Hertrouwfeest

Deze week was een karakterweek. Dinsdag heb ik 11km gelopen en woensdag (ja zelfs op een feestdag!) waren het er 13km. 
Vrijdag was er terug de 5 parkrondes aan marathontempo. Ik heb gezien dat ik vorige keer deze rondes aan een te hoge hartslagzone gelopen heb. De bovengrens mocht maar 172 zijn ipv 182. Toch heb ik het in maar een paar seconden meer gelopen. Op 42min en 59sec waren ze achter de rug.
Deze week heb ik mij eindelijk een loopgordel aangeschaft. Zondag diende ik te veel te stoppen om te drinken of te eten. Dat kan niet zo. Maar eerst moest er nog wat gefeest worden.

Chris en ik zijn zaterdag op zijn Keltisch met het ritueel van handfasten hertrouwd. Het was een super mooie dag. De vrienden die de ceremonie onder hun vleugels hadden genomen hebben er echt hun werk van gemaakt. We werden in Keltische kledij gehuld en wat me het meest ontroerde was dat onze kinderen deelnamen in de ceremonie. Het was zo fijn met al de kindjes en de vrienden, de stralende zon, de grote tuin, de ontspannen sfeer.

We hadden geen flauw idee hoe lang het zo duren dat feest. We zijn gestart om 16u en we hebben de laatsten om 4u buitengeveegd. Niet slecht.
Vandaag moesten er wel 32 gelopen worden en ik ben er deze namiddag doodmoe aan begonnen. Tina had me de tip gegeven om mijn moeilijk moment rond kilometer 17 te verleggen of zelfs proberen te vermijden.
Dankzij de loopgordel is dat vrij goed gelukt. Ik heb iedere 2,5km gedronken en halverwege de training, op km 16, heb ik een energiebaar geknabbeld. Hierdoor was mijn zwakpunt genegeerd en heeft het zijn effect min of meer gemist. Thanks Tina voor het advies!
Het tempo heb ik tot kilometer 22 redelijk op 9,1 km/u kunnen houden aan een goede hartslag van gemiddeld 148. Maar dan ging het bergaf: eerst was het de hartslag die naar zijn bovengrens van 158 ging. Daarna was het tempo die minderde. Aangezien ik de hartslag boven de snelheid koos, liep ik de laatste 6 km aan een gemiddelde van 8,3. 

De eindscore was een globale tijd van 3u en 44min met een gemiddelde hartslag van 150. Ik denk dat ik best tevreden mag zijn dat mijn uitgeputte lichaam dat nog heeft gepresteerd.
Deze week heb ik er 67 gelopen. Maar zoals dat ons Valerie zo mooi zegt: nu is het schaap wel de preut af!
Vrijdagnamiddag heeft mijn ventje besloten dat we op vakantie gaan naar Oostenrijk van 2 tot 9 augustus. Samen met Cliff, Valerie en hun kids gaan we op huwelijksreis naar Oetz in Tirol.
We kijken er heel hard naar uit. Zaterdag heeft Cliff alles geboekt en nu is het aftellen!