Vrijdag had ik de moed om onder mijn middagpauze in het park van Aalst te gaan lopen. Het was lang geleden dat ik in den Osbroeck gelopen heb en ik hou heel hard van dat stille bos. De zon scheen overvloedig en dus met de fiets naar daar.
Manu werd 9e op de 14 deelnemers. Niet zijn beste resultaat maar hij had zich goed geamuseerd en laat dat nou toch heel belangrijk zijn. Ook ik had een fijne tijd met de zeilmama's en -papa's. En ginder in Luik weten ze nu heel goed dat de club van Jelle (3e), Jorre (4e), Manu (9e) en Joren (12e) in Berlare ligt. Onze zeilertjes staan zelfs in het maandmagazine Varen.
Oooo, maar dat looptoerke in Luik, nope, niet gelopen. Ik had alles mee maar mijn stemmetje in mijn hoofd was sterker dan mijn karakter. Foei toch.
Bij de eerste meters wist ik al hoe laat het was, mijn geest keerde zich af tegen het lopen. Lopen is niet alleen fysiek je conditie kweken. Het is ook je mentaal harden en je doorzetting en karakter aanscherpen. Misschien moet ik hierop ook wat meer trainen?
Ik besef dankzij de jarenlange schitterende en persoonlijke begeleiding van coach Jean Marcelis, dat trainen op hartslag belangrijk is. Dus is het zorgen dat ik gemiddeld onder die 150 blijf. Het is door in die lage zone te lopen dat er iets van conditie opgebouwd wordt. In mei komen de intervallen, de prikjes er bij voor de snelheid op te bouwen maar voorlopig is het zorgen dat die 10 km terug het minimum is.
Maar hoe train je je mentale toestand? Hoe zorg je er voor dat je niet zwicht voor de 'pfff, zie me hier strompelen? Alé, zit ik weeral aan die 150? En ik heb 57km gelopen en nu gaat die 7 nog niet eens?! Zou ik Keulen niet beter annuleren? Ik ga me daar zo belachelijk gaan maken? Kom kind, stopt er hier mee.'?
"Neen, ik doe verder! Die 50 minuten ga ik lopen vandaag en morgen mag ik als beloning in de Nieuwdonk zwemmen. Daar ga ik me nu op focussen. En ik kan een weekend genieten van mijn 2 kleine zeilgoden. Als je als moeder geen karakter hebt, moet je het ook niet verlangen van je kids." En zo raakte ik toch aan mijn 50 minuutjes, met een gemiddelde hartslag van 148 in 7 lange kilometers.
Zaterdagmorgen was er mist. De training van het zeilen werd uitgesteld tot de middag. Eens mijn zeilertjes op het water zich aan het amuseren waren, trok ik kordaat mijn neopreenpak aan. Zonder mezelf de tijd te gunnen om na te denken, dook ik het water in. Heerlijk was het. Ik zwom 4 x de Nieuwdonk over. Toen kreeg ik koude handen en dus was het tijd om te stoppen. Het koele water had me terug helder van geest gemaakt.
Ochtendstond heeft goud in de mond en zo reden we - Manu en ik - zondag om 8u richting Luik voor zijn nationale zeilwedstrijd. Op het einde zei de gps 'Aachen' links volgen. Maar boven de 2 middelste rijstroken hing het bord 'Luik/Luxemburg'. Waarom stuurt die gps me naar Aachen? Neen, neen, ik ga Luik volgen.
Holy smoke, voor ik het goed en wel door had, reed ik met die grote kar met daarop 4 boten door de centrumstraten van Luik. Manu en ik konden ons niet houden van het lachen, van een goede promo voor de Spirouclass gesproken. Had Manu door het raam gehangen met een toeter: 'Aujourd'hui, grand regatta de Spirou au Royal Yacht Club Monsin. Viens voir, viens voir!' dan was het plaatje compleet geweest.
Het was een prachtige zeildag.We leerden de groep beter kennen en kregen 's middags een typisch Luikse maaltijd: boulettes avec frites. En wat past daar beter bij dan een Orval?! Niets anders dus (ook al is het in een Leffeglas).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten