kon ik netjes mijn 10 per uur aanhouden. De heup begon wat te zeuren maar het zal wel nog lukken.
Mijn eindtijd was 2u 4min en dat is veel beter als gehoopt. Mijn bovenbenen waren ok en zullen deze keer niet stijf zijn. De heup die zal ik vanavond wel voelen maar ik heb ze niet geforceerd. Dansen zal morgen wel vlotter gaan en tegen dinsdag is deze helemaal genezen.
De douches waren ijskoud. Als je dan net iets te veel zeep gebruikt hebt, dan kan ik je verzekeren dat het geen deugd doet. Het was nog een gezellige nababbel met de leden van Club365. De cava steeg precies vlug naar mijn hoofd. Ik rammelde uit elkaar van de honger en het vooruitzicht van dat hete bad maakten dat ik het niet te lang liet uitlopen. Ik heb het echt naar mijn zin gehad. Foto's volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten