Nazomer

Is het niet prachtig mensen, die nazomer? Is er uberhaupt nog 1 iemand die klaagt of malcontent loopt? Ikke niet zenne!
Woensdag moest ik interval lopen. Ik heb er 2 gedaan aan het verlangde tempo en 2 iets minder snel. Gisteren genoten van de nazomer door te fietsen van en naar het werk. Zalig.
Vanavond training met mijn zoon, het zal weer lekker zweten worden. En de rest van het weekend? GENIETEN!

Walibi

Zondag ben ik samen met Maggy en Tijl gaan supporteren voor onze 2 clubleden die deelnamen aan de Leiemarathon.

Voor Lis was het haar 2e en ik verwachte een verbluffende tijd van 3u52. Maggy gokte op 3u45 maar Lis kennende zal het warme weer hier een stokje voor steken. Ze kan die tijd halen maar niet met dit weer. Tijl gokte op 3u50. Hij is een ervaren marathonloper en weet dat het niet simpel is om 5 minuten er af te prutsen. Dank u voor de motivatie Tijl, ik wil er eventjes een half uur af doen bij mijn volgende ;-o).

Pia was een groenling en heel nerveus voor haar eerste marathon. Ze loopt nog niet zo lang onder begeleiding en heeft een korte voorbereiding gehad. Ik was er wel al van overtuigd dat ze hem ging uitlopen en gokte op 4u30.

Uiteindelijk deed Lis het in 3u49 - proficiat aan Tijl - na een spectaculaire sprint over de finish waardoor ze nog een dame achter zich liet (KNAP!). Pia kwam na 5u12 over de matten maar al tetterend. Deze dame is niet voluit gegaan met nog zo veel babbelwater op.

Ik diende een 10K te lopen die dag. Dus was ik Pia tegemoet gelopen en heb haar gehaasd de laatste kilometers. Maar daar was ze te fier voor en zwijgen kon ze ook niet. Het was een moeilijke leerling. Maar ze heeft er van genoten en ze mag terecht fier zijn, ze heeft hem uitgelopen!

Maandag ben ik de spieren gaan los zwemmen met het hele gezin. Het deed vooral deugd aan de benen.

Gisteren had ik een dagje verlof voor de kermis in Lede. Maar het was zo'n schoon weer en de Walibi was voor de laaste weekdag open. Het was feestdag voor de Waalse gemeenschap, daarom. Dus heeft Chris tickets gekocht maandag en zijn we daar op de molens gaan zitten. Het was een super gezellige en fijne dag. Ons Frans is terug bijgeschaafd.

Man man man, wat een chaos dat het overal was. Er waren nogal veel allochtonen. Maar die hebben situaties veroorzaakt, onvoorstelbaar. Gewoon in groep over de baren kruipen en arrogant voor de attractieman gaan staan. Die durfde, terecht, niets te doen en liet ze dan maar voor. Of ze bleven gewoon in de attractie zitten om een 2e maal te gaan. Als ze er over aangesproken werden, begonnen ze te duwen en te trekken. Zelfs de meisjes hé. Onvoorstelbaar. Het was een ganse dag overal geruzie en geduw en getrek. Jammer.

Tolerant zijn is een mooie deugd maar je wordt er wel dikwijls door bij de ballen genomen. Ik denk dat verdraagzaamheid niet ten koste van eerlijkheid mag gaan. Die mensen die in Walibi werken, durfden gewoon niets te doen uit angst om op hun gezicht te krijgen. Ik denk dat ze tevreden waren dat de dag voorbij was. Jammer dat het toch terug de allochtonen waren die voor amok zorgden. Zou het cliché toch waar zijn of waren er gewoon veel op dezelfde plek gisteren?

In ieder geval, wij hebben er geen last van gehad. We lieten ze gewoon door en genoten van de gestolen prachtige vakantiedag. Als afsluiter en om de file te vermijden zijn we in Jezus-Eik gaan eten. We zijn daar in  het restaurant beland waar ik regelmatig ging met mijn baas toen we nog op de markt stonden in Hoeilaart. Ja, ik ben een echt viswijf ;-o). Ik heb 5 of 6 jaar op de markt gewerkt in een viskraam om centjes te verdienen voor mijn studies en mijn eerste wagen. Het was hard werken maar ik deed dat doodgraag. Jeugdsentiment.

Mijn training heb ik niet meer kunnen doen. Ik was zo moe dat ik samen met de kinderen om 20u16 in mijn bed gekropen ben. Ik ben deze morgen wakker geworden bij het aflopen van mijn wekker. Dat zegt ook genoeg.

Stratenloop Lede

We hebben onze kermis goed ingezet. Er was heel veel volk op de stratenloop. Clubs van Gent, Aalst en omstreken. Het weer was goed, het parcour vernieuwd (met succes vind ik persoonlijk). Hoge verwachtingen had ik niet. Als ik binnen ben op ten laatste 1u20 ben ik tevreden.

Er was ook bekend volk aanwezig. Zo heb ik terug Stefaan Engels, de Marathonman ontmoet. Ik was een paar keer naar de Blaarmeersen gaan meelopen. Dat was een fijne ervaring, een mooie herinnering. Het was natuurlijk een eer en genoegen om hem mogen welkom te heten in mijn Lede.

Hij is nog steeds die sympathieke vent met een hart vol van lopen en sporten. Zo heeft hij een heel nieuw project op poten gezet dat veel mensen in het Gentse zal stimuleren om dat tikkeltje verder te gaan.

Het was een zeer aangename babbel en we spreken af op de marathon van Barcelona op 25 maart 2012. Zo was het toch hé Marathonman?!

Maar de dame waar ik het meeste van onder de indruk was is Marieke Vervoort. Zij groeide op als een sportief kind tot op haar 15e er een donkere wolk over haar leven kwam. Ze leidt aan een zeldzame progressieve ziekte, iets aan haar centraal zenuwstelsel. Beetje bij beetje raakt zij verder verlamd maar vecht beetje bij beetje harder terug. 

 Haar hond Zenn is zot van haar. De liefde dat dat beestje toonde bij haar aankomst was zo hartverscheurend. Het is een warme vrouw en een pracht atlete. Er waren lopers aanwezig, met gezonde benen, die beter eens een voorbeeld aan haar zouden nemen. Ze bedrogen door het parcours af te snijden, zij zijn zo zielig. Zij is terecht de Trots van Vlaanderen!

Ik heb me tot deze morgen suf gedacht van waar ik haar kende. Na wat te hebben gegoogeld viel het me binnen. Het was die reportage op één, een simpel plan waarin ze haar voorbereidingen voor de Ironman volgenden in 2009. Een prachtige en leerrijke reportage was het. Ik heb me deze namiddag haar boek aangeschaft. Ik blijf haar volgen en steunen.

Door de tijd dat ik samenbracht met deze 2 sterke persoonlijkheden was ik zo positief opgeladen dat het me geen barst kon schelen welke tijd ik zou lopen. Ik zou doen wat ze me zeiden: genieten en blij zijn dat we het doen. De hele wedstrijd heb ik haar gadegeslagen en gevolgd en voor ik het wist was hij ook voor mij ten einde. Ik had nog zo veel energie en kracht over dat ik een serieuze sprint kunnen doen heb naar de finish. Ik ben die tegen 18,7 km/u overgevlogen met een big smile want de klok duidde 1u 12min 15sec aan.

De dame aan de finish informeerde me dat ik de 4e vrouw was. Apetrots was ik en ik ben direct naar Marieke gelopen. Ik wou haar nog eens zien en bedanken. Daarna ben ik naar de Déjà Vu getrokken om te vieren met 2 zalig smakende Orvals. Santé Marieke en Marathonman!

Kermis

Dinsdagavond was het de laatste pistetraining. We hebben er volop van genoten. Ik doe het nog steeds niet graag, liever een duurloop. Maar ik moet het toegeven dat ik het zal missen. Ik veronderstel dat het gewenning is waardoor men het missen gaat?

Ons clubje SVS Aalst draait goed. We zijn nu bijna een jaar oud. Het is begonnen met enkelingen die wat verloren liepen. We wouden wel een persoonlijke begeleiding maar we misten de kameraadschap die bij het lopen hoort. Onze coach Jean (70 jaar maar loopt nog marathons astablieft!) is een kei in zijn vak. We liepen al een tijdje samen en van het ene kwam het andere.

Gunther is onze voorzitter en die doet dat voortreffelijk. Tijl werd de secretaris. Jean neemt het sportieve gedeelte voor zijn rekening. En de PR en de website zijn tot mij gerold. Ik moet zeggen dat ik fier ben op ons clubje. We zijn al met meer dan 35 leden maar vooral op het feit dat ieder van hen zich goed voelt bij ons.

We hebben plezier, grappen wat met elkaar. Het is een heel gamma van lopers: van 5K lopers tot marathonloper. Toch lopen we het eerste half uur allemaal samen. Er is wel altijd iemand die een leuk verhaal heeft, een stoot is tegengekomen.

Dit is een club waar ik me echt 'thuis' voel. Ongedwongen, zonder druk in een hele zee van vriendschap. Als loper is dit een drugs waardoor je beter gaat presteren. Die pistetrainingen hebben dat samenhorigheidsgevoel ook verstevigd en daarom zal het gemist worden.

Maar niet getreurd, vanaf volgende zondag lopen we wekelijks in het Zoniënwoud. Elke zondag wel vroeg opstaan, maar het feeërieke kader is onbeschrijflijk. Ik heb me voorgenomen om elke week 1 foto te nemen zodat jullie kunnen mee genieten. Daarna een gezellige trappist drinken en thuis tegen 13u. Mooie tijden heb ik als loper.

Woensdag liep ik wat opgefokt. Het goede nieuws dat ik gehoopt had, bleek slecht nieuws te zijn en mijn frustraties moesten er uit. Ik heb onder de middag 5K gelopen. Veel sneller dan ik mocht maar het kon niet anders. Ik moest terug op mijn positieven komen. Mijn eerste 3 kilometer heb ik in tranen gelopen in 15 minuten. Daarna was het over. Ik was gekalmeerd en heb braafjes daarna een rustige 2 kilometer gedaan. Tegen dat de middagpauze voorbij was en ik terug moest werken, kon ik het terug allemaal in perspectief zien en was de bui over. Schouders recht en doorgaan.

En vanavond is het kermis in Lede. Ik heb mijn kids beloofd dat ik zeker met hen eens in de rups ga zitten, op de botsauto's, krijtjes schieten, alles er op en er aan. Maar eerst gaan we het verdienen. Vanavond doen we mee aan de jaarlijkse Stratenloop Lede. Noor doet de 500m, Manu doet de 800m en de mama doet de 14K. Mijn eerste wedstrijd voor dit najaar. Een voorbereidingswedstrijd op mijn halve marathon in november.

Herinner jullie nog dat T-shirt dat ik liet maken voor een  Koe voor Burundi met al mijn sponsors op? Wel dat ga ik aandoen vanavond. Zij zullen er allemaal zijn vanavond en ik wil het als een bedanking voor hun steun toen aan hebben.

Sven Nys en Kevin Pauwels

Wat een zondag, wat een zondag.

Vooreerst heb ik 's morgens een goede 20K gelopen. De zon scheen, het was niet te warm en het park was vol leven. Samen met Lis en Tijl al tetterend was de eerste 8K snel voorbij. Lis is dan gestopt want zij loopt nu zondag haar Leiemarathon. Ge gaat dat goed doen Lis!

Tijl heeft me dan nog gezelschap gehouden tot 16K. De laatste 4K heb ik dan op mijn eentje gedaan maar zonder problemen. Ik ben er zo klaar voor om terug op te bouwen naar de lange duurtrainingen. Ik heb genoten van de training en mijn batterijen waren volledig opgeladen.

Ik was wat bang van de knie en de achillespezen, tenslotte was het mijn eerste twintiger sinds enkele maanden. Het was een onnodige vrees. Ik voelde wel aan mijn spieren dat ze moeten werken hebben maar ik had nergens last van. Ook niet de day after. Alle mankementen zijn van de baan. Nogmaals dank aan den osteopaat.

In de namiddag zijn de kids en ik samen met Liesje en Sofie en haar boys naar Erpe-Mere gefietst richting Steenbergcross. Manu had zijn truitje van Landbouwkrediet mee om te laten handtekenen. In de laatste 300m rijdt Sven Nys (den besten) toch wel niet lek zeker. Hierdoor heeft Kevin Pauwels gewonnen. We hadden het liever anders gezien maar het is nu zo.

De kinderen zijn dan op handtekeningenjacht gegaan. Toen dat Manu met zijn truitje van Sven Nys bij Niels Albert kwam zei hij: 'Ja vriend, je staat hier wel met het verkeerde truitje hé!'. Super grappig. Ze hebben van alle groten hun kriebel ontvangen. Maar het fijnste was met zijn allen op de foto met Meneer Nys, met dank aan Sofie. 

Met een prachtige namiddag achter de rug en een lekkere, vette hamburger achter de kiezen, zijn we huiswaarts gefietst.



Sven Nys en zijn trouwste fans



Start scoutsjaar

Gisteren heb ik een goede training gehad. De benen waren duidelijk gerecupereerd en de versnellingen gingen vlot. Het weer was perfect.

Manu begint ook goed zijn draai te vinden in zijn club. Het is wel heel hectisch om naar de training te gaan. Thuiskomen van het werk om 17u30, vlug omkleden en om 17u40 al in de wagen richting park. Maar ze zijn er mee bezig, dat telt. Noor is er nu wel definitief van overtuigd dat atletiek haar niet boeit. Ze doet haar zwemmen liever. Moeilijkheid is dat haar zwemmen op woensdag overlappend is met Manu zijn lopen. De papa zal het naar het zwembad brengen voortaan tot zijn taak moeten rekenen. Haar halen dat is geen probleem.

Na het verorberen van de lekkere pizza van onze Italiaan, zijn we op de fiets gesprongen om naar het kampvuur van de scouts te gaan. Het was er gezellig. Normaal zou ik blijven plakken maar enige discipline dien ik toch te hebben de komende weken. Dus waterkes gedronken tot mijn buik opgezwollen was en netjes op tijd naar huis. Ik ben er stilletjes van onder geslopen, geen verleidingen meer.

Vandaag zijn ze beiden naar de overgang van de scouts. Het scoutsjaar is dus officieel van start. Manu wordt overgesmeten naar de jongverkenners en Noor nog een jaartje Kabouter. Terwijl ik naar Aalst fietste achter mijn gellekes overviel het me: ze worden niet groot, ze zijn groot. Tevens mag ik ook wel zeggen dat ze uitgroeien tot mooie mensen. Ze zijn verdraagzaam, hebben gevoel voor humor, er brandt licht in de bovenkamer en ze houden van mensen.

Nu spring ik in mijn wagen zie en ga ik een handje helpen op de Steenbergcross in Erpe-Mere. Want morgen gaan we Sven Nys en Niels Albert gaan bewonderen...lekker van dicht...zalig!

Stram en stroef

Gisteren samen met mijn zoon naar de training. Er stond 10K op het programma, loslopen van de spieren na de inspanning van dinsdag. Echt los is het allemaal niet gekomen. De eerste kilometers gingen zelfs heel traag. Ik was stram en stroef en ben dat eigenlijk gebleven tot het einde. Het was verleidelijk om te stoppen na 7K maar eens je daar mee begint. 'k Ben ik geen poesie zenne ;-o). Doorgebeten dankzij Dirk want omdat we een leuke babbel hadden wou ik niet direct afhaken. Ik heb moeten versnellen om hem bij te houden en dat deed deugd...eventjes toch. Maar ondertussen was ik al anderhalve kilometer verder. Die laatste heb ik met de tanden op elkaar afgewerkt. Daarna flink en rustig gestretched, wisselbadje genomen en deze morgen was al het melkzuur uit de beentjes. Morgen is het mijn lievelingstraining, eentje met verschillende onderdeeltjes, dus nu bedje in en recupereren. Slaapwel.

Herkansing

Ongeveer een maand geleden moest ik mijn 2km test doen. Ik heb toen mijn grote ontgoocheling neergepend. Mocht je het gemist hebben, je kan het hier even vlug lezen.

Wel die herkansing heb ik gekregen van de coach en deze was vandaag. Op het vrouwenweekend heb ik wel op mijn alcoholverbruik gelet. Zou heb ik me bij de cava gehouden en 1 duvelken. Ik ben op tijd in mijn bed gekropen want dat was de laatste weken ook niet aan de orde. En ik heb me op regime gezet met een verlies van 2,5kg tot resultaat.

Maar zonder dat het mentaal allemaal goed zit ben je met al die dingen niets, nopes, nada. Maar ook mentaal zit ik goed. Ik heb mijn portie stoten en deugnieterij kunnen uithalen, heb voldoende de straatkat kunnen spelen en heb net een ferm plezant weekend achter de rug. Bovendien ben ik helemaal gezuiverd door al dat hammammen (amai, ook niet simpel om te typen zenne) en het buitenbubbelbaden. Alles zit mee.

Ik ben aan de training begonnen met een gelatenheid. Iedere seconde was beter, gewoon alles geven. En dat heb ik gedaan. Karine schreeuwde me de laatste 200m vooruit. Wat een schatje zeg. En het heeft geholpen want ik zweef nog, ik deed mijn 2km in.....8min 53sec! JOEPIE.

Zie je coach, ik heb woord gehouden hé, ik kan beter. Bedankt voor de herkansing! Nu nog een goeie halve marathon en nog wat goed nieuws en ik ben het gelukkigste meiske in Lede en omstreken.

Wortegem

Dinsdag was het goed aan het regenen. De opkomst van ons clubje groeit iedere week. Vorig jaar waren we met 4 of 5. De laatste tijd kan het zelfs al oplopen tot 20. Ik denk dat het vooral door de leuke babbels is dat het aantal toeneemt. We lachen wat af, er is wel altijd iemand die nen stoot is tegengekomen, altijd iemand die deugnieterij uitgestoken heeft. Het zijn fijne loopmomenten.

Woensdag een rustige 10K gedaan met Carine.  Donderdagnacht liggen woelen en keren en pas om 3u 's nachts in een lichte slaap gevallen. De vrijdag was ik doodop maar ik ben toch aan mijn training begonnen. Na 8,5K ben ik er mee gestopt. Mijn benen waren loodzwaar en ik denk dat verder lopen niet verstandig was.

Zaterdagmorgen ben ik dan samen met 18 vrouwen op oud scouts weekend vertrokken naar Wortegem-Petegem. We verbleven in De Oude Klei. Prachtige woning, een echte aanrader is het. Het was zwoel warm en we hebben een stevige wandeling gemaakt van 12K. Daarna de spieren laten ontspannen in de hammam en de buitenjacuzzi.

Zondag was er de ontdekking van Oudenaarde via een stadsspel. Heel leuk, enkel jammer dat het lichtjes regende. Maar tegen de middag, als we terug in de woning waren, brak de zon door. We zijn ook langsgegaan bij Jan van Gent achter lekker Lekkies.

Vandaag geen sport en morgen heb ik mijn herkansing van mijn test. Ik hoop (maar vrees er voor) dat het wat beter zal gaan dan de vorige keer. Ik kruip vanavond al zeker samen met de kids onder de wol.

Stoute Netlog

Je bent op je werk, je bent vlak voor je middagpauze allerlei documenten aan het afprinten die een tijdje je werkprogramma in beslag neemt. Wat doe je, je checkt je privé-mail. Aangezien je die toestanden beperkt wilt houden, doe je dat vlug vlug.

Je ziet een bekend gezicht in je mailbox die vraagt om vriendjes te worden op Netlog. Vrouw zijnde en dus ook nieuwsgierig klik je daar op. Voor je het goed en wel beseft schiet je machien hier in gang en verstuurd een gelijkaardig verzoekje naar je volledige adressenbestand uit je gmail-account.

Hoe flikken die mannen dat in godsnaam via Netlog je gmailbox te manipuleren zonder daar je toelating voor te vragen? Schaamtelijk vind ik het en zeker ongehoord. Stoute Netlog!

Dus mensen, negeer die berichtjes want ik kijk daar toch nooit naar, naar dienen Netlog. 'k Zal me daar eens op uitschrijven...als dat lukt.

Verder heb ik gisteren een zalige training gehad. Het was koud, winderig, nat en dus was ik in mijn nopjes. Dat zag de coach ook wel. Zo verder doen Wis.

Bij de weg...ik heb middagpauze nu...ik mag op internet dan!

Trainingsweek 2

Zo, de tweede zit er ook op. Alle kilometerkes netjes afgewerkt. Het weektotaal komt op net geen 50K. Er is al een lichte verbetering in de conditie maar het is nog niet om naar huis te schrijven.

Vrijdagavond ging ik normaal een training doen. Ik had alles mee naar het werk zodat ik er na met de fiets kon doorrijden naar het park. Dit zou mij tijd uitsparen want we werden om 19u al verwacht op de BBQ bij de volleybalvrienden.

Ik check op het werk nog eens mijn uitrusting en lap, mijn broekje vergeten zie waardoor heel mijn planning in duigen valt. Ben dan maar op mijn gemakske naar huis gefietst. Zodra je daar je hoofd laat zien, luister je naar hun eerste-schooldag-verhalen en tegen dat je klaar bent om te trainen is het al de moeite niet meer. Je haalt je volgende afspraak niet. Daarom niet meer gelopen op vrijdag.

Dan maar zaterdag morgen vroeger uit bed. Ze gaven heel warm weer, maar 's morgens zou dat nog best mee vallen. Niet dus. Om 10u was het al 27° en drukkend warm. Ik heb mijn schema (11K) netjes afgewerkt maar ik was zo rood als een tomaat toen ik terug thuis kwam. Mijn keel was kurkdroog en ik had precies geen zuurstof meer. Ik heb de verdere namiddag op de zetel moeten doorbrengen want ik kon geen kant meer uit. Zoals gekend, warmte en trainen = not done.

Zondag morgen om 8u ben ik aan mijn laatste loop van deze week begonnen. Lekker fris weertje dan, zachte regen en ik voelde me terug kiplekker. Ik heb genoten van mijn 18K duurloop. In de namiddag hebben we het borrelen gecombineerd met het baby kijken. 's Avonds nog een flinke wandeling gedaan met Padi.

De enkel is zaterdag niet losgemaakt. Ik wou die mens niet storen in zijn weekend. Dat is gisteren gebeurd. Als ik er zo een jaar kon mee lopen dan zal het op die 2 dagen ook niet aankomen zekerst? Ik heb mijn gezin afgezet aan het zwembad, doorgereden naar Moorsel, 2 minuten op de bank, krak los, terug naar het zwembad en voilà, het voelt als nieuw.

Nazomer

September is echt 1 van mijn lievelingsmaanden. Het is steeds goed weer. De kinderen vallen terug in hun vaste structuur van school, sporten en jeugdbeweging. Het is ook de maand met leuke evenementen, uitstapjes en samenkomsten met vrienden. Het is precies of iedereen wakker wordt uit zijn vakantieroes en zegt: hey, genoeg stil gezeten, we geven de nazomer een energieboost.

Ook voor het lopen breekt nu mijn lievelingsperiode aan. Ik kan het echt niet in de warmte lopen. Vanaf 25° is het voor mij gepasseerd. Ik ben een rasechte winterloper. Ik vind het zalig om mijn adem in wolkjes te zien. Tot het zo'n 5 graden is kan ik nog goed in korte broek en T-shirt lopen. Ik heb ook eindelijk geen last meer van die oververhitte voeten want dat is mijn grootste zwakte in de zomerperiode. Zou er geen systeem bestaan om de voeten tijdens een zomerse wedstrijd te koelen zoals ze dat met die handenband doen? Dat ga ik deze winter eens uitpluizen.

Hebben jullie het al begrepen, ja, ik ben in mijn nopjes. Nu is het terug mijn seizoen zie. Dat merk ik ook aan mijn trainingen. Ze gaan vlotter, ze zijn leuker, gek hé.

Dinsdag een goede pistetraining gedaan. De eerste kilometers wel wat op eieren gelopen omdat ik niet wist hoe mijn enkel ging reageren. Maar die voelde onmiddellijk goed aan en zodra we helemaal opgewarmd waren was dat geen issue meer. Ik was wel wat te kittig in mijn eerste reeks van intervals. Ze waren te snel gelopen. De tweede reeks heb ik gecontroleerder gelopen en alles was netjes binnen de vooropgestelde zones. Toch heb ik nog wat in te halen als ik het beter wil doen op mijn herkansingstest van 13 september...

Gisteren ben ik samen met de kids naar de atletiektraining gegaan. Man wat een zalig weertje dat het was. De perfecte temperatuur, fris windje, zalig. Karine en Danny hun kinderen zitten ook bij Eendracht. Danny liep met Gunther. Karine had hetzelfde aantal kilometers en we hebben ongeveer dezelfde duurloopcadans, dus hebben we onze 10K samen gedaan. Heel gezellig.

De enkel doet het nog steeds goed. Ik voel hem wel, zoals voorspelt door de osteopaat, zachtjes terug vastlopen. Ik ga er morgen mijn training nog mee doen. Zaterdag laat ik hem dan nog eens goed zetten. Ik heb de juiste keuze gemaakt door bij hem te gaan. Alle zeurende pijntjes zijn uitgebleven de afgelopen 2 trainingen. Dikke duim voor de osteopaat!