Vandaag, onder de middag, had ik afspraak met de coach aan de atletiekpiste. Ik zou mijn test mogen afleggen. Op basis hiervan bepaalt hij mijn hartslagzones waarbinnen ik dien te trainen. Deze test hadden we wijslijk een week uitgesteld. Het is in het verleden al gebleken dat dit nooit een goed idee is als ik net uit vakantie kom.
De zon scheen, het was berekoud en de piste lag er in de schaduwkant bevroren bij. Het was niet echt glibberig dus we zouden het er op wagen. Dit zijn 5 toeren alles geven. Bij mijn 2e toer had ik al zin om te stoppen. Weer was ik te snel gestart. Ongelooflijk dat ik dit na al die 'wedstrijdervaring' nog steeds durf te doen. Maar Jean was speciaal voor mij naar het park gekomen, ik kon maar beter zijn gespendeerde tijd het waard maken.
Aan zijn enthousiasme aan de meet kon ik zien dat ik niet slecht zat. Het werkte ook aanstekelijk en in ronde 4 besloot ik maar mijn duiveltje te negeren. Blik op oneindig en tempo aanhouden, dat is het doel. Bij de laatste meters toch nog een poging gedaan om te versnellen. Ik vrees dat deze meer een gevoel dan een werkelijkheid was maar toch zeker een poging.
Chrono werd afgeduwd en de coach zijn gezicht sprak boekdelen: een smile van het ene oor naar het andere. Hij klokte af op 8 minuten en 36 seconden. Wooooopsedaisy, super. Een verbetering met mijn vorige tijd van 16 seconden. Nu had ik ook een smile van het ene oor naar het andere.
's Avonds heb ik nog een 6 km op de loopband gedaan in het programma 'Fit'. Ideaal was dit om de spieren wat los te lopen en stilletjes na te genieten van mijn prestatie van deze middag.
De zon scheen, het was berekoud en de piste lag er in de schaduwkant bevroren bij. Het was niet echt glibberig dus we zouden het er op wagen. Dit zijn 5 toeren alles geven. Bij mijn 2e toer had ik al zin om te stoppen. Weer was ik te snel gestart. Ongelooflijk dat ik dit na al die 'wedstrijdervaring' nog steeds durf te doen. Maar Jean was speciaal voor mij naar het park gekomen, ik kon maar beter zijn gespendeerde tijd het waard maken.
Aan zijn enthousiasme aan de meet kon ik zien dat ik niet slecht zat. Het werkte ook aanstekelijk en in ronde 4 besloot ik maar mijn duiveltje te negeren. Blik op oneindig en tempo aanhouden, dat is het doel. Bij de laatste meters toch nog een poging gedaan om te versnellen. Ik vrees dat deze meer een gevoel dan een werkelijkheid was maar toch zeker een poging.
Chrono werd afgeduwd en de coach zijn gezicht sprak boekdelen: een smile van het ene oor naar het andere. Hij klokte af op 8 minuten en 36 seconden. Wooooopsedaisy, super. Een verbetering met mijn vorige tijd van 16 seconden. Nu had ik ook een smile van het ene oor naar het andere.
's Avonds heb ik nog een 6 km op de loopband gedaan in het programma 'Fit'. Ideaal was dit om de spieren wat los te lopen en stilletjes na te genieten van mijn prestatie van deze middag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten