Sedert vorige vrijdag had ik al ondervonden dat mijn ochtendpols 8 à 10 slagen hoger is. Ik voelde ook dat er iets aan het broeien was maar ik was tot vandaag de dans altijd ontsprongen.
Maandagavond heb ik een heerlijke en deugdoende oerdegelijke manuele sportmassage gekregen. Voortaan zal ik dit op frequente basis laten doen door Gerard. Hij gaf me ook het goede nieuws dat mijn spieren en pezen nog geen last hebben van de kilometers. Houden zo.
Dinsdag heb ik mijn intervaltraining goed kunnen doen. Ik haalde binnen de gewenste hartslagzone vlot 5:12 per kilometer. Ik had ook geen spierpijnen of zo. Wel overviel mij de moeite.
Woensdagavond, gisteren dus, ben ik na 8 kilometer moeten stoppen. Ik werd helemaal ijl in mijn hoofd en had het gevoel dat ik ging flauwvallen. Gelukkig was de kantine open en heb ik ad fundum 2 koude chocomelken gedronken. De misselijkheid was over en ik heb mijn resterende 4 kilometers traagjes verder afgewerkt. 's Avonds ben ik bij mijn ouders nog langsgeweest. Mijn vader werd 74. Geen rariteiten meer dus zal wel van honger geweest zijn.
Deze nacht is het begonnen. Mijn maag staat helemaal opgezwollen, I'm talking to God on the big phone en buikloop. Ik heb mijn loopgerief mee om mijn training onder de middagpauze te doen maar ik geef forfait. Ik ben te misselijk. Ik voel me een ziek zeepaardje. Ook Noor is niet ok, ze heeft een dikke verkoudheid en een beginnende oorontsteking.
Chris vertrekt op shortski met de vrienden vandaag. De rest kruipt vanavond vroeg in bed met de nodige medicatie. Duimen dat het morgen voorbij is.
Maandagavond heb ik een heerlijke en deugdoende oerdegelijke manuele sportmassage gekregen. Voortaan zal ik dit op frequente basis laten doen door Gerard. Hij gaf me ook het goede nieuws dat mijn spieren en pezen nog geen last hebben van de kilometers. Houden zo.
Dinsdag heb ik mijn intervaltraining goed kunnen doen. Ik haalde binnen de gewenste hartslagzone vlot 5:12 per kilometer. Ik had ook geen spierpijnen of zo. Wel overviel mij de moeite.
Woensdagavond, gisteren dus, ben ik na 8 kilometer moeten stoppen. Ik werd helemaal ijl in mijn hoofd en had het gevoel dat ik ging flauwvallen. Gelukkig was de kantine open en heb ik ad fundum 2 koude chocomelken gedronken. De misselijkheid was over en ik heb mijn resterende 4 kilometers traagjes verder afgewerkt. 's Avonds ben ik bij mijn ouders nog langsgeweest. Mijn vader werd 74. Geen rariteiten meer dus zal wel van honger geweest zijn.
Deze nacht is het begonnen. Mijn maag staat helemaal opgezwollen, I'm talking to God on the big phone en buikloop. Ik heb mijn loopgerief mee om mijn training onder de middagpauze te doen maar ik geef forfait. Ik ben te misselijk. Ik voel me een ziek zeepaardje. Ook Noor is niet ok, ze heeft een dikke verkoudheid en een beginnende oorontsteking.
Chris vertrekt op shortski met de vrienden vandaag. De rest kruipt vanavond vroeg in bed met de nodige medicatie. Duimen dat het morgen voorbij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten