De week is behoorlijk hectisch verlopen. Er waren allerlei kleine zaken die moesten opgenomen worden in mijn strak georganiseerde planning:
* Noor vertrekt maandag op bosklassen dus was en plas en reiskoffer moesten klaar zijn tegen donderdagavond wegens geen tijd in weekend
* Noor moest dringend T-shirts met lange mouwen en truien hebben
* cadeau voor zus haar feestje moest geregeld worden
* woensdag op weg naar werk is mijn buitenband van mijn fiets gescheurd, dus fietsherstelling regelen en zorgen dat ik thuis geraak
* donderdag hebben ze mijn rechterspiegel afgebroken van mijn netjes geparkeerde wagen en mijn linker voorlicht was gesprongen, dus herstelling regelen
* de triathlonshop deed uitverkoop
Maar de agenda is afgewerkt mits een tandje bijsteken. Lang leve mijn middagpauzes en stevige fietsbenen! Lang leve De Fietserij die me een degelijke vervangfiets ter beschikking stelt voor een week! Lang leve garage Steenhaut voor zijn vlotte en alweer uitstekende service! Wat maken professionele mensen je het leven toch gemakkelijk.
Ik heb er wel mijn training met Padi voor opgeofferd. Woensdag liepen de koude rillingen mijn rug op en af. Dus na de strijk was het recht het bedje in. Dit is te vroeg om ziek te worden, de tapering-off begint pas volgende week (lees als: paniek sloeg me eventjes langs de oren).
Daarom besloot ik toch mijn trainingsritme aan te houden van de afgelopen weken om mijn lichaam wat te misleiden. Het heeft geholpen. Donderdag heb ik gelopen op het gevoel. Doel was een uurtje maar toch 3 km door te trekken. Ik was heel blij, had lekker gezweet en legde 11km af in 1u 5minuten. Het ging met de vingers in de neus. De rest van de week was het vooral fietsen.
Zondag was het de 4e Omega Pharma Halve Marathon. Ik moet zeggen dat dit toch wel behoort tot de best georganiseerde joggings. Vooral het depot voor de bagage verdient een pluim. Het weer was gelukkig heel wat anders dan de vorige week. Zon, lichte wind en 18° - singlet en looprokje waren de outfit to run.
Bekend volk ook daar in Nazareth. Julie zag er fantastisch gelukkig uit. En zoals altijd was het een leuke babbel met haar. De hele bende van Marathonman die mee gaat naar New York was ook aanwezig. Toch wel een speciale n zotte bende zenne, altijd leute mee.
Net voor de start stonden Charlotte en ik aan te schuiven voor de toiletten. Mannekes, dat gaat hier niet vooruit. Uiteindelijk zijn we de parking opgespurt met Marleen en een onbekende vrouw in ons kielzog. Het was grappig, 4 vrouwen met de kont bloot op een rij achter de geparkeerde auto's. Maar we waren er toch van verlost, nem.
En wie is er daar zie...INE!!! Wauw, super leuke verrassing. Fantastisch toch hoe je een bepaalde klik kan hebben met mensen. Ik ben daar telkens om verbaasd. We tetterden er lustig op los, stonden samen in de startzone en bij aankomst troffen we elkaar weer in de massa. Aan de bar heb ik haar jammer genoeg niet meer teruggevonden. Maar Ine, wat fijn zeg je weer te zien. Heel veel succes op je marathon in Kasterlee (ik ben stiekem al eens gaan kijken op hun website).
Ik had ondertussen gemerkt dat ik mijn loophorloge vergeten was. Hoe slaag ik er toch steeds in om iets te vergeten. Moest mijn gat niet vasthangen...Soit, het zal vandaag dan op het gevoel zijn. Alles gebeurt met een reden in het leven. En voilà, ik heb zonder enig gevoel van snelheid of aantal kilometers gelopen. Het lijf kreeg alle aandacht en focus en ik heb er veel uit geleerd.
Mijn doseren was in balans, mijn snelheid was constant, mijn voedingsmomenten waren goed gekozen en bij de finish heb ik nog een stevige spurt ingezet en 2 dames ingehaald. Eindtijd? Geen flauw idee, ik had niet de reflex gehad om op de klok te kijken. Ik kreeg te horen dat ik 1u 50min als finishtijd had. Joepieee, als dat waar is dan heb ik hier een PR gelopen. Bij thuiskomst toch eventjes heel vlug gecontroleerd en het was uiteindelijk een tijd van 1u 52min. Toch ook wel goed hoor, 52ste vrouw op de 177.
Mijn zeilertjes hebben het zondag ook prima gedaan. Noor is 4e geworden en Manu 3e. Eigenlijk had hij de 2e plaats. Zo'n onsportief zeilertje en zijn trukkendoos is er hier de oorzaak van. Manu koos er voor zich sportief te gedragen en zich aan de regels van het spel te houden. Hij is daardoor uiteindelijk 3e geworden. Ik was trots op zijn gedrag. Eerlijkheid duurt het langst en je zal altijd iedereen recht in de ogen kunnen kijken. Tenslotte, vroeg of laat zal dat onsportief zielertje wel door de mand vallen. Ik ben er van overtuigd dat dit kantje wel zal gekend zijn door zijn entourage en zoals ik al zei, in het leven gebeurt alles met een reden.
* Noor vertrekt maandag op bosklassen dus was en plas en reiskoffer moesten klaar zijn tegen donderdagavond wegens geen tijd in weekend
* Noor moest dringend T-shirts met lange mouwen en truien hebben
* cadeau voor zus haar feestje moest geregeld worden
* woensdag op weg naar werk is mijn buitenband van mijn fiets gescheurd, dus fietsherstelling regelen en zorgen dat ik thuis geraak
* donderdag hebben ze mijn rechterspiegel afgebroken van mijn netjes geparkeerde wagen en mijn linker voorlicht was gesprongen, dus herstelling regelen
* de triathlonshop deed uitverkoop
Maar de agenda is afgewerkt mits een tandje bijsteken. Lang leve mijn middagpauzes en stevige fietsbenen! Lang leve De Fietserij die me een degelijke vervangfiets ter beschikking stelt voor een week! Lang leve garage Steenhaut voor zijn vlotte en alweer uitstekende service! Wat maken professionele mensen je het leven toch gemakkelijk.
Ik heb er wel mijn training met Padi voor opgeofferd. Woensdag liepen de koude rillingen mijn rug op en af. Dus na de strijk was het recht het bedje in. Dit is te vroeg om ziek te worden, de tapering-off begint pas volgende week (lees als: paniek sloeg me eventjes langs de oren).
Daarom besloot ik toch mijn trainingsritme aan te houden van de afgelopen weken om mijn lichaam wat te misleiden. Het heeft geholpen. Donderdag heb ik gelopen op het gevoel. Doel was een uurtje maar toch 3 km door te trekken. Ik was heel blij, had lekker gezweet en legde 11km af in 1u 5minuten. Het ging met de vingers in de neus. De rest van de week was het vooral fietsen.
Zondag was het de 4e Omega Pharma Halve Marathon. Ik moet zeggen dat dit toch wel behoort tot de best georganiseerde joggings. Vooral het depot voor de bagage verdient een pluim. Het weer was gelukkig heel wat anders dan de vorige week. Zon, lichte wind en 18° - singlet en looprokje waren de outfit to run.
Bekend volk ook daar in Nazareth. Julie zag er fantastisch gelukkig uit. En zoals altijd was het een leuke babbel met haar. De hele bende van Marathonman die mee gaat naar New York was ook aanwezig. Toch wel een speciale n zotte bende zenne, altijd leute mee.
Net voor de start stonden Charlotte en ik aan te schuiven voor de toiletten. Mannekes, dat gaat hier niet vooruit. Uiteindelijk zijn we de parking opgespurt met Marleen en een onbekende vrouw in ons kielzog. Het was grappig, 4 vrouwen met de kont bloot op een rij achter de geparkeerde auto's. Maar we waren er toch van verlost, nem.
En wie is er daar zie...INE!!! Wauw, super leuke verrassing. Fantastisch toch hoe je een bepaalde klik kan hebben met mensen. Ik ben daar telkens om verbaasd. We tetterden er lustig op los, stonden samen in de startzone en bij aankomst troffen we elkaar weer in de massa. Aan de bar heb ik haar jammer genoeg niet meer teruggevonden. Maar Ine, wat fijn zeg je weer te zien. Heel veel succes op je marathon in Kasterlee (ik ben stiekem al eens gaan kijken op hun website).
 |
| Bedankt Sonja De Caster voor de mooie foto! |
Mijn zeilertjes hebben het zondag ook prima gedaan. Noor is 4e geworden en Manu 3e. Eigenlijk had hij de 2e plaats. Zo'n onsportief zeilertje en zijn trukkendoos is er hier de oorzaak van. Manu koos er voor zich sportief te gedragen en zich aan de regels van het spel te houden. Hij is daardoor uiteindelijk 3e geworden. Ik was trots op zijn gedrag. Eerlijkheid duurt het langst en je zal altijd iedereen recht in de ogen kunnen kijken. Tenslotte, vroeg of laat zal dat onsportief zielertje wel door de mand vallen. Ik ben er van overtuigd dat dit kantje wel zal gekend zijn door zijn entourage en zoals ik al zei, in het leven gebeurt alles met een reden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten