Vanaf woensdag was chaos alom aanwezig. Hoe ik ook trachtte alles wat onder controle te houden, het lukte me niet. Om het te zeggen zoals Astrid Bryan: "ik was helemaal out of control!". Vrijdagavond zijn we vertrokken met 56 mensen naar de Ardennen en ik was behoorlijk opgedraaid. Ik heb tegen mijn gezin gezegd dat ik me even ging afsluiten van de wereld. Ik heb mijn plugs in mijn oren gestoken en mijn lievelingsmuziek heeft me helemaal gekalmeerd. Van lopen is er dus totaal geen sprake meer geweest.
Het was een ontspannend weekend met fijne mensen. De natuur had prachtige kleuren, de temperatuur was fantastisch en de streek adembenemend. We zaten dicht bij Amel en de mensen zijn daar super lief.
Gisteren was het dan terug tijd om de schoenen aan te trekken want er stond een pittige training op het programma. Om 8u45 stond ik mij op te warmen in het park van Aalst met de zon op mijn smoel. Ik was totaal niet uitgeslapen en het ging een lastige worden. Dat voelde ik al goed.
Wat er met me gebeurde tijdens die training was behoorlijk weird. Ik moest 16 kilometer lopen aan mijn halve marathontempo. Ik had goed opgebouwd en liep mijn eerste reeks versnellingen aan een mooi tempo van ongeveer 5:30 per kilometer. Ik had net 2 kilometer van mijn 2e reeks afgewerkt toen ik mijn naam hoorde. Het was Helga die aangekomen was in het park. Ik kwam volledig van een andere dimensie. Blijkbaar had ik me geestelijk volledig afgesloten. Een pijn in mijn benen overviel me en ik ben moeten stoppen met lopen. Ik kreeg mijn benen niet meer vooruit. Mijn tempo zakte naar een 8 minuten de kilometer.
20111031 Training HM
Ik ben onmiddellijk gestopt want dit is niet normaal. Ik ben me aan het overdoen. De rest van de dag heb ik stijve spieren gehad. Zelfs deze morgen nog. Man man man, mijn lichaam voelde 20 jaar ouder aan. Het ging voor geen meter vooruit. Het groepje van Maggy, Lieve, Willy, Carine en Kristien hebben me opgepikt en door hen heb ik op een rustig tempo mijn training kunnen afwerken. Hun vrolijke verhalen waren motiverend en na 8K kon ik zeggen dat de stramme spieren OK waren.
Op dit moment zijn ze gerecupereerd. Volgende week maandag laat ik mijn benen nog eens goed masseren...ze hebben het verdiend.
Het was een ontspannend weekend met fijne mensen. De natuur had prachtige kleuren, de temperatuur was fantastisch en de streek adembenemend. We zaten dicht bij Amel en de mensen zijn daar super lief.
Gisteren was het dan terug tijd om de schoenen aan te trekken want er stond een pittige training op het programma. Om 8u45 stond ik mij op te warmen in het park van Aalst met de zon op mijn smoel. Ik was totaal niet uitgeslapen en het ging een lastige worden. Dat voelde ik al goed.
Wat er met me gebeurde tijdens die training was behoorlijk weird. Ik moest 16 kilometer lopen aan mijn halve marathontempo. Ik had goed opgebouwd en liep mijn eerste reeks versnellingen aan een mooi tempo van ongeveer 5:30 per kilometer. Ik had net 2 kilometer van mijn 2e reeks afgewerkt toen ik mijn naam hoorde. Het was Helga die aangekomen was in het park. Ik kwam volledig van een andere dimensie. Blijkbaar had ik me geestelijk volledig afgesloten. Een pijn in mijn benen overviel me en ik ben moeten stoppen met lopen. Ik kreeg mijn benen niet meer vooruit. Mijn tempo zakte naar een 8 minuten de kilometer.
20111031 Training HM
Ik ben onmiddellijk gestopt want dit is niet normaal. Ik ben me aan het overdoen. De rest van de dag heb ik stijve spieren gehad. Zelfs deze morgen nog. Man man man, mijn lichaam voelde 20 jaar ouder aan. Het ging voor geen meter vooruit. Het groepje van Maggy, Lieve, Willy, Carine en Kristien hebben me opgepikt en door hen heb ik op een rustig tempo mijn training kunnen afwerken. Hun vrolijke verhalen waren motiverend en na 8K kon ik zeggen dat de stramme spieren OK waren.
Op dit moment zijn ze gerecupereerd. Volgende week maandag laat ik mijn benen nog eens goed masseren...ze hebben het verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten