Modderloop

Deze week terug wat kilometers afgelegd. De lente hing in de lucht en de wintertenue was niet meer nodig. Welkom 3-kwart broek en korte mouwen.

Het is een rare week geweest en ik heb me uitgeleefd in de trainingen. Dinsdag een tempotraining van 11km waar de apotheose (de snelle kilometer) niet genoteerd staat omdat bibi hier haren garmin niet had opgeladen.

Chris had graag op donderdag gefietst, ze gaven dan droog weer, dus ben ik woensdag gaan lopen. Aangezien ik de garmin wel had opgeladen maar zijn zoeken naar de satelieten niet, terug een platte garmin. Ik heb mijn 12km dan gedaan met de fietsgarmin van Chris in mijn hand. Ik was veel te warm gekleed en heb hier besloten dat het wintergerief in de kast vliegt.

Vrijdag ben ik de tempotraining van 11km direct na het werk gaan doen. Ik moest om 19u zeker thuis zijn want wij werden verwacht op het verrassingsdiner voor Bjorn zijn 30ste verjaardag.

Ik was vreselijk moe, heb mijn slapen de afgelopen dagen echt niet verzorgd en daardoor ging de training niet zo vlot. Om 18u55 dook ik in bad en om 19u10 zaten we in het restaurant en kon het feesten beginnen. Om 1u30 kon ik mijn ogen niet meer open houden en zijn we naar huis gegaan.

Gelukkig kon ik uitslapen tot 9u zaterdag. Noor had repetitie, in tussentijd ben ik boodschappen gaan doen. In de namiddag zijn we gaan rondslenteren in den Ikea op zoek naar bureaulampen. Dan nog langs de colruyt passeren om onze voorraad aan te vullen. 's Avonds om 22u kon deze dame geen pap meer zeggen en ik ben als een blok in slaap gevallen.

En vandaag stond de laatste loop op het programma: 24km. Chris gaat de komende weken zijn zondagen gebruiken om lange afstanden te fietsen. Dit wordt lopen in de namiddag. Ik had geen zin om naar Aalst te rijden om daar rondekes te draaien. Ik wou vuil zijn en de natuur rond mij hebben. Dan is er maar 1 oplossing: de mountainbikeroute van Lede. 

Ja jongens, het lag er echt vettig bij zenne. Op een gegeven moment wogen mijn schoenen zeker een kilo het stuk van de pakken modder die er aan hing. Maar het was ZALIG. Ik heb huppelende konijntjes gezien, pasgeboren lammetjes, weiden vol sneeuwklokjes en massa's vogels. En lekker ruiken naar de lente dat alles deed. 
Het was zo'n 20km ploeteren door de modder en dat was behoorlijk zwaar maar het was het waard. Ik heb er 2u35' plezier aan beleefd. 

20110227 Training RDL

Deze week wou ik mij inschrijven voor de Bouillonnante op 30 april. Helaas zijn de inschrijvingen afgesloten. Ik ga gokken op annuleringen want die trail moet de moeite zijn.

Bonnie

Zaterdagavond was een mooie avond. Helemaal opgetut ben ik mijn sweet sister Marike gaan oppikken voor een avondje stappen. Eerst gezellig gaan eten en dan een lounche bar induiken...allé, dat dacht ze toch.

In werkelijkheid heb ik haar ontvoerd naar restaurant Little Buddha in Antwerpen waar haar nog 17 andere vrienden zaten op te wachten. Dit was ons verrassingsfeestje voor haar 30ste verjaardag. Wij kunnen niet mee op haar verjaardagsreisje naar Ischl en hebben het zo goed gemaakt.

Daarna zijn we naar café Local getrokken naar de High Heels Edition. Alle vrouwen op hakken mochten gratis binnen. Leuke tent maar ik voelde me daar wel als de oude doos tussen al die jonge springers. Gelukkig laat ik dat niet vlug aan mijn hart komen en was dat rap vergeten ;-)

Om 2u30 zijn we huiswaarts gekeerd en een goed uurtje later lag ik in mijn bedstede: doodmoe en uitgeteld. Ik was immers al mijn weekend kramikkel begonnen.

Als moeder van 2 actieve kinderen is uitslapen geen optie en om 8u30 kwamen ze me lief maar wat luid en forsig wakker zoenen. Mijn zoon was als verrassing achter brood geweest, het schatje. Om wakker te blijven ben ik beginnen kuisen. Ik wens bij deze te benadrukken, lieve huisband, dat dit een éénmalige zondagse activiteit is geweest!

Toen ze naar de scouts vertrokken met hun fiets, ben ik naar het park van Aalst gereden voor mijn 20km. Vanaf de eerste kilometer voelde ik me herleven. Het was terug met een opbouw van tempo's en dat is wel mijn ding. Ik deed er 2u 9' over en ben netjes binnen de voorgeschreven hartslagzones gebleven. Flink zo Wis.

Tijdens het uitstappen richting wagen is me daar een border collie in volle vaart voorbij geschoten, super grappig. Hij had evenwel niet gezien dat zijn bazin rechts afgeslagen was om het park uit te wandelen. Toen de hond dat opmerkte, draaide deze zich om en zette de terugspurt in. 

Zij diende evenwel een scherpe bocht te nemen en hield mij in de gaten. Toen ze de bocht inzette, schrok ze van een boom waar ze ging tegen vliegen, week uit en maaide mij omver.

Ik vloog letterlijk met de benen de lucht in en het volgende ogenblik smakte ik neer op mijn rug. Alles kraakte en het was precies of mijn longen er langs mijn borstkast gingen uitspatten. Ik ben even moeten blijven liggen om te bekomen. De hond was evenzeer geschrokken als ik en kwam, super lief, haar excuses aanbieden door me te komen besnuffelen in mijn gezicht.

Ja, ze had dat nu ook niet met voorbedachte rade gedaan dus ik aaide over haar kop. Het baasje schreeuwde 'Maar Bonnie toch, wat heb je nu gedaan?' Maar ik verzekerde mevrouw dat alles ok was en dat ze haar hond niet hoefde te straffen. Ze had immers haar excuses aangeboden ;-).

We zijn dan met ons 3 verder gewandeld het park uit. Bonnie, de hond, is een paar keer komen checken of alles ok was door naar me toe te komen en te snuffelen. Daarna zijn onze wegen uit elkaar gegaan, Bonnie al spurtend en ik al strompelend. Bonnie had duidelijk nog niet haar lesje geleerd.  

Volle maan en zonsopgang

De afgelopen week was er eentje met gevarieerde trainingen, echt toffe trainingen.

Zo was er dinsdag deze waar het tempo geleidelijk werd opgevoerd. Hierdoor mocht ik in de voorlaatste kilometer eens goed doorlopen. Zalig gevoel had ik op het einde van mijn 11km. Maggy heeft de hele tijd meegelopen en ze had net zo'n voldane uitstraling als ik.

Woensdag ben ik de spieren gaan ontspannen in het zwembad. Het was lang geleden en ik vond het water echt vies. Man man man, beter niet te veel kijken naar wat er allemaal rondzweeft en op de bodem ligt. Toch een flinke 1,5km gezwommen.

Donderdag had ik al een ganse dag last aan de darmen. Ik vermoed dat het kwam doordat ik in het zwembad een paar gulpen water binnengekregen heb. Ik ben toch gaan lopen, 12km, maar ik voelde me echt niet zo denderend. 

Had er niet zo'n prachtige, wonderschone en heldere volle maan gestaan, ik had opgegeven. In het naar het park rijden was de hemel prachtig rood gekleurd van de ondergaande zon. Bij het einde van de training ben ik nog eens speciaal het kleine plein rondgewandeld om in het donker te genieten van de maan.  

Thuisgekomen heb ik me gewassen, wat doelloos rondgehangen in huis en dan maar in mijn bed gekropen.

Vrijdag was mijn geest op, mijn darmen gingen hevig te keer. Ik kon me echt niet zo ver krijgen mijn schoenen aan te doen. Mijn lichaam zei nee en mijn geest schreeuwde neen. Ik heb me in mijn zetel geplofd, naar Miranda (echt fantastische serie) gekeken en gaan slapen.

Deze morgen lag ik natuurlijk om 7u al te koekeloeren. De darmen voelden terug redelijk normaal aan en de benen stonden op springen. Zo stil als een lompe olifant zijn kan, ben ik naar de badkamer geslopen. Ben in mijn loopkleren gesprongen en om 7u30 was ik weg.


Er was bijna geen volk op de baan en de vogeltjes waren ijverig aan het fluiten. Toen ik in de kouter gekomen was had ik aan de horizon de opkomende zon. Overal waren er duiven en merels druk bezig de velden aan het leegpikken. De 12km van vandaag was in een mum voorbij.

Het is zalig om te mogen lopen in de volle maan of bij zo'n mooie winterse zonsopgang. Het zijn die dingen die van mij een gelukkig mens maken.

Morgen staat er een loop van 20km op het programma. Deze zal ik maar in de namiddag doen en waarschijnlijk met een niet al te fris hoofd. Marike en ik gaan een stapje in de wereld zetten. Het wordt een High Heels Edition à la SATC, dus dat kan niet stuk.

Honger

De afgelopen week was een fantastische loopweek. Het weer was perfect. Zachte temperaturen, droog tot lichte regen, geen wind.

We zijn gestart aan onze 12 voorbereidingsweken van al de geplande wedstrijden. Het aantal kilometers zal geleidelijk omhoog gaan. Gedaan met de winterstop, we lopen de lente en zomer tegemoet.

Door al de verjaardagen en uitjes was het de afgelopen week wel wat zoeken naar de loopmomenten. Er was maar 1 oplossing om aan ons weektotaal te komen: lopen onder de middag. 

Dinsdag liep ik een zeer rustige training met de club. Donderdag en vrijdag was het dus de test van hoeveel kan ik er doen onder mijn 1u10' middagpauze?

Om 11u59 badgen, omkleden, satelieten zoeken en go: 12u05. Ik had geen flauw benul langs waar ik moest lopen, dus maar richting park, 3 km. Ik wist dat het van aan het park, langs station van Erembodegem naar Industrielaan een goei 3 km was. Er moest dus nog een lus van 2 km bij. Wat is er tussen het park en Erembodegem? Hahaa, den dender!

Om 12u56 stond ik terug op de stoep van het werk en had 8,62 km op 52' geklokt. Vlug den douche onder en....oei, mijn handdoeken vergeten! Lap, en nu? Gelukkig hing er een grote rol papier voor je handen af te drogen. Dan zal het dat maar worden. Om 13u07 zat ik terug aan mijn bureau te werken.

Fijn, het is dus mogelijk. Morgen opnieuw maar dan als doelstelling die hartslag naar beneden halen. Ik vond mijn gemiddelde van 163 toch net iets te hoog, dat kan en moet lager.

Vrijdag, zelfde scenario maar wel veel succesvoller. Ik deed dezelfde kilometers op 50' en met een gemiddelde hartslag van 158. Zo, ik kon tevreden mijn weekend beginnen.

20110211 Training NDL door wisken@gmail.com op Garmin Connect - Details 

Zondag was het een zalige dag om te lopen. Toen ik in het park al die voetballerkes zag, besloot ik om muziek in mijn oren te stoppen en mij van de wereld af te zonderen. 

Ik heb een zalige 15km gelopen en heb mezelf echt moeten dwingen om te stoppen. Maar opbouwen is belangrijker. Het deed echt deugd om terug een iets langere afstand te lopen. Ik had terug dat euforische gevoel alsof de wereld van mij is. Een grote smile op mijn smoel, een goede cooling down en zeer tevreden naar huis.

Ik besef dat ik met een honger naar kilometers loop en zal me serieus aan de aan mezelf gemaakte belofte moeten houden: dit jaar geen marathon Wis, volgend jaar, volgend jaar, volgend jaar, volgend jaar... 

Parties, Trips and Runs

Was hier vanavond eventjes mijn agenda aan het overlopen. Oesje, geen gaten meer in te vinden. Hoe slaag ik er toch steeds in om plots te moeten constateren dat alles volboekt is?

Dit weekend is volledig volgeboekt door de kids: kapper, Manu wil vallend konijn gaan kopen voor zijn lief en moeder moet mee, zwemmen, ballet Noor, jeansbroeken gaan kopen en onderlijvekes want het wordt hoogtijd, etc.

Volgend weekend op stap met mijn sweet sister Marike. Weekend van 25/02 verrassingsfeest van een maat van ons. Weekend van 6 maart zijn het de zotte dagen, carnaval Aalst. Dan een weekendje Domburg met vrienden en kids. Daarna een shortski naar Val d'Isère, en zo gaat het maar door.

Ik kom uit op weekend van 2 juli dat er niets op staat. Het is of een party of een weekendje weg of een loopwedstrijd.

't Is maar dat ik een aanbod kreeg om als figurant te spelen in Code 37 serie 3. Zal helaas niet gaan mensen, mijn agenda staat vol.

Hivernales Bosvoorde

Vandaag was het een voorbereidingswedstrijd in Watermaal-Bosvoorde. Het is een wedstrijd maar ik moet trachten hem als training te lopen.

Dit betekent dat ik vooral veel trots moet inslikken, me houden aan hartslagzones en iedereen me laten passeren. Dit houdt in dat ik op de rangschikking onderaan sta, dat ze denken dat ik niet kan lopen, dat ik een off day had.

Dat doet pijn...maar ik zal het wel leren. Het is niet helemaal gelukt maar ik deed mijn best. Gezien het nogal veel op en neer ging - steil op en neer - ben ik niet volledig geslaagd om een gemiddelde hartslag van 157 te hebben. Maar eentje van 168 is voor mij al een hele flinke poging om niet snel te willen lopen.

Ik had 165 kunnen hebben maar kijk, hier komt het gedeelte van de trots. Er waren me al een paar bekende gezichten voorbij gegaan. Ik zag die smile op hun face. Het was hen gegund, echt waar, maar het pikte toch zenne.

Anderhalve kilometer voor de finish, op een heel steil stuk, kon ik het niet meer hebben. Ik ben heel nonchalant maar gedreven de steile berg opgespurt en heb toch 1 van die smiling faces lachend voorbijgestoken. Hier zie, ene kleine mentale tik...en daar had IK nu deugd van zie.

Gevolg is wel, sorry coach, dat ik dan ook maar ene gemiddelde hartslag heb van 168.

Toch deed ik het behoorlijk goed. Ik werkte de steile 10km wedstrijd als training af op 1 uur.

Saalbach-Hinterglem

Game over, de skireis zit er op. 

Het was een week van volop zon, verse sneeuw, super fantastische pistes, goede après ski, toffe compagnie en een goed pension. Saalbach-Hinterglem is een topper, terecht.

De pistes zijn echte boulevards. Er zijn een paar zwarte maar het merendeel is blauw en rood. In het begin van de week was het overal verse sneeuw. Tegen vrijdag waren er al verscheidene een flinke ijsspiegel.

Ik denk dat we in totaal een goei 280km bij elkaar geskied hebben. Op dag 3 had ik mijn gps niet goed opgeladen. Ik zal de route van Philippe moeten downloaden. Maar we hebben toen de meeste kilometers gedaan: 52,5 km.

De laatste dag waren de beentjes wat moe. We zijn dan tot in Leogang geskied. Daar ben ik na de eerste stop mijn gps vergeten terug op te zetten. De prachtige skiroute is dus niet opgenomen. Maar ook hier zal ik mij moeten beroepen op mijn maat Philippe.

Hier alvast wat ik geregistreerd heb. Het was een fijne week! Foto's heb ik nog niet want onze kodak lag - naturlich - op den bureau in Lee....

20110130 Saalbach - skidag 1
20110131 Saalbach - skidag 2
20110201 Saalbach - skidag 3
20110202 Saalbach - skidag 4
20110203 Saalbach - skidag 5
20110204 Saalbach - skidag 6

Morgen loop ik de Hivernales in Brussel. Dit zal geen schitterend resultaat zijn. Ik ben zinnes om het zeer traag te doen, de beentjes zijn wat moe.