Dinsdagavond was het de laatste pistetraining. We hebben er volop van genoten. Ik doe het nog steeds niet graag, liever een duurloop. Maar ik moet het toegeven dat ik het zal missen. Ik veronderstel dat het gewenning is waardoor men het missen gaat?
Ons clubje SVS Aalst draait goed. We zijn nu bijna een jaar oud. Het is begonnen met enkelingen die wat verloren liepen. We wouden wel een persoonlijke begeleiding maar we misten de kameraadschap die bij het lopen hoort. Onze coach Jean (70 jaar maar loopt nog marathons astablieft!) is een kei in zijn vak. We liepen al een tijdje samen en van het ene kwam het andere.
Gunther is onze voorzitter en die doet dat voortreffelijk. Tijl werd de secretaris. Jean neemt het sportieve gedeelte voor zijn rekening. En de PR en de website zijn tot mij gerold. Ik moet zeggen dat ik fier ben op ons clubje. We zijn al met meer dan 35 leden maar vooral op het feit dat ieder van hen zich goed voelt bij ons.
We hebben plezier, grappen wat met elkaar. Het is een heel gamma van lopers: van 5K lopers tot marathonloper. Toch lopen we het eerste half uur allemaal samen. Er is wel altijd iemand die een leuk verhaal heeft, een stoot is tegengekomen.
Dit is een club waar ik me echt 'thuis' voel. Ongedwongen, zonder druk in een hele zee van vriendschap. Als loper is dit een drugs waardoor je beter gaat presteren. Die pistetrainingen hebben dat samenhorigheidsgevoel ook verstevigd en daarom zal het gemist worden.
Maar niet getreurd, vanaf volgende zondag lopen we wekelijks in het Zoniënwoud. Elke zondag wel vroeg opstaan, maar het feeërieke kader is onbeschrijflijk. Ik heb me voorgenomen om elke week 1 foto te nemen zodat jullie kunnen mee genieten. Daarna een gezellige trappist drinken en thuis tegen 13u. Mooie tijden heb ik als loper.
Woensdag liep ik wat opgefokt. Het goede nieuws dat ik gehoopt had, bleek slecht nieuws te zijn en mijn frustraties moesten er uit. Ik heb onder de middag 5K gelopen. Veel sneller dan ik mocht maar het kon niet anders. Ik moest terug op mijn positieven komen. Mijn eerste 3 kilometer heb ik in tranen gelopen in 15 minuten. Daarna was het over. Ik was gekalmeerd en heb braafjes daarna een rustige 2 kilometer gedaan. Tegen dat de middagpauze voorbij was en ik terug moest werken, kon ik het terug allemaal in perspectief zien en was de bui over. Schouders recht en doorgaan.
En vanavond is het kermis in Lede. Ik heb mijn kids beloofd dat ik zeker met hen eens in de rups ga zitten, op de botsauto's, krijtjes schieten, alles er op en er aan. Maar eerst gaan we het verdienen. Vanavond doen we mee aan de jaarlijkse Stratenloop Lede. Noor doet de 500m, Manu doet de 800m en de mama doet de 14K. Mijn eerste wedstrijd voor dit najaar. Een voorbereidingswedstrijd op mijn halve marathon in november.
Herinner jullie nog dat T-shirt dat ik liet maken voor een Koe voor Burundi met al mijn sponsors op? Wel dat ga ik aandoen vanavond. Zij zullen er allemaal zijn vanavond en ik wil het als een bedanking voor hun steun toen aan hebben.
Ons clubje SVS Aalst draait goed. We zijn nu bijna een jaar oud. Het is begonnen met enkelingen die wat verloren liepen. We wouden wel een persoonlijke begeleiding maar we misten de kameraadschap die bij het lopen hoort. Onze coach Jean (70 jaar maar loopt nog marathons astablieft!) is een kei in zijn vak. We liepen al een tijdje samen en van het ene kwam het andere.
Gunther is onze voorzitter en die doet dat voortreffelijk. Tijl werd de secretaris. Jean neemt het sportieve gedeelte voor zijn rekening. En de PR en de website zijn tot mij gerold. Ik moet zeggen dat ik fier ben op ons clubje. We zijn al met meer dan 35 leden maar vooral op het feit dat ieder van hen zich goed voelt bij ons.
We hebben plezier, grappen wat met elkaar. Het is een heel gamma van lopers: van 5K lopers tot marathonloper. Toch lopen we het eerste half uur allemaal samen. Er is wel altijd iemand die een leuk verhaal heeft, een stoot is tegengekomen.
Dit is een club waar ik me echt 'thuis' voel. Ongedwongen, zonder druk in een hele zee van vriendschap. Als loper is dit een drugs waardoor je beter gaat presteren. Die pistetrainingen hebben dat samenhorigheidsgevoel ook verstevigd en daarom zal het gemist worden.
Maar niet getreurd, vanaf volgende zondag lopen we wekelijks in het Zoniënwoud. Elke zondag wel vroeg opstaan, maar het feeërieke kader is onbeschrijflijk. Ik heb me voorgenomen om elke week 1 foto te nemen zodat jullie kunnen mee genieten. Daarna een gezellige trappist drinken en thuis tegen 13u. Mooie tijden heb ik als loper.
Woensdag liep ik wat opgefokt. Het goede nieuws dat ik gehoopt had, bleek slecht nieuws te zijn en mijn frustraties moesten er uit. Ik heb onder de middag 5K gelopen. Veel sneller dan ik mocht maar het kon niet anders. Ik moest terug op mijn positieven komen. Mijn eerste 3 kilometer heb ik in tranen gelopen in 15 minuten. Daarna was het over. Ik was gekalmeerd en heb braafjes daarna een rustige 2 kilometer gedaan. Tegen dat de middagpauze voorbij was en ik terug moest werken, kon ik het terug allemaal in perspectief zien en was de bui over. Schouders recht en doorgaan.
En vanavond is het kermis in Lede. Ik heb mijn kids beloofd dat ik zeker met hen eens in de rups ga zitten, op de botsauto's, krijtjes schieten, alles er op en er aan. Maar eerst gaan we het verdienen. Vanavond doen we mee aan de jaarlijkse Stratenloop Lede. Noor doet de 500m, Manu doet de 800m en de mama doet de 14K. Mijn eerste wedstrijd voor dit najaar. Een voorbereidingswedstrijd op mijn halve marathon in november.
Herinner jullie nog dat T-shirt dat ik liet maken voor een Koe voor Burundi met al mijn sponsors op? Wel dat ga ik aandoen vanavond. Zij zullen er allemaal zijn vanavond en ik wil het als een bedanking voor hun steun toen aan hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten