Wanneer je me ziet lopen in en rond Lede, zie je me met een camelbag lopen. Ik heb het geprobeerd hoor met een loopgordel maar het is niet mijn ding. Dat blijft nooit zitten waar dat ik het wil. Constant ben ik dat naar beneden aan het duwen, recht aan het draaien, die flesjes steek ik er naast of ik smos mezelf helemaal onder met de plakkerige drank die er in zit.
Dus heb ik de drinkzak van mijn zoon Manu in beslag genomen. Het gepruts is voorbij alleen dat ik heel beperkt ben in mijn mee te nemen spulletjes. Het zakje is net gepast voor mijn gsm zonder beschermhoesje. Bovendien heb ik gegarandeerd brandplekken en schaafwonden. Het is al een mooie verzameling van littekens geworden.
De 2 recentste zijn een flinke streep op mijn onderrug van de halve marathon in Brussel vorige zondag en een brandwondje op de binnenkant van mijn rechterarm van een riempje. Als dat het gevolg is van een loopje van 30km, hoe ga ik er dan uitzien na 57km?!
Dus internet afgesmurfd op zoek naar een loopzak. Waarom het ver zoeken als ik een expert binnen mijn handbereik heb? Martine Hofstede zal toch ook wel ooit met dergelijke zaken gesukkeld hebben toch? Wanneer zij zegt dat een rugzak goed zit, dan zal die ook wel goed zitten. Bingo...
En zo ben ik de trotse bezitter van een Salomon rugzak S-Lab XA Advanced Skin 12. Gedaan met schaaf- en brandwonden...eindelijk...bedankt Martine :-)
Zooo herkenbaar! Vroeger liep ik ook met een heuptas, tot ik in de marathon van Keulen bijna met een geblokkeerde rug zat door dat ding, ik heb het ergens rond km 30 gewoon langs de kant gesmeten. Sindsdien loop ik ook met een camelbag. Lekker handig, en inderdaad gedaan met schaafwonden e.d. Veel plezier met je nieuwe aanwinst!
BeantwoordenVerwijderen