Massage

Ons Jesken heeft gisteren de 20km door Brussel gelopen in 1u 49min 55sec. Dit verdient een applaus!
Mijn collega deed er precies 2u over. Ook niet slecht voor zijn eerste wedstrijd.
Vandaag een heerlijke maar pijnlijke massage gehad van de benen. Ze hadden het precies nodig! Volgens de masseuse ziet het er naar uit dat ik last heb van hielspoor. Morgen naar de sportdokter en eens zien wat hij er van vindt.

Leute

Amai, het was goed gisteren. Een kleine 5km gelopen op een rustig tempo. Jesken staat in vorm, ze gaat dat goed doen. We duimen hard voor haar.
We waren er allemaal gisteren en de Luk van de kantine heeft het geweten.
Als je met 7 vrouwen in je kantine zit die graag leute maken...Hij heeft er foto's van genomen en een geluidsopname. We hebben zelfs hoorapparaten uitgewisseld ;-o)
Ik heb me volledig ontspannen en de motivatie is terug geprikkeld! Dank je meiden!!!

100 jaar donderdag

Vandaag ga ik nog eens met mijn 'slechte' vriendinnen lopen. Dit zijn 6 sloebers van vrouwen vol pit, deugnieterij en een portie positiviteit. Geen doorsnee vrouwen, o neen.
We noemen elkaar de 'slecht' vriendinnen omdat er meestal na het lopen wel wat genuttigd wordt. Dat zal dus vanavond niet anders zijn :-)
Ons Jesken is de enige die nog genoeg in conditie is om zondag de 20 km van Brussel te lopen. Chapeau hé meid, ga er voor!
Dinsdag 1 juni heb ik een afspraak bij een sportdokter. We zetten de grote middelen in om blessure vrij te zijn tegen midden juni.
Verder is er nog niet veel sporten geweest deze week. Ik zal me moeten herpakken!

verdict

Op medisch advies en na gesprek met coach zijn we tot het besluit gekomen dat ik Brussel niet loop.
We hebben nog 3 weken om dat been te laten rusten en genezen. Mijn doel dit jaar is niet Brussel lopen maar een goeie marathon in Berlijn.
Dus ja, mijn nummer zal ik dinsdag dragen naar de club om door te verkopen. Aangezien ik reeds mijn plaats op de bus heb gereserveerd, zal ik de club ook 10 euro betalen hiervoor. Tenslotte is het niet leuk als iemand 4 dagen er voor annuleert.
Ben ik treurig, neen, maar ik heb wel gemengde gevoelens. Mijn collega zal zijn manneken alleen moeten staan. Is hij kwaad, wel dat zegt dan waarschijnlijk meer over hem dan over mij.
Ik heb nog 6 km gelopen samen met Luc maar we hadden beiden ons einde bereikt dan. Hij met de verzuring in zijn benen die weer naar boven kwam en ik met de enkel.
De komende weken zal het fietsen en zwemmen worden.
Maar tegen 14 juni gaan we er fit staan, coach, wees maar gerust!

Oesje...

Vandaag, na lange tijd, lopen mijn runningbuddy en ik nog eens samen. Op het programma staat 14km maar ik heb er geen goed oog. We zullen wel zien.

Bij de eerste passen is het eigenlijk al mis. Been stram en stroef, hartslag veel te hoog (174) voor die 8,7 km/u. Niet normaal. 't Zal misschien over gaan.

Bij kilometer 3 gooi ik de handdoek in de ring; ik geef op. Het is nu geen gezeur meer maar pijn. Geen goed teken. Ik moet me voor niemand forceren. Gelukkig een maatje van goud en vol begrip. We zullen dan al stretchen nog wat bijkletsen.

Thuisgekomen onmiddellijk ijs op en compressiekousen aan gedaan. Geen pijn meer maar hij was er en dat is niet goed. Zou ik die 20km nog wel lopen? Mijn verstand zegt resoluut NEEN.

Maar men zit altijd in met anderen hé. Mijn collega gaat meelopen, hij gaat mee met de bus van onze club en kent er verder niemand. Het is niet altijd gepermiteerd om resoluut NEEN te zeggen. Maar daar een ganse dag lopen 'supporteren', neen dank je.

Ik heb alvast die zolen uit de schoenen genomen en die speciale sportzolen in gelegd. Die geven meer steun aan de binnenkant van mijn voet.

Morgen stond er 8km op den boek maar die ga ik laten passeren. Zondag loop ik met mijn coach en we zien dan wel verder. Laat ik hem maar beslissen, dat doe ik. Pfff, had mijn voorjaar wel anders voorgesteld. Stomme skibotten!

zon!

Dinsdag stond er 10 km op het programma. Hiervan zijn er 4 die iets sneller moesten gelopen worden. Zou ik zondag te veel vleugels gehad hebben? Heb ik me niet wat geforceerd? Dat been blijft maar vervelend doen. Het is niet echt pijn dat ik voel maar het is een gezeur. Tegen het einde van kilometer 4 is dat over maar toch, het mag er niet zijn. punt.
Als we het nog een weekje goed kunnen houden tot met Brussel dan is dat ok. Daarna zijn het 2 weken van platte rust. Mountainbiken zal in de plaats komen.
Ik rij meestal op dinsdag mee met de Newbies van De Zwette Maanen (www.dzm.be) en ik mis die mannen wel.
Het is tof als enige vrouwen over de single tracks te scheuren met 9 venten in je zog. De praat dat die mannen verkopen, het is zalig. Er is geen haantjesgedrag en dat maakt het nog leuker. Ik ben de stille (en hier zouden ze al protesteren) genieter.
Voor de 20km van Brussel heb ik startnummer 16180. Wat een verschil met vorig jaar, dan was het 3224 of zo iets. Weet het niet meer precies. De meesten zitten te zeuren over hun startbox. Uiteindelijk loopt je tijd toch maar van mat tot mat. Akkoord dat je in de massa start maar so what, je kan die wel voldoende voorbij steken.
In ieder geval, dit jaar geen ziekenboeg voor mij. Ik heb iets af te rekenen met dat Brussel. Dit jaar lopen we hem op de juiste hartslag!

Marathonman

Zondag ben ik gaan lopen aan de Blaarmeersen in Gent samen met de aanhang van Marathonman.
Ik was behoorlijk nerveus want ik wist niet waar ik mij moest aan verwachten. Zou ik het tempo kunnen volgen? Gaat mijn been het kunnen houden?
Op het middaguur arriveerde ik netjes aan de promotiebus. Bij het uitstappen zie ik een horde lopers komen. Oei ze zijn daar al. Zonder opwarming loop ik met hen mee.
Tijdens dat rondje verneem ik dat hij net aan de helft zit. Dit betekent nog 22km te gaan. Ik besluit na dit rondje te stoppen en er één over te slaan.
Na een plaspauze en het nuttigen van een energiedrank die vreselijk naar medicijnen smaakt, pik ik terug in.
Nu zijn het de laatste 12km. Ze gaan behoorlijk vlot aan een tempo van 9,8km/u. Been protesteert niet, de medelopers beginnen te vragen wie ik ben. Dat je nieuw bent, valt vlug op. Maar het zijn sympathieke dames en heren en al vlug voel je je thuis.
Hij heeft zijn 100ste marathondag afgelopen op 4u 13min. Hij is nog fris als een hoentje. Tijdens het lopen praat hij echt met ons en grapt hij. Het is echt gezellig en het is precies of je op vleugeltjes loopt.
Op een tafel staat een grote broodmand en we krijgen een drankje om de loop af te sluiten.
Marathonman is bereid om samen met mij op de foto te staan. Tenslotte ben ik vandaag 12 jaar getrouwd en liet ik mijn man achter voor hem.
Die man heeft een aura en een positieve vibe, ongelooflijk. Ik zoek die bende zeker nog op.
Tot de volgende jongens!

Hier gaan we dan.

Ik speel al lang met de gedachte om een blog te starten. Gezien ik niet zo'n grote computerkennis heb, was het wat moeilijk de drempel te overschrijden. Maar aangezien ik de komende maanden meerdere grenzen zal moeten verleggen, aanschouw ik deze als mijn gemakkelijkste.

Waarom een blog bovenop de reeds zo vele? Als loper ben je eenzaam op je kilometertocht. Je kan wel zo'n lawaaiding in je oren steken maar je blijft steeds met je honger naar zielsverwanten, ervaringen, tips, etc zitten.

In het begin is je omgeving ook begaan en meelevend. Je krijgt volop steun. Maar daar de voorbereidingen over maanden gaan, valt dat wel eens weg. Steun is volgens mij de hoeksteen om de man met de hamer te lijf te gaan tijdens de trainingen, de marathon zelf.

Om niet steeds de mensen te moeten 'lastig' vallen, doe ik het maar via een blog. Ik schrijf het van me af en hoop tegelijk toffe mensen met leuke loopervaringen en tips te ontmoeten.

Ik ben 38 jaar, gehuwd en moeder van 2 kinderen. Door een paar vriendinnen ben ik beginnen lopen zo'n 3 jaar geleden. Echt graag deed ik dat niet maar ja, men doet veel om bij mensen te zijn die je graag hebt.

Ondertussen lopen ze nog en goed. Ze hebben niet de ambitie om een marathon te lopen. Ikzelf wou de uitdaging met mezelf aangaan. Ik vind het gevoel van tijdens het lopen, de trance, zalig. Het leegmaken van mijn hoofd en de massa positieve energie zijn wat ik nodig heb.

Ja, ik raakte verslaafd aan het lopen. Dus op naar de eerste marathon in Berlijn op zondag 25 september 2010!

Greez,

Wisken