woensdag 28 september 2011

Walibi

Zondag ben ik samen met Maggy en Tijl gaan supporteren voor onze 2 clubleden die deelnamen aan de Leiemarathon.

Voor Lis was het haar 2e en ik verwachte een verbluffende tijd van 3u52. Maggy gokte op 3u45 maar Lis kennende zal het warme weer hier een stokje voor steken. Ze kan die tijd halen maar niet met dit weer. Tijl gokte op 3u50. Hij is een ervaren marathonloper en weet dat het niet simpel is om 5 minuten er af te prutsen. Dank u voor de motivatie Tijl, ik wil er eventjes een half uur af doen bij mijn volgende ;-o).

Pia was een groenling en heel nerveus voor haar eerste marathon. Ze loopt nog niet zo lang onder begeleiding en heeft een korte voorbereiding gehad. Ik was er wel al van overtuigd dat ze hem ging uitlopen en gokte op 4u30.

Uiteindelijk deed Lis het in 3u49 - proficiat aan Tijl - na een spectaculaire sprint over de finish waardoor ze nog een dame achter zich liet (KNAP!). Pia kwam na 5u12 over de matten maar al tetterend. Deze dame is niet voluit gegaan met nog zo veel babbelwater op.

Ik diende een 10K te lopen die dag. Dus was ik Pia tegemoet gelopen en heb haar gehaasd de laatste kilometers. Maar daar was ze te fier voor en zwijgen kon ze ook niet. Het was een moeilijke leerling. Maar ze heeft er van genoten en ze mag terecht fier zijn, ze heeft hem uitgelopen!

Maandag ben ik de spieren gaan los zwemmen met het hele gezin. Het deed vooral deugd aan de benen.

Gisteren had ik een dagje verlof voor de kermis in Lede. Maar het was zo'n schoon weer en de Walibi was voor de laaste weekdag open. Het was feestdag voor de Waalse gemeenschap, daarom. Dus heeft Chris tickets gekocht maandag en zijn we daar op de molens gaan zitten. Het was een super gezellige en fijne dag. Ons Frans is terug bijgeschaafd.

Man man man, wat een chaos dat het overal was. Er waren nogal veel allochtonen. Maar die hebben situaties veroorzaakt, onvoorstelbaar. Gewoon in groep over de baren kruipen en arrogant voor de attractieman gaan staan. Die durfde, terecht, niets te doen en liet ze dan maar voor. Of ze bleven gewoon in de attractie zitten om een 2e maal te gaan. Als ze er over aangesproken werden, begonnen ze te duwen en te trekken. Zelfs de meisjes hé. Onvoorstelbaar. Het was een ganse dag overal geruzie en geduw en getrek. Jammer.

Tolerant zijn is een mooie deugd maar je wordt er wel dikwijls door bij de ballen genomen. Ik denk dat verdraagzaamheid niet ten koste van eerlijkheid mag gaan. Die mensen die in Walibi werken, durfden gewoon niets te doen uit angst om op hun gezicht te krijgen. Ik denk dat ze tevreden waren dat de dag voorbij was. Jammer dat het toch terug de allochtonen waren die voor amok zorgden. Zou het cliché toch waar zijn of waren er gewoon veel op dezelfde plek gisteren?

In ieder geval, wij hebben er geen last van gehad. We lieten ze gewoon door en genoten van de gestolen prachtige vakantiedag. Als afsluiter en om de file te vermijden zijn we in Jezus-Eik gaan eten. We zijn daar in  het restaurant beland waar ik regelmatig ging met mijn baas toen we nog op de markt stonden in Hoeilaart. Ja, ik ben een echt viswijf ;-o). Ik heb 5 of 6 jaar op de markt gewerkt in een viskraam om centjes te verdienen voor mijn studies en mijn eerste wagen. Het was hard werken maar ik deed dat doodgraag. Jeugdsentiment.

Mijn training heb ik niet meer kunnen doen. Ik was zo moe dat ik samen met de kinderen om 20u16 in mijn bed gekropen ben. Ik ben deze morgen wakker geworden bij het aflopen van mijn wekker. Dat zegt ook genoeg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten