Woepie....

Hij had me verwittigd en hij houdt altijd woord...de voorbereiding voor Apeldoorn zal zwaar zijn. Week 2, ik heb het  'overleefd' en inderdaad...het is zwaar! (Moeke, geen zorgen zenne, je meisje weet wat ze doet).

Naast een fulltime job en mijn gezinsleven vlotjes laten ronddraaien is er echt alleen maar lopen. Veel en vooral snel lopen. Maar ik vind het zo'n leuk schema coach. Ik ben vreselijk moe op het einde van mijn week maar een o zo blij kindje. Het is gevarieerd en een echte uitdaging, spek naar mijn bek.

Spierpijn of andere mankementen heb ik niet. Ik heb mijn hartschema gekregen en hou me er netjes aan. Ik zou überhaupt niet meer durven. Die duidelijke waarschuwing heb ik al gekregen in 2009. Verder verbruik ik blijkbaar door dit schema een pak calorieën meer want ik eet me te pletter zonder 1 gram aan te komen.

De chiazaden, rode bieten-, appel- en granaatappelsap, yoghurt met cranberry staan in grote getale terug in de voorraadkast en frigo. Het is zalig zo intens me jezelf en je lichaam bezig te zijn. Mentaal voel ik me beresterk. Zou dit met het overleven van de Bear Trail te maken hebben? Ik denk het en ook: ik wil onder die 4u lopen!