De eerste schoolweek

De eerste recuperatieweek is achter de rug. Het aantal te lopen kilometers zijn gevoelig minder, vooral op de zondag.

Door het lekkere weer fiets ik nu ook elke dag van en naar het werk. Op het gemaksken is dit toch 21km per dag. 's Morgens is het al behoorlijk fris, ik zal mij een warmer pulleken moeten aandoen. Vandaag, dinsdag is het een alternatieve training: Zumba.

Woensdag is het 6km aan marathontempo. Het gaat goed, ik heb hier 32min voor nodig. Moet wel zeggen dat mijn hartslag soms gekke sprongen maakt en ik dieper moet ademhalen dan normaal. Mmmm...

Donderdag rustdag en zeer slecht geslapen. Mijn neus kruipt vol snot en mijn hoofd is niet echt helder. Ik bel naar mijn huisarts of ik me kan beschermen tegen de opkomende microbekes. Ze raadt me aan om Bronchovaxin of zo te nemen. Dit verhoogt mijn weerstand tegen de verkoudheden van de eerste schooldagen. Manu loopt al goed te snotteren dus ik zal er wel van hebben.

Vrijdag is het 10km marathontempo. Ik ben gestart met barstende hoofdpijn want in al mijn haast ben ik vergeten een dafalgan te nemen. Misschien nog best, anders forceer ik me toch alleen maar. Mijn hartslag gaat direct hoger dan hij normaal is. Ik kies om dit te accepteren en dus wat trager te lopen. De tijd valt nog mee, 55min 57sec, maar het is de eerste keer dat ik zo rood zie na dit soort traning. Ik neem een goed heet bad, een goede kruidenthee en kruip met een dikke pyjama vroeg onder de dekens. Dat medicijn ben ik nog niet gaan halen en ik denk dat ik het ook niet ga doen. Niet te veel van die klodden die ik niet gewoon ben in mijn lijf smijten. Goed slapen en vitaminen eten zullen even goed werken.

Zaterdag staat er van alles op de agenda: de zwemschool herstart, nieuwe loopschoenen aanschaffen, kado Peter en Bie afgeven, fuifken Cliff en Gui. Aangezien Manu een wandelende snotbol is, blijf ik met hem in de cafetaria terwijl Noor zwemt. Ik ben deze morgen opgestaan stijf van de kou en heb de verwarming opgeduwd. Mijn voeten zijn ijsblokken en rillingen kruipen over mijn rug. Ik neem een grote portie vitamine C.

Bij Topsport Lebbeke is het terug van hetzelfde: dienen gast moet toch altijd discussiëren over de keuze van mijn schoenen. Ik zweer bij Nike en wil niets anders. Ze zitten steeds als gegoten en de prijs is goed. Vandaag is hij niet akkoord dat ik een schoenmaat 38,5 heb in Nike en dat zal wel aan mijn speciale loopzolen liggen die niet goed zijn.. 'Dat bestaat niet zenne madammeken. Zedde gij wel zeker. Ik zal je een 39 meebrengen, dat bestaat zie. Die zoolkes die je daar mee hebt, die zullen niet goed zijn zenne.'
Het is me stillekes aan verdroten dus geef ik hem beleefd maar flink zijn vet. 'Zie dat is nu telkens ik hier kom dat je moet discussiëren of over het type schoenen of over de maat van mijn loopgordel, altijd hetzelfde. Het is zeer simpel; ik eis een Nike schoen - standaardmodel dus GEEN speciale met een maximale prijs van 100euro. De maat is 38,5 want deze heb ik al 4 jaar. En wat mijn orthopedische zolen betreft, die hebben me al 700km geen last gegeven.'
De boodschap is duidelijk overgekomen en braaf krijg ik mijn gevraagde schoenen. Er wordt geen woord meer gezegd en ik betaal aan de kassa 88euro voor mijn schoenen. Dit is de laatste keer dat ik daar ga.

Het fuifke van Cliff is er pal op. Veel bekend volk, goede muziek, deugnieterij kunnen uitsteken en om 2u ga ik met spijt naar huis. De laatste 3 weken ga ik het niet verprutsen. Moe maar gelukkig kruip ik in mijn warm bedje. Mijn ventje heeft het nog een paar uurtjes langer uitgehouden maar ik ben zo diep in slaap dat ik hem niet hoor thuiskomen. Ik slaap als een rozeken.

Zondag om 8u30 sta ik redelijk fris maar snotterig aan de dreef voor mijn 20km van vandaag. Lis en Maggy houden me de eerste 8km gezelschap. Maggy heeft gisteren een zeer goede wedstrijd gelopen: 10km in 53min 10sec. Goe bezig meid! Ik heb precies mieren in mijn gat. Ik moet me echt forceren om niet sneller te lopen. Ik zal mijn hart wel ophalen na die 8km, nu eerst wat tetteren. We nemen afscheid en ik wordt precies afgeschoten uit nen boog. De zon doet deugd en de snelheid zit goed. In de laatste kilometer ziet het er naar uit dat ik net boven de 2u kom. Ik ga proberen om die 1min er niet bij te hebben dus een sprintje. Maar het snot zit wat in de weg en finish uiteindelijk in 2u 1min 10sec - toeme toch hé.

Mijn batterijen zijn goed opgeladen, de neus is snotvrij en de koude chocomelk doet fermen deugd. Ik denk dat ik mag tevreden zijn van mijn week. Alleen is er deze week terug een kilo af en weeg ik amper 54kg 800gr. Sedert januari dit jaar is er een dikke 9 kilo af en toch eet ik flink en veel. Volgende week moet dat kilootje er terug bij. Ik heb na vandaag het gevoel dat ik mijn tred voor de marathon gevonden heb Deze pas kan ik uren volhouden. Alles valt in zijn plooi.