In begin als ik mijn titel van het blogstukje schreef, leek de Bear Trail nog ver weg. Nu, dat ik week 3 achter de rug heb, overvallen de zenuwen mij. Nog 2 weken trainen te gaan....HELP!
Ik voel nu dat ik de afgelopen weken, na de voedselvergiftiging, het steeds van me weggeduwd heb. Ik heb geen verwachtingen meer, misschien ook heel weinig geloof in mijn slaagkansen. Ik ben me ook terdege bewust dat ik er een mal figuur ga slaan maar opgeven is geen optie.
Een mens moet hopen en positief blijven want hierdoor verhoog je je slaagkansen soms tot 30%. Dus bij deze dan ook het percentage dat ik denk dat ik heb. Desalwelteplus ga ik mij volledig smijten die dag.
Gezien de opendeurdagen op het werk en ik dus een volledige zaterdag ga moeten werken, dienden de trainingen te worden herverdeeld over de rest van de week. Maandag is altijd gereserveerd voor ballet en zondag stond de HM van Brussel op de agendag. Schiet er dus niets anders over dan elke dag lopen wat er kan gelopen worden.
Dinsdag heb ik samen met Karine een 9km gedaan waarbij we geen enkele meter gezwegen hebben. Grappig wat we toch steeds aan elkaar te vertellen hebben.
Woensdag regende het cats and dogs en vond ik toch wel mijn loopschoenen niet meer zeker? Rond 20u heeft Chris me letterlijk buiten geduwd 'Allé, luie wanne, lopen want anders ist toch gezaag omdat je niet getrained hebt!' Ik ben hem er nog steeds dankbaar om want ik heb enorm genoten en toch 10,5km tussen de druppels gelopen.
Donderdag info-avond op de middelbare school van Manu. Om 18u45 moest ik al braaf zitten luisteren. Het zou maar een uurtje duren. Zo'n 2u nadien zijn we er terug buiten gewandeld, murw geluisterd. Ik ben thuisgekomen en in mijn warme nest gekropen.
Vrijdag, eerste dag van de opendeur, was mega-druk. Een pak volk over de vloer gehad en een massa telefoons. Nood aan frisse lucht! Wat een fijne sport toch hé lopen...schoentjes aan en stoom afgelaten met Padi in het park. Veel zin had noch zij en noch ik om veel kilometers te doen. We hebben er een speelse 6km van gemaakt.
Zaterdag ben ik na de opendeurdag naar het zwembad van Aalst getrokken. Niets kon me hiervan weerhouden want ik heb een speelgoedje om uit te testen! Het verslagje kan je hier nalezen.
Zondag was er dan mijn haaswerk voor Helga's allereerste halve marathon.
Ze is relaxed gestart en in top humeur. Het is al een groot voordeel dat de zenuwen niet door je lijf gieren. Het was fris en zonnig weer, ideaal voor een halve marathon. Voor de grap had ik me uitgedost met konijnenoortjes en bijhorend staartje. Op mijn drankzak had ik de boxen geïnstalleerd met muziek op volgens haar bpm.
Fysiek was het voor haar geen enkel probleem. Mentaal is ze op kilometer 16 overvallen door de afstand en de vele hellingen. Ja, het is niet bepaald de gemakkelijkste die ze uitgekozen heeft. Na wat trek en sleurwerk is ze er knap in geslaagd om haar terug op te laden voor de laatste rechte lijn. Op 2u21min zijn we over de finish gelopen.
Het is een heel andere beleving zo'n haaswerk. Ik was wel wat verschoten dat daar toch wat komt bij kijken: de ideale lijn opzoeken, de hinder beperken van andere lopers, drinken oppikken en spurten om het te geven, alert zijn voor de dipjes en ze zo veel mogelijk voorkomen. Ik vond het wel een leuke ervaring. Wat zij er van vond kan je lezen op het blog van onze club SVS Aalst.
Ik was ongelooflijk blij dat ze het gehaald heeft. Ik had geen twijfel over haar kunnen alleen was ik wat bang haar te veel te pushen. Maar ze is fris over de meet gekomen en plant al een nieuw doel. Dus missie volbracht.
Ik voel nu dat ik de afgelopen weken, na de voedselvergiftiging, het steeds van me weggeduwd heb. Ik heb geen verwachtingen meer, misschien ook heel weinig geloof in mijn slaagkansen. Ik ben me ook terdege bewust dat ik er een mal figuur ga slaan maar opgeven is geen optie.
Een mens moet hopen en positief blijven want hierdoor verhoog je je slaagkansen soms tot 30%. Dus bij deze dan ook het percentage dat ik denk dat ik heb. Desalwelteplus ga ik mij volledig smijten die dag.
Gezien de opendeurdagen op het werk en ik dus een volledige zaterdag ga moeten werken, dienden de trainingen te worden herverdeeld over de rest van de week. Maandag is altijd gereserveerd voor ballet en zondag stond de HM van Brussel op de agendag. Schiet er dus niets anders over dan elke dag lopen wat er kan gelopen worden.
Dinsdag heb ik samen met Karine een 9km gedaan waarbij we geen enkele meter gezwegen hebben. Grappig wat we toch steeds aan elkaar te vertellen hebben.
Woensdag regende het cats and dogs en vond ik toch wel mijn loopschoenen niet meer zeker? Rond 20u heeft Chris me letterlijk buiten geduwd 'Allé, luie wanne, lopen want anders ist toch gezaag omdat je niet getrained hebt!' Ik ben hem er nog steeds dankbaar om want ik heb enorm genoten en toch 10,5km tussen de druppels gelopen.
Donderdag info-avond op de middelbare school van Manu. Om 18u45 moest ik al braaf zitten luisteren. Het zou maar een uurtje duren. Zo'n 2u nadien zijn we er terug buiten gewandeld, murw geluisterd. Ik ben thuisgekomen en in mijn warme nest gekropen.
Vrijdag, eerste dag van de opendeur, was mega-druk. Een pak volk over de vloer gehad en een massa telefoons. Nood aan frisse lucht! Wat een fijne sport toch hé lopen...schoentjes aan en stoom afgelaten met Padi in het park. Veel zin had noch zij en noch ik om veel kilometers te doen. We hebben er een speelse 6km van gemaakt.
Zaterdag ben ik na de opendeurdag naar het zwembad van Aalst getrokken. Niets kon me hiervan weerhouden want ik heb een speelgoedje om uit te testen! Het verslagje kan je hier nalezen.
Zondag was er dan mijn haaswerk voor Helga's allereerste halve marathon.
Fysiek was het voor haar geen enkel probleem. Mentaal is ze op kilometer 16 overvallen door de afstand en de vele hellingen. Ja, het is niet bepaald de gemakkelijkste die ze uitgekozen heeft. Na wat trek en sleurwerk is ze er knap in geslaagd om haar terug op te laden voor de laatste rechte lijn. Op 2u21min zijn we over de finish gelopen.
Het is een heel andere beleving zo'n haaswerk. Ik was wel wat verschoten dat daar toch wat komt bij kijken: de ideale lijn opzoeken, de hinder beperken van andere lopers, drinken oppikken en spurten om het te geven, alert zijn voor de dipjes en ze zo veel mogelijk voorkomen. Ik vond het wel een leuke ervaring. Wat zij er van vond kan je lezen op het blog van onze club SVS Aalst.
Ik was ongelooflijk blij dat ze het gehaald heeft. Ik had geen twijfel over haar kunnen alleen was ik wat bang haar te veel te pushen. Maar ze is fris over de meet gekomen en plant al een nieuw doel. Dus missie volbracht.
Wat heb je prima haaswerk verricht, proficiat! En natuurlijk ook voor Helga, dat hebben julie samen schitterend gedaan op een inderdaad moeilijk parcours. Respect dat je start in de bear trail, met zo'n karakter stijgen je slaagkansen nog eens met 10%, dat ik het gezegd heb.
BeantwoordenVerwijderen