Droppen

Woensdag was rustdag. De was van mijn scoutskids was af en klaar om gestreken te worden. Maar daar had ik nu geen zin in. Ik doe het niet veel maar ik heb mijn wasmand naar mijn moeder gebracht. Dus plasseerde ik me in mijn luie zetel en heb een hele boel oude FC De Kampioenen gekeken samen met Manu en Noor. Zalig was het, mijn buik deed pijn van het lachen. Die met Oscar en DTT zijn toch de beste!

Donderdag heb ik een fijne training gehad. Op het einde stond er 13km op de garmin en het was een zalig weertje om te lopen. Er was wel een lichte motregen maar de temperatuur was aangenaam.

Vrijdag kwam een vriendinnetje van Noor logeren en moest ik terug 2 valiezen vullen. Zaterdag begon dan terug de uittocht van mijn kids. Toen we de oprit in Aalst namen, reed er een bus van De Keyser voor ons.

Ik: 'Kijk Manu, op die bus ga jij straks zitten.'

Manu: 'Mamaaa, hoe kan jij dat nu weten.'

Ik: 'Ik voel dat Manu. Ik zag een beeld van jou op die bus.'

Manu: 'Ga je terug met je hocus pocus beginnen mama?'

Ik: 'Wel we blijven er achter en je zal zien dat ik gelijk heb'.

En ja hoor, het was zijn bus...In de namiddag had ik mijn laatste training voor deze week, 20km duurloop. Ik ben volle moed begonnen maar op kilometer 13 was die compleet weg. Ik heb er de brui aangegeven. Met een immens schuldgevoel ben ik huiswaarts gereden.

Die avond ben ik met mijn vriendin Marike naar Roosteren (NL) gereden. We hebben daar een nachtje overnacht en veeel getetterd. 's Morgens na een uitgebreid en lekker ontbijtbuffet zijn we Maasmechelen Shopping Center ingedoken. Ze heeft me daar eens helemaal gerestyled en ik moet zeggen dat het geslaagd is. Ik heb kleuren en kleren die ik alleen nooit zou kopen of durven passen. Maar ze heeft er voor gestudeerd en ze is er goed in. Vandaag zit ik wel fier met mijn nieuwe look aan mijn bureau. Maar wacht tot mijn ventje ziet wat ik nog voor speciaals heb...buiten het totaal bedrag van mijn aankopen.

Deze namiddag om 16u gaan we dan kind 2 droppen in Zaventem. Ze mag helemaal alleen naar Noorwegen gaan bij mijn broer. Ons kleine muis op groot avontuur. Ik moet toegeven dat ik gemengde gevoelens heb maar ik ben er van overtuigd dat ze dat goed gaat doen. Bovendien is de begeleiding voor alleenreizende kinderen heeel goed en veilig. Ze zal groot terugkomen. Dat was net zo bij haar broer 2 jaar geleden.

Een ander laat zijn hond achter op een parking langs de autostrade of in Zaventem. Wij droppen daar kind 1 en kind 2. Als zij er volgende week nog staan, nemen we ze terug mee naar huis :-o) Ontaarde ouders dat we zijn!

We hebben dus terug een kinderloze week. Een weekje dat ik optimaal ga gebruiken om te herbronnen en te genieten van mijn dierbare.