VOS 35 jaar

Donderdag is Manu 10 jaar geworden. Hij is super, mijn held. Denk dat iedere moeder dat heeft maar toch, het is een crême van een gast. Hij is grappig, lief en heeft een goed hart. Soms is hij een echte pestkop maar wie heeft er niet zijn grijs kantje? Zijn lief, Aurélie, een buurmeisje met het prachtigste ros haar dat ik ooit in mijn leven gezien heb, verjaart dezelfde dag. als hem. Ze gaf vrijdag een verjaardagsfeestje. Mijn beide kids waren uitgenodigd en ze mochten blijven tot zaterdag 17u. 
Zaterdagmorgen was ik van dienst bij het klaarzetten van de feestzaal ter gelegenheid van 35 jaar Vos. De scouts van Lede heeft me veel echte vrienden gebracht. We lopen niet overeen maar als we samen zijn is het altijd goed.Als je de groep bekijkt, zie je de generaties leiding. Echt fijn hoe die band blijft, zelfs al ben je 40, 50 of 60. 

We hebben in de namiddag een flinke wandeling gemaakt. Het was prachtig zo tussen de sneeuwvlokjes door. Er werd stevig doorgestapt en uiteindelijk deden we 11km. Er waren enkele kleintjes bij en deze deden het zonder morren. Applaus!

Er was een pitstop bij Kristien met jenever, warme koffie, mandarijntjes, veel gelach en leute.
Den aperitief was cava met twists. Dit is deeg ingestreken met confituur. Dat wordt dan rond een propere tak van een boom gewonden. Vervolgens  worden deze over een kampvuur gehouden en zo wordt het broodje gebakken. Lekker dat dat is! Daarna was er het heerlijke eten en de grappige sketchen.

Oei, hoor ik je zeggen, en haar lopen? Wel donderdag en vrijdag ben ik met de trein gaan werken. Wat een bende apatische mensen op 1 plek zeg! Zagend sleuren zich naar dat perron, vallen bijna over hun lip als ze moeten opstappen en ploffen zich zo egoïstisch neer op die treinbank dat ik schrik had dat ze zou doorbreken. Verbaasd het je dat ik dit alles zeer grappig vond en me het lachen echt niet kon inhouden? Ik had echt met die sukkels te doen. Soit, ik ben die dagen dan ook te voet van en naar station en werk gegaan. Dat is al elke dag 6km x 2 dagen en dit aan een stevige tred. Zaterdag was er dan de 11km wandeling in de sneeuw. En zondag wou ik wel mijn 15km lopen maar ik was kotsmisselijk. Al het eten en dat beetje drank heeft mijn maag geen deugd gedaan. Ik heb er de fysieke gevolgen moeten van dragen: barstende hoofdpijn, maar niet warm krijgen en geen sprankeltje energie. Dus neen ik heb niet echt gelopen.
Vandaag heb ik wel flink mijn 8km gedaan. En donderdag loop ik van het werk naar huis om dan vrijdag terug te lopen. Zo hebben we het wel wat gecompenseerd hé.