Ik ben ondertussen al wat bekomen maar woensdagavond hebben Padi en ik een dame de voeten van onder het lijf gelopen.
Een loper van Alva was al onderuit gegaan die avond op die plek. Hij was precies goed geschalotterd (geschaafd). Hopelijk valt alles goed mee en is hij al terug aan het lopen. Het was het einde van mijn training. Die dame stond aan die plek er met andere mama's over bezig in het midden van het looppad.
De ervaring heeft me al afgeleerd om te 'roepen' tegen mensen. Ze springen dan naar voor, bedenken zich halverwege en springen dan naar achter en je hebt ze mee. Beter dat je niets zegt en je er gewoon tussen murwt. Ik had Padi dan ook nog eens aan mij hangen.
Wat we te laat gezien hebben is dat ze net aan dat zandhoopje staat. Ik ga nog naar rechts maar voor Padi bleek links logischer. Gevolg, dame meegesleurd met de leiband die tussen ons beiden hangt.
Op zulke momenten is het precies of de klok stil stond. Ik heb me omgedraaid, zag mevrouw achterover vallen en heb me onder haar gesmeten zodat ze niet voluit op de grond zou terecht komen. Ik zag haar hoofd richting het hek gaan en dat heb ik trachten te voorkomen met mijn arm. Wanneer de klok terug verder tikte lag ik om mijn rug met een dame in mijn schoot.
Je kan je wel voorstellen dat we alle 3 heel hard geschrokken waren. Mevrouw was gelukkig ok. En dan heb je de omstaanders, wanneer er geen paniek is, zullen zij er wel eens gaan voor zorgen. Allerlei belachelijke opmerkingen en instructies ('zie dat je haar adres hebt dat je kan trekken van de verzekering', 'ik zal bij jou blijven als getuige', 'oeeee, zo bloeien dat je doet',...) floepten uit die monden.
Mevrouw en ik hebben ons verstandelijk verwijderd van deze meute en de rust opgezocht van de cafetaria. Tenslotte zijn we allemaal volwassen mensen niewaar. Door haar hoofd te willen beschermen heb ik met een nagel haar kaak wat geschaafd. Dat was 'al dat bloed'. We hebben adressen uitgewisseld en nog wat nagepraat. Ik vond het vreselijk dat dit was gebeurd. Ik let zo goed op en toch nog.
De dag er na, gisteren dus, heb ik contact opgenomen met haar. Ze stelde het gelukkig goed en zonder verdere gevolgen. Dikke OEF!.
En ik? Wel ik heb een blauwe heup, een ontstoken elleboog, blauwe arm en mijn schouder die ontwricht was eerder deze zomer is blij met de pijnstillers. Maar verder is alles goed afgelopen, gelukkig maar. Ook Padi is ok. Ik heb haar volledig onderzocht en overtast en ze kwispelstaart terug vrolijk maar ook zij was heeel hard geschrokken.
Een loper van Alva was al onderuit gegaan die avond op die plek. Hij was precies goed geschalotterd (geschaafd). Hopelijk valt alles goed mee en is hij al terug aan het lopen. Het was het einde van mijn training. Die dame stond aan die plek er met andere mama's over bezig in het midden van het looppad.
De ervaring heeft me al afgeleerd om te 'roepen' tegen mensen. Ze springen dan naar voor, bedenken zich halverwege en springen dan naar achter en je hebt ze mee. Beter dat je niets zegt en je er gewoon tussen murwt. Ik had Padi dan ook nog eens aan mij hangen.
Wat we te laat gezien hebben is dat ze net aan dat zandhoopje staat. Ik ga nog naar rechts maar voor Padi bleek links logischer. Gevolg, dame meegesleurd met de leiband die tussen ons beiden hangt.
Op zulke momenten is het precies of de klok stil stond. Ik heb me omgedraaid, zag mevrouw achterover vallen en heb me onder haar gesmeten zodat ze niet voluit op de grond zou terecht komen. Ik zag haar hoofd richting het hek gaan en dat heb ik trachten te voorkomen met mijn arm. Wanneer de klok terug verder tikte lag ik om mijn rug met een dame in mijn schoot.
Je kan je wel voorstellen dat we alle 3 heel hard geschrokken waren. Mevrouw was gelukkig ok. En dan heb je de omstaanders, wanneer er geen paniek is, zullen zij er wel eens gaan voor zorgen. Allerlei belachelijke opmerkingen en instructies ('zie dat je haar adres hebt dat je kan trekken van de verzekering', 'ik zal bij jou blijven als getuige', 'oeeee, zo bloeien dat je doet',...) floepten uit die monden.
Mevrouw en ik hebben ons verstandelijk verwijderd van deze meute en de rust opgezocht van de cafetaria. Tenslotte zijn we allemaal volwassen mensen niewaar. Door haar hoofd te willen beschermen heb ik met een nagel haar kaak wat geschaafd. Dat was 'al dat bloed'. We hebben adressen uitgewisseld en nog wat nagepraat. Ik vond het vreselijk dat dit was gebeurd. Ik let zo goed op en toch nog.
De dag er na, gisteren dus, heb ik contact opgenomen met haar. Ze stelde het gelukkig goed en zonder verdere gevolgen. Dikke OEF!.
 |
| Blauw, zo hemelsblauw.... |
Oef, dat moet inderdaad even schrikken geweest zijn... moedig van je dat jezo die dame hebt willen beschermen, velen zouden in eerste plaats aan zichzelf gedacht hebben! Verzorg je goed.
BeantwoordenVerwijderen