Rollercoaster

Ik voel me al een tijdje een gelukkig kind in een pretpark. Het is een echte aaneenschakeling van prettige momenten al dan niet met vrienden. Het gaat elke dag in stijgende lijn omhoog. Zou ik vandaag mijn top bereikt hebben?

Vrijdag was ik al gelukkig kindje want eindelijk waren ze er: mijn nieuwe schoenen. Na wikken en wegen, gaf het blogstukje van Martine de doorslag. Ik ging gaan voor La Sportiva - de Vertikal K. Naar de site van Global Sports NL en besteld. 

Blijkbaar waren er wat problemen met het online bestellen vanuit België en tijdens een balletles kreeg ik een telefoontje uit NL. Bas ging alles in orde brengen. Een weekje geleden kreeg ik het jammerlijke nieuws dat mijn bestelde schoenen niet meer geleverd werden door La Sportiva. Ik kreeg als alternatief de Helios voorgesteld maar groot was mijn teleurstelling. Ik had immers de Vertikal K gekozen voor die speciale afschermlap op de wreef.

Woensdag belde Bas terug. Hij had het netjes geregeld dat de Vertikal K vrijdag bij mij zou zijn. JOEPIEEE en vreselijk bedankt Bas! Maandag ga ik ze voluit testen. Ik ben benieuwd.

Zaterdag was quality time met de kids. Ze vertrekken op dinsdagmorgen immers op scoutskamp en alle volgende kampen daarna, dat deze tijd nodig was. We gaan de komende 2 maanden meer zonder dan met kinderen zitten. 

En dan vandaag was de Livinusrun. Om 6u30 het bed uit. Om 7u15 op weg naar Sint-Lievens-Houtem. Nummer gaan afhalen en dan de bus op naar St.-Baafskathedraal in Gent, de start van de Livinusrun. Op de bus zat ik naast Rik, de schoonbroer van mijn zus, en enkele stoere binken van de Mr. T triathlonclub. We waren bijna gebotst met de bus maar het geluk lachte ons toe. De sfeer was al uitmuntend.

Bij de start stal de belleman van Gent de show. Sympathieke en enthousiaste man, alle vespa's stonden klaar en alle lopers werden in groep begeleid tot de officiële start 1,5km verder.

Sedert mijn marathon in februari heb ik weinig gelopen en al zeker geen lange afstanden. De langste was 17km. Dus doseren ging ik doen en vooral veeeeeel genieten. Mijn hartslagmeter had ik bewust thuis gelaten, geen stress meer. Ik ging het vandaag proberen volledig op het gevoel te doen.

Bij de eerste bevoorrading (10K) nam ik de tijd om te drinken en druivensuiker te eten. Babbelke gedaan met de medewerkers en terug aangezet. Benen voelden nog lekker fris, de maag en darmen gaven geen kik. De tweede bevoorrading (18K) zelfde scenario. Het ging steeds beter en beter maar ik besloot het tempo zo constant mogelijk te houden.

Bij de bocht van 22K zag ik plots een bekend tenueken op een MTB. Maar zie, wat super super lief, de Zwette Maanen kwamen supporteren. Nieven Bart, Björn, Ive, Bart en mijn ventjen stonden me daar gewoon op te wachten. Ik was er van onder den indruk en wist niet waar ik had. Zo'n deugd dat dit deed. Bedankt lieverdjes. Wat ben ik toch gezegend met goede vrienden!

De laatste 9K heb ik gelopen als met vleugeltjes. Bij de derde bevoorrading terug uitgebreid gestopt en gedronken en dan heb ik besloten dat ik de laatste kilometers aan hetzelfde tempo ging lopen. Bij de laatste lukte het om nog een klein beetje te versnellen. De volgens de site 29K, die in de bus 500m langer werd gemaakt en die uiteindelijk 31K was, liep ik comfortabel in 3u en 5minuten. 

Ik moet zeggen dat de hele loop super goed begeleid was met hele vriendelijke en warme mensen. Dit is de gezelligste, leukste en meest motiverende loop die ik ooit al gelopen heb. De sfeer was heel ontspannend, ook tussen de lopers onderling. Ik hoop dat de organisatie zich aan dit deelnemersaantal gaat houden want ik denk dat dit een ideaal aantal is, voor de deelnemers maar ook voor de organisatie. 

Om 14u ben ik met Sofie dan de benen gaan losrijden op het MTB-parcours van Sint-Lievens-Houtem. In café Pallieter, de organisator van de Livinusrun, zijn we mijn T-shirt gaan ophalen en hebben we op het terras genoten van een Leffe blond. Sofie heeft hoogstpersoonlijk gezorgd dat alle bloemen en planten langs de kant van de weg genoeg vocht kregen op deze warme dag. Haar niesbuien (stomme hooikoorts) zijn gewoonweg fenomenaal te noemen. 

Samen met Padi heb ik op ons lapje gras in het laatste streepje zon deze prachtige dag volledig in mij opgenomen. Ik ga hem nooit meer vergeten.

En volgende week staan ons weeral mooie dingen te wachten! Mijn rollercoaster gaat al zeker tot 1 september duren...pfffieuw.

juist een aperitiefje...

Vrijdagmorgen zat er een berichtje van Liesje in mijn mailbox:

"Op 21 juni 2013 09:36 schreef Wisken Beeckman het volgende:

ik wil wel nikeer aperitieven zenne vanavond.

blijven hangen ga ik niet doen, morgen een en ander op programma

maar mijn lipkes natmaken in goed gezelschap kan ik niet reviseren

om welk uur spreken we af?

2013/6/20 lies de smet schreef het volgende:

Iemand goesting om morgenavond iets te gaan drinken in den Déja-Vu?

Bisous Lies.

 

Zo gezegd, zo gedaan. We namen ons een lekkere Duvel, praatten een beetje. Duvel nr 2 werd besteld en ons tafeltje van 2 was al uitgebreid naar 5. Het was gezellig met de dames Goeman en Stijn. Toen we ons glas bijna leeg hadden, kwam Stijn te voorschijn met een nieuw glas goud. Tja, als je getrakteerd wordt, is het toch wel heeeel onbeleefd om dat warm te laten worden?!

Dus voor we het wisten had Liesje haar Vespa thuis gaan ruilen voor haar fiets en waren we op weg naar Wanzele Feest. Wil dat toch wel lukken dat het optreden van onze vrienden van Stampen en Dagen nog volop aan de gang was...ooo wat hadden we pret.

Dat eventjes gaan aperitieven is geëindigd om 3u 's nachts toen we door de kouter dan nog (!) naar huis fietsten. Hadden ze in die tijd ook de route een stuk langer gemaakt zeker! Maar ons onverwachtse blijven plakken heeft heel veel deugd gedaan. Merci Liesje!

Gevolg was wel dat ik zaterdagmorgen niet tot op de parcoursverkenning van de Triathlon van Vlaanderen ben geraakt. Maar ach ja...dat zal wel slim komen. Aangezien ik die avond ook ging meelopen in de Midzomernachtrun te Gent, leek het me verstandig wat op mijn positieven te komen.

Om 19u45 was ik alweer op stap. Nu met de lopersbende. Echt zin had ik er niet in maar de sfeer was zo goed dat dit snel veranderde. De regen werd zon en de temperatuur was ideaal. Hop weg waren we voor de 15km (José, Nele en ik) en de 10km voor de anderen (Lieven, Nathalie, Wendy, Kurt en Nathalie).

Bij de splitsing van beide afstanden besloot Nathalie bij ons te blijven. Ik denk dat we geen minuut gezwegen hebben gedurende die 15km. De supporters langs de kant waren top. Het is wel leuk zo bij avond in een stad lopen. José deed het voortreffelijk want ze liep haar allereerste keer 15km en in een mooie tijd van 1u27'. Voilà, haaswerk geslaagd.

Dat verdient een beloning...dus eerst wat gezellig nagepraat met een Augustijnenbiertje in Gent met onze bende en de Club365 en dan afgezakt naar...Wanzele Feest. Deze keer had ik me een veiligheid ingebouwd en was ik met de wagen...

Zondag werd een lazy day en ik moet zeggen dat ik er niet kwaad voor was.

 En jullie hadden nog een foto te goed van mijn fijn bezoek afgelopen donderdag...Bedankt om hem door te sturen Martine!

 

België-Nederland

Het was een welkome rustweek. Een versnelling lager draaien en alle spieren laten bekomen.

In de agenda op donderdag stond in grote letters het bezoek van Martine en haar fietsgezelschap genoteerd. Ze gaven rotweer die dag: bliksem, regen, alles wat nat en niet leuk is. Maar ja, je moet niet schoon zijn om geluk te hebben en je hebt altijd het weer dat je verdient...het was een stralende, warme en zonnige dag.

Het terras werd opgesteld, de paraplu open gezet en de Orval stond ijskoud. De smoothie 'reload energy' was klaar en de spaghettisaus stond te trekken op het vuur. Laat de dames uit Nederland maar komen.

Toch was ik hypernerveus. Gaan we eigenlijk wel wat kunnen vertellen tegen elkaar. Martine ken ik via haar blog en een blits ontmoeting aan de start in La Bouillonnante vorig jaar. En de drie andere dames, nog nooit gehoord of gezien. Chris trachtte me gerust te stellen dat met mijn babbel dat wel allemaal ok zal zijn.

Om 15u30 ging de deurbel...daar stonden ze dan: mijn idool/heldin en haar gevolg. We poten ons neer op het terras en begonnen te praten. Het was een gezellige, fijne namiddag. Aan babbelstof was er absoluut geen tekort. De dames vielen reuzengoed mee. Ik ben blij dat ik deze fijne mensen ontmoet heb.

De Orval konden ze nu aan hun lijstje van geproefde biertjes toevoegen. Om 18u namen we afscheid want ze moesten nog een 40km fietsen naar Geraardsbergen.

In hun mini-vakantie hebben ze 500 km met de mountainbike afgelegd en 32 bieren geproefd. Daarbovenop hebben ze massa's leute gehad en prachtige herinneringen. Dit krijgt zeker een vervolg.

Een foto ben ik vergeten te nemen maar iemand van hen heeft er wel een mooie denk ik. Zodra ik hem te pakken heb, post ik deze.

Hoog bezoek

Maandag heb ik terug mijn kilometer zwemmen gedaan onder de middagpauze. Dit lukte me deze keer in 21min 43 seconden. Alweer wat afgeknabbeld. Echt relaxed zwemmen heb ik niet gedaan want mijn linkeroortje van mijn Napaiji MP3 ging niet. Bleek wat te veel water in te zitten dus komt wel weer goed.

De balletles van die avond gaf aan dat mijn spieren de voorbije week goed moeten werken hebben. De plié ging niet zo galant als anders maar het was een leuke les.

Manu en Noor verkozen woensdag om samen met Padi een lange wandeling maken. Aangezien ze toch een week bij mij was, gaf ik toe. Geen lopen dus die avond. Maar 's avonds om 22u hing er een verontrustte schoonbroer aan de telefoon 'Er is toch niets gebeurd?!'. Blijkbaar had ik niet goed geluisterd, het logement ging maar in vanaf donderdag. Oeps, sorry hoor.

Donderdag had ik een complet off day. Ik voelde me neerslachtig, mistroostig, ongelukkig, slecht, leeg, etc.... Wat is dit zeg? Alle moed toch bij elkaar gesprokkeld en gaan lopen met Padi, Philippe, Joke en José. Het was stralend weer en het lopen in gezelschap en de natuur bracht me toch iets terug naar het positieve niveau.

Vrijdag en zaterdag had ik mijn studerende jeugd dus moeder bleef netjes in de buurt. Ik hoef er geen tekening bij te maken dat ik op zaterdagavond zowat de muren opliep. We gingen in hun pauze wel heel veel wandelen maar toch had ik niet genoeg met mijn neus in de wind kunnen lopen.

Zondag kon dit godzijdank wel, Chris bleef bij de kids een oogje in het zeil houden. Dus de voormiddag was het plan om met José een 16km te gaan lopen. Vol enthousiasme vertrokken we de zwoelte in. Maar dan, na 10km ging het grandioos fout met mij. Hevige darmkrampen zorgden er voor dat ik de resterende 5km strompelend afwerkte. De allerlaatste kilometer heb ik gestapt. OMG, niet opnieuw!

Hevige twijfel speelde zich natuurlijk op of ik er wel goed aan deed om dan die namiddag de geplande mountainbiketocht met Sofie door te laten gaan. Zou ik niet beter afbellen? Ik kon het evenwel niet over mijn hart krijgen. Ik had al uitgekeken naar onze fietstocht dus toch maar gestart.

We reden ons toerke in Kalken, lekker mooi en aan een gezellig tempo. Het lag er volledig droog bij, anders dan we gewend zijn. Er waren veel momenten dat ik moeten werken heb om haar tempo bij te houden. Dit was al de 2e keer vandaag dat ik het onderspit moest delven. Er is etwas los!

's Avonds brak de microbe door en moeder lag strike in de zetel. Buikpijn, hoofdpijn, koude rillingen en toch gloeiende kaken...bed in en uitzieken. Mits de juiste medicatie en het wat aanpassen van de voeding zijn we bijna weer de ouwe.

De afgelopen dagen waren te warm om te sporten en er waren wat festiviteiten op de agenda: etentje met de balletvrouwen en de 40ste verjaardag van een vriend.

Donderdag krijg ik hoog bezoek. Martine Hofstede (ik heb al veel over haar geschreven) komt op bezoek tijdens haar Bierbrouwerijtocht. Het is goed gevonden hun tocht. Ze gaan namelijk 5 dagen vanuit Nederland fietsen langs zo veel mogelijk bierbrouwerijen in Vlaanderen. Ze zullen alle bieren keuren en testen. Hun route kan je meevolgen als je op de link klikt.

Het heeft me 4 dagen gekost om de nodige hoeveelheid Orval op de kop te tikken. Deze doen ze niet aan en moeten ze toch proeven hé. Gelukkig is er wel altijd een vriend waar je kan op bouwen. Ik heb beloofd zijn naam niet te vernoemen - hij vreest een aanval op zijn voorraad Orval - maar X, vreselijk bedankt om me te helpen! Ik sta bij je in het krijt!

Dus donderdag komen er 4 Nederlandse vrouwen met pit een lekkere frisse Orval en een bord spaghetti eten.

Regiotour 2013

Prachtig lenteweer deze week. Het geeft een mens een echte energieboost.

Chris had het wat lastiger deze week omdat de knie maar niet in orde kwam. Hij ziet zijn voorbereidingsperiode voor de Transpyr kleiner worden en de zorgen en vraagtekens werden steeds groter. Maar zoals altijd zijn er oplossingen in het leven. De osteopaat en specialist hebben het in orde gekregen en tegen het einde van de week kan hij terug fietsen zonder pijn. OEF!

Woensdag, onder de lunchpauze, ben ik mijn kilometer gaan zwemmen. Ik probeer er iedere keer wat tijd af te prutsen. Met mijn Napaiji MP3 is het zwemmen zo voorbij. Mijn grote handicap is dat ik echt geen crawl kan zwemmen. Ik probeer het ieder keer opnieuw maar mijn rechterschouder kan de beweging niet aan. Het is opletten of deze floept uit de kom. De spierversterkende oefeningen helpen wel maar helaas zijn ze ontoereikend om dit te vermijden. Het zal op termijn toch opereren worden maar laat ik dat toch nog even uitstellen.

Dus schoolslag zal het worden op de triathlon. Momenteel zwem ik mijn kilometer binnen de 23 minuten. Tegen het eind van deze maand wil ik dit naar een 20 minuten brengen. Misschien is het wat hoog gegrepen maar ik ga het alleszins proberen.

Woensdag heb ik mijn lopen een push proberen te geven. Doelstelling was om in 1 uur tijd zeker een 10km te lopen aan een zo laag mogelijk hartslag. Het is nipt gelukt. Mmmm...dit ga ik in de gaten moeten houden.

Donderdag was er een natuurloopje samen met Joke, José en Philippe. Het was warm maar het parcours deed dit vergeten. We liepen tot in de Vallei van de Serskampse bossen. Een natuurgebied waar nieuw leven is ingeblazen en met succes. Het is er prachtig vertoeven. Op het einde zorgde Joke voor de uitdaging. Ze nam ons mee in een padje waar we over de netels dienden te springen, om dan door het veld terug op de route te komen. Het was een goeie work out!

Zaterdag was er tenslotte de Regiotour met de Zwette Maanen en de Zwette Miekes. We vertrokken om 8u in Lede om vervolgens de basislus van 80km af te fietsen met de MTB. De weersomstandigheden waren perfect, het gezelschap was fantastisch, wat wil een mens meer? Rond 13u30 zat de tocht er op en zijn we op het terras beland van de sporthal in Erpe-Mere.

 

Na al die jaren zijn de uitbaters nog steeds niet wijzer geworden: alle Orval is opgedronken, alsook de Ename, de Grimbergen en de La Chouffe. Het naar huis fietsen ging in een flits en 's avonds troffen we allen op het feestdiner. Astrid en Philippe hadden lekker gekookt en er werd gezellig nog wat nagepraat.

Vandaag zou ik graag nog een 15K gaan lopen maar het gaat een zware worden. Ik ben al mijn moed bij elkaar aan het sprokkelen. Wie kan uitzitten....Met wat karakter ben ik toch vertrokken. De eerste 2km gingen moeizaam maar daarna zat ik in mijn roes. Zo'n 16,5km later aan was ik voldaan terug thuis. Voetjes onder tafel en pizzake smullen in de zon met het gezin. Geslaagde week.

Quadrathlon

Tijdens de afgelopen week heb ik niet veel uitgespookt. Enkel op woensdag heb ik een kleine 8km gelopen met Padi.

Wat er me vrijdag overkwam, ik weet het niet maar ik barstte van de energie. De afgelopen weken eet ik terug op regelmatige tijdstip mijn chiazaden, meer fruit en ga ik vroeger gaan slapen. Mijn batterijen zijn stilletjes aan weer helemaal opgeladen. Onder de middag deed ik deel 1 van mijn quadrathlon zoals Petra het zo goed omschreef: 1km gezwommen.

Zaterdag heeft Noor haar eerste 5km gelopen aan de Watersportbaan te Gent. Ik ben mega fier op mijn meid. Ze loopt maar heeeeeeel af en toe en dus is dit wel goed gepresteerd. Dikke duim van de mama hoor!

Daarna was het de bedoeling om er nog 10 bij te doen samen met Padi maar...madam had geen goesting. Op een bepaald moment ging ze gewoon zitten en weigerde nog 1 poot te verzetten. Natuurlijk was ik ontgoocheld, ik wou immers mijn kilometers hebben. Maar ze keek zo schattig...dus ging ik aan de waterrand naast haar zitten.

Ik denk dat we er zo wel een dik 10 minuten gezeten hebben, zij aan zij. Ze leunde met haar volle gewicht tegen me aan. We keken naar de eendjes, de roeiers, zalig. Uiteindelijk wou ze nog de ronde afwerken maar  niet meer dan dat. God ja, geen nut om haar te forceren. Deel 2 was ook afgevinkt: 10km gelopen.

Zondagmorgen vertrokken Liesje, Stijn, mijn loeken en ik voor een tocht met de MTB. We zijn naar Oudenaarde gereden omdat ik daar het parcours wou afrijden dat op het programma staat van de Triathlon van Vlaanderen.

Het was een perfect weertje en de route was afwisselend en leuk - Stijntje, ge hebt dat schitterend gedaan zenne.

Het wordt alvast een uitdagend parcours op 14 juli. De hoogtemeters die we aflegden zijn grotendeels van die 22,5km... Maar het is een prachtige route met mooie vergezichten en leuke hellingen. Het is echt eentje naar mijn goesting.



We aten een groot bord lekkere spaghetti op een terras in de zon en keerden vervolgens terug naar Lede.

Dit werd nog een lastig stuk omdat we heel de tijd wind op kop hadden. Maar deel 3 was met succes afgerond: 113,5 km gefietst.


Deel 4 - feestje @ Arno's Castle was de perfecte afsluiter van een prachtig weekend. Ik heb gedanst, gezongen, genoten met volle teugen want de sfeer bij Philippe en Astrid was buitengewoon gezellig. Iedereen was zo blij dat de zon volop scheen, dat men eindelijk buiten kon leven. De Helaasheid Der Zingen zorgden voor de muzikale noot. Het zijn stuk voor stuk Leedse talenten en toffe pee's.

Maandag was op de tanden bijten maar ik heb de dag overleefd want een kermis is immers een geseling waard...