Wisten jullie dat op 1 november er een Belgisch-Nederlands team onze kleuren aan het verdedigen is in Tasmanie (Ausie)?
Yup, het Benelux Adventure Racing Team. Ik volg al sedert de start van mijn blog en een tip van Tina, de fijne loopervaringen van Martine Hofstede. Samen met 3 Belgische boys zijn ze op 1 november gestart aan een race van 733km. Deze afstanden moeten ze met zijn vieren tezamen afleggen al lopend, mountainbikend en kayakend.
Ze hebben een tijdslimiet. Ze moeten finishen voor een bepaald uur op 11 november. Momenteel zijn ze halverwege en ze zijn al geklommen van de 79e plaats naar de 56e. Ze doen het fantastisch goed want ze spelen daar samen met de crême van over de hele wereld.
Ga eens kijken op het blog van Martine en neem vooral ook de tijd om naar de filmkes te kijken. Best heftig wat ze daar doet. Sterke madam! Ik bewonder haar grenzeloos.
Ondertussen is mijn dilemma over La Bouillonnante ook opgelost dankzij mijn zoon Manu. Zijn gevleugelde woorden waren: "Mama, kan je het niet beiden doen? Eerst je loopje in de bossen daar en dan naar het communiefeest komen?".
Een sms-je later bevestigde mijn schoonzus dat het feest in de avond was. De trailrun start om 9u als ik voor de 50 km ga, om 9u45 als ik de 24 km kies. Dit ga ik beslissen op 6 december bij de inschrijving. Maar ik ga dus deelnemen. SPANNEND!
Mijn moeke verklaarde me gek, gaf me allerlei waarschuwingen. Ik kan haar ongerustheid best begrijpen maar ze staat zo ver van sporten af dat ze denk ik nooit gaat begrijpen waarom iemand dergelijk avontuur perse wil doen.
Wel moeke, het is heel simpel: levensvreugde. Het is dat intens gelukzalige gevoel dat je hebt tijdens je trainingen en vooral bij een natuurloop dat je leeft. ECHT leeft. En wees niet ongerust moeke, ik zal heus niet meer tegenkomen wat er in Brussel is gebeurd. Dat beloof ik je.
Mijn ventje zijn sportieve plannen komen ook al in orde. Zo zal hij waarschijnlijk weer deelnemen aan de LCMT, een driedaagse met de mountainbike.
Yup, het Benelux Adventure Racing Team. Ik volg al sedert de start van mijn blog en een tip van Tina, de fijne loopervaringen van Martine Hofstede. Samen met 3 Belgische boys zijn ze op 1 november gestart aan een race van 733km. Deze afstanden moeten ze met zijn vieren tezamen afleggen al lopend, mountainbikend en kayakend.
Ze hebben een tijdslimiet. Ze moeten finishen voor een bepaald uur op 11 november. Momenteel zijn ze halverwege en ze zijn al geklommen van de 79e plaats naar de 56e. Ze doen het fantastisch goed want ze spelen daar samen met de crême van over de hele wereld.
Ga eens kijken op het blog van Martine en neem vooral ook de tijd om naar de filmkes te kijken. Best heftig wat ze daar doet. Sterke madam! Ik bewonder haar grenzeloos.
Ondertussen is mijn dilemma over La Bouillonnante ook opgelost dankzij mijn zoon Manu. Zijn gevleugelde woorden waren: "Mama, kan je het niet beiden doen? Eerst je loopje in de bossen daar en dan naar het communiefeest komen?".
Een sms-je later bevestigde mijn schoonzus dat het feest in de avond was. De trailrun start om 9u als ik voor de 50 km ga, om 9u45 als ik de 24 km kies. Dit ga ik beslissen op 6 december bij de inschrijving. Maar ik ga dus deelnemen. SPANNEND!
Mijn moeke verklaarde me gek, gaf me allerlei waarschuwingen. Ik kan haar ongerustheid best begrijpen maar ze staat zo ver van sporten af dat ze denk ik nooit gaat begrijpen waarom iemand dergelijk avontuur perse wil doen.
Wel moeke, het is heel simpel: levensvreugde. Het is dat intens gelukzalige gevoel dat je hebt tijdens je trainingen en vooral bij een natuurloop dat je leeft. ECHT leeft. En wees niet ongerust moeke, ik zal heus niet meer tegenkomen wat er in Brussel is gebeurd. Dat beloof ik je.
Mijn ventje zijn sportieve plannen komen ook al in orde. Zo zal hij waarschijnlijk weer deelnemen aan de LCMT, een driedaagse met de mountainbike.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten